To ukazanie piękna i bogactwa przyrody, a także pobudzanie wyobraźni dziecka przez stawianie pytań i wspólne szukanie na nie odpowiedzi



Yüklə 0,65 Mb.
səhifə22/52
tarix17.11.2018
ölçüsü0,65 Mb.
#80352
1   ...   18   19   20   21   22   23   24   25   ...   52

Wymienione środki są bardzo niebezpieczne, a przedawkowanie powoduje uszkodzenie mózgu, trwale uszkadzają pamięć.
Kwasy – to środki halucynogenne mieszane z innymi substancjami psychoaktywnymi np. z amfetaminą lub z ecstasy. Dają doznania takie jak po wszystkich halucynogenach.

Bardzo szybko i bardzo głęboko uzależniają psychicznie.


Pochodne opium:


- Morfina

-Heroina


-Kompot
Opium produkuje się z owoców maku leczniczego, trawiastej rośliny

o białych i czerwonych płatkach. Gdy opadną płatki, makówki są gotowe do przetwarzania. W XIX wieku wyodrębniono z opium aktywne składniki takie jak:


Morfina – jest dziesięć razy silniejsza niż opium, występuje w postaci białego proszku, tabletek lub płynu w ampułkach. Przyjmowana jest doustnie, dożylnie, domięśniowo lub w inhalacji.

Działa silnie przeciwbólowo i uspokajająco (po krótkim okresie euforii).

Daje silne uzależnienie fizycznie i psychicznie.

Przedawkowanie powoduje zaburzenia krążeniowo – oddechowe, które mogą być przyczyną śmierci.


Heroina – jest to półsyntetyczny produkt, jest wytwarzana nielegalnie w Meksyku, na Bliskim Wschodzie. „Brown sugar” – to heroina najmniej oczyszczona, ma postać proszku o szarawym, białawym bądź różowawym odcieniu. Dobrze oczyszczona to biały proszek o zapachu lekko gorzkawym, palona ma zapach słodkawy.

Heroina po wstrzyknięciu daje intensywnie przyjemne samopoczucie, graniczące z euforia, potem uczucie relaksu i odprężenia połączonego ze zobojętnieniem. Po heroinie ma się wysokie mniemanie o sobie, chęć działania.

Heroina bardzo szybko uzależnia fizycznie i psychicznie. Przy stosowaniu systematycznie występują nudności, zaburzenia oddechu, zakłócenia pracy serca i układu krążenia.
Kompot – mieszanina morfiny, heroiny i odczynników używanych do uzyskiwania tych opiatów ze słomy makowej. . jest produktem polskim, sprzedawany w strzykawkach, jednak od momentu, kiedy na polskim rynku pojawiły się prawdziwe narkotyki stracił swoją atrakcyjność.
Leki:
-Barbiturany

-Benzodiazepiny

-Przeciwbólowe leki opiatowe
-
PRZYCZYNY NARKOMANII

Przyczyny sięgania po środki narkotyczne są wysoce zindywidualizowane, od zwykłej ciekawości, poprzez pewnego rodzaju ekscytację, sposób na oderwanie się od problemów życia codziennego, albo poczucie samotności czy brak zainteresowania ze strony najbliższych.

Młodzi ludzie bagatelizując problem uzależnienia dzielą je pod względem „przydatności” na:
-marihuanę bierze się z ciekawości, dla przyjemności lub przeżycia

„trochę radości, na jaką człowiek może sobie pozwolić”


-środki psychostymulujące dla „łatwiejszego uczenia się”,

zwiększania zapału do pracy lub dodania sobie odwagi


- środki halucynogenne dla osiągnięcia głębszego zrozumienia siebie i otaczającego świata

W narkomanii jednak można wyróżnić dwie przyczyny uzależnienia się:

-początkowe, w którym dominuje ciekawość, moda, namowa oraz naśladownictwo

-motywy późniejsze, gdzie podstawowe znaczenie jest nadane przymusowi, uzależnieniu i głodowi narkotycznemu


