№10 (569) oktyabr 2016
I
45
lətafətli bir qız maşından düşdü. Gənclər öz aralarında
danışa-danışa dükanı süzür, vitrinlərə baxırdılar...
...Görkəmlərindən cangüdən olduqları bəlli olan
6-7 idmançı nəhəng yolu boşaldıb, gənclərə yol açdı.
Səs-küyə dönəndə gördüm ki, dükan sahibi də daxil
olmaqla bütün əhli-dükan qapıya doğru yüyürür.
Satıcılar və dükan sahibi qapının yanında boy cərgəsi
düzülüb farağat dayandılar.
Şıltaq gənclər deyə-gülə, boy cərgəsi düzülənlərə
istehzalı bir nəzər salıb içəri keçdilər. Görünüşlərindən
sevgili olduqları bəlli olan gənclər düşünmədən yekə
mişkalara - yəni mənim olduğum bölməyə tərəf
yönəldilər. Mişkaların arasında sakitcə dayanıb
yerimdən tərpənmirdim. Dükan sahibi onların yanında
quyruq bulayır, həvəslə mişkaları qıza göstərirdi.
Yerimdən tərpənmədən gəncləri süzürdüm. Gənclər
mişkaların ora-burasını dartışdıra-dartışdıra bir dəfə
yanımdan keçdilər.
Yavaş-yavaş özümə gəlib nə baş verdiyini an -
lamağa başlamışdım. Düz başa düşmüşdümsə, dükana
təşrif buyuran adlı-sanlı biznesmenlərdən birinin oğlu
və onun şirin-şəkər sevgilisi idi. Oğlanın ədabaz
davranışları, ətrafında dolaşanlara münasibəti məni
vahimələndirməyə başlamışdı. Bir neçə dəfə jur
-
nalların üz qabığında, internet saytlarında şəklini
gördüyüm gənc biznesmen yüksək səslə danışır, dükan
sahibiylə qulluqçusu kimi davranırdı. Gördüklərim
qanımı qaraltdığı üçün aradan çıxmağı düşünə-düşünə
yerimdən tərpəndim. Gənc biznesmenin sevgilisi
qəfildən elə cikkə çəkdi ki, yerimdə donub qaldım:
- Aşkıııııım.... Buna baaax! Gör nə qəşəngdi!
Ayaaaallllla!
Qızın cır səsi qulaqlarımı dəlib keçəndə donum
açıldı, sanki yuxudan ayıldım. Cikkə çəkən şıltaq
qızcığaz düz qarşımda dayanıb, barmağıyla məni
göstərirdi:
- Aşkııııım, noooolar bu mişkanı alax da....
nooollaaar!
And olsun bütün müqəddəslərə ki, qız məni
göstərirdi. Bir anlıq özümü itirib duruxsam da, cəld
özümü toparladım. Mişka olmadığımı bəlli etmək
üçün bir ağız öskürdüm. Yerimdən tərpənməyə macal
tapmamış qız boynuma atıldı:
- Aşkımmmmm. Canlı mişka! Bunu alaq, bunu
alaaaaaq!
Oğlan kübarcasına sevgilisinin qolundan yapışıb
kənara çəkdi:
- Balaşkam, görmürsən adamdır? Düzdü, bir az
ayıya oxşayır, amma adamdır. Ok? Gedək mişka alaq.
Qız dodaqlarını büzüb mızıldandı:
- Yooooo, istəmirəm! Bəs demişdin istəsən, bütün
mağazanı müdirqarışıq mənə alacaqsan? Hə, de
-
mişdin?
- Balaşkam...
- Eeee, nə balaşkam? Al bunu! Bunu istəyirəm.
Başqası lazım deyil.
Oğlan çarəsiz-çarəsiz başını bulayıb mənə tərəf
addımladı. Zibilə düşmüşdüm. Udquna-udquna gənc
biznesmenin üzünə baxdım:
- Bilirsiniz, mən yazıçıyam... Ailəliyəm...
kitablarım var... Hə... Xanımıma hədiyyə...
- Uzatma! Yazıçıya bax! Sən bu gündən mişkasan!
Hahahahaha.... Ə, məllim, qiymətini de. Balaşkam
səndən bezənə qədər onun mişkasısan! Kankret
mişkasan ha! Vəssalam!
Mübahisə edəcək, özümü müdafiə edəcək durum -
da deyildim. Gənc biznesmenin səsindəki amiranəlik,
məni yuxarıdan aşağı süzməsi gözümü qorxutmuşdu.
