Vaqif Bəhmənli Belə yaxşıdı Annotasiya



Yüklə 1,14 Mb.
səhifə6/6
tarix06.05.2018
ölçüsü1,14 Mb.
#42075
1   2   3   4   5   6

Peşmançılıq
Ən dərin dəryada üzdürüb salı

kamı vədəsində alaydım keşkə.

Başına dolanıb Məkkə misalı

nahaq can gəzirəm soyumuş daşda.


Yalandı deyirlər, ayrılıq qalır –

Gün toza çevrilir, ay qırıqlanır...

Vüsal heç,

itirib ayrılıqları

minnət götürürəm qəmdən bu yaşda.
Baxmıram can evi çökür...

gedirəm,


olmayan bəxtimlə bikir gedirəm,

ayağım ha yana çəkir, gedirəm,

sinədə ürək yox,

ağıl yox başda.


Şam yanır, qısalır səməndər vaxtı,

Analı xoşbəxtdim yaşın tər vaxtı!

Getdi gedənlərim...

bu da şər vaxtı –

qapı varmı döyüm qohum-qardaşda?
Başıma gələnlər güldüklərimdi,

ya bəlkə dirilib – öldüklərimdi?

Bəs kimə öyrədim bildiklərimi

Bəs kimi çağırım bu çətin məşqə?


Vaqif də məəttəl qalarmış düzü –

dəyməz bir ahıma aşiqin yüzü!

Kim yolar saçını,

kim cırar üzü,

kim ağlar mənim tək

qəhr olan eşqə?


2012


Qollarımız
Ay ömrüm, ay görüm səni min yaşa,

Xoşbəxtlik oxunsun əlindən sənin.

Yadına gəlirmi,

gedirdik qoşa,

Mən də yapışırdım qolundan sənin.

Ah-ufu çəkincə düyünə qədər...

Bu xoş xatirəyə güləydin bəlkə?

Qolumuz gödəlib çiyinə qədər,

Dilimiz uzanıb gileydən bəlkə,

Bir bax,


yolumuza boran tökülür,

neyləyim,

sızlayan yarandan tutum?

Oranı tuturam, buran tökülür,

vallah, heç bilmirəm harandan tutum...

2014


Dəvət
Yaz gəlsən, ələnsə yağışlar qəfil –

Şaman tək qam tutub,

vuraram dəfi,

Açaram üstünə canımı çətir,

haləsi göy boyda tül asdıraram.
Bağım su istəyib yananda səssiz,

Günün istisində donanda sənsiz,

Əgər yayda gəlsən, ağlaram şəksiz

Sənə göz yaşımdan gilas dərərəm.


Demə payız hara,

demə bağ hara –

saralmış həsrəti, gəl, yara-yara.

İki qara gözü çəkərəm dara,

şəninə cüt qara qul asdıraram.
Qoca həsrətimi ağsaqqal bilsən,

salıb qabağına başda gətirsən,

sən mənim bağıma qar-qışda

gəlsən


Quru budaqlara gül açdıraram.
İstəsən ayımdan-ilimdən kəsib

sənə yaradaram beşinci fəsil.

Fərqi yox, səmtini deməsən, desən

təki gəl, dörd yandan

yol açdıraram.

2014


Köhnə qafiyəli təzə zarafat
Soyuq su əndərdin isti aşıma –

canımı demişdim gülümə qurban...

Niyə kurort fikrin saldın başıma,

dedin, get, sağ qayıt, yoluna qurban!


Ay doğma yurdumun ana maralı,

yolum yumrulaydı...

düşdüm aralı.

Bilmirəm adım nə,

özüm haralı? –

sənin bəlli-bütün elinə qurban!


Qərib can qığılcım almadan yanar,

Xalı tək süzülər, ilmədən yanar...

Ölsəm öləcəyəm dolmadan yana –

Qazanlar qaynadan əlinə qurban!


Burda hardan tapım Qaradağ daşı,

endirim təpəmə, qurtarsın işim...

Dibdən kəsiləsi keçəl, boş başım

olsun ucu qırxıq telinə qurban!


