178
№ 4 (20) Qış- 2016
– Predmetin özü haqqında düz on altı
yaşından bilirəm. Amma meditasiyalar
sizə gələcək sizi gətirir.
-Buddizmin sizin poeziya ilə əlaqəsi
varmı?
– Hə, şeirlərimin çoxu ilə! Tibet
buddist poeziyasında da adi çin
poeziyasında və yapon haykusunda
olduğu kimi, demək olar ki, təsadüfi,
ifadəlounmaz bir ənənə var. Siz onu
yenidən nəzərdən keçirə bilməzsiniz,
heç nəyi dəyişə bilməzsiniz. Ya da bu,
kalliqrafiya
kimidir:
siz
əvvəlcə
düşüncənizdə başlayırsınız və sonra
kalliqrafik
işarələri
qoyursunuz.
Poeziyada da eynən bu cürdür: siz
ruhunuzu hazırlayırsınız və sonra tez
yazırsınız.
Məsələn,
“Kosmopolit
salamlar”ın “Amerika təəssüratları”
başlıqlı sonuncu şeirləri haykulardır.
“Qəzəb yarat” şeiri «Drive all blames
into one» (Bütün söyüşləri bir nöqtəyə
gətir) deyə, tibet ənənəsində yaranmış
aforizmlə başlayır. Burda deyilir ki,
başqalarının
məzəmmətlərini
dayandırmaq və bütün ittihamları sənə
aidiyyatı olmayan yeganə bir nəsnə
üzərinə yönləndirmək lazımdır – belə
olduğu halda, mahiyyətə toxunmadan
yalnız zahiri görüntünü dəyişirsən.
– “1952-1962-ci illərin qəzetləri”
əsərinizin
lap
başlanğıcında
deyirsiniz
ki,
həyatınızın mənasını bilmirsiniz.
İndi sizdə belə bir hiss varmı ki,
onu tapmısınız?
– Bəli, bəli, deyərdim ki, 69 yaşa bu
artıq xeyli aydınlaşdı mənimçün. İşıq
olmaq. Dürüst olmaq. Səmimi olmaq.
Mənim düşüncəmdə nə gizlənibsə,
onu hər kəsə açmaq.
–
Siz
heç nəyi nəzərdən
qaçırmırsınız:
hətta
seksual
həyatınızın
detallarını
və
s.
– Poeziya – ruhunda və ağlında
mövcud olan hər şeyi kağıza
köçürməkdir. Hər şey kifayət qədər,
sizin təsəvvür edə biləcəyinizdən qat-
qat canlıdır. Ona görə də mən
deyirəm ki, “Nəyə diqqət etdiyinizə
diqqət edin”.
Mən əvvəlcə pəncərədən
baxanda heç nəyə diqqət etmirəm, elə
ki,
diqqət etdim, zənciri davam edir.
–
Sizin
şeirlərinizin
çoxu
qəzetlərdə
yazılanların
əks-
sədasıdır.
– Mətbuatda, radio və televiziyada nə
görsəniz, mənim beynimdən keçir.
– Televizorunuz var?
– Hə, amma baxmıram.
Bircə ola bilər
seçkilərə.
– Musiqi dinləyirsiniz?
– Hə, musiqi dinləməkçün mən harasa
gedirəm. Amma adətən, özüm ifa
edirəm. Mənim balaca qarmoniumum
var.
–
Berlin
divarının
yıxılması,
kommunizmin çöküşü sizin üçün
sadəcə olaraq dünyanın yaxşıya
doğru hərəkətindən daha artıq
nəyisə ifadə etmir ki?
– Yox. Mən Rembo ilə razıyam. Elm
– yeni aristokratiyadır. Proqres.
Addımlayan dünya. Lənətə gəlmiş
proqres bəlkə geri dönsün? Bizdə hər
yerdə
Mobutu
janrında
frankenşteynsayağı
bədheybətlər
yaradılıb. Hər yanda kütləvi şəkildə
kədər və hər yerdə yemək üstdə
öldürürlər. Ştatlarda konservatorlarla
fundamentalistlər
getdikcə
daha
böyük
əhəmiyyət
daşıyırlar.