Üstəlik cangüdənlərin belində parıldayan tapançalara
baxanda ürəyim ağzıma gəlirdi. Balaşkası məni mişka
hesab edirdisə, başqa yolum yox idi. Ağlıma gələn ilk
rəqəmi dilə gətirdim:
- 100 min.
- Manat?
- Dollar olsa, yaxşı olar...
Gənc biznesmen gülüb çiyinlərini oynatdı. Sonra
arxasınca dolaşan nəhəng idmançını yanına çağırıb
qulağına nə isə pıçıldadı. Nəhəng göstərişi eşidən kimi
uşaq kimi maşına tərəf götürüldü. Gənc biznesmen
mənə tərəf döndü:
- Prablem yoxdur. İndi sənə çek verəcəklər.
Bilirsən də çek nədir? Bank çeki! Hahahaha! Nə
zaman istəsən, pulu bankdan götürə bilərsən.
Yazıq-yazıq üzünə baxdım:
- Ailəmlə görüşə bilərəm?
- Yox!
- Bəs pul göndərməyə icazə verərsiniz? Bir də
kiçicik bir hədiyyə... Xanımım üçün...
- Olmaz! Ünvanı ver, bütün mağazanı evinə
daşısınlar. Sən qayıdana qədər ailən darıxmasın. Pul
da problem deyil. Bir-iki aya 20 min kifayət edər.
Onsuz da bir-iki aya balaşkam bezəcək səndən...
Keyimişdim. Səsimi çıxarmadan ona baxırdım.
Balaşkası yanımda fırlanır, saçlarımı qarışdırır, çim -
dikləyir, barmaqlayır, sevinclə qəhqəhə çəkirdi:
- Ayaaaaalla. Nə qəşəngdi, nə yumşaqdı, nə
tüklüdüü... - Qız saqqalımdan ikiəlli yapışıb dartış -
dırmağa başladı. Ağrıtsa da, yenə səsimi çıxarmadım.
- Ayaaaaalla. - Nəhayət, əlini yanağımdan çəkib
qopardığı bir çəngə tükü qan qırmızısı dodaqlarına
yaxınlaşdırdı və “füüü” edib üfürdü.
Sonra məndən ayrılıb sevgilisinin boynuna sarıldı.
Uzun-uzun qoxlaşdılar, öpüşdülər və gənc biznesmen
balaşkasını nəzakətlə bağrına basdı:
- Sən istə, balaşkam, sən istə, Marsda sənin üçün
torpaq da alım.
- Lazım deyil. Sən ki mənə canlı mişka aldın,
başqa heç nə istəmirəm. Aşkım, olar bunun adı
Panduşka olsun? Gör necə şirindiiii. Pandaya oxşuyur,
hə?
- Daha çox boz ayıya oxşayır. Ha-ha-ha... Amma
sən deyirsənsə, Panduşka olsun.
- Onda gedək evə. Axşama partimiz var, yadında?
Bunu aparaq evə. Təmiz geyindirək, yedirək, yatsın.
Biz də gedək rəqs edək, əylənək. Dayan selfie edim,
Panduşkamın şəklini qızlara göstərim. Sonra da
İnstaqrama ataram....
- Getdik. Çimdirək, geyindirək, sonra çəkərsən
şəklini.
...İki nəhəng mənim qoluma girib maşına apardı.
Maşında evə balaca bir məktub göndərməyimə izn
verdilər. “Hər şey qaydasındadır. İş elə gətirdi ki, bir
müddət sizdən ayrı qalmalı oldum. Ümid edirəm,
mənsiz güzəranınız pis keçməyəcək. Hələlik”.
Gənc biznesmen məktuba baxıb gülümsədi və iki
“paçka” dolları da məktubqarışıq mühafizəçiyə uzatdı:
- Kağızdakı ünvana. Dilcavabı vəziyyəti izah elə.
Qoy evdəkilər panduşkadan narahat olmasınlar.
Hihihihi...
...Evə çatan kimi əvvəlcə məni hamama salıb
yaxşıca kisələdilər. Sonra qurulayıb təmiz ev paltarı
geyindirib, başıma da qulaqlı papaq qoydular.
Ətirləyib gənc cütlüyün yanına ötürdülər. Gənc
biznesmen məni diqqətlə süzüb şaqqanaq çəkdi:
- Panduşka, açkini çıxar. Belə balaşkamın xoşuna
gəlməz.
- Yooo, aşkım, qoy qalsın. Yazıxdı eee... Ayalla,
nə şirindi buuu...
Balaşka məni xeyli qıdıqladı, papağımın qulağıyla
oynadı, dartışdırdı, çimdiklədi və sonra sevgilisini
mənimlə baş-başa qoyub bəzənməyə yollandı. Gənc
oliqarx, deyəsən, sevgilisinin məni barmaqlamasından
utanmışdı, başını aşağı dikdi:
- Bunu anlayışla qarşılayacağınıza inanıram.
Balaşkam çox ərkəsöyündür. Papa da, mama da
xaricdədir. Nazını mən çəkirəm. Bir dediyini iki
eləmirəm. Küsən kimi mənimlə görüşməkdən imtina
edir. Mən də söz-söhbət olmasın deyə özümü oda-közə
vururam. Yəqin, tezliklə toyumuz olacaq və mənim də
bu yersiz kaprizlərdən canım qurtaracaq. Hələliksə
dözmək lazımdır. Sən də dözərsən, məllim.
Bilirsən, hər bayram mənə 150-200 minə başa
gəlir. Ad günündə 22 metrlik tort hazırlatmışdım. Bir
dilim yedi, qalanını fermaya göndərdim. Ötən
Novruzda iki “Galenvagen” yandırıb, vertolyotla
yuxarıdan tamaşa elədik. Yeni ildə tayqadan küknarlar
gətirib villasının dörd tərəfinə əkdirdi, ağacları bəzədi.
Sonra da sökdürüb hamısını yandırmağımı istədi...Bir
ay məni danışdırmadı. Nə var, nə var, küknarların
üstündəki dələlər buna baş əyməyibmiş... Ehhh... Sən
də deyirsən yazıçıyam, kitabım var...
Sakitcə üzünə baxırdım. Danışmağa həqiqətən
qorxurdum. Cibindən bir qutu adını bilmədiyim
siqaret çıxardı:
- Çəkirsən?
- Hə.
- Balaşka gələnə qədər çəkək, vaxt getsin.
...Balaşkası gəldi. Yenidən məni qıdıqlayıb, kü -
rəyimdən, qarnımdan dişləyib aşkıyla əylənməyə
getdilər.
...Evdəkilərin hamısı xarici olduğu üçün danış -
mağa adam yox idi. Mənə yemək gətirir, qarşıma
cürbəcür meyvələr, şokoladlar düzür, işarə ilə
yeməyimi istəyirdilər. Boğazımdan yemək keçmirdi.
Oturub siqaret sümürür, başıma gələnləri düşünürdüm.
...Gecə yarıdan keçmiş səs-küyə oyandım. Gənc
cütlük əyləncələrini bitirib geri dönmüşdü. Qul
-
luqçular gəncləri qarşılayıb yuxarı ötürdülər. Balaşka
içkili olsa da, məni xatırlayıb göstəriş verdi:
- Panduşkanın pijamasını geyindirib aparın yataq
otağıma. Yatmasın! Gəlib onunla oynayacam...
...Artıq neçə gündür, balaşka öz gənc biz
-
nesmenindən küsüb. Bütün günü məni qucaqlayıb
yatır. Depressiyadadır. Hər gün hamama salıb çimdirir,
ətirləyib bəzəyir, qıdıqlayır, öpür, dişləyir... Xülasə
sevgilisini unutmaq üçün mənim başıma oyun açır...
Ailəmlə hər gün 10 dəqiqə danışmağa icazə versə
də, dostlarla əlaqəmə, internetə girişimə icazə yoxdur.
100 min artıq ailəmə təhvil verildiyi üçün xanımım da
məndən nigaran qalmır.
Amma bir problem var...
Biznesmenin balaşkası mənə daha ayı gözüylə
baxmır. Panduşka deyib əzizləsə də, hiss edirəm, artıq
insan olmağımı qəbul edir. Deyəsən, məndən xoşu
gəlir. Yox, düzünü deyim ki, balaşka mənə əməlli-başlı
aşiq olub... Hərdən məni danışdırır. Ona şeir-zad
oxuyuram. Əvvəl qarnımı, kürəyimi, yanağımı dişlə -
yirdisə, indi yalan olmasın, yarım saat dodaqlarımdan
öpür...
Hələ gecə yatanda başıma açdığı oyunları
demirəm...
Xülasə, gənc biznesmenin qayıdışından it kimi
qorxuram... Qorxuram hirslənib məni yesin...
Başıma gələcək sürprizləri həyəcanla göz
-
ləməkdəyəm. Bu məktubu gecə fürsət tapıb balaşkanın
kompüterindən yazdım. Mümkünsə, ictimailəşdirin...
46
I
ULDUZ