1.Przyczyny tkwiące w środowisku rodzinnym

-konflikty i nieporozumienia

-trudna sytuacja rodzinna

-błędy wychowawcze rodziców

-brak czasu dla własnych dzieci

2.Przyczyny tkwiące w środowisku szkolnym

-niepowodzenia w nauce

-metody wychowawcze szkoły

-nuda, brak zainteresowań

3.Przyczyny tkwiące w środowisku rówieśniczym

-wzorowanie się na rówieśnikach

-namawianie przez osoby odurzające się

-chęć poprawy kontaktów rówieśniczych

-chęć imponowania

-poszukiwanie akceptacji

-młodzieżowy sposób spędzania wolnego czasu

4.Przyczyny tkwiące w społeczeństwie

-brak dostatecznej wiedzy na temat narkomanii

-przypadkowy kontakt ze środkiem odurzającym

-protest przeciwko rzeczywistości

-dobra zabawa

-brak możliwości atrakcyjnego spędzania czasu wolnego

-przyczyny polityczne

5.Przyczyny tkwiące w sferze funkcjonowania osobowości

-zaspokojenie wiedzy poznawczej

-bunt przeciw dorosłym

-ucieczka od stawianych wymagań

-niedojrzałość

-chęć przeżycia ryzyka lub czegoś nowego

-poczucie odrzucenia

-skutek porażek życiowych

-przymus (jako skutek nałogu)


Nigdy nie jest za wcześnie i nigdy nie jest za późno, aby porozmawiać z dziećmi

o narkotykach. Należy jednak pamiętać, że aby rozmawiać, trzeba mieć przynajmniej podstawową wiedzę na temat uzależnień, szczególnie w sytuacji, kiedy nastolatek ma już za sobą próby „inicjacji narkotycznej”.


1 .Buduj silne więzi rodzinne, zachęcaj do szczerych rozmów na temat jego

problemów. Staraj się być lojalny, nie zdradzaj tajemnic.

2 .Daj dobry wzór do naśladowania – twoje postępowanie uczy dziecko jak żyć.

3 .Rozmawiaj z dzieckiem na temat uzależnień. Wyjaśnij mu, na czym polegają

konsekwencje i skutki zażywania narkotyków i innych środków odurzających

na młody organizm. Rozmawiaj rzeczowo i spokojnie nie okazując

zniecierpliwienia, nie koloryzuj, nie moralizuj i nie praw kazań.

4.Rozmawiaj na temat różnych sposobów, jakimi może być nakłaniane do wzięcia

narkotyków.

5.Zachęcaj do zapraszania przyjaciół do domu

6.Rozmawiaj z nim na temat jego potrzeby bycia akceptowanym w grupie.

Wymieńcie dobre i złe przykłady na zdobywanie popularności.

7.Sprzyjaj i pomagaj mu rozwijać poczucie własnej wartości, niezależności

i odpowiedzialności. Zachęcaj do kształtowania zainteresowań.

8.Miej poczucie odpowiedzialności za własne dziecko.
Psychologowie - teoretycy i praktycy zajmujący się tym problemem zgodnie twierdzą, że uzależnienie jest chorobą. Ta choroba dotyczy braku dobrego samopoczucia

w sferze naszej psychiki, naszego ciała lub naszego funkcjonowania społecznego –

czyli, jak my odbieramy świat i jak świat odbiera nas. Uzależnienie jest więc chorobą wynikającą z szeroko pojętych zaburzeń relacji ze światem.. Przyczyn doszukują się również

w defektach osobowości jednostki powstałych często w następstwie patologicznie funkcjonujących układów rodzinnych.

W literaturze socjologicznej narkomania jest oceniana jako odpowiedź na lęki

i problemy egzystencjalne, pozostające w ścisłym związku z brakiem rozpoznania celu

i sensu życia, kryzysu współczesnej cywilizacji technicznej, czy wreszcie mających predyspozycje do zażywania narkotyków.