Səsim yetsin deyin dərhal yanına

basıram düymənin birdən onunu...

Nokia markalı telefonuna,

“alo”, “alo” deyən dilinə qurban!

2012

Barışıq aşı

Çalışdım qəlbinə toxunmasın qəm –

yumru ürəyində bir tikiş yoxdu...

çünki


mən hamıdan yaxşı bilirəm

könül sındırmaqdan axmaq iş yoxdu...

Ömrə dad verirsə mehribançılıq

nədən


aşımıza su qatmalıyıq.

Ömrün uzununu o verir; xaliq –

biz xoşbəxt anları uzatmalıyıq.

Gərək can saxlayaq candan sonraya –

Unut incikliyi,

bəri ver əli,

Ya sən qalacaqsan məndən sonraya,

ya mən öləcəyəm səndən irəli...

2012

Sevginin səbəbi

Qadınları sevirəm –

qaranlıqlar kimi yatar,

sabahlar kimi

oyanar qadınlar.

Söyüdləri sevirəm –

bir çeşmə qırağında

yüz yol durub marağında...

görmüşəm;

uzun-uzun saçlarını

ehmal-ehmal toxundurub

duru, sirli sulara

qadınlar sayağı yuyunur onlar.

Yamaclar yaxasınca

bitiş-bitiş, tutaş-tutaş tökülüşən

lalələri sevirəm –

o lalələri ki, qara-qırmızıdı qanı...

qadınlar onlardan betər bağrıyanıq!

Nənələri, nalələri, nanələri sevirəm –

bəstə boylu,

qadın soyludu hər üçü,

hər üçünün

zümrüd göz yaşıyla doludur canı.

Çörəyi sevirəm –

çünki çörək kişini

qadın kimi doydurur.

Ürəyi sevirəm –

qadın kimi ürək də adamı

namusuyla üzbəsurət qoydurur!

Buludları sevirəm –

min cür azar-bezardan,

dözülməz ahu-zardan

yananda torpağın ciyəri,

bir az toxtasın deyə tifil 

südlə dolur buludlar,

qadın məməsi kimi

şişir onlar.

Yarpaqları sevirəm –

çünki yaş budağın qoynundan

qadın bətnindən

düşürmüş kimi düşür onlar!..

Və bir də günahı sevirəm –

qadın kimi onun da

əvəzi yoxdu

gecə-gündüz insanı sinsidib boğmaqda.

Heç şübhəsiz

Allahı da sevirəm –

özü olmaya-olmaya

qadınla bəhsə girib

törəməkdə, doğmaqda...

Anamı,

bacımı,


qızımı,

arvadımı sevirəm,

nəhayət!

Bu işdə də incə bir mətləb var;

çünki

bir az mənə, bir az da



qadına bənzəyir onlar!

2013


Qadın səsi

Üzeyir bəy,

Bethoven,

Bax,


Şubert,

Sostakoviç,

Qarayev Qara!

İstəyirsiniz

məni

dirəyin divara,



yığışsın bağırtıma

ərəb, əcəm...

Yenə də

kainatda


ən zəngin musiqi

qadın səsidi, deyəcəyəm!


2011

Qəribə adam

Rəhiləyə
Qəribə adamdı, qardaş, bu adam,

ona bax, heç şeyə gülüb sevinir.

Canını ilan tək sarsa da qada

gözünün yaşını silib sevinir.


O güldü,

gülməsə açıla bilmir,

balıqdı,

dəryasız keçinə bilmir,

çağadı qundaqda,

ya heç nə bilmir,

ya da ki, hər şeyi bilib sevinir.
Dörd yanı mələklə, pəriylə dolu

Özü də pəridi,

sirrinən dolu,

İtirir açarı,

çantanı, pulu,

boşqabı əlindən salıb sevinir.


Hər an müzəffərdi, hər zaman qalib,

Qızıl kərpic kəsir, sağ canı  qəlib...

Bilir ki, təhnədə son kündə qalıb

onu yolötənlə bölüb sevinir.


Cinsi nə?

Allah da bilmir düzünü –

Çevir qız üzünə, oğlan üzünə...

