www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
138
E-antologiya:
çağdaş ədəbi-filoloji düşüncə
Bununla yanaşı, postmodernizmin ideoloqları öz proqram
səciyyəli əsərlərində həm ümumfəlsəfi, həm də estetik
fikir sahələrində həm klassik, həm də qeyri-klassik
(modernist) dünyaduyum və dünyagörüş
konsepsiyalarından fərqli prinsiplərdən çıxış etdiklərlni
iddia edirlər. Lakin postmodernistlərin konseptual
yönümlü mülahizələrinə fikir verdikdə məlum olur ki,
postmodernizm dünyagörüş sistemi kimi genetik
baxımdan ondan əvvəl bu və ya digər kombinasiyalar
şəklində modernizmin nəzəri bünövrəsini təşkil etmiş
poststrukturalizm, struktur psixoanaliz, semiotika, dialoq
fəlsəfəsi kimi qeyri-klassik konsepsiyalara əsaslаnır.
Dünyaduyum və dünyagörüş kimi postmodernizmin
modernizm ilə yaxınlığı onların ikisinin də eyni
qaynaqdan - XX əsrin əvvəllərindən başlayaraq get-gedə
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
139
E-antologiya:
çağdaş ədəbi-filoloji düşüncə
dərinləşən və kəskinləşən insan böhranından bəhrələnməsi
ilə bağlıdır. İntəhası, modernizm yeni-yeni özünü büruzə
verən fəlakətə ilkin reaksiya qismində mübarizədir,
barışmazlıqdır, dağılmaqda olan şəxsiyyəti hətta onu inkar
edərək hər vəchlə xilas etmək cəhdidir. Bu baxımdan
―Ultramanifestlər‖ əsərinin müəllifi Q.Torrenin aşağıdakı
deyimi səciyyəvidir. ―Mən özüm. Sən özün. O özü. Cəm
halı rədd edərək Mənəmliyi vəsf edək. Bizi təkrar etmək
olmaz. Bizi məhdudlaşdırmaq olmaz. Başlıcası isə biz
tayı-bərabəri olmayan Mənimizdən inadla yapışmışıq.
Mən özüm özümün səbəbiyəm. Mən özüm özümün
tənqidçisiyəm. Mən özüm özümün hüduduyam. Mən
mənəmliyin yüksəkliyini və əvəzolunmazlığını təsdiq
edirəm. Mənəmlik həmişə novatorun və üsyankarın
mənəvi məziyyətlərindən birincisi olmuşdur və
birincisidir‖. Bu deyimdə bütün modernist insan
konsepsiyaları üçün səciyyəvi olan bir şəkildə, nəyin
bahasına olursa-olsun, amansız kataklizmlər dönəmində
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
140
E-antologiya:
çağdaş ədəbi-filoloji düşüncə
―Mən‖i qorumaq əzmi ilə bunun qeyri-mümkünlüyündən
doğan ümidsizlik hissi birləşib üzvi vəhdət təşkil edir.
Postmodernizm isə mübarizədən imtinadır, böhranla
barışıqdır. Postmodernizmin insan konsepsiyasının
mahiyyətini səciyyələndirərək A.Turen belə hesab edirdi
ki, əgər modernizm ―Mən‖in müstəsna dəyərə malik
olması ideyasını bəyan edirdisə, postmodernizm onun
parçalanması fikrini ön plana çəkir. Postmodernistlərin
fikrincə, ―Mən‖ fenomeninin özü tarixin müəyyən
mərhələsində meydana gəlmişdir və məhz buna görə də
keçici xarakter daşıyır. Bununla bağlı M.Fuko özünün
məşhur ―Sözlər və şeylər‖ əsərində yazırdı: ―Əgər biz
nisbətən qısa xronoloji kəsimi və qısa coğrafi üfüqü - XVI
əsr Avropa mədəniyyətini götürsək, inamla demək olar ki,
insan bu yaxınlarda edilmiş kəşfdir. Yalnız bir əsr yarım
bundan əvvəl başlanmış və ola bilsin ki, bu yaxınlarda
başa çatacaq bir dövr insan obrazını ortaya qoymuşdur.
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
141
E-antologiya:
çağdaş ədəbi-filoloji düşüncə
Və bu heç də son dönəmlərin oyatdığı narahatlıq hissindən
xilas olmaq, minillik qayğıdan gözqamaşdırıcı aydınlığa
keçid deyildi. Bu, sadəcə, biliklərin məqsədlərinin
dəyişməsinin nəticəsi idi. Əgər bu məqsədlər meydana
gəldikləri kimi də yoxa çıxsalar, əgər hər hansı bir hadisə
(bu hadisənin forma və məzmunu haqqında təsəvvürə
malik olmadan biz yalnız onun mümkünlüyünü fərz edə
bilərik), XVII əsrin sonlarına yaxın klassik düşüncə tərzi
dağılıb məhv olduğu kimi, ―Mən‖i ön plana çəkən
məqsədləri yox edəcək və onda - buna tam zəmanət
vermək olar - insan sahildə qumun üstündə çəkilmiş sima
kimi silinib gedəcək‖.
U.Eko özünün ―Yenilik və təkrar. Modern və postmodern
estetikası arasında‖ məqaləsində modernizm və
postmodernizm arasında estetik planda mövcud olan
münasibətlərin dialektikasını mümkün qədər hərtərəfli
açıqlamağa cəhd göstərmişdir. Özü həm sənətkar, həm də
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxana
2017
142
E-antologiya:
çağdaş ədəbi-filoloji düşüncə
alim qismində dünyagörüş və dünyaduyum baxımından
modernist kimi formalaşmış U.Eko sonralar böyük daxili
sarsıntılar hesabına (bu həm adını çəkdiyim məqalənin,
həm də yazıçının məşhür ―Qızıl gülün adı‖ romanının
kontekstindən hiss olunur) tədricən postmodernist
mövqeyə keçmişdir və öz elmi və yaradıcılıq
prioritetlərini dəyişdirməsini ümumən estetik fikir
sahəsində paradiqmanın dəyişməsinin labüdlüyü ilə izah
etmişdir.
İtalyan aliminin fikrincə, modernizmin əsas paradoksu
onunla bağlıdır ki, bütün modernist bədii-estetik
konsepsiyalar daim təkrarsızlığa, mütləq yeniliyə,
nabələdlər və cahillər üçün qıfıllanmış, yalnız onların
ifadə tərzlərinin bütün incəliklərinə bələdlər üçün açıq
olan ezoterik dildə danışmağa cəhd edirlər, amma nədənsə
onların kəşfləri dərhal ən bəsit dəyərlərin daşıyıcısı olan
kitç tərəfindən bayağılaşdırılaraq mənimsənilir və elə bu
Dostları ilə paylaş: |