170
brenda një kornize të dyfishtë. Që të jenë të efektshme këto përjashtime, duhet që për
disa prej
tyre të parashikohet një mekanizëm kompensimi për autorët. Pavarësisht vështirësisë që kjo
situatë e çuditshme ngjall, kompensimi për përdorimin e veprave nuk është shpërblim për
përdorimin e të drejtës së autorit. Akti i fotokopjimit pjesërisht të një libri në mjediset e
bibliotekës së fakultetit përfiton nga përjashtimi i parashikuar në nenin 5 të Direktivës
2001/29/CE. Autori i librit nuk do të kërkojë as shpërblim dhe as dëmshpërblim për përdorimi
e librit të tij në këtë formë. Në këtë kontekst, financiarisht ai mund të dalë më i humbur.
Mekanizmi i kompensimit bën që autori të mos jetë tërësisht i “shkëputur” nga vepra e tij dhe
njëkohësisht, shërben që të ndërgjegjësojë përdoruesit se përfitimi nga përjashtimi duhet të
bëhet brenda kufirit të të arsyeshmes.
Korniza e dytë dhe që është ajo që na intereson më shumë është pra, shyqrtimi i testit
me tre etapa. Direktiva 2001/29/CE parashikon se “perjashtimet dhe kufizimet do të jenë të
zbatueshme vetëm në
(i) raste special që (ii) nuk prekin shfrytëzimin normal të veprës
dhe që (iii) nuk sjellin pasoja të pajustifikuara interesave legjitimë të titullarit të të
drejtave
549
.” Për shkak se dispozitat e nenit 5 të Direktivës 2001/29/CE nuk janë të
detyrueshme për të shtetet anëtare, përfshi këtu dhe testin me tre etapa, vlen të theksojmë
fillimisht se disa shtete anëtare të BE-së nuk e kanë integruar në tekstet e tyre normative të
brendshme, siç janë për shembull Gjermania dhe Italia.
Kjo situatë nuk do të jetë rasti i Shqipërisë, pasi për kandidatët për anëtarësinë në BE
kanë, nga pikëpamja praktike, të shprehur në dokumentet e marrëveshjeve të lidhura me BE-
në, disa detyrime më të forta se shtetet anëtare. Në këtë kuadër, testi me tre etapa do të jetë
pjesë e legjislacionit shqiptar për të drejtën e autorit.
Së pari, testi me tre etapa parashikon kushtin e parë (të një serie kushtesh kumulative) që
është se përjashtimi duhet të jetë një rast special. Doktrina në përgjithësi e përkufizon “rastin
special” si një rast që përfshihet në kategoritë e përcaktuara në nenin 5 të Direktivës
2001/29/CE
550
.
Së dyti, mosprekja e shfrytëzimit normal të veprës. Këtë kriter do e ilustrojmë me një
vendim të Gjykatës Evropiane e Drejtësisë i datës Vendimi i parë i datës 5 qershor 2014, i
quajtur vendimi “Meltwater”
551
. Përmbledhtazi, faktet tregojnë për një organizatë e
profesionistëve të marrëdhënieve publike (PRCA), të cilët përfitonin nga shërbimi i shoqërisë
Meltwater që propozonte një përmbledhje të vazhdueshme në kohë të raporteve të
përmbledhura të lajmeve që qarkullonin nëpër media, në internet. Gjithashtu ato flasin për një
organizatë tjetër me akronimin NLA, e cila ishte themeluar nga botuesit e gazetave në
549 Neni 5 pika 5 i Direktivës 2001/29/CE.
550 Saktësisht neni 5 pikat 2 dhe 3 të Direktivës 2001/29/CE.
551 Vendimi i GjDE-së “Meltwater” që gjendet në:
http://curia.europa.eu/juris/document/document_print.jsf?doclang=FR&text=&pageIndex=0&part=1&mode=lst
&docid=153302&occ=first&dir=&cid=663875