Qiyama qalxanda hər yan üzünə

gedib namazını qılıb sevinir.
Çoxu qorxusundan sıxılır axşam,

Amma o güləndə yox olur axşam.

Səhər günəş kimi doğulur...

axşam


girib yatağına, ölüb sevinir.

2012


Adsız

Bəni-adəm bilmir səndə nə dad var –

Baxıram,

çörəksiz, ətsiz doyuram.

Korlanıb dünyada nə qədər ad var –

mən sənin adını “Adsız” qoyuram.

Qoca tənhalıqdan içim ürkünür –

Cəhənnəm görməyib belə bürkünü...

Çəkirəm üstümə həsrət kürkünü

kasıb mənzilimi odsuz qoyuram.

Düşüb qədəminə qara qul kimi,

Sürünnəm bir gedər-gəlməz yol kimi...

Büküb qamətimi əyri nal kimi,

çapağan könlümü atsız qoyuram.

Sadiqlər dilinin əzbəri gözəl,

Qul necə desin ki, gəl bəri, gözəl?

Qəmin bolluğundan gəbərib, gözəl,

bağışla, məhləni itsiz qoyuram.

2011

Gecikmiş görüş
Yar görüşə çağırıbdı –

necə gedim, nə vaxt gedim?

Qızıl, gümüş, ləl ağırdı

içində gül - tabaq gedim...


Dünya nədi? –

ölüm-itim,

qismətimə şükür dedim...

Bəlkə durub indi gedim,

ya gözləyib sabah gedim?
Duraq gedək, sonu görək,

könül alıb, könül verək...

Nar sevən əl, təşnə ürək,

şəhdi-şəkər dodaq gedim.


Olan sirrimi gizləyim –

quyularda əzizləyim...

Durub bir ömür gözləyim

ora yardan qabaq gedim.


Qaranlıqdı korun baxtı,

Mənzil yaxın, yol uzaqdı...

Paltar geyib gecə vaxtı,

əldə tutub çıraq gedim.


Mənzilim həsrət köşkündə,

Ayrılıqlardı püşkündə...

Qəmin çuxası üstündən

taxım sarı qurşaq, getdim...


Bu vədə eşq eldən ayıb,

Qoca bəndə  çuval tayı...

Başımda tük də qalmayıb

teli saçaq-saçaq gedim.


Dünya görmüş ahıl kimi,

röya kimi, yuxu kimi,

ya beyni qan cahıl kimi

ya ağzı süd uşaq gedim?


Nə təhərsə yol eləyib,

yükümü yüngül eləyib,

Allaha təvəkkül eləyib

açıb geniş qucaq, gedim!

2014

Bizim dünənki halımız

(Qəribə əhvalat)


Əcəlin təri bitdi

gicgahında, qaşında,

Arvadım əldən getdi

dünən,


şər qarışanda...
Qapandı dili, ağzı,

fikri, sözü dirəndi.

Heç nəyə döndü yazıq,

qəfil gözü dirəndi.


Əlimi alnına yox,

elə bil qara basdım.

fərli gündə idik çox –

məni də...

qara basdı!
Düşəndə belə dara

de, kim olaydım gərək?

Şeiri qalsın andıra,

həkim olaydım gərək!


Ölümü dadmayıb kim? –

ölüm əsas yuvadı.

Kim kimi yubadıb ki,

mən də onu yubadım?!


Mən də laldım, o da lal,

yalvarışlar diriydi.

Onun gözündə sual

mənimkindən iriydi.

Bərk yaradıb yaradan,

düz sözdü –

qadın kəldi...

bir az keçmiş aradan

kəlim özünə gəldi.
Qorxdum ki, dönər geri,

iraq olsun, həmən hal 

nə qədər ki, diridi

verdim ona bir sual:


Dedim:

“- Döndün kələfə,

başın əhlətə dəydi,

ölməyin bir tərəfə,

gözündə sual nəydi?”
Sonra susub kiridim,

dindi, dirilən xala 

dedi:

“- Cavab verirdim,



soruşduğun suala.”
“- Düşdüyümüz bu hal nə? –

halıma tapmıram ad.

