Şəhla VAHİD
YUXARI
Çulumuzu su aparır,
Sürüyürük su yuxarı.
Çıxan düşür, düşən çıxır,
O aşağı, bu yuxarı.
Qoy lap sıxsın qəlbindəki,
Qoyma axsın qəlbindəki,
Üzə çıxsın qəlbindəki
Göz yaşınla yu yuxarı...
Bir qurulu tələdir vaxt,
Əcəlindir çıxdığın taxt.
Qamçıla ki, tərpənsin bəxt
“Çu” yuxarı, “çu” yuxarı...
Dərd nə çox istəyir bizi,
Acılar bəsləyir bizi,
Mələklər səsləyir bizi
“Hu” yuxarı, “hu” yuxarı...
ŞEYTAN APARDI
Yediyimiz nəsə dadır,
Tamını şeytan apardı.
Qaranlıqda işıq gəzən
Şamını şeytan apardı.
Sən tutaydın barı dilək,
Yarı ümid, yarı dilək,
Bizə qaldı quru dilək,
Kamını şeytan apardı.
Dirilər də ölü çıxdı,
Hər bir işdən əli çıxdı,
Ağıllı zır dəli çıxdı,
Xamını şeytan apardı.
Kim çağırdı bizi öndən?
Yolumuzu saldı çəndən,
Olduq candan, olduq dindən -
Hamını şeytan apardı.
GƏZDİRİRƏM
Çoxdan ayaq üstə ölüb getmişəm,
Səni ürəyimdə sağ gəzdirirəm,
Qurtara bilmirəm xəyallarından,
Canımda çözülməz bağ gəzdirirəm.
Çəkir xəyalımı hara fikirlər?
Salır hisslərimi tora fikirlər.
Bürüyüb beynimi qara fikirlər,
Qara saçlarımı ağ gəzdirirəm.
Dünyanın işığı gözüm boydadır,
Üz qoyduğum torpaq üzüm boydadır,
Həsrətin böyüyüb, özüm boydadır,
Elə özüm boyda dağ gəzdirirəm.
KÖÇÜN BAŞINA
Dərdimiz sünbül bağlayıb,
Dur gedək biçin başına.
Yolu tərsinə gedirik,
Kim keçib köçün başına?
Çağırın tale yazanı,
Gəlsin əlində pozanı,
Hazırdı xeyrət qazanı,
Buyurun, keçin başına.
Qismət bildik azı, çoxu,
Yol üstədir acı, toxu,
№10 (569) oktyabr 2016
I
51
DEBÜT
Hanı bu dünyanın oxu?
Fırlanır heçin başına...
SÖZÜN SINDI
Bir-bir qırıldı inadın,
Əhdin sındı, sözün sındı.
Çoxmu ağır gəldim sənə,
Qəlbin çökdü, dizin sındı.
Pay çıxdın özgə qismətə,
Açıldı qapım həsrətə,
Əyildin o məhəbbətə,
Əvvəl-axır nazın sındı.
Soyuduqca od ocaqda,
Qalmadı bir dad ocaqda,
Isindikcə yad ocaqda
Yavaş-yavaş buzun sındı.
ÜRƏYİNƏ KÖÇÜRƏM
Səni yurdum, vətənim,
Səni evim seçirəm,
Qaldır kirpiklərini,
Gözlərindən keçirəm.
Canımızı bir eylə,
Məni səndə sirr eylə,
Ürəyində yer eylə,
Ürəyinə köçürəm.
Qat məni günahına,
Gecənə, sabahına.
Baş əymişəm ruhuna,
Eşqimə and içirəm,
Ürəyinə köçürəm.
DOLAŞIR
Ürəyim kül topasıdır,
Canımda tüstü dolaşır,
Gülüşlərin qulağımda
Bir quru səsdi, dolaşır.
Tərsdi yolum, səhvdi yönüm,
Susdum, nə deyim, nə dinim?
Hər sənsiz ötən bir günüm
Ömrümə qəsddi, dolaşır.
Qara bəxtin qara gözü
Gəldi qaraladı bizi.
Kimin ahı, kimin sözü,
De, bu nə nəhsdi dolaşır?
APARIR
Kim dünyadan baş çıxarır,
Kim dünyadan baş aparır,
Yığıb ətəyin əlinə,
Ətəyini boş aparır.
Yetişmir, kaldır yalanı,
Döyəcləyirlər palanı,
Ağac başında qalanı
Əvvəl-axır quş aparır.
Calağa calaq etdilər,
Səs-küyə qulaq etdilər,
Dərdi daş-qalaq etdilər,
Daş dalınca daş aparır.
Yatır ki, yox, durur ki, yox,
Ac nə çəkir, nə bilir tox,
Yalandan ağlayanlar çox -
Gözlərini yaş aparır...
GÜNAHIM XEYIR, GÜLÜM
Ömrümə qəm biçildi,
Sanki dünyam kiçildi.
