Varfolomey gecəsi - 1572-ci il avqustun 24-nə
keçən gecə müqəddəs Varfolomey bayramı günü Fransa
kralı və katolik ruhanilər hugenotların kütləvi qırğınına
başlamışdılar. 3 gündə Parisdə neçə min nəfər öldürülmüş,
sonra bütün Fransada hugenotları qırmağa başlamışdılar.
Bu hadisə tarixə qətliam, genosid günləri kimi daxil olub.
Nümuneyi-imtisal bir gün
“Müsavat” firqəsinin təşəbbüsü ilə çağırılan
müsəlman əmələ (fəhlə) konfransı martın 31-ni vətəni bir
matəm olmaq üzrə elan və o günü ümumi tətil ilə
keçirməyə qərar vermişdir.
Müsəlman əmələsinin bu qərarına Bakının bütün
məhəllələri (yaşayış məntəqələri) kəza (həmçinin) tabe
olub matəmi-tətil komitəsi cənbində (yanında) məhəllə
məscidlərinin nümayəndələrindən ibarət bir şəhər şöbəsi
təşkil etdilər.
Bu günə məxsus qəzetlər nəşr olundu. Azərbaycan
qəzetləri ilə müsavat vasiteyi-nəşri-əfkarları olan qəzetələr
matəm nömrələri çıxardılar. Matəm səhər saat 8-dən
axşam saat 6-ya qədər təyin olunmuşdu. Tətilə müsəlman
olmayan əmələ təşkilatı nasıl baxacaq? Tətil müntəzəm və
mütəşəkkil bir surətdə gedəcəkmi?
İştə Azərbaycan paytaxtını düşündürən bir məsələ!
Kəndilərini (özlərini) bilməm hansı haqlara görə
bütün Bakı füqərayi-kasibəsinin nümayəndəsi adlandıran
“Raboçi konfrans” heyət idarəsi ilə keçmişdəki tətilləri
idarə edən “Staçeçni komitet” ağızlarına su almışlardı. 26
bolşevik komissarlarından ötrü ümumi tətil etdirmək
istəyən və əllərində qara bayraqlar və Şaumyanın fotoqrafı
olaraq nümayişlər yapan “Fəhlə nümayəndələri” on
minlərlə şəhid düşən bigünah mart qurbanlarını xatırlamaq
üçün çox da tələsmək istəmirlərdi.
Nəhayət, müsəlman əmələlərinin qəti qərarları
təsirindən olmalıdır ki, “Raboçi konfrans” idarəsi ayın 31-
ni deyil, 30-nu matəm günü və bu münasibət ilə mitinqlər
tərtibini elan elədi. Fəqət nə mitinqlərə gələn oldu, nə də
mitinqi çağıranlar özləri gəldilər.
Onlar bildikləri kimi mart faciəsinə gözəyarı baxa
bilərlərdi. “Raboçi konfrans” idarəsində bardaş quran
bolşevik biçarə “rəislər” mart gününü “matəm” deyil,
bacarsalardı “bayram” edərlərdi. Onun üçün də onlar
matəmin rövnəqlə keçməsinə çox əhəmiyyət
verməmişlərdi.
Fəqət türk demokratiyası
kəndi qərarında
sabitqədəm idi. Onun macərapərəst politikanlarla işi yox
idi. O, martın 31-də kəndi qüvvətini göstərəcək, mart
şühədasının matəmi ilə müvəffəqiyyətsiz mitinqlər
yapmaq surətilə oynamaq mümkün olmadığını isbat
edəcəkdi.
O bu gün bütün həyatı durduracaq, bununla
kəndisinin nə kimi xatiri sayılan bir qüvvət olduğunu
bildirməklə bərabər martda tökülən nahaq və məsum
qanların dəxi ağız sürütdürmə bir “matəm”lə yad olunacaq
“əhəmiyyətsiz” bir vaqeə olmadığını bütün cahana qarşı
elan edəcəkdi.
Martın 31-i yaxınlaşırdı. “Raboçi konfrans” rəisləri
içlərində mövcud olan az-çox mətləb anlayanların “sözünə
baxaraq” martın 30-da matəm mitinqləri elan etmiş ikən
bir də 31-ni matəm günü və eyni zamanda da tətil elan
etdilər. Fəqət tamamilə “Müsavat”a tabe olmamaq üçün
tətilə saat 8-dən deyil, 12-dən etibarən qərar verdilər.
Fəqət gecə saat 1-də çap olunan bu elan batəbii (təbii ki)
rayonlara da saat 12-dən sonra catacaq, əmələlərin əksəri
tərəfindən bir türlü anlaşılmayacaqdır. Çünki bir gün əvvəl
nəşr olunan müfəssəl vərəqələrində tətildən bir kəlmə olsa
da bəhs olunmamış, bilaəks (əksinə olaraq) məsələdən
tamamilə başqa bir ruhla danışılmışdı.
Matəm günü gəldi. Səhər saat 6-dan bütün əmələ
rayonları “xəbərdar borusunu” çalaraq mədənlər dayandı.
Şəhərdə bir dənə olsa da açıq dükan yox, fayton, araba,
hambal tapılmaz. Gəmilər matəm əlaməti olaraq
bayraqlarını yarıya endirmiş, şəhərdə və mədənlərdə
böyük bir sükut.
Məscidlərdə pəs məzar məclisləri. Saat iki
radələrində Tazəpir məscidinin həyəti cəmi fəğir ilə
dolmuş, yasin, fatihə, nitqlər, matəm tətil komitəsinin
bəyani-təziyəti!..
Bilafərq millət və məzhəb şəhərlə mədənlərin bütün
sakinəsi matəm halında.
Zabastovka tarixi ilə aşna olanlar söyləyirlər ki,
Bakı bu vaxta qədər belə bir tətil görməmiş!.. Aşura günü
belə bu dərəcədə keçməmişdir. Hər zabastovkada az olsun,
çox olsun işə şəltə qatanlar daima görülmüşdür. Fəqət bu
dəfə bilaixtilaf hər kəs vaqe olan dəvətə ləbbey demiş,
işindən əl çəkmişdir.
Aşura yalnız müsəlmanlara məxsus ikən bu gün
Azərbaycanın Vətəni bir matəmi olduğundan bütün
azərbaycanlılar matəm saxlamışlardı. Bu günə mən matəm
deyil, birlik günü deyəcəyəm.
Türk demokratiyası bu gün kəndi idarəsinin nə
dərəcədə nafiz (nüfuzlu) və kəndi təşkilatının nə qədər
müəssir (iş görən) olduğunu təcrübə edirdi. Təcrübə
əliyüləla dərəcədə müvəffəqiyyətli çıxdı.
Görüldü ki, türk demokratiyası istər ittihadla bir
məqsədə əzm edirsə, digər kəndisi ilə həmkar olan
demokratiya dəxi onunla bərabər olur. Ayağının altını boş
görən “Raboçi konfrans” son saatda əqlə gəldisə, rus
əmələlərindən (fəhlələrindən) bir çoxu rayonlarında daha
iki gün əvvəl müsəlman yoldaşlarının yanına gələrək
onlarla bərabər tətil edəcəklərini bildirmişlərdi.
Tətil yalnız əzəməti, istisnasızlığı ilə deyil, intizam
və asayışpərvərliyi ilə də təmayiz ediyordu. Zabastovka
texnikasını bilənlər belə bir tətil keçirmək nadirətən
mümkün olur deyirlərdi. Bütün gün kimsəyə təərrüz
edilməmiş, cüzi də olsa bir hadisə çıxmamışdır!..
Tətil ideal bir şəkildə icra edilmişdir. Tətilin idrak
və intizam üzərinə icra edildiyini körpü hamballarının
əsəri-həmiyyətləri kimi parlaq vaqeələrlə isbat edilmişdir.
Müstəcil (təcili) bir yükün paraxoddan çıxarılması
üçün körpülərdən birinin hamballarına 6 min rublə təklif
olunduğu halda onlar təklifi rədd eləmiş, matəmi tətil
heyətinə müraciət etmələrini cavabən bildirmişlərdir.
Bugünkü tətil türk demokratiyasının, müsəlman
cəmaətinin nə dərəcədə təşkilat və intizam qabiliyyətinə
malik olduğunu aşkar etmişdir. Bu qabiliyyəti tərbiyə
edən, onu doğru və salim bir yola salan həqiqi millət
mənfəəti ilə çalışan siyasi firqələrimiz fəaliyyət və
təşəbbüslərini artırar və hərəkətlərində ciddi olurlarsa, o
zaman Azərbaycan paytaxtında, füqərayi-kasibə naminə
işləyib də hərəkətlərində Azərbaycan ruh və məqsədi ilə
uyuşa bilməyən təşkilat əhəmiyyət və mənasını qayib edər.
1919 sənəsi mart matəmində xalqımızda görülən
təşkilat istedadını hüsn istifadə etmək, heç şübhəsiz ki,
1918 sənəsi mart şühədasının (şahidlərinin) ruhi-
məzlumini razi salacaq ən böyük mükafat, ən gözəl
ehsandır!
Buna çalışalım!
1919-cu il martın 31-i bizə birlik və ittihad üçün bir
nümuneyi-imtisal təşkil eləsin!
M.Ə.RƏSULZADƏ “Azərbaycan” qəzeti, 2 aprel 1919, N148
Dostları ilə paylaş: |