Ü m u m m IL l is a vad qa yğIS1

min ərəbin həmin kökdən gələn «kitab», «məktub» sözlərini isə 

saxlayıb. Bu hansı məntiqdir? Görünür, erməni «məntiqi».

Müalicə  əvəz  edilib  «kür»  sözü  ilə.  O  da  düzgün  götü­

rülməyib,  belə ki,  müalicə  almanca «kür» yox,  «Kur»dur.  Kür 

isə  «seçki»  deməkdir.  Bəs  bizim  Kür  çayımız  necə  olacaq? 

Dünyanın  qəbul  etdiy  Kür  sözümüzün  mənası  indi  nə  olsun? 

Müalicə?  Qolbudağı  kəsilmiz  türk  dilinə  indi  doğrudan  da 

«müalicə» lazımdır.

Atatürk  sözü  türk  dilindən  çıxardılıb!  Erməninin  «yarat­

dığı» erməni  «türkcəsi»ndə  ata sözü yoxdur.  Ataya deyir «ba­

ba».

 

Niyə? Bəs babaya nə deyir? Ata.  Məqsəd nədir?

Royala  deyir:  «kuyruklu  piano».  Görəsən  erməninin  türk 

dilinə  yapışdırdığı  quyruq  uzun  olub,  yoxsa  Andranikin  kə­

silmiş  qulağı?

Azərbaycan  TV-də  təkəbbürlü  bir  xanım  -   onu  «elmlər 

doktoru,  professor»  kimi  təqdim  elədilər -  ciddi  əda ilə dedi: 

«mən  içimdən  gələnləri  qələmə  alıram».  Amma  demədi -   ha­

rada, tualetdə? Və necə -  aftafadan istifadə eləyir, ya yox?

Bir  başqa  «professor»  isə  dedi:  «mən  içimdə  nə  vardısa, 

hamısını  boşaltmışam».  Dəhşət...

«İç»  ayrı  şeydir,  «daxil»  ayrı  -   biri  maddi  (qoxulu)  digəri 

mənəvi  (ətirli)  anlayışdır.  «Daxili»  sözünün  yerinə  «iç» deyir, 

gözəl  və  alicənab  «daxili»  fars  sözünü  erməni  türk  dilindən 

qopardıb tullayıb.  Hara? Onu da bizim xanım demədi.

Beləcə,  dili veriblər erməninin  qıllı  əlinə,  ora-burasmı kəsib 

atıb,  əvəzinə  santexnik  səviyyəsində  yeni,  bir  protez  «dil» 

düzəldib,  qoyub türkün ağzına.

Bu əcayib əməli düşünürəm, ürəyim ağrıyır...

Bəs  türk  ziyalılavı,  alimləri,  mütəxəssisləri  nə  düşünüblər? 

Təbii  surətdə  türk  dilinə  gəlmiş  ərəb,  fars  və  hətta  türkün  öz 

sözləri türk ziyahlarının  xoşuna gəlməyib,  onlar bundan  «xəca­

lət»  çəkiblər.  Qulaqlı  erməninin  «yaratdığı» quyruqlu dildən isə 

xəcalət  çəkmirlər.  Çəkəcəklər! Sabah  ermənilər dünyaya yaya­

caqlar  ki,  «barbar  türkün  heç  dili də yox  idi,  «türk»  dilini  biz 

yaratmışıq!»

34

Heyif o  dilə...  Osmanlı  türkünün  şumerdən  gələn  100  əsr­

lik, gözəl və  səlis, zəngin  və dolğun  lisanma -  Mahmud Qaşğ- 

arlmın,  Yunis  İmrənin,  Məhəmməd  Füzulinin,  Ziya  Göyal- 

pm,  Rəşad  Nurinin,  Hüseyn  Cavidin,  böyük Atatürkün  o  ca­

zibədar və hökmdar dilinə...

Dünyanın  ağıl,  namus  və  vicdan  korifeyi,  türkün  və 

dünyanın  iftixarı  Üzeyir  bəy  Hacıbəylinin  türk  millətinə  və­

siyyət etdiyi dilimizin  erməni  Akop  «Dilaçar»m  «açdığı»  pro­

tez «türk» dili ilə əvəz edilməsi Türk elitasının ən böyük səhvi, 

türk millətinin ən böyük itkisidir.

XIX  əsrdə  azərtürk  vətənpərvər  mütəfəkkiri  Mirzə  Fətəli 

Axundzadənin  təklif  etdiyi  latın  əlifbasını  Türkiyədə  qəbul 

etmədilər -  onu az qala dəyənəklə qarşıladılar.  Sonralar  anla­

dılar, qəbul etdilər.