Mən soruşan sual nə,

bəs cavab nədi, arvad?”


Dedi:

 “Gördüm, düzü, mən –

gücün çatmır heç nəyə,

yalvarırdın gözünlə

günahımdan keç deyə.
Adam az, günah çoxdu,

canlı yox suçu boyda,

Sənin günahın yoxdu

iynənin ucu boyda.


A kişi, murada çat,

Tərlan ol, quşun olsun.

Məndən sonrakı həyat

lap halal xoşun olsun.

Yaşa, yarat, şirin yat –

başında huşun olsun!”


... Vallah, bu dünya sirdi 

nə əvvəli, nə ardı,

mən ölüb yerə girdim,

arvadım üzün cırdı...


2012

Yoxdu

Yarım həsrət yaylığıdı,

Mismarlıqda işi yoxdu.

Güllü yaylaq oylağıdı –

Qumsallıqda işi yoxdu.

Yarım ovçün qandan keçir,

Baxma biraz gendən keçir,

Atdığı ox candan keçir –

Simsarlıqla işi yoxdu.

Yarım bilməz talaq, kəbin,

Tutub gedər sözün çəpin...

Qəmi xaral-xaral səpir,

Tum salmaqla işi yoxdu.

Yar yarımmı, ya qatilim?

Dondum, bükün-palaz, kilim!

Zökəm sinədi sevgilim 

Yumşalmaqla işi yoxdu.

2012


Multfilm

\felyeton\



  1. Proloq

Nələr görməyib canım? –

bəllidi adım, sanım...

qoca qurdam, dünyanın

hər işinə bələdəm.

Su işinə bələdəm,

yel işinə bələdəm,


göy işinə bələdəm,

yer işinə bələdəm,

fil nədi qarışqanın

yerişinə bələdəm,


yel nədi, lap şeytanın

çıxışına bələdəm

girişinə bələdəm...


  1. Mutfilmin çəkilmə səbəbi barədə

Məlumatım min adda

misal çəkərəm hətta;

Timsalını özün seç,

uzağa getmirəm heç –

ötən yayı “Karpat”da

mənlə üzbəüz qatda

qəribə bir olayı

müşahidə elədim...

Öldüm xəcalətimdən

ismətimə bürünüb,

abrıma bələndim.

... Qarşıma topa-topa

vərəqləri qalayıb

indi həmən olayı

yazıram ki, dəftərə

bu işi bilsin hərə.

Yalnız inək, buğa yox,

bilsin ayı, canavar

bilsin ördək, qaz, fərə

bilsin balta, samovar

daraq, dəhrə, kirkirə...


  1. İnəklə buğanın eyvan əhvalatı

Bəli, “Truskoves”də,

ötən yayda “Karpat”da

mənlə üzbəüz qatda

bir də gördüm, ay qağa,

eyvana çıxdı buğa
həmən o bığlı buğa

bordağa bağlı buğa

pərləri buğlu buğa

homzandı sola, sağa,

getdi dala, qabağa...

İş dəyişdi bir anda

ət buğa, cəmdək buğa,

eyvanda təmtək buğa,

nömrədə təmtək buğa

gördü qonşu eyvanda

durmuş sağlam bir inək;

dodağı qaymaq inək,

hər gün sağılan inək

həm tək, həm də kök inək!



  1. Mehri-məhəbbət

Gəldi həvəsə buğa,

Güc verdi köksə buğa –

Nəfəs ha... nəfəs buğa...

Bizim bu nakəs buğa

siqar qoydu damağa ...

Sonuna bax, ay qağa,

bax, ibrət al, heyrət et;

qadasını aldığım

inək də bir siqaret

küplədi dodağına,

İnək necə çıxsın bəs

buğanın qabağına?!



  1. Restoran

Dayandılar üzbəüz

dayandılar közbəköz.

Fısqırtdılar fıshafıs

sonra da ki, həmən söz –

restorana getdilər

inəklə buğa qoşa,

Doyunca rəqs etdilər

badə çəkdilər başa

vaxt yetincə şabaşa!