„Niewątpliwie, im lepiej radzimy sobie w świecie, im większe czerpiemy zadowolenie z własnej aktywności, im łatwiej akceptujemy własne ograniczenia i ograniczenia płynące ze świata zewnętrznego, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zapadniemy na tę chorobę”.

Dlatego uczmy naszą młodzież, jak osiągać zadowolenie z własnej aktywności

w świecie zewnętrznym, jak poznawać własne realne możliwości, jak adekwatnie do swych potrzeb spędzać wolny czas. Nauczmy i wytłumaczmy – czym naprawdę jest wolność.

Literatura:
1.T. Cekiera - „Toksykomania” PWN Warszawa 1985r.

2. B. Hołyst - „Narkomania” – Problemy prawa i kryminologii.

3. E. Korpeta, E. Szmerd-Sisicka – Narkotyki w Polsce

Dylematy globalizacji. Gospodarka, kultura, edukacja, wobec wyzwań globalnych współczesnego świata.

Kamila Kulus

Wyższa Szkoła Społeczno – Ekonomiczna

Wydział pedagogiki

Rok I


Globalistyka to nauka zajmująca się globalnymi problemami współczesnego świata. Powstała ona na przełomie lat trzydziestych

i czterdziestych XX wieku. Współcześnie globalistykę łączy się zwykle z badaniem procesów i mechanizmów globalizacji jako jednego z najważniejszych megatrendów współczesności.

Globalizację utożsamia się tu:

1.z pojęciem globalności, w którym punktem odniesienia dla wszelkich działań ludzkich staje się glob ziemski;

2.z finalnym etapem historycznej transformacji gospodarki

i kultury wyrażającym się w dominacji społeczno – gospodarczej,

technologicznej i konsumpcyjnej cywilizacji Zachodu nad resztą

świata;


3.z procesem obejmującym wszelkie dziedziny ludzkiej działalności o charakterze wszechogarniającym.

Samo słowo globalizm pochodzi od łacińskiego słowa „glob – are”, co oznacza tworzyć kulę i liczy sobie ponad 400 lat. Globalizm według Piotra Jaroszyńskiego to „światowizm” oznaczający „bardzo silne tendencje do tego, aby na globie ziemskim utworzyć jedną społeczność ludzką, której nie dzielą granice geograficzne, ekonomiczne, społeczne, polityczne, kulturowe czy narodowe”- (Globalizm a reforma edukacji w Polsce – P. Jaroszyński). Świat podlega globalizacji, gdy jego części składowe są coraz bardziej połączone przepływami informacji, ludzi (migracja), towarów (handel międzynarodowy)

i kapitału ( rynki finansowe). Sam proces globalizacji pojmowany jest w sposób zróżnicowany. Dla jednych oznacza on tworzenie jednego wspólnego społeczeństwa lub jednego wspólnego świata. Dla drugich wiąże się on z intensyfikacją stosunków społecznych o zasięgu ogólnoświatowym.
Najważniejsze sposoby pojmowania procesu globalizacji:

Proces globalizacji® Tworzenie wielkości powiązań

pojmowany jako i sieci zależności państw

— — — i społeczeństw


Wspólne Wspólny Intensyfikacja stosunków

społeczeństwo świat społecznych


Na współczesne mechanizmy i tendencje globalizacyjne składają się między innymi:

?działalność transnarodowych korporacji gospodarczych

i międzynarodowe przepływy kapitału inwestycyjnego

? funkcjonowanie międzynarodowego systemu bankowego,

a w tym takich instytucji jak Międzynarodowy Fundusz

Walutowy, Bank Światowy czy Światowa Organizacja Handlu

?międzynarodowe transfery technologii, które są częściowo pochodną działania transnarodowych korporacji gospodarczych, a częściowo polegają na zwykłym kopiowaniu bardziej nowatorskich wzorów wymyślonych w krajach rozwiniętych