Mənim  türk  qardaşlarım! İndi,  XXI əsrdə  gəlin  qoca  Saleh 

Bəyin  dərdinə  şərik  olun,  sözünü  eşidin,  arzusunu  qəbul  edin, 

qayıdın  öz  türk  dilimizə.  Bu  çətindir,  bilirəm, fəqət,  müqəddəs 

dərəcədə  vacibdir  və hələ ki,  mümkündür.  İndi eləməsəniz sonra 

daha  çətin  olacaq.  Gələcək  türk  nəsillərinə  xəcalət  mənbəyi, 

türk dünyasının birləşməsində və inkişafında isə əbədi əngəl ola­

caq  özgə,  erməni  «türk»  dilinin  qalmasına  yol  verməyin.  Qoy 

türk millətimiz,  bütün türk dünyası öz sumer-türk dili ilə  dünya 

önündə  fəxr  eləsin!  Bu,  həm  də  qardaşınız,  50  milyonluq 

azərtürk  xalqı  ilə  (və  digər türk  xalqları  ilə)  sizi tam  birləşdi­

rər.  «Bir millət -   iki dil» yaramır,  «bir millət -  bir dil» olmalı­

dır.  Türk dünyasının birliyi və səadəti vahid dillə başlayacaqdır!

Böyük  türk  şairi  Bəxtiyar  Vahabzadə.  O  da  türk  dilindən 

narahat getdi:

Dil açanda ilk dəfə,  «ANA» söyləyirik biz,

«Ana dili» adlanır bizim ilk dərsliyimiz.

İlk mahnımız laylam anamız öz südüylə 

İçirir ruhumuza bu dildə gilə-gilə.

Bu dil

 -  

bizim ruhumuz,  eşqimiz,  canımızdır,

Bu dil -  bir-birimizlə əhdi peymanımızdır.

35

---

Bu dil

 -  

tanıtmış bizə bu dünyada hər şeyi,

Bu dil

 -  

əcdadımızın bizə miras verdiyi 

Qiymətli xəzinədir...  onu gözlərimiz tək 

Qoruyub,  nəsillərə biz də hədiyyə verək.

Yeni  bir  «baskı»  -   «Türkcə  160  söz»

 

sərlövhəli  [Azadlıq, 

20-24.03.11] -  ona da cavab verilməlidir.

Müəllif  Xalıq  Bahadır.  Avazı  yaxşı  başlayır:  «Türk  dili 

dünyanın  ən  ulu

 

(düzdür),  ən  zəngin

 

(düz  deyil,  dünyanın  ən 

zəngin  dili  qədim  ərəb)  dilidir...  Biz  dilimizin  söz  saxlancına 

(lüğət  fonduna)  (?) gərəyincə

 

(lazımınca -  demək istəyir) у etik 

(?)  Bu  sözü  lüğətdə  [Bakı,  2006]  tapa  bilmədim)  deyilik...  Öz 

sözlərimizdən

 

(Dilaçarm  yaratdığı  erməni-türk sözlərini  nəzər­

də  tutur)  çox,  özgə

 

(ərəb,  fars  dillərindən  alınmış)  sözlərə 

üstünlük  verə-verə...  qucaq  açmaqla  dilimizi

 

(burada  azərtürk 

dilini  deyir)  ulu,  uca  üstün,  zəngin  TÜRK DİLİ

 

(erməni-türk 

dili nəzərdə tutulur) gerçəyindən uzaqlaşdırmışıq».

Bu, yaxşıdır, yoxsa pis?

Deyilənlənlərin  çoxusu bir az  aşağıda yazılacaq mətləblərin 

tərsinədir.  Məsələn,  «ən  əski  çağlardan  türk  dili  kültürünün 

(zəhləm  gedir  bu  külbaş  «kültür»dən!)  başlıca  daşıyıcıçı  olan 

Azərbaycanda»...

 

TÜRK  DİLİ  (bu  günkü  Türkiyəni  deyir) 

gerçəyindən  uzaqlaşdırmışıq.

 

Qısası:  əski  türk,  yəni  indiki 

azərtürk dili TÜRK (erməni-türk) dilindən uzaqdır.

Bahadır bunu xoşlamır, «ən əski çağlardan» gələn əski türk, 

yəni hələ  korlanmamış azərtürk  dilini  də erməntürkləşdirmək, 

akoplaşdırmaq  istəyir  və  bizə  erməni  Martayanın  yaratdığı 

«söz saxlanandan»

 

«zəngin  TÜRK

 

(ermənitürk) DİLİ gerçəyi­

ni»

 

sırımağa  çalışır.  Bu  məqsədlə  də  Türkcə  160  söz saxlana­

nın düzümünü,  düzənini

 

xoş bir zorla

 

bizə təlqin eləyir.

Savadlı,  qeyrətli,  türk  qanlı  şəxsiyyətlərimiz  isə  yox  deyil, 

hərçənd onların səsi az eşidilir.

Gözəl  mütəxəssis,  Respublikamızın  Kulinariya  Mərkəzinin 

prezidenti  Tahir  Əmiraslanov  -   bu  şəxs  Azərbaycanın  dünya 

üzrə  üç  kulinariya  mərkəzindən  biri  olduğunu  beynəlxalq 

aləmdə  sübut  etmiş,  17  Beynəlxalq  qızıl  medal  qazanmışdır.

36

O,  dil  mütəxəssisi  deyil,  amma  azərtürk  dilinin  təbii  ilahi  hə­

diyyə  olduğunu  görür,  hiss  edir,  ona  vurğunluğunu  şərh  edir 

[«Türküstan» qəzeti, 06.02.11; 20.02.11].

Xalıq  Bahadır  Azərbaycanda  erməni  «dil  qurumu»  yara­

dan  digər  alim-naşılarm  ehmallıqla  dediyi  «bir  şeyləri»  açıq, 

belə  başlayır:  «çoxlu  dilimizə  yatmayan»  [«çoxlu  dilimiz»  nə 

deməkdir?],  dilimizin  quruluşu,  səs-söz  düzümü,  düzəni  ilə  uy­

uşmayan gəlmə sözlər dilimizdə at oynatmadadır»

 

(bir cümlədə 

üç  dilimiz  -   vay  yarımçıq  əlindən!)  və  başlayır,  at  da  yox, 

eşş...  oynatmağa.

Erməni  «qardeş»  Akop  Martayanın  nadürüst  -   düşmən 

əməlindən, hətta  adından  bixəbər olan  bu sadədil  adam  bilmir 

ki, təriflədiyi şey türk dili deyil -  erməni-türk dilidir.

Mən  bu  yazıda  Akop  Martayanın  türk  milləti  üçün  «yap­

dığı»  dili  «erməni-türk  dili»  adlandırıram -   bu  həqiqətdir,  acı 

və rüsvayçı həqiqət...

Eşş...dən  söz  düşmüşkən:  erməni-türk  dilində  «eşşək» 

sözü,  demək  olar  ki,  dəyişdirilməyib,  saxlanılıb,  «eşek»

 

kimi; 

digər,  adam  barədəki  sözlər  isə  dəyişdirilib  eşekləşdirilib,  mə­

sələn:  türk dilindəki  ər -  həyat yoldaşı  sözünü  Martayan  eləy­

ib  «erkek eş»

 

(?).  Cinsli  sözü  olub -  «eşey»,

 

bərabər -  eşit,

 

tə­

krarsız -  eşsiz.

 

Bu qədər müxtəlif sözlərin hamısı bir 

-  

həmin o 

«eş»dən!  Bir  kökdən  bir  mənşəli  sözlər  yarana  bilər,  belə 

müxtəlif sözlər yarana bilməz.

Türkiyə TV-də «Haberler»də eşidirik: «yedi

 

[nəyi yedi?] kişi 

yaşamını kaybetti,  onlardan biri çocuq,  ikisi kadın».

 

Qadın niyə 

kişi  olur?  Öldü  əvəzinə  üç  söz 

-  

yaşamını  kayb  etti,

 

sadəcə  is­

rafçılıq  da  deyil,  kayb

 

(yox)  etmək  və  «ölmək»  -  eyni  mənanı 

vermir...  Hər şey əyri, qəlb,  korş edilib.

Burada  nə  qədər  səhv 

-  

hayvanlaşma,  eşekleşme

 

olduğunu 

başa  düşmək  çətin  deyil,  əlbəttə adamlar üçün,  martayançılar 

üçün yox.

Keçək at, daha doğrusu, eşek

 

oynadanları «seyr etməyə

».

Erməni  türkcəsi  alimi  Xalıq  [yəni  Allah!]  ulağın  belində, 

oxucunu  qatır  qabağına,  qovalayır,  160  erməni  səddinin

37

---