Hər şey
beləcə özünə doğru dəyişdi
Həvvanın dişlədiyi meyvə Nyutonun başına düşdü...
Əslində, budur kişi və qadın arasındakı cəzbetmənin
sirri.
Bəlkə də, İsaak Nyutondu Həvvanın məşuqu,
yaradılışın Adəm peyğəmbəri...
Deyirlər, Allah dünyanı 6 günə yaradıb,
mənsə 7-ci gün, yəni bazar günü doğulmuşam
Bəlkə də, bu səbəbdən Allahla rastlaşmamışam...
Terrorçuların göbəyi saatlı bombanın yanlış məftili
kimi kəsilər,
yəni bir körpənin 10-a kimi sayması
başqa birinin son 10 saniyəsi olur bəzən.
Bu barmaq sayı ömürdə,
bizim yaşımız torbada qalan lotereya rəqəmləridi.
Maestro,
kainatın ən müqəddəs rəqəmləri pampers
nömrələridi.
Son sevgi məktubumuzu nisyə dəftərinə yazdıq,
bu, ölüb getmiş müştəridən qalan borcdu.
İmsakda göz yaşımızı içməklə,
iftarda özümüzü yeməklə
bizim orqanizmimiz xoşbəxtliyə oruc tutur.
Ən ağrılı pəhrizdir insanın sevdiyini arıqlaması.
Ömrü başdan-sona ölməkdi,
Allaha oxşamaqdı kişi tənhalığı.
Çünki elə yarandığı gün kişini qabırğa şəklində tərk
edib qadın.
TAXTA EV, KAMİN VƏ
RUS ROMANLARI
Hardasa çox uzaqlarda taxta evimiz olsun,
Kamində maşa ilə közləri qarışdıraq
Tələsək, zaman keçir... Nə qədər ki, gec deyil,
Küsülü dodaqları gizlicə barışdıraq.
Hardasa çox uzaqlarda taxta evimiz olsun,
Sən yuxula skamyada... üstünə adyal örtüm.
Heç Günəş də gəlməsin, işdir birdən üşüsən,
Körpə məsumluğuyla səni alnından öpüm.
Hardasa çox uzaqlarda taxta evimiz olsun,
Hamıdan çıxıb gedək... hamıdan uzaqlaşaq,
Gəl gizlən qollarımda... axı sən də bilirsən,
Ən möhtəşəm ibadətdi sakitcə qucaqlaşmaq.
Hardasa çox uzaqlarda taxta evimiz olsun,
Uzaqdan tənha mayak tez-tez göz vursun bizə
və olub keçənləri... bu ölüb keçənləri...
Gedib bütün keçmişi tullayaq biz dənizə...
Hardasa çox uzaqlarda taxta evimiz olsun,
Bir noyabr axşamı rus romanı oxuyaq.
...Kamində maşa ilə qarışdıraq közləri,
Tənbəl pişiyimiz də gizlin getsin yuxuya.
Hardasa çox uzaqlarda taxta evimiz olsun:
Bir az ana təbəssümü, bir az ata nəfəsi...
Elə taxta evimizdən musiqitək yüksəlsin
Göy qurşağı baxışlı körpəmizin ilk səsi.
MÜQƏDDƏS VARFOLOMEY
GECƏSİ
Mən hardan başlayım, hardan... bilmirəm,
Başlayım lap elə ayaqlarından.
Deyirlər, cənnətdi, nədi, ordadır.
Vallah, mühüm deyil huri-mələk zad,
Sən öz corabını qalın et bir az,
Qalanı düzələr, vallah düzələr.
Vaxt gələr... vaxt gələr Allah düzələr.
Bir ağ qoca gördüm elə bu axşam,
Düzmüşdü İsanın önünə ağ şam.
Dedim ki, nə tonqal, nə yandırılmaq?
İsa heç çarmıxa çəkilməmişdi,
Hər iki qolunu yana açmışdı
Böyük bəşəriyyəti qucaqlamaqçün”.