  1. Epiloq

Bu şanlı toy, bu düyün,

əhvalat bu, ay qağa,

Allah haqqı, doqquz gün

bizim qüdrətli buğa

inəyin nömrəsindən

çıxmadı heç qırağa...

son

05.01.13
Kişi


Dərdimiz nə idi olsaydı, qardaş,

aşağı, yuxarı və hər yan kişi.

Lənkəran, Balakən, Kürdəmir, Ağdaş,

Füzuli, Gədəbəy, Naftalan... kişi.
Ağzının dovşanı çullu sayılır

ceyranı gözündən oxlayan kişi.

Dövlətli, sərvətli, pullu sayılır –

yaxşı ki, sayılmır hər kalan, kişi!


Hiyləsi başında, çirki döşündə

gəda tanıyıram: adı Xankişi.

Mənə göstər görüm, bərkə düşəndə

haqqın küməsini yıxmayan kişi.


Yalandı cin kişi, xoxan kişi var 

Allaha baxginən, qorx, dayan, kişi!

Dünyada arvaddan qorxan kişi var,

bir də var arvaddan qorxmayan kişi!


2012

Ciyərim
Səni əlim bilirdim –

əllərim əsdi, əsdi.

Yumşaq dilim bilirdim,

onu da dövran kəsdi...

amma, yaşadım!
Yolu uzun bilirdim –

yol gözümə dirəndi.

Səni gözüm bilirdim,

gözümə pərdə endi –

amma, yaşadım!
Ürək qədər gərəyim

dedim bəyazlığına,

düçar oldu ürəyim

sonda qan azlığına 

amma yaşadım.
İndi nəyimsən mənim? –

ağ ciyərim, ağ duyğum,

havamsan udum-udum

yarım, adına uyğun

ən dəqiq tərif budu...
2012

Qəm bostanı
Saldın bu qalmaqalı

sən gözünəm əslində.

Halına ağlamalı

mən özüməm əslində.


Oldum Ay kimi aydın;

sevdim, gördüm can nədi.

Vüsalın olmasaydı

bilməzdim hicran nədi...


Sənsən, mənəm dirlikdə–

bitməz eşqin dastanı.

Gəl, ağlayaq birlikdə

sulansın qəm bostanı...

2014

Bu da belə bir yük
Xatırla Qıratı...

köhnə dastanı –

tövlənin böyrünü yırtıb aparaq...

Şərikli əkmişik qəm bostanını,

yığaq yemişini...

dartıb aparaq.


Qoşa girmədikmi biz yasaq yerə?

Yolumuz dirəndi nə sarsaq yerə?

Bu yüklə yoxuşda diz basaq yerə,

bu yükü enişdə

yortub aparaq.
Öləkmi Fatmaya, Əhmədə görə? –

Tanrıdı haqq verən zəhmətə görə!

Üzə kəfən tutaq töhmətə görə,

İsməti pul kimi pörtüb aparaq.

Qoy yükün sahibi yol versin bizə 

sərəncam çıxarsın;

köhnə, ya təzə!

Kor kotan cəfadı iki öküzə 

bəlkə biz bu yükü artıb aparaq?

2012


Üç

Olubmu mən sayaq beş, ya üç nəfər

canını işlədən hər zaman nəfə;

iştahla üyüdən gündə üç dəfə,

iştahası küsən ildə bir dəfə?
Birtəhər can dartır nə qədər əfəl...

olubmu mənim tək sevimli kafər –

yatağa tullansın gündə üç dəfə,

beli dincə qoysun ildə bir dəfə?


Hər gecə üç dəfə yuxudan durub

ağaca su verən... doyana kimi,

üç-üç öpən gülü –

güllər yorulub

başını yastığa qoyana kimi?
Üç vaxtı qovuşan üç qat kələfə

bir eşqə üç odda qalanan varmı?

Bakının başına gündə üç dəfə,

geyinib, mənim tək dolanan varmı?


Geri üç dan yeri, ön də üç qürub 

Nə dan, nə qürubdan qorxan oğulam.

Gündə üç yol güzgü önündə durub

üç dəfə üzünü qırxan oğulam.


... İndi qocalmışam...

üç-üç görürəm;

elə qaraltı da sayılır nəfə.

