101
Ndryshe qendron puna për të ardhurat që gjenerohen nga cedimi i të drejtës së
shfrytëzimit të veprës. Kështu sipas nenit 74 të Kodit të Familjes "pasuria e fituar nga të dy
bashkëshortët, së bashku ose veç e veç, gjatë martesës është pjesë e bashkësisë". Në këtë
kuptim, nuk ka rëndësi nëse autorizimi për shfrytëzimin e veprës është dhënë para apo pas
martesës, frytet e cedimit të të drejtave mbi vepër do i përkasin bashkësisë. Që nga ky
moment, pasuria pjesë e bashkësisë prezumohet e përbashkët, me përjashtim të rastit kur
bashkëshorti provon karakterin vetjak të kësaj pasurie
326
.
Kodi i Familjes përkufizon kuptimin e karakterit vetjak të pasurisë së bashkëshortit
nëpërmjet dispozitave të nenit 77 të tij. Do të shqyrtojmë me radhë parashikimet e nenit 77 të
Kodit të Familjes, duke shtuar në fund dhe një rast që nuk është parashikuar, por që mund të
shtohet nëse e ndërthurim me Ligjin për të drejtat e autorit: bëhet fjalë për të drejtën morale
apo jopasurore që ka autori mbi vepër.
Në radhë të parë, pasuria vetjake përbëhet nga pasuria e cila ka qenë në bashkëpronësi
të autorit me persona të tjerë, para lidhjes së martesës. Kjo do të thotë se në rast se pasuria e
autorit që ka qenë bashkëautorë në një vepër para lidhjes së martesës nuk do i nështrohet
regjimit juridik të bashkësisë, por do të jetë pasuri e tij vetjake. Në radhë të dytë, pasuritë që
burojnë nga një akt dhurimi, trashëgimie apo legu në favor të bashkëshortit autor do të jenë
sërish pjesë e pasurisë së tij vetjake. Së treti, Kodi i Familjes përcakton dhe rastin e pasurive
të përdorimit ngushtësisht vetjak si pjesë e pasurisë vetjake. Pa thelluar më tej këtë pikë, Kodi
i Familjes këtu i referohet sendeve vetjake të çdo bashkëshorti, pa të cilat bashkëshorti, i
shkëputur nga bashkësia do e kishte shumë të vështirë që të bënte një jetë të denjë. Këto raste
analizohen nga gjykata rast pas rasti. Në radhë të katërt, pasuri vetjake do të trajtohen dhe
mjetet e punës të nevojshme për ushtrimin e profesionit të autorit. Për shembull, furça, telajot,
bojrat, makina e shkrimit (për të cituar shembujt më klasikë) nuk mund të jenë pjesë e
bashkësisë.
Tjetërsimi i pasurive të cituara më sipër mbetet sërish pjesë e pasurive vetjake. Së
fundmi, në raste se bashkëshortët bien dakord që të mos i nënshtrohen regjimit pasuror ligjor
të parashikuar në Kodin e Familjes, mund të nënshkruajnë një kontratë ku mund të
parashikojnë me hollësi detajet që do të rregullojnë pasurinë pas martesës. Gama është shumë
e gjerë, duke nisur nga modeli i bashkësisë së gjithpushtetshme (bashkësia universale) deri në
kontratën e pasurive të ndara.
Përmendëm gjithashtu rastin specifik të të drejtës morale. Siç do e shtjellojmë në
kapitullin përkatës, të drejtat morale janë të drejta që i japin veçorinë të drejtës së autorit, janë
shembulli më i mirë i lidhjes shumë të fortë midis veprës dhe autorit, mishërim i idesë se
vepra është zgjatim i personalitetit të autorit. Autorësia mbi veprën, përcaktimi i çastit të
326 Neni 76 i Kodit të Familjes.
102
publikimit për herë të parë të veprës, tërheqja e saj nga qarkullimi apo respektimi i integritetit
të veprës janë prerogativat e të drejtës morale të autorit, pjesë e një të drejte personaliste që ai
nuk mund t’i cedojë. Rrjedhimisht, ato nuk konsiderohen si pasuri. Kjo shpjegon përse këto të
drejta nuk mund të jenë pjesë e bashkësisë dhe se bashkëshorti i autorit nuk i përdor dot
327
, në
të gjallë të bashkëshortit autor.
d.
Autori i huaj
Një nga parimet themelore të Konventës së Bernës të datës 9 shtator 1886 është ai i
asimilimit autorit të huaj me autorin vendas
328
. Autori që vjen nga një shtet tjetër që është
anëtar i Konventës së Bernës do të asimilohet me një autor vendas, në të cilin ai do të kërkojë
mbrojtje, me kusht që vendi që ai kërkon mbrojtje të jetë gjithashtu anëtar i Konventës së
Bernës
329
.
2.2 – Pasojat e digjitalizimit mbi ndryshimin e statusit të autorit
2.2.1 Bashkautorësia
Bashkautorësia si mjet i realizimit të një vepre njihet nga legjislacioni për të drejtën e
autorit. Kështu Ligji për të drejtat e autorit e përcakton veprën e krijuar në bashkëautorëse si
fryt i “përpjekjeve të përbashkëta krijuese të dy ose më shumë autorëve” dhe se “e drejta e
autorit u përket atyre në mënyrë të përbashkët”
330
. Bashkautorësia përbën një zbatim të
parimeve të të drejtës së autorit, të ndërthurura me parimin e bashkautorësise, siç është
parashikuar në Kodin Civil, parimet e të cilit janë rimarrë dhe në Ligjin për të drejtat e autorit.
Në përputhje me parimet e të drejtës së autorit dhe të autorësisë mbi vepër, duhet thënë se
ekziston një krijimtari origjinale që buron nga individë, çka përjashton nga bashkautorësia
personat juridikë
331
. Shumësia e autorëve përbën një bashkim individualitetesh, ku secili prej
tyre ka prurë pjesë të përpjekjeve të tij intelektuale dhe krijuese për të krijuar veprën. Nuk
krijohet asnjë entitet i veçantë, por një bashkim individësh të cilët nuk e humbasin
individualitetin e tyre.
Bashkautorësia mbulon forma të ndryshme bashkëpunimi, që do të thotë se do të
përfshijë autorë me kontribute të ndryshme dhe në këtë kuadër, mundet që një prej autorëve të
ketë kontributin kryesor apo të ketë rol lideri në krijimin e veprës. Në këtë kuptim, veprat e
krijuara në regjimin e bashkautorësisë do të kenë si shenjë dalluese bashkëpunimin në një
327 Christophe Caron, « Droit d’auteur », Litec LexisNexis, Botimi i tretë, 2013, f. 191.
328 Neni 5 i Konventës së Bernës.
329 Christophe Caron, Droit d’auteur et droits voisins, Litec LexisNexis, 2913, f. 169.
330 Neni 14 i Ligjit për të drejtat e autorit (neni 6.1 i Ligjit të vjetër 9380).
331 Christophe Caron, Droit d’auteur, Litec LexisNexis, Botimi i tretë, 2013, f. 196.
Dostları ilə paylaş: |