Yenə sənsiz açıldı
Sabahım xeyir, gülüm.
Yaşamağım çoxdursa,
Hər günüm bir ahdırsa,
Sevgi də günahdırsa,
Günahım xeyir, gülüm.
Gecələr yuxum gedər,
Gözlərimi yaş didər,
Nə vaxt bu eşqi edər
Allahım xeyir, gülüm?
Sabahım xeyir, gülüm.
52
I
ULDUZ
Onun qapqara səthi, toxunduğum zaman hiss
etdiyim həmin doğmalığı, içimdə qəribə və dərin bir
ürpərti kimi keçən giziltisi məni də bəzən hə
-
yəcanlandırır. Sözün açığı, bu melanxolik ruh halını
onun da yaşadığına əminəm. Bilirəm ki, ilk
baxdığım gündən, içinə daxil olduğum andan o da
mənə qarşı eyni hissi daşıyır. Həmin gün əhvalının
necəliyindən asılı olmayaraq rəngi tündləşir. Yox,
əksinə, qapqara rəngi daha da parlaqlaşır. Di gəl ki,
bunların hamısı çox keçmişdə qaldı. Zaman bir
vaxtlar dostumuz olduğu halda, indi ikimiz arasında
bir düşmənə çevrilib. Bizi ayrı salıb. Daha mən ona
yaxınlaşdığım zaman hiss etdiyim həmin ürpərişi,
sevinci hiss edə bilmirəm. Mən Hundai Sonatamı
əvvəlki kimi sevmirəm. Bu sonuncu “sevmirəm”
sözünü işlətmək, onu dilimdə səsə çevirmək
əzabvericidir. Ancaq bəzən həyatda düzgün qərarlar
vermək üçün qəlbimizin alovuna, cəhənnəm atəşinə
biz də sərçə kimi çöp daşımalıyıq.
Yadımdadır ilk dəfə, yəni iki il bundan əvvəl...
Bazar ertəsiydi. Səhər saat 10:30. Bankdakı kredit
problemini həll etmişdim. Elə həmin gün də onu
götürmək imkanım olduğunu öyrənəndə qaçaraq
yanına getmişdim. Onun sükanı arxasına oturduğum
an hiss etdiyim həyəcan, ürəyimin az qala sinəmdən
qopub düşəcəkmiş kimi çırpıntıları ikimizə də
məlumdur. Yəqin, əbədiyyən bu qəribə duyğunu heç
birimiz unutmayacağıq. Bu dünyada yaşa
dıq
-
larımızın siyahısına onu birinci sırada yazacağıq.
Həmin gündən başlayan bu duyğu ilə elə fikir -
ləşirdim ki, ona qarşı qarşılıqsız, təmənnasız bir
sevgi bəsləməliyəm. Məsələn, məlum gündən
başlayaraq vərdişkar olduğum bir şeyi etdim. Hər
gün yemək yemədən onun salonuna özümü soxur,
təmizləyirdim. Bu adətimdən heç vaxt əl çək
-
məyəcəkdim. Onun pəncərələrini xüsusi həssaslıqla
silirdim. Eyniylə sevdiyim, əziz birinin göz yaşını
yanağından silirmiş kimiydi... Ya da körpə dodağına
axmış ana südü kimi paklığı təmizlədiyim qədər
qəlbim əsirdi, titrəyirdi...
Günəş ilıq şualarını Xəzərin neftli suyuna
toxunduranda, şəffaf və xamilyon əksini bütün
dəniz (göl) boyu səpələyəndə yuxudan oyanırdım.
Əl-üzümü yumadan, dişlərimi fırçalamadan dör -
düncü mərtəbədən pillələri ikibir, üçbir enir, onun
yanına qaçırdım. Qapını ehmalca açır, sükanın
arxasına əyləşir, mühərriki işə salır və adət etdiyim
musiqini dinləyirdim. Bəzən evə qayıtmır, bu
musiqini dinləyə-dinləyə çalışdığım idarənin yolunu
tuturdum.
Mənə elə gəlirdi ki, o da mənim kimi bu müğən -
nini, onun səs tembrini, üslubunu bəyənir. Sanki
salonumuzda bu musiqi səsləndiyi an ikimiz də
qəribə bir enerji hiss edirdik. İkimiz də xoşbəxt
olurduq. Hərçənd ki, bu musiqilər, yəni həmin
müğənninin ifa etdikləri bir az kədərli olurdu.
Təəssüf! Artıq ikimiz də həmin xoş günləri geridə
bu
raxdıq. Onun üçün də,
mənim üçün də indi
№10 (569) oktyabr 2016
I
53
NӘSR
HUNDAİ SONATA,
KAFKA VƏ BAKİRLƏR
Ziyad QULUZADƏ
Bu hekayə oxunmaq üçün yazılmayıb