Gündə üç yüz dəfə köks ötürürəm,

nəfəsim açılır ildə bir dəfə.
Şərab üç-üç tökür cağ dişlərimi

“üçulduz” tükənir,

“rakı”qurtarır.

Daha üç öpmürəm, üç dişləmirəm

“üç addım atıram, Bakı qurtarır...”
Gözümdən üçəlli qovuram çəni,

qonur bəbəyimi hicran ağladır.

Hər gecə üç dəfə cin boğur məni,

hələ üç dəfə də şeytan aldadır.


Fələklər alsa da üçqat hədəfə

natəmiz ölməkdən qorxuram hər gün.

Yatağa girsəm də ayda bir dəfə

üzümü üç dəfə qırxıram hər gün.


2013


Mərdəkan

Qızlara dair
Nədənsə

ucuzlaşır get-gedə

dövlətimiz, varımız,

öləziyir bazarımız...

Məsələn, bir vaxt

ən ucqar obada

ən uzaq kənddə,

bal pətəyinə

bənzəyirdi qızlarımız.

Adlı-adlı arılar,

odlu-odlu arılar,

piyada, atlı arılar

doğmalı, yadlı arılar

çopur elçi daşını

Məkkə daşı kimi yalayırdılar

bir gözəl nigara görə.

Bir qız anası qarşısında

yüz Qaraca Çoban

diz çökür,

bir o qədər də Xan Eyvaz

quyruq bulayırdı,

Keçəl Həmzə heç,

Keçəl Həmzə

çaqqal kimi ulayırdı...


İndi

qara geyib bazarımız,

Alma yanaq,

püstə dodaq

zeytun gözlü qızların

nədən bağlanıb baxtı?

Bu yandan da

torba-torba,

kisə-kisə daşıyırlar bananı,

kivini, ananası 

vay onların anasını!!!

Digəl, bizim

Qızıləhmədin

yanağına baxan yoxdu...


2011

Birgəlik
Rəhilə,

sənə


axır sözüm

budur –


Sən olmasan

ailəm yox ey...

aləm dağılar,

ona görə də

bərk dur!

2011


Cibgir
Avtobus... gedir –

fıshafıs...


Birdən

zəlzələ qopur, ya nədi,

təhlükə var dalanda? 

qəbirdən dar dalanda

büdrəyir kəhər kimi.

Oturanlar oturub 

kürsülər yəhər kimi...

Gözündə təlaş, qorxu –

ayaq üstdədi çoxu...

Titrəyir vaqon – qutu;

bacıların şüvəni,

qardaşların tabutu...


Sürücünün

sürəti ilan başı kimi əzən ayağı

əyləcdə 

qurumuş matı-qutu...


Çaşdırmışam:

cavanmıyam,

unutmuşam:

ahılmıyam,

əl atıb

dəstəkdən tutmuşam,



beqəfil yıxılmayam...
Ürəyim səksəkədə –

gah o əlim dəstəkdə,

gah bu əlim dəstəkdə...
Əlimdən bir,

ya iki əl aşağıda

başqa bir əl;

zərif,


qırışsız,

süd üzü kimi hamar;

incə bir məxluqun əli...

Yıxılmasın deyə o da

yapışıb dəstəkdən,

Andıra qalmış avtobus

elə bil silkələnir

bilə-bilə, qəsdən!


Min fikir tərpənir

qafamda qəfil,

Ey dili-qafil,

ey dili-qafil!


O zərif,

qırışsız,

süd üzü kimi hamar əl

qopsa dəstəkdən,

yıxılsa

o incə məxluq



bütün dünya yıxılacaq,

küllü aləm yox olacaq!


...Yuxarıda;

qırış-qırış,

qoca bir əl –

mənim əlim

aşağıda;

süd üzü kimi hamar

mələk əli.

Avtobus –

şeytanlı,

cinli,


cibgirli,

məleykəli...

Ey dili-qafil,

ey dili qafil...


Budur, bax,

qoca əl


gənc əldən utanıb,

unudub beqəfil

yıxılmaq qorxusunu

dəstəkdən qopur,

oğrun-oğrun

çəkilir cibinə...

