15
vəzifələrindən bəhs edərək, onun ilk nömrələrində yazmışdır:
“Hər bir vilayətin qəzeti gərək o vilayətin aynası olsun. Yəni o
vilayətin sakinləri elədiyi işlər, onlara lazım olan şeylər, xülasə
onların hər bir dərdi və xahişi o qəzetdə çap olunsun ki, o qəzetə
baxan, xalqı aynada görən kimi görsün.” “Əkinçi” qəzeti öz
nəşri illərində bu vəzifələri layiqincə yerinə yetirmişdir. Az bir
vaxtda o, Azərbaycanda qabaqcıl ideyaların carçısına
çevrilmişdir. “Əkinçi” qəzeti ətrafına toplanmış mütərəqqi
ziyalılar-maarifpərvər şair Seyid Əzim Şirvani, dramaturq Nəcəf
Bəy Vəzirov, Əhsənül-Qəvvaid, Əsgər ağa Görani və başqaları
mürtəce qüvvələrə qarşı cəhalət və zülmətə qarşı, avamlıq,
gerilik, mühafizəkarlığa qarşı kəskin mübarizə aparmışlar.
“Əkinçi” qəzeti yerli feodalların təhriki və müstəmləkəçi çar
məmurlarının təkidi ilə bağlandığından sonra da Həsən bəy
Zərdabi öz qızğın maarifçilik fəaliyyətini davam etdirmişdir. O,
“Ziya”, (“Ziyayi-Qafqaz”), Tiflisdə çıxan “Qafqaz”, “Novoye
obozreniye”, Bakıda nəşr olunan “Kaspi” və başqa qəzetlərə
müntəzəm surətdə məqalələr yazaraq, bir tərəfdən kəndliləri
“zəli kimi soran” qolçomaqları, kəndxudaları, kəndlilərin
avamlığından istifadə edib onları aldadan və amansız surətdə
istismar edən mollaları, müridləri, şeyxləri, rüşvətxor çar
məmurlarını və başqa çəhalətpərəstləri özünə məxsus bir
cəsarətlə ifşa etmiş, digər tərəfdən kəndlilərə öz hüquqlarını
başa düşməyə, hər cür zülmə müti qul kimi dözməməyə,
istismarçılığa qarşı müqavimət göstərməyə çağırmışdır.
Daha sonra iştirakçılar öz çıxışlarına davam edir.
I iştirakçı: Həsən bəy Zərdabinin dünyagörüşünün xarakteri,
onun ideya irsi, içtimai fikir, təbiətşünaslıq sahəsindəki
xidmətləri, çoxcəhətli əməli fəaliyyəti haqqında geniş danışmaq
mümkündür. Lakin mən onun bu gün belə öz təravətini
itirməyən vətənpərvərlik ideyaları barədə bir neçə söz demək
istərdim. Həsən bəy Zərdabi öz vətənini, öz xalqını tükənməz bir
16
məhəbbətlə sevən içtimai xadim idi. O, bütün ziyalıların, həqiqi
vətənpərvərlərin əsas vəzifəsini xalqı qəflət yuxusundan
oyatmaqda, elmi, maarifi xalq arasında geniş yaymaqda
görürdü. O, gənclərə müraciət edərək onları vətəninin, xalqın
səadəti və maariflənməsi uğrunda mübarizə aparmağa və bu işdə
heç kəsdən qorxmamağa, hər cür çətinliyə sinə gərməyə
çağırırdı. Vətənpərvərlik ideyaları Zərdabinin əsərlərinin ana
xəttini təşkil edir. O, xalqın, vətənin səadəti uğrunda mübarizəni
ən yüksək əxlaqi vəzifə səviyyəsinə qaldırmış və onu əxlaqi
hərəkətinin meyarı kimi qiymətləndirmişdir. Onun nəzərində
vətənini, xalqını, ürəkdən sevməyən, vətənin tərəqqisi ilə
maraqlanmayan adamları, sözün əsil mənasında insan hesab
etmək
olmaz.
Eyni
zamanda
Zərdabinin
əsərlərində
vətənpərvərlik sadəcə olaraq vətəni və xalqı sevməklə məhdud
edilmir. Zərdabinin vətənpərvərliyi mücərrəd vətənpərvərlik
olmayıb,
əməli
fəaliyyətlə
bilavasitə
bağlı
olan
vətənpərvərlikdir. Zərdabi həqiqi vətənpərliyi saxta, yalançı
vətənpərvərlikdən ayırmağı təkidlə tələb etmişdir. Onun
nəzərincə vətənpərvərlik yalnız “boğazdan yuxarı” dildə vətəni
sevməkdən ibarət olmayıb, insana daxilən xas olan həqiqi
vətənpərvərlik olmalıdır. Zərdabinin şərhində vətənə məhəbbət,
onun tərəqqisi uğrunda mübarizə təmənnasız olmamalıdır.
Sözdə vətənpərvərlikdən, milləti, xalqı sevmədən dəm vurub,
lazım gələndə öz şəxsi mənfəəti üçün xalqın mənafeyini qurban
verənləri Zərdabi ən alçaq xainlər adlandırmışdır. Həsən bəy
Zərdabi qəti surətdə əmin idi ki, xalq heç bir zaman öz ləyaqətli
oğul və qızlarını unutmur və xalıqın səadəti uğrunda sərf olunan
əmək heç bir zaman hədər getmir.
II iştirakçı:
Həsən bəy Zərdabi ilk növbədə xalq maarifi kimi
ciddi bir problemin şərh olunmasında dövrünün qabaqcıl
ziyalılardan istifadə etməli idi. Təsadüfü deyil ki, o, yenə də
qəzetin birinci ilində çıxan 8-ci nömrəsində Rusiyada, həmçinin
17
Bakıda açılan təzə məktəblər, oxumaq istəyənlərin sayca
çoxalması və təhsil alanların milliyətcə qeyri-müsənasibliyindən
danışan məqaləsinin bir yerində yazırdı: “Ey müsəlmanlar,
mürvətdirmi ki, tamam dünya bizim qonşularımız ilə belə təhsil
etməyə belə səy etsinlər ki, zindəganlıq cəngində düşmənə fayiq
gəlsinlər, amma bizlər: allahdan buyruq, ağzıma quyruq”- deyib
duraq! Ey
müsəlmanların millət təəccübü çəkən kəsləri! Bir açız
gözünüzü, dünyaya tamaşa edin...” Qəzetdə bir xalqın başqa
xalqlar arasında nüfuz və hörmət qazanması üçün elm və təhsilin
həlledici əhəmiyyəti izah edilir. Maraqlıdır ki, qəzetin həmin
nömrəsində yeni üsulu məktəb əleyhdarlarını rüsvay edən Nəcəf
Bəy Vəzirovun məqaləsi, Seyid Əzim Şirvaninin şeiri də
çıxmışdır.
Seyid Əzimin şeirində deyilirdi:
Bəs “Əkinçi” bizə münasibdir,
Qiyməti yaxşı, mali-kasibdir.
Bəs “Əkinçi” çəlalımızdı bizim,
Hacehi-xoşməqalımızdı bizim.
Səy edin, ey güruhi-niksifat,
Etməsin ta bizim “Əkinçi” vəfat.
***************************
Vermədi yazdığı pulu hüzzar,
Hamı iqrarın etdilər inkar.
Dedilər: “neylirik biz uşqolanı,
Hər nə tövr ilə olsa el dolanı.
Nə üçün biz verək bu barədə pul,
Bizə bundan nə xeyir olur məhsul ...”
Dostları ilə paylaş: |