138
dëshirojnë, mund të sigurojnë një volum të drejtash më të madh. Këtë zgjedhje ka bërë
legjislacioni ynë, i frymëzuar dhe nga legjislacione të tjera perëndimore
452
.
Së fundi, e drejta morale nuk parashkruhet. Ky parim është pasojë e parimit të përjetësisë
së të drejtës së autorit. Kjo do të thotë se autori nuk do e humbasë asnjëherë të drejtën e tij
morale për shkak të mospërdorimit të kësaj të drejte. Një qendrim i till është rrjedhojë klasike
e parimit se e drejta e autorit, saktësisht ajo morale, është një e drejtë personale. Si e tillë, ajo
nuk parashkruhet. Këtu gjejmë rastin të heqim paralelizmin me nin 113 të KC, në lidhje me
paditë që nuk parashkruhen. Në këto lloj padisë, neni 113 i KC rreshtond he “padinë për
rivendosjen ose mbrojtjen e një të drejte vetjake jopasurore...”. Pikërisht e drejta morale e
autorit është një e drejtë e tillë, rrjedhimisht dhe paditë e bazuara në këtë të drejtë nuk do të
parashkruhen.
b.
…Domethënë potencialisht abuzive dhe të atakueshme
E drejta jopasurore është një e drejtë që ndjek në mënyrë besnike vendimmarrjen sovrane
të autorit në lidhje me respektimin e veprës së tij. Në këtë kuptim, ajo kjo e drejtë ushtrohet
nëpërmjet një pushteti diskrecionar që autoi ka mbi veprën. Vendimmarrja diskrecionare është
një proces analize që lidhet në gjykimin dhe vlerësimin personal të personit që e ka atë. Në
teorinë e të drejtës, sidomos asaj publike, vendimmarrja diskrecionare është shprehje e një
pushteti vështirësisht të kontrollueshëm nga organe të tjera. Të tillë, për shembull mund ta
gjejmë në disa prerogative të krerëve të shteteve në republika gjysëm presidenciale ose
presidenciale, si dhe në monarki me karaktër absolut. Në teorinë e të drejtës civile, njihen
gjithashtu vendimmarrje të këtij lloji dhe pushteti dhe shprehja e këtij pushteti që autori ka
mbi veprën, nëse flasim për të drejtën e tij jopasurore është një nga ato. Në këtë kuptim,
parimisht askush nuk mund të ndalojë autorin të ushtrojë vendimmarrjen e tij diskrecionare
mbi vepër nëse ai gjykon se e drejta e tij jopasurore është shkelur. Megjithatë, ekziston
gjithmonë një kufi dhe ky kufi lind nëpërmjet zbatimit të teorisë së abuzimit me të drejtën.
Gjykata franceze e Kasacionit me një vendim që mban datën 5 qershor 1984 ka pohuar
se “ushtrimi i të drejtës jopasurore ka një karakter diskrecionar, çka do të thotë se vlerësimi i
ligjshmërisë të ushtrimit të kësaj të drejte nuk i përket gjyqtarit”
453
. Këtu gjejmë një veçanti
franceze pasi, nëse e krahasojmë për shembull me të drejtën gjermane, gjyqtari ka të drejtë të
ushtrojë kompetencën e tij rregulluese për të shmangur abuzimin me të drejtën. Megjithatë,
një qendrim i tillë shumë i ngurtë do të mënjanohet në rastet kur gjyqtari vë re se autori ka
përdorur prerogativat e tij për të arritur një qëllim të padrejtë. Por cilat mund të jenë ato raste
ku ushtrimi i të drejtës jopasurore nga ana e autorit do të konsiderohet si abuzive? Meqënëse
452 Si për shembull
ai italian, francez, gjerman etj…
453 In Christophe Caron, E drejta e autorit dhe të drejtat fqinje me të, Litec LexisNexis, botimi i tretë.