Hökmü var hər bir anın,

hökmü var dəqiqənin 


işə bax,

bomboşdu cibim,

ömrüm əlimə dəymir!...

Bayaqkı basabasda

cibgirlər çalıb yəqin!

2014


Mərdəkan

Göyərçinlər

Bu yayın iyun ayında

dincəlməyə gedən oldum,

mən can,


onlar dən hayında –

göyərçinlər oldu,

mən oldum...
Nömrəmi təyin etdilər,

Dərdimi müəyyən etdilər,

Sonra çəkilib getdilər...

göyərçinlər qaldı,

mən qaldım.
Cin tək şüşədən uçdular,

sımsıx meşədən uçdular

eyvanıma doluşdular –

göyərçinlər oldu,

mən oldum.
Səpdim çörəkdən, düyüdən;

dəndən doyarmı üyüdən?

dən-dən mətləbi böyüdən

göyərçinlər oldu,

mən oldum.
Kişlədim,

acıq etdilər!

Uçub çiynimdə bitdilər,

ha yana getdim,

getdilər –

göyərçinlər oldu,

mən oldum.
Gerçəkmidi, ya yuxudu –

böldük pivəni, noxudu,

birlikdə qəzet oxuduq –

göyərçinlər oldu,

mən oldum.
Qanad-qanada əyləşdik,

əhd ilə peyman bağlaşdıq,

eyvanda durub ağlaşdıq –

göyərçinlər oldu,

mən oldum.
Qədrimizi bil, dedilər,

yalvardılar;

qal, dedilər,

getsən, bir də gəl, dedilər...

göyərçinlər oldu,

mən oldum.


Quşlar qanad əyincə bir,

qanadlandım yeyincə bir...

uçduq Bakı deyincə bir

göyərçinlər oldu,

mən oldum...

yolpulum özümə qaldı!

2013

Mənə gəl
Xəlvəti ev kimiyəm 

yır-yığış et, köç, mənə gəl,

Tanrıdı, bir də mənən,

sən də ki, ol üç, mənə gəl.


Gözümün qanlı yaşı

qırmızı buğda dənidi,

O dənin xatirinə

pərvaz elə, uç, mənə gəl.


Min ilin ovçuları

pusqu qurub hər dərədə,

Tarım oxlar qanadar

gen sinəni, qaç, mənə gəl.


Ruhumu göy qədər aç,

varlığımı nura bələ,

Ay kimi halə salıb

Gün işığı saç, mənə gəl.


Düşmə əldən-ələ, yar,

məmləkəti qan aparar,

Şahlara layiq olan

hökmü-rəvan tac, mənə gəl!


Tanrı yazmış yazını,

Vaqif olar qul yazıya,

Sənə möhtacdı cahan,

mən sənə möhtac; mənə gəl!

2011
Kişinin nağılı
Kəsdim mişar-mişar Güzdək dağını,

Ev tikdim,

eyvanı Günəşə baxır.

Tərimlə yoğurdum üz suvağını –

dedim,

deməsinlər evsizdi fağır.



Hər şeydən yuxarı tutdum öyüdü,

anaya qul oldum,

ta ki, doğuldum.

Dedim,


halal olsun doğanın südü,

dedim, deməsinlər

nankor oğuldu.

Dedim,


deməsinlər möhtacdı yada,

yada yalmananlar lakeydi, dedim.

Dost tutdum,

dostsuzlar madar dünyada

elə sonsuz kimi bir şeydi, dedim...

Bekar saxlamadım arvadı bir yol –

yataq aç, yataq yığ... vacib işidi.

Onun da haqqını ödədim bol-bol,

dedim, deməsinlər zəif kişidi.

Cəddimin zənciri düşdü ağlıma –

dedim, yaşayıblar yaşatmaq üçün.

Gözümün nurunu verdim oğluma

özümü babama oxşatmaq üçün.

Çalışdım anlayım həyat sözünü,

Fikir tonqalının içinə girdim.

Çəkdim gecə-gündüz sözün nazını –

dedim ki, desinlər babat şairdi.

Gəzdim kurortları ömrün payızı,

İfallı canıma baxdım il boyu.

Dedim, deməsinlər bu nadan qazı

gül kimi canını nə günə qoyub...

Səd heyf, kimin ki, çırağı yanmır –

Çatmışam arxayın yaşıma indi.

Dedim, deməsinlər ocağı yanmır,

odun toplayıram qışıma indi!

2012


Nəvə günü
Hər bazar nəvələr səpilir bağa;

Sanki uşaq deyil, dəndi, düyüdü.

Bərəkət qəlbimi döndərir dağa –

Hər bazar babanın nəvə günüdü.


Verməz bildiyini dədəsinə də 

Hanı vecə alan sözü, öyüdü.

Qoz qoymaz babanın hədəsinə də;

Hər bazar babanın nəvə günüdü.


Hürərlər, çaparlar, duz yükləyərlər –

bəlkə it, bəlkə at, dəvə günüdü?

Qaralan qanıma yerikləyərlər;

Hər bazar babanın nəvə günüdü...


Duzu doldurarlar salmaçayıma,

bir qurtum içərəm, qarışar ödüm.

“Kola” əndərərlər dolma payıma –

Hər bazar babanın nəvə günüdü.


Ciyərim genələr göy üzü kimi,

Nəfəsim açılar – hava günüdü.

Zülməti sanaram gündüzüm kimi –

Hər bazar babanın nəvə günüdü.


Qalxar aralıqdan ehtiram, hörmət

Neytron erası, nüvə günüdü...

Cibimdə pul qalmaz, dizimdə taqət –

Hər bazar babanın nəvə günüdü.


Kəkliyi azıbdı, toxdan da toxdu,

Dənliyi alışır, bəlkə gün udub?

Bu günün ayrı bir yozması yoxdu –

Nənə-siftə xanım, nəvə-günüdü.


Bilinməz suç kimdə, kimdədi günah

Küsüşmə, barışma, dava günüdü –

Bu günün işinə qarışmaz Allah,

Hər bazar babanın nəvə günüdü.


Nəvələr qapıdan qopub gedincə

Açar qırışımı ayrı bir ütü;

Danlayar üzümü bəsdi deyincə 

hər bazar babanın nənə günüdü,

hər bazar nənənin baba günüdü...

2014


Biləcəri

Hamıdan yaxın
Yaxşı ki, misram var

qılınc tək sivri,

zərif beytlərim aşiq tək qoşa.

Şükür, qafiyələr bulmuşam diri,

dörd yerə bölünər vuranda daşa.
Üçlük düzəltmişəm sözdən yaxşı ki,

duyğuya,


ağıla,

dizə dayaqdı.

Dediyim bayatı şəkildi, şəkil,

balaca canıyla yüzə dayaqdı.


Şükür, qoşmalarım

babam tək qoca,

yaşmaqlı rübaim

nənəm yaşdadı.

hecalı şeirim dağlardan uca –

bir üzü qardadı,

biri yaşılda.
Şeirimin qəzəbli sərbəsti olub –

namərdin körpüsü laxlayır hələ...

Anamın cığası qırx ildi solub

təcnisim cığanı saxlayır hələ.


Qeyrət də,

namus da,

sabah da sözdə

nə qardaş, nə bacı,

nə qız, nə oğul?..

Ətrafım zəhr olur yağ içib gözdən,

di gəl rədiflərim noğuldu, noğul.
Nağılım,

dastanım,

eh nələr, nələr...

Qocanı gənc edən alma ki, bitmir.

Qızıla əvəzdi qızıl kəlmələr

əldən ələ keçir,

amma ki, itmir.

Dostlar un tək axır...

kəpək cəm olur.

Sözdən ayrı heç nə ələkdən çıxmır.

Nəvəm ərə gedir, nəticəm olur,

yazdığım laylalar bələkdən çıxmır.

Varıma mənimdi deməmişəm ki,

Kəsib boğazımdan sözə vermişəm.

Sözü neyləmişəm? –

yeməmişəm ki,

Onu da götürüb sizə vermişəm.

2013






Yüklə 1,14 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə