Varliğimiz



Yüklə 0,63 Mb.
səhifə5/26
tarix25.06.2018
ölçüsü0,63 Mb.
#51504
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   26

 

16 


Mazandarani  və  Axund  Molla  Kazım  Xorasani,  eləcə  də 

digər  nüfuzlu,  biĢkin  Ģəxsiyyətlərin  daxil  edildiyi  heyətə 

onlardan xeyli gənc Mirzə Əli rəhbər seçilmiĢdi. 

Gedir,  danıĢıqlar  aparır  və  MəĢrutiyyətin  bərpasına 

nail olur. 

1919-cu  ildə  ermənilər  Naxçıvanda  zavallı  insanları 

olmazın zülmlərə məruz qoyanda, Ģiddətli təzyiqləri ilə bu 

bölgəni  Azərbaycan  Xalq  Cümhuriyyətindən  qopararaq 

Ermənistana qatmaqçün canfəĢanlıqlar edəndə naçar qalan 

əhali  Qacar  vəliəhdi  Məhəmmədhəsən  Mirzədən  kömək 

diləmiĢdi və o da Tehranın ―hə‖sini alaraq Mirzə Əlini bir 

yardım  heyəti  və  rəsmi  məktubla  Naxçıvana  yola  sal-

mıĢdı... 

Bu minvalla hələ cavankən ağsaqqal  ehtiramına sahib 

olan  Mirzə  Əli  "Heyət"  təxəllüsünü  qazanıbmıĢ  və  sonra 

həmin kəlmə çevrilir ailənin soyadına. 

Mirzə  Əli  Heyət  on  övladının  onuna  da  yaxĢı  tərbiyə 

və  təhsil  verməyə  səy  etmiĢdi,  amma  nədirsə,  elə  yeni-

yetməlik çağlarından Cavada bəslədiyi ümidlər daha məx-

susi imiĢ. 

Tehranda  ali  tibb  təhsili  alan  Cavadı  atası  üçüncü 

kursdan sonra oxumağını davam etdirmək üçün Türkiyəyə 

göndərməyi qət edir. O zaman Ġranla Türkiyə arasında 100 

tələbə mübadiləsi haqda bir anlaĢma imzalanıbmıĢ. Lakin 

müəyyən səbəblərdən bu layihənin gerçəkləĢməsi ləngiyir-

miĢ və Cavad atasına müraciət edir ki, tələbə dostlarımdan 

təhsili davam etdirmək üçün Beyruta gedənlər var, bəlkə, 

icazə  verəsiniz,  mən  də  gözləməyim,  elə  onlara  qoĢulub 

gedim. 

Atası etiraz edir ki, oğlum, gün gələcək, sən Parisə də 



gedəcəksən, Amerikaya da. Mənim imkanım olsaydı, səni 

Türkiyəyə  yox,  Bakıya  göndərərdim.  Amma  arada  dəmir 

pərdə  var.  Türkiyəyə  getməyini  ona  görə  arzulayıram  ki, 



 

17 


yalnız  tibb  təhsili  almayasan,  həm  də  gedib  öz  dilini, 

mədəniyyətini, tarixini bir az da dərindən öyrənəsən. 

Ömrün  ixtiyar  mərhələsində  bütün  nail  olduqlarına 

vaxtın  hündürlüyündən  baxan  Cavad  Heyət  atasının  bu 

strateji  məqsədli  addımına  görə  ona  sonsuz  dərəcədə 

borclu  olduğunu  rəhmətlərlə  dilə  gətirirdi.  ġükranlıqla 

anırdı  ki,  məhz  Türkiyədəki  təhsil  dövründə  axarında  ol-

duğu  elmi  ab-hava,  oxuduğu  kitablar,  oturub-durduğu 

alimlər, təmas bağladığı ziyalılar təbib olduğu halda onun 

həm  də  bir  türkoloqa,  azərbaycanĢünasa  çevrilməsinə 

möhkəm, sağlam özül yaratdı. 

"Atam  davranıĢlarında,  danıĢığında,  insanlara  müna-

sibətlərində,  əməllərində  istisnasız  olaraq  həmiĢə  səbirli, 

nəzakətli, düzlüksevər, ölçü gözləyən, səliqəli bir kiĢi idi. 

Yalnız camaat arasında olanda deyil, lap evdə, otaqda tək 

qalanda da belə idi. Bu onun təbiəti idi". 