“Qırmızılar”
olmasaydı,
onlar
“qaralar”la,
“mavilər”lə,
toksikomanlarla
mübarizə
aparacaqdılar. Və narkotik əleyhinə
mübarizəni onlar polis dövləti
Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi
179
yaratmaq üçün bəhanə kimi istifadə
edirlər.
–
Yəni biz pisdən pisə doğru gedirik?
Və proqresə inanmağın heç bir
əhəmiyyəti yoxdur?
– Nə əhəmiyyət! Elə sual verirsiz ki!
Bu cür qoyulmuş suala heç kim cavab
verməz. Planetdə hər kəsin qapısında bir
qadın və şəxsi qarajında bir maşını
olacağı ideyası bir gün planetin ekoloji
xarabalığa
çevrilməsinə
gətirib
çıxaracaq.
– Siz həm də ekoloji problemlərlə
məşğulsunuz?
– Əlbəttə. Bu, hələ əllinci illərdən
amerikan şairlərin köhnə mövzusudur.
Keruakı xatırlayın: “Тhe Earth is an
Indian Тhing” – “Yer kürəsi – hindulara
aid işdir”
–
Bununla nə demək istədiniz ki?
– Demək istədim ki, hipertexnoloji
xəşilin, hipertexnoloji köpüyün növü
kimi artıq çoxdandır ki, bizimlə ətraf
mühit arasında parçalanma mövcuddur.
Elə bil ki, planet QİÇSə yoluxub və
immun
sistemi
insan
virusuna
müqavimət göstərə bilmir. Mən deyirəm
ki, bu, hamıya bəllidir. Planet qəza
keçirib. Çoxlu sayda məlumat kodları
müxtəlif növ bitki və heyvanlara
dağıdıcı təsir göstərib. Halbuki qədim
Amerika hinduları ağac və heyvanları
birbəbir tanıyır və tarazlığı qoruyaraq
onların arasında yaşayırdılar. Bax elə
buna görə də “Yer kürəsi – hindulara aid
işdir”... həm kapitalist, həm də sosialist
bürokratiyası elə daldalanıb ki, onlara
qalib gəlmək üçün hər şeydən, o
cümlədən, planeti bugünkü məlum
krizisə gətirib çıxarmaqdan ötrü iki yüz
ildən artıq vaxt lazım olmuş sənaye
inqilabından sonra hələ yüz illər
keçəcək.
Çevirdi Mətanət Vahid
SURİYA DƏFTƏRİ
ADONİS
(Əli Əhməd Səid Əşbər)
Adonis – Əli Əhməd Səid Əşbər
1930-cu
ildə Suriyanın Lazkiyyə
rayonunun Qəssablar kəndində doğuldu.
Sonra Tartuşda bir fransız liseyində
oxudu. Daha sonra Lazkiyyədə dövlət
məktəbini bitirib 1950-ci ildə Şam
universitetinə daxil oldu. Suriyadakı
farnsız qüvvələrinə qarşı çıxdı. Ölkənin
müstəqillik dövründə ilk şeirlərini çap
etdirdi. Universitetdə ədəbiyyatdan dərs
dedi.
Beyrut
universitetində
doktorantura keçdi. Burada Bodler və
Rilkenin şeirləri ilə tanış oldu. “Şeir”
dərgisini buraxmağa başladı. Adonis
adıyla Livan vətəndaşlığı aldı.
Orta
Şərqdən Liviyayacan ərəb
şeirinə təsir edən Adonis, ərəb şeirinin
keçmişindən
qoparaq
şeiri
özünüküləşdirdi. Ərəb şeirinin dünya
şeiri ilə əlaqə qurmasına çalışdı.
Beyrutdakı vətəndaş müharibəsindən
sonra Parisə köçdü. Fəlsəfə və mistizmlə
maraqlandı.
1971-ci ildə “Suriya-Livan ən yaxşı
şeir” mükafatını, 1986-cı ildə Brüsseldə
“Beynəlxalq Şeir Bienalı” (iki ildən bir
keçirilən) mükafatını qazandı. 1983-cü
ildə Parisdə Mallarme Akademiyasının