Ulduz Oktyabr Layout 1
Yüklə 0,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İSTİSNA İbrahim İBRAHIMLI EKSPERİMENTAL 1
- ULDUZ 3
VƏTƏN Gözəllik diyarı, hünər məskəni! Necə vurulmasın hüsnünə insan? Təbiət füsunkar yaradıb səni, Tarixin qocadır, özün cavansan. Durna üçbucağı süzər göyündə, Gəzər qoruğunda vəfalı ceyran; Dağ küsər, görməsə kəkliyi gündə, Turac oxumasa, darıxar aran. Bağ, çəmən bəzəyir geniş sinəni, Nəhəng qarağacın, körpə gülün var. Təbiət füsunkar yaradıb səni, Şəlalən, dənizin, çayın, gölün var. Coşan ilhamındır baharda sellər, Zümzümən payızın həzin yağışı; Muğana quş kimi qonar fəsillər, Savalan yayda da yaşadır qışı! Laçında çağlayır iki cür bulaq: Biri barmağımı yandırar mənim, Biri dodağımı dondurar mənim, Maralın baxdığı güzgüdür bulaq. Yola salacaqsan min qərinəni, Qəm, kədər qismətin olmasın, Vətən! Təbiət füsunkar yaradıb səni, Bircə çiçəyin də solmasın, Vətən!
Dünyada nə qədər möcüzələr var, Quş öz yuvasını yadında saxlar. Yolunu kəssə də dənizlər, dağlar, Qayıt Vətənə! Göz dinclik istəyər durulmaq üçün, Ürək şölələnər nur olmaq üçün; Torpağa min dəfə vurulmaq üçün Qayıt Vətənə! Həsrət məngənətək sıxanda səni, Tüstüsüz yandırıb-yaxanda səni, Qərib saymasınlar cahanda səni, Qayıt Vətənə! Bəs deyil didərgin sərrac olmağın, Gah tox görünməyin, gah ac olmağın, Özgə çörəyinə möhtac olmağın? Qayıt Vətənə! Muğam işığına gəlməkdən ötrü, «Rast»ın hikmətini bilməkdən ötrü, Bayatı üstündə ölməkdən ötrü, Qayıt Vətənə!
Gecə vaxtı həsrət ilə Ulduzlara boylanıram; Veneranı görmək üçün Sübhə yaxın oyanıram. Ulduzlarda hikmətə bax: Biri sönür, amma nuru Milyon illər parlayacaq. Biri yanır. Təzə-təzə alovlanır; Hələ ilkin şüaları Qərinələr arasından Yol gələcək bizə sarı. Ulduzların nə qəribə dünyası var? ...Bəşərin də neçə-neçə İşıq verən dühası var. Ulduz - hünər, Ulduz - zəka. Ulduz - dilək! Gecə vaxtı həsrət ilə Ulduzlara göz dikərək, Mən özüm də gizli-gizli alışıram, Ulduzlara bənzəməyə çalışıram! Oqtay RZA İSTİSNA İbrahim İBRAHIMLI EKSPERİMENTAL 1 Sənsiz mənim mövcudluğum, hətta mənasızlığı da cüzi qədər də İfadə etmir, mövcudluğumda ifadəsizliyin təkamülü kimi yaşayır sənsizliyim, Sənsiz qalmışam metro ilə dünyanın ömründəki məsafədə, dünyada yaşadığım Vaxtda təyinliyin mənasız reallığından qətiyyən fərqlənmirəm, yalnız fərqsizliyi Yaşayıram dünyanın yaşam axarında. Bilmirəm də sənsizliyin ifadəsizliyinin içində ömrümü necə tapım, Mənasızlığın məcrasında guya fərqliliyimi axtarıram. Bu dünyada zamansızam, Vaxtsızam, ömrümə nə zaman, nə də vaxt anlayışı aiddir, ömürsüzlüyümə də nəticəsi mücərrəd nəticəsizlik olan anlayışların, varlığımın əsas yaşamı kimi baxıram. Varolmağım bu dünyanın varolmazlığını xatırladır bütün anlayışlara, varlığım daha istəkli duyğuların varolması deyil, sənsizliyin varolmasıdı, sənsizəm bu dünyada, bütün yaşamların mümkünlüyünü fərqli bir formada görmək istəyirəm, sənsizlikdə də səni yaşamaq istəyirəm. Bu dünyadakı sənsizliyimlə razılaşmıram, necə razılaşım axı-sənsizliyinlə razılaşmaq ömründən və yaxud heç vaxt ölməməyindən imtina etməkdi.
Yazdıqlarımla şeir və yaxud şeir anlayışını bu dünyada ovutmağı bircə mən bacarıram, məkansızlığı və adiliyi şeirlərin realsızlığından ayırıram. Şeirə dərd olan dərdi çəkirəm, yazdıqlarımın təxəyyülü vasitəsi ilə şeirləri elə bir məqamların yaşamına çatdırıram ki, o məqam bu dünyanın dərd anlayışlarından ötrü yaşanası mümkün olmayan bir reallığı olur. Mən yazdıqlarımla və yaxud yazdığım şeirlərlə yaşadığım bu dünyanın təxəyyül formasını mühüm, asudə bir reallıq kimi müəyyənləşdirirəm dünyadan ötrü, bu dünya mənim yazdıqlarımla və həmçinin şeirlərimlə yaşayır vaxtın bütün imkanlarında, imkanların bütün vaxtlarında. Dünya mənim kimidi,mənim yazdıqlarımsız,şeirlərimsiz dünya qətiyyən reallığı olmayan bir xəyaldı. 78 I ULDUZ 3 Mən sənin varlığına yalnız gördüklərim kimi yanaşmıram, mən səndə görünməyənləri də görürəm. Mən sənin varlığına hansısa anlayışsız məqamların reallığı kimi baxmıram, mən səndə duyulmayanları da duyuram. Mən sənin varlığına hansısa realsızlıq məqamın olmamasına bəslədiyim münasibəti bəsləmirəm, mən səndə yaşanmayanları da yaşayıram. Mən sənin zamana aid olan və olmayan bütövlüyünü sevirəm - ona görə ki, sən qovuşmamağın zamanı olmayan yeganə zamansan bu dünyada.
Bu dünya mövcudsuzluğun nisbi realsızlığıdı, haçandı bu dünyanı və yaşadığımız kainatların mənasında mənim varlığımın mahiyyəti məkanlaşıb, bəlkə də ona görə bəzən bu dünya nisbi realsızlığın varolmasından kənarlaşır, bir də səninlə görüşəndə yaşadığımız qovuşmanın həssaslığın məsumluğun yaşayanda. Mən səninlə o məsumluğun naməlumluğunda sevgimizin və sevişməyimizin yaşamını yaşayanda məsumluğumuz dünyanı və kainatları ömrümüzdən ötrü yəqinləşdirir. Mənim səninlə yaşamağım dünyanın və kainatların yaşam bütövlüyüdü, səninlə mən bu dünyanın və kainatların mütləq inkarsızlığıyıq. Bizlər yaşadığımız dünyanın və kainatların səciyyəvi məsumluğuyuq, həmçinin yaşam inkarının da və həm də mütləq reallığının da səbəbkarıyıq - istəklim, mən səninlə elə bir varlığam ki, hətta bizim adiliyimiz də mütləq mənada dünyasızlığı da dünyalaşdırır. 5 Bütün mövcudluq üsulları mükəmməlliyin sevgisinə və məsumluğuna məxsusdur, bütün mövcudluq üsulları mütləqliyin mütləq sevgisinə və məsumluğuna aiddir. İstanbul şəhəri sevgilərin və məsumluğun mövcudluqdakı görünməyən anlayışlarıdı, həmçinin mükəmməlliyin mücərrəd həmahəngliyidi, yəni İstanbul şəhəri səmavi anlayışların şəhəridi. O şəhərdə ömürsüz ömrün yaşandığına rast gəlmək mümkün deyil, həssaslığın məkanıdı İstanbul şəhəri varlığındakı yaşam üsulları ilə. İstanbul şəhərsiz yaşamaq yaşamın nəticəsiz, ciddi əsası olmayan adilikli ömrü yaşamaqdı. İstanbul şəhərində yaşamaq heç vaxt ölməməyin əsas səbəbkarı olmaqdı-İstanbul şəhəri dünyanın və yaşadığımız kainatların axırının, yaxud sonunun mütləq mənada bitdiyi məkandı.
Neçə gündür ömrümün sənsiz vaxtlarında sənə zəng edirəm, bir cavab olmur, sənə zəngimi reallığın sükutu yaşayır. Yəqin, sənin ömründə sükutun vaxtıdır, bu dünyanın yaşamın da sükutun həssaslığı varlığını müəyyənlik kimi dinləyir. Mən dinlənilən o sükutun həssaslığın da məkansızlığın mümkünlüyü ilə ömrümü sənliliyə aid etməyə çalışıram. Bu dünyanın şəxsi ömrümün realsızlığında sənin zəngini duymaq istəyirəm mobil telefonda, neçə gündü mobil telefona da sənliliyin vaxtı kimi münasibət bəsləyirəm. Zəng edirəm sənə, ömrümdə yaşadığım anlarınmı, günlərinmi mütləq tərəflərinin məni ovutmasının imkanı bəhanəsi ilə. Bu ömrümdəki bütün anlayışlar sənə zəng etməyimdən ötrü əsasdı, səninlə bu dünyada əsası həssaslıq olan mütləqliyin istisnalığını yaşamaq istəyirəm. Əgər məni düşünürsənsə mənim bu istisnalı zəngimə cavab ver istəklim, və bil ki, zəngimə telefon açmağın ölümsüzlüyü ömrümdən ötrü müəyyənləşdirməyin deməkdi.
Xəyalların gerçəkləşdiyi məkan ömrüdü ömrüm, günün mənə aid olan vaxtında istədiyim xəyallar ömrümün məsafəsizliyini səciyyələndirir, bütün ömrümün reallıqlarını o səciyyəviliyin müstəsnalığı ilə duyuram və yaxud ömrümün dünyaya aid olan tərəfi ilə yəqinləşdirirəm. Həmin yəqinliklərin varlığımda irreallıqlarını sezirəm ömrümün nəhayətsiz axarında. Ömrümün bütün yaşam üsullarında bu dünyanın ilk irreal reallığı mənəm. Dünyanın yaşamından ömrümə aid olan və olmayan xəyallarının içindəyəm, xəyalları ömrümün mövcudluq üsulları kimi öyrənirəm ömrümdə. Məkanların hiss edilən duyğularında ifadə üsullarını möcüzələr kimi məkanlaşdırıram, həmçinin ömrümün ömürləri ifadə edən tərzinidə də. Mənim ömrümdə bu dünyanın və kainatların xəyallarının bütün yaşamları mövcudluq üsulları kimi yaşanır. Mən xəyalların gerçəkləşdiyi məkanlarda şəxsi ömrümlə nəinki bu dünyanın və kainatların cavabı olan, hətta cavabı bilinməyənlərinin də mütləq cavabıyam. №10 (569) oktyabr 2016 I 79
Yüklə 0,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|