Nə böyük səbəbmiş bu ağlamaqçün?
Elə atam kimi hönkürdü qoca,
Əsl adam kimi hönkürdü qoca.
Dedim ki, “sən Allah, tərslikdən əl çək,
Ver bu ağ şamları aparım evə.
Üşüyür sevgimin cənnət ayağı,
Bizim oralarda axşam tapılmır,
Ver bu axşamları aparım evə…”
Ağırdı… kilsənin zəngi ağırdı...
Bayırda ox kimi yağış yağırdı.
Tövbə hücrəsində öpürdü rahib
Mariya ananın şux döşlərindən.
Görürsən, deyirəm, boş şeydir cənnət,
22
I
ULDUZ
Əsas corabını qalın geyin sən.
Qalanı düzələr, vallah, düzələr,
Gün gələr… gün gələr, Allah düzələr.
Qocanın gözündən axırdı Amur…
Dedi, “fikir vermə, ağlamıram mən,
Bu köhnə kilsənin tavanı damır.”
Əsas corabını qalın geyin sən.
Deyirlər, cənnətdi, nədi, ordadır…
Qalanı düzələr, vallah, düzələr,
Bir gün Allah özü yola düzələr.
Çoxdandır gəlmirdim bu nəm kilsəyə…
İnan vaxt yoxdur baş qaşımağa da,
Əşşi, vaxt yoxdur e, yaşamağa da.
Çölü yalayırdı Yanvar küləyi.
Hərf tanımırdı sağ çiyin mələyi
Dedi ki, “yazmıram, mən pəhrizdəyəm”.
Elə danışdı, lap ətim töküldü.
Elə bil uzanıb İsanın üstə
Onun qucağında xaça çəkildim.
Eynək öz qulpuna qoca taxmışdı,
Qocanın təzyiqi yaman qalxmışdı.
Kilsənin havası…ölüm havası:
atmosfer təzyiqi yaman qalxmışdı.
Dəyişkən buludlu, nisbi rütubət…
616 civə sütunu,
“Yer”ə sancılmışdı İsa sütunu.
Bulud qızcığaztək çox tez boşaldı,
O gecə göy üzü yağışı yağmadı,
“Yer”ə tüpürdü.
O gecə yataqda sənin saçların
Xəyal qırıqların mənim ömrümdən
Göyə süpürdü.
Yaman can sıxırdı nisbi rütubət…
Bu kilsə zəngləri ağrılı səsdi,
Diksinib toruna qaçdı hörümçək.
Rahibə yanımda yel kimi əsdi,
Gəlib tez söndürdü ağ şamları o,
Gəlib tez yandırdı axşamları o.
Dedi: “yandırmayın, pul yazır sayğac,
cənab yepiskopun göstərişi var”.
Qoca mızıldandı dodaq altında:
“öpüb sovurasan dodaq altında,
dişləyib didəsən bu dul qadını”...
Sonra eşitmədim sözün ardını.
Rahibin bədəni və lüt Mariya.
Tövbə hücrəsində inilti, ahlar...
Durub tamaşaya gəldi Allahlar.
Siçovul diksinib yuvaya qaçdı,
Onda anladım ki, heyvanlar pakdı.
Bu kilsə zəngləri, kilsə zəngləri
Yaman ağır idi, ağrılı idi.
Qocanın kilsədə etdiyi dua
Yarımçıq ehtiras nağılı idi.
Qocanı qulpundan çıxardı eynək...
Qoca köks ötürdü elə qocatək:
“Yaxşı ki, ağladım...eynəyin çirkin
Gözümün yağıyla, yaşıyla yudum.
Bilirsən bu geniş, nəhəng dünyada
Bir ana bətnində rahat uyudum”.
Özgə qadınların qucağı da dib...
Bəs bu Yer kürəsi hayana gedib?
Gələcək, səbr elə, vallah, gələcək,
Allah da deyir ki, Allah gələcək.
Sən öz corabını qalın et əsas...