Gecə saatlarında doktor Cavad Heyətin artıq  yadigara 

çevrilmiĢ, 2008-ci ildə lentə aldığım söhbətini dinləyirəm, 

aramla  ömür  hekayətini  söyləyir,  məni  ayrı  bir  aləmə 

aparır  və  dinləyə-dinləyə  fikirləĢirəm  ki,  axı  o  da  bu 

baxımdan atası ilə eyni idi. 

Kübarlığın,  alicənablığın,  nazikliyin  qüsursuz  nümu-

nəsi  idi.  Haçağ  evinə  görüĢünə  getdimsə,  lap  sağlığının 

son  aylarınacan  –    hərdən  xəstə,  üzgün,  yorğun  olduğu 

vaxtda  da  məni  səliqə  ilə  geyinmiĢ  halda,  kostyumda, 

qalstukda, beretdə, sifətinin mehriban ifadəsi ilə qarĢıladı. 

Məni və hər kəsi. 

Cavad  bəy  yüksək  daxili  mədəniyyətə  malik  idi,  əsl 

centlmen idi. 

2010-cu ildə yoldaĢım Tehranda əməliyyat olunmuĢdu. 

Cavad  bəy  mütəmadi  olaraq  gündə  bir  neçə  dəfə  bizimlə, 

həkimlərlə  telefon  əlaqəsi  saxlayırdı.  Xəstəxanadan 

buraxılandan sonra isə Ģəhərin o baĢından durub gəlmiĢdi 



 

18 


mehmanxanada  yoluxmağa.  Qınadım  ki,  axı  niyə  əziyyət 

çəkmisiniz! 

Çünki o günlərdə doktorun özü də bir qədər nasaz idi, 

sağ ayağının barmaqlarında yara əmələ gəlmiĢdi, müxtəlif 

məlhəmlər yaxırdı və hərəkət etməsi də çətin idi. 

Həmin  gəliĢi  vaxtı  çəkilmiĢ  fotolarımız  da  qalır: 

ayaqqabılarının tayları fərqlidir. Yaralı, sarıqlı,  buna görə 

çəkməyə girməyən sağ ayağına dabansız, burunsuz yüngül 

baĢmaq keçirib, sol ayağında isə qara çəkmə... 

Cavad  Heyət  böyük  alim  olmaqla  bərabər,  böyük  də 

insan  idi,  tərbiyəliliyin,  əsilzadəliyin  ibrət  alınası  örnəyi 

idi.  Elə  bir  örnək  ki,  ona  oxĢamağa  çalıĢmaq  olur,  lakin 

tam  o  cür  olmağa  heç  də  həmiĢə,  ən  azı,  səbrin  çatmır. 

Tam  o  cür  ola  bilməkçün  gərək  həmin  keyfiyyətləri, 

yerinə  yetirməli olduğun Ģərtləri sadəcə qəbul etməyəsən, 

onları  doktor  kimi,  onun  atası  sayaq  məhz  öz  təbiətinə 

çevirəsən. 

"Atam müasir düĢünən, açıq fikirli bir Ģəxs idi. Amma 

eyni zamanda etiqadlı, imanlı bir insan idi, əxlaqən ruhani 

idi,  namaz  qılardı,  içki  içməzdi.  Hər  kəs  də  bunu  bilirdi. 

Bir  dəfə  Ġranın  BaĢ  naziri  doktor  Əli  Əmini  bizə  qonaq 

gəlmiĢdi.  Atam  da,  qardaĢlarım  da  bizdə  idilər.  Süfrə 

açılmıĢdı.  Bilirdik  ki,  Əli  Əmini  içkiyə  biganə  deyil. 

YaxınlaĢıb  qulağına  pıçıldadım  ki,  atamızın  yanında  sizə 

içki  təklif  edə  bilmərik.  Amma  qonĢu  otaqda  viski  ha-

zırlamıĢıq, istəyirsinizsə, buyurub keçin, orada nuĢ edin. O 

da  qayıtdı  ki,  yox,  mən  də  ağa-yi  Heyətin  yanında  iç-

mərəm. 


Atamın bu qədər hörmətini saxlardılar". 

Bunlar  da  doktor  Cavad  Heyətin  xatirələrindəndir  və 

onun  hansı  ailə  məktəbindən  keçərək  yetiĢməsinin  daha 

bir cizgisidir. 




Yüklə 0,63 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   26




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə