32
autorit e ruan ende të paprekur të drejtën morale, thënë ndryshe, e drejta jopasurore ende nuk
është bërë pasurore, shohim që të drejtat e personalitetit, si për shembull, e drejta e imazhit, e
drejta e përdorimit të emrit
92
, janë bërë tashmë një mjet fitimi, duke hyrë dhe ato në
qarkullimin normal civil.
Së fundi, nuk duhen lënë mënjanë as e drejta e konsumatorit
93
dhe ajo e konkurrencës. Nëse e
para mbron publikun kundër abuzimeve të mundshme të titullarëve të të drejtave të autorit, e
dyta shërben si një mjet më shumë në mbrojtjen e të drejtës së autorit ose të drejtave që
burojnë prej tij, në rast se parimet e të drejtës së autorit mbarojnë së vepruari. Do të shikojmë
në trajtimin përkatës se një gjë e tillë vlen, për shembull, në mbrojtjen e ideve të
pametarializuara, pra të një koncepti vepre që nuk është fiksuar në asnjë suport material.
2.3 – E drejta e autorit parë si pjesë e pronësisë intelektuale
Pronësia intelektuale formalisht përbëhet nga e drejta e autorit dhe nga e drejta e pronësisë
industriale. Të dy këto degë kanë të përbashkët idenë se ato mbrojnë krijimet intelektuale dhe
si të tilla ato mbrojnë pronësinë mbi sendin e patrupëzuar, që mund të jetë në vija të
përgjithshme një dizenjo, markë tregtare ose shpikje për pronësinë industriale dhe veprat
artistike për të drejtën e autorit. Lind pyetja se përse nuk studjohen njëkohësisht? Kjo për
arsye se secila ka krijuar specifikat e veta, të cilat në një botë ku çdo gjë po specializohet në
mënyrë të tejskajshme, kanë sjelle pasoja praktike të padiskutueshme, si për shembull
specializimi në avokatë të të drejtës së autorit dhe në avokatë të pronësisë industriale, të ndarë
secili në fushat e tyre të specializimit. Nëse pika e nisjes midis dy degëve të të njëjtës familje
është e padiskutueshme dhe hedh dritë mbi parime të përbashkëta të të dyjave, tashmë
zhvillimi i tyre ka bërë që ato të kenë lidhje relativisht të zbehta. kjo vjen për shkak të
dallimeve të shumta dhe tejet të rëndësishme që ato degë me njëra-tjetrën:
E drejta e autorit mbron veprat artistike, ndërsa pronësia industriale mbron krijimet
intelektuale të cilat nuk janë domosdoshmërisht artistike. Në thelb, ato kanë në qendër
të vëmendjes punën krijuese intelektuale të njeriut. Por ato ndryshojnë në lidhje me
natyrën e kësaj pune krijuese. Kështu, për të drejtën e autorit, vepra artistike nuk duhet
të jetë detyrimisht e re, në kuptimin e pazbuluar, pra të jetë një risi. Ndërkohë që në
punën krijuese që karakterizon patentat e shpikjeve, risia është një element thelbësor i
tyre
94
, që u jep dhe të drejtën e regjistrimit dhe të mbrojtjes;
92 Deri vonë, shumica e vendeve evropiane, kishin të sanksionuar në kodet e tyre civile papkrekshmërinë e
mbiemrit.
93 N. Dorandeu, M. Gomy, S. Robinne, V. Valette-Ercole, Y. Auguet, Droit
de la consommation, Ellipses, 2008.
94 Michel Vivant, Jean-Michel Bruguière, Droit d’auteur, botimet Dalloz.