?upowszechnienie racjonalnej, efektywnej, przewidywalnej

i standardowej produkcji towarów i usług

?działalność międzynarodowych organizacji rządowych (Organizacja Narodów Zjednoczonych, Trybunał Sprawiedliwości)

?działalność międzynarodowych organizacji pozarządowych (Klub Rzymski, Green Peace International)

?międzynarodowe porozumienia partii politycznych o jednolitym charakterze

?tworzenie i rozszerzanie uniwersalnego systemu miar i wag jak też oznaczeń jednostek fizycznych oraz określanie uniwersalnych standardów poznania

?zorganizowanie sieci transportu i komunikacji, począwszy od wytyczenia szlaków oceanicznych

?rozwój międzynarodowej turystyki

?nieustanny rozwój powszechnej i globalnej dostępności mediów wraz ze stopniowym spełnianiem się proroctwa M. McLuhana

o tworzeniu „globalnej wioski”, dzięki mediom elektronicznym

i kulturze masowej

?upowszechnienie się uniwersalnych postaw konsumpcyjnych.

Współcześnie przyjmuje się, że w rozwoju procesu globalizacji szczególną rolę odgrywają dwa mechanizmy: międzynarodowa migracja i wolny handel towarami. Od uruchomienia tych mechanizmów zależy przyspieszenie światowej gospodarki. W tym znaczeniu „globalna wioska” to „ziemia widziana jako stosunkowo małe osiedle, któremu nowoczesne techniki komunikacji (radio, telewizja, lotnictwo itp.) umożliwiają bezzwłoczne i ciągłe przekazywanie sobie informacji.
Cała otaczająca nas rzeczywistość przyrodnicza, społeczna, kulturowa, gospodarcza i polityczna jest wewnętrznie jest wewnętrznie sprzeczna i ambiwalentna. Sprzeczności tych nie likwiduje się na drodze porozumienia, negocjacji, traktatów czy umów, ale w wyniku zastosowania zasady ambiwalencji zrównoważonej. Aby rozwiązać jakiś problem globalny trzeba rozpoznać i zrozumieć naturę sprzeczności w jakim uwikłana jest otaczająca nas rzeczywistość.

Zasadniczym celem procesu globalizacji jako przedmiotu badań globalistyki jest rozwój wzwyż jednostek i grup społecznych

w kierunku osiągnięcia najlepszej syntezy.

Jakie są zatem dylematy globalizacji? W literaturze najczęściej wymienia się:

1.dylematy globalizacji gospodarczej, wśród których wyróżnia się:

?otwarcie rynków krajowych na międzynarodowy handel

?liberalizacja handlu prowadząca do zniesienia wszelkich barier celnych

?zwiększenie sprawności, skuteczności i efektywności ekonomicznej zgodnie z tezą Adama Smith’a: „nie należy wytwarzać niczego, co można gdzie indziej kupić taniej”

?międzynarodowa migracja i przepływ kapitału

2.dylematy globalizacji politycznej składają się:

?dramatyczne zmniejszenie roli państwa narodowego zarówno jako organizacji gospodarczej, jak i suwerennego podmiotu życia politycznego w skali kraju

i międzynarodowych

?powstanie na politycznej mapie świata wielobiegunowych orientacji

3.dylematy bezpieczeństwa globalnego, zalicza się tu:

?zagrożenie dla pokoju wynikające z różnic kulturowych między cywilizacjami

?nadzieję, że globalizacja przyczyni się do likwidacji wojen

i wzajemnych na

?decyzje o polityce globalnej, które kształtowane są w kilku odrębnych centrach cywilizacyjnych – co jest wynikiem wielobiegunowości świata

4.dylematy globalizacji i integracji współczesnej cywilizacji

i kultury obejmują:

?realizację idei imperium, która była i pozostaje nadal aktualna w nowej, zmodyfikowanej formie

?z jednej strony pojawiają się problemy związane

z ewangelizacją, narzucaniem lub dominacją jednej religii,

jednej ideologii, , jednej kultury, a z drugiej strony

otwartość na wielość religii, ideologii i kultur

?zmiany wynikające z odkryć geograficznych, towarzysząca im kolonizacja kulturowa i następstwa dekolonizacji

?procesy modernizacji i unowocześnienia kultury

i cywilizacji oraz obecne dążenie do postmodernistycznego

i ponowoczesnego ich ujmowania

?rozwój telekomunikacji i informatyki oraz obecnie zaznaczające się dążenie do włączenia wszystkich jednostek i grup społecznych do jednej wspólnej sieci informacyjnej – Internetu

5.dylematy globalnej złożoności składają się:

?życie w globalnej wiosce wiąże się z koniecznością posiadania o niej wszelkich możliwych informacji

?coraz większe trudności ze zdobywaniem, selekcją, przetwarzaniem i wytwarzaniem informacji

?umysł człowieka jest zbyt zdecentrowany i rozproszony, wymaga więc zrównoważenia i asymetrycznego uspójnienia

?brak adekwatywnego języka do opisu, wyjaśnienia, przedopisu i projekcji oraz określania skuteczności wprowadzonych zmian w różnych dziedzinach działalności, wyznaczania ich sensu i znaczenia

6.dylematy poszukiwania globalnej harmonii są dość powszechnie

odczuwane i poszukiwane. Wiąże się z nimi potrzeba odwołania się do uniwersalnych praw i zasad, według których funkcjonuje cała rzeczywistość.
Współcześnie można wyróżnić wiele różnych ujęć globalistyki. Można traktować globalistykę jako postawę badawczą, która opiera się na myśleniu w kategoriach całościowych, globalnych

i systemowych .

Spoglądając na globalistykę z punktu widzenia problemów o zasięgu globalnym dostrzegamy problemy, które dotyczą całej rzeczywistości

i określane są jako problemy współczesnego świata. Tak jest

w przypadku współcześnie występujących problemów ekologicznych, gospodarczych, technologicznych, demograficznych, zdrowotnych, edukacyjnych itp.

Globalne problemy gospodarki związane są z trzema falami przemian współczesnej cywilizacji. O ile z pierwszą fazą związana jest cywilizacja rolnicza. Z druga cywilizacja przemysłowa, to z trzecią cywilizacja informacyjna. Cywilizacja rolnicza trwała około 10 tysięcy lat i podstawową jej wartością była ziemia. Z kolei cywilizacja przemysłowa trwała około 300 lat, a podstawową jej wartością był kapitał, surowce i siła robocza. Natomiast cywilizacja informacyjna wyłoniła się w ostatnich 30 latach i podstawową jej wartość stanowi informacja, wiedza i kompetencje.

Informacja i wiedza jako wartość uniwersalna są źródłem bogactwa narodów. Wymaga to umiejętności pozyskiwania, tworzenia, dystrybucji i stosowania informacji. Efektywność funkcjonowania cywilizacji informacyjnej wyznaczają trzy zakresy wykorzystania wiedzy w działalności gospodarczej. Dotyczą one marketingu towarów i usług, ich właściwej reklamy oraz public relations, czyli odpowiedniego kształtowania wizerunku towarów i usług wśród jej odbiorców i użytkowników.

W społeczeństwie informacyjnym następuje:

1.globalizacja globalizacji, technologii i komunikacji

2.kryzys państw narodowych na rzecz państw sieciowych (pozostających we wzajemnych związkach)

3.potwierdzenie ważnej roli tożsamości narodowej, etnicznej, grupowej jako źródła sensu i znaczenia.
Najważniejszymi regułami nowego porządku edukacyjnego są:

?w coraz większym stopniu praca i nauka ulegają zjednoczeniu. Nieustanne podnoszenie stanu wiedzy staje się warunkiem skutecznej i wydajnej pracy

?nauka staje się procesem na całe życie. Pojawia się potrzeba ustawicznego definiowania na nowo swoich kwalifikacji czy wyuczonej profesji. Planowanie ścieżki kariery zawodowej w dotychczasowym rozumieniu traci sens

?uczenie się nie jest już związane wyłącznie z murami szkół i uniwersytetów. Coraz większa odpowiedzialność za organizację i prowadzenie działań edukacyjnych spoczywa na sektorze prywatnym. Konieczne jest nakreślenie nowego wzorca instytucji edukacyjnej

?niektóre instytucje edukacyjne podejmują działania zmierzające do przestawienia się na nowe tory swojego funkcjonowania, jednak efekty tych działań są niewielkie. Wymogi rynku zmuszają przedsiębiorstwa do twórczego zaangażowania się w działalność edukacyjną. Natomiast tradycyjne instytucje edukacyjne nie zawsze potrafią dorosnąć do nowych reguł ładu gospodarczego

?w celu stworzenia uczących się organizacji niezbędny jest wysoki stan samoświadomości przedsiębiorstw. Środowisko sieciowe staje się dla przedsiębiorstwa obszarem pracy koncepcyjnej, a przez to również nauki. Integracja w sieci staje się obszarem lepszego wykorzystania ludzkiego intelektu i osiągania wyższych stanów świadomości organizacji

?nowe środki komunikacji i przekazu mogą w zasadniczy sposób przyczynić się do przemiany systemu edukacyjnego

oraz stworzenia infrastruktury do pracy i nauki na miarę

gospodarki cyfrowej.

W ministerialnej podstawie programowej kształcenia ogólnego mówi się wprawdzie o zastosowaniu komputerów we wszystkich dziedzinach edukacji szkolnej, a pedagodzy mają kształcić w uczniach umiejętności „poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną”, ale brak jest wyraźnego określenia reguł nowego porządku edukacyjnego w gospodarce globalnej i cywilizacji informacyjnej.

W warunkach współczesnej globalizacji kapitał ludzki to kapitał intelektualny. Pojmowany jest on jako nowa forma kapitału, którego głównym celem jest maksymalizacja własnych dochodów. Stanowi go wąska grupa wysokowykwalifikowanych specjalistów, która warunkuje sposoby produkcji i sprzedaż towarów i usług.

Aktualnie znacznej modyfikacji i przeobrażeniu ulegną instytucje

i systemy edukacyjne. Wiąże się to z:

1.powstaniem wirtualnej szkoły i uniwersytetu, w którym wiedza na każdym poziomie edukacji będzie dostępna w sieci w formie specjalnie przygotowanych materiałów dydaktycznych; przewiduje się także sprawdzenie przez sieć stopnia opanowania wiedzy i umiejętności

2.pojawieniem się tzw. gwiazd dydaktycznych, wykładowców

o olbrzymim talencie, których wykłady będą rozpowszechniane

poprzez sieć w skali całego globu. Dzięki temu w ciągu dwóch

najbliższych dekad może nastąpić całkowita przebudowa

systemów społecznego wytwarzania i przetwarzania towarów,

usług i informacji, które w naszym kraju są oparte jeszcze

prawie w całości na paradygmatach fizyki klasycznej,

klasycznych przemysłowych technologiach – co jest

dramatycznym przykładem przemysłowego i strukturalnego

kryzysu polskiej gospodarki w ostatnich kilku latach. Wielka

więc nadzieja wiązana jest w edukacji realizowanej szkołach

i uniwersytetach wirtualnych.

Wyróżnić można trzy fazy wprowadzania techniki informacyjnej:

1.faza automatyzacji

2.faza upowszechniania informacji

3.faza wprowadzania komunikacji w sieci

W pierwszej fazie rozwijana jest przy pomocy personelu technicznego podstawowa infrastruktura technologii informacyjnej. Z kolei w drugiej fazie nacisk położony jest na upowszechnianie informacji i środków; w fazie tej zaznacza się duży wpływ użytkowników technologii informacyjnej. Natomiast w trzeciej, najbardziej zaawansowanej fazie, komputery połączone są ze sobą w sieci, a w komunikacji uczestniczą całe społeczeństwa. Aktualnie Polska znajduje się w końcowej fazie automatyzacji i przed nią jest faza szerokiego upowszechniania informacji oraz środków jej wytwarzania, przetwarzania i przechowywania. Właśnie społeczeństwo informacyjne charakteryzuje się najlepszym zastosowaniem technologii informacyjnej i wiąże się z fazą upowszechniania informacji i wprowadzenia tzw. komunikacji w sieci. Natomiast społeczeństwo informatyczne charakteryzuje się wąskim i specjalistycznym wykorzystywaniem informatyki przez grupę ludzi doskonale znających i obsługujących komputery oraz ich oprogramowanie. Ponadto społeczeństwo takie znajduje się w fazie wczesnej automatyzacji.

Szczególne miejsce w technologii informacyjnej zajmuje Internet. Warto podnieść, że Internet jest jedynym medium mogącym integrować wszystkie dotychczas stosowane i wykorzystywane środki przekazu. Można więc mówić o cywilizacji Internetu. Internet pozwala nam pracować, uczyć się i bawić. Cywilizacja Internetu posługuje się tzw. interaktywną telewizją. Jest to telewizja nowej generacji, która łączy w sobie zalety pracy telewizji i komputera. Interaktywna edukacja poprzez Internet zrewolucjonizowała szkolnictwo. Wymaga to jednak zastosowania wiedzy o edukacji opartej na zrównoważeniu, asymetrycznym uspójnieniu, transferze i partycypacji. Współcześnie można mówić o globalizmie jako najbardziej ogólnej, filozoficznej refleksji nad wiedzą o edukacji. W tak pojętym globalizmie pojawia się fenomen określany na Zachodzie jako Interaktywna Organizacja Wiedzy Zaawansowanej (AKIO – Advanced Knowledge Interactive Organization). Edukacja nie jest tu intelektualną taśmą produkcyjną, z której wychodzi wyuczony i znormalizowany produkt ludzki. Integracja w edukacji nie polega tu na łączeniu treści, celów czy wymagań standardowych

w jakieś jednostki, bloki czy moduły programowe, ale na tworzeniu układu dynamicznych przekształceń struktur poznawczych i obrazowania językowego w wyniku zastosowania zintegrowanych zadań szkolnych w warunkach relaksacji, wizualizacji i afirmacji. Podobnie też matematyka nie jest mózgowym ćwiczeniem

w manipulowaniu liczbami (typu dwa razy dwa musi się zawsze równać cztery), ale kluczem do zrozumienia uniwersalnych praw, zasad i procesów według których funkcjonuje cała rzeczywistość. Historia nie jest zestawieniem wydarzeń w linearnym czasie

i w znormalizowanej przestrzeni, ale wiedzą o konfliktach między zwalczającymi się ideami w wieloosiowym czasie i wielowymiarowej przestrzeni. Fizyka nie jest wykładem o procesach równowagowych w przyrodzie, równoważności energii i masy, przekształceniach różnych postaci energii itp., ale poszukiwaniem odpowiedzi na pytanie: jak z niczego (uniwersalistycznej próżni) powstaje coś (czyli bogaty świat kwantów) oraz jak z czegoś ( czyli ze świata kwantów) powstaje nic (uniwersalistyczna próżnia). AKIO, jako Interaktywna Organizacja Wiedzy Zaawansowanej, kształci umysł, serce, ciało i dusze człowieka. Łączy w sobie grecki gimnasjon z jego kształceniem psychofizycznym. Obecnie stanowi ona podstawę edukacji na niektórych studiach podyplomowych, ale z czasem stanie się ona perspektywą edukacji na wszelkich formach kształcenia – od przedszkola po uniwersytet.


Yüklə 0,65 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   18   19   20   21   22   23   24   25   ...   52




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə