Varolmanэn Dayanэlmaz Hafifliрi
Yüklə 1,43 Mb.
|
|
temiz adını ülkenin bir ucundan ötekine kirletiyor. Uzun sözün kısası, sevimli bir yöntem. Çok daha kötülerine kalkışabilirlerdi." "Evet, çok sevimli bir yöntemmiş," dedi Tomas, "ama söyler misin bütün bunlara evet dediрimi kim söyledi sana?" S. omuzlarını silkti, ama yüzünden gülümseme silinmedi. O an birdenbire garip bir gerçeрi fark etti Tomas; herkes gülümsüyordu ona, herkes sözlerini geri alan açıklamayı yazmasını istiyordu; böylesi herkesi mutlu edecekti! Ilk tür tepkiyi gösterenler mutlu olacaklardı, çünkü bu korkaklıрa ödün vererek onların eylemlerinin olaрan görünmesini saрlayacak, böylece onlara yitirdikleri onurlarını geri verecekti. Ikinci tür tepkiyi gösterenler, onurlarını hiçbir zaman elden çıkarmamaları gereken bir ayrıcalık gibi görenler, korkaklara karşı gizli bir sevgi besliyorlardı, çünkü onlar olmadı mı cesaretleri ufalanıp gidecek, çok geçmeden kimsenin hayran olmadıрı sudan, tekdüze bir angarya olup çıkacaktı.
gördüрünü sanıyordu, hatta sokaktaki yabancıların yüzlerinde bile. Uykuları kaçmaya başladı. Olabilir miydi? Bu insanlara gerçekten bu kadar çok mu deрer veriyordu? Hayır. Onlar hakkında söyleyecek iyi bir sözü yoktu ve bakışlarının onu bu kadar rahatsız etmesine izin verdiрi için de kendi kendine kızıyordu. Son derece mantıksızdı bu. Insanlara bu kadar az saygısı olan bir kişi nasıl olur da onların kendisi hakkında ne düşündüklerine bu kadar çok önem verirdi?
kaderi konusunda karar verebilme ve onu yargılama haklarına beslediрi kuşku) meslek seçiminde de rol oynamış, kendisini kamuoyunun gözlerinden gizleyen bir meslek seçmişti. Diyelim ki politikacı olmayı seçen biri, kamuoyunu kendi isteрiyle yargıç konumuna getirir, bu arada da onun kendine arka çıkacaрı konusunda çocukça bir güven besler.
hastaları ve en yakın meslektaşları tarafından yargılanır, yani kapalı kapılar ardında, erkek erkeрe. Onu yargılayanların bakışlarıyla karşılaştıрında buna hemen kendi bakışlarıyla karşılık vererek, ya hareketlerini açıklıрa kavuşturur ya da kendini savunur. Tomas, yaşamında ilk defa olarak üzerine dikilmiş gözlerin çokluрundan hepsini göremeyecek durumdaydı. Bu bakışlara ne kendi bakışıyla ne de kendi sözcükleriyle cevap veremezdi. Herkesin elinde oyuncak olmuştu. Hastane içinde ve dışında onun hakkında konuşuluyordu (ihanet edenlerin, inkar edenlerin, işbirliрi edenlerin kimler olduрuna ilişkin en son haberlerin tedirgin Prag'dan uрursuz, ilkel bir telgraf sistemi hızıyla geçip gittiрi günlerdi); böyle olduрunu bilmesine raрmen elinden hiçbir şey gelmiyordu. Bu durumu ne kadar katlanılmaz bulduрunu, korkudan nasıl paniklediрini görünce şaşırmıştı. Ona gösterdikleri ilgi birbirini dirsekleyerek ilerlemeye çalışan bir insan kalabalıрı ya da karabasanlarda üzerimizdeki elbiseleri yırtıp parça parça eden insanların saldırıları kadar ürkütücüydü.
elini ve bu kararı beklediрini söyledi. "Açıklama yazmadan da hastanede kalmamın bir yolu bulunamaz mı acaba?" dedi Tomas; meslektaşlarından Tomas işten atılırsa istifa edeceklerine dair bir gözdaрı gelmesinin yeterli olabileceрini ima etmek istemişti. Ama istifa edeceklerini söyleyip gözdaрı vermek meslektaşlarının akıllarının köşesinden bile geçmiyordu ve çok geçmeden (başcerrah eskisinden daha hararetli sıktı elini öyle ki eli morardı, morluk günlerce geçmedi) hastaneden ayrılmak zorunda kaldı.
başladı. Her gün trenle gidip geliyor, eve yorgun argın dönüyordu. Bir yıl sonra Prag'ın biraz dışındaki bir klinikte, daha elverişli bir iş buldu, ama hekim olarak çok daha aşaрı bir konuma düşmüştü. Orada artık cerrahlık yapamıyordu, pratisyen hekim olmuştu. Bekleme odası aрzına kadar doluydu. Her hasta için ancak beş dakika ayırabiliyordu; her birine ne kadar aspirin almaları gerektiрini söylüyor, hasta izin kaрıtlarını imzalıyor ve uzmanlara gönderiyordu. Kendisini hekimden çok sosyal hizmet görevlisi gibi görüyordu. Bir gün, vizite saatlerinin bitiminde elli yaşlarında, iri yarılıрı kalıbına kıyafetine çok uygun düşen bir adam Tomas'ı aradı. Kendini Içişleri Bakanlıрı'nın yetkilisi olarak tanıttı ve Tomas'ı sokaрın karşısında bir içki içmeye davet etti. Bir şişe şarap söyledi adam. "Eve arabayla dönmem gerek," dedi Tomas ikramı geri çevirmek için. "Içkili olduрumu görürlerse şoför ehliyetimi elimden alırlar." Içişleri Bakanlıрı'ndan gelen adam gülümsedi. "Eрer bir şey olursa şunu gösterin yeter." Bunu söyleyerek Tomas'a üzerinde adı (gerçek adı olmadıрı çok açıktı) ve Bakanlıрın telefon numarası yazılı olan bir kart uzattı.
hayrandı, Bakanlıkta herkes böyle saygın bir cerrahın köşe bucak bir klinikte aspirin daрıtmasına çok üzülüyordu. Açıkça söylemese de, polisin uzman kişilerin yerlerinden çekip alınması gibi kesin tavırlar konusunda görüş birliрi içinde olmadıрını hissettirdi Tomas'a. Ne zamandır kendisini öven birileri olmadıрı için tombul görevlinin söylediklerini dikkatle dinledi Tomas; meslek yaşamı hakkındaki her şeyi nasıl da ayrıntılı olarak ve harfi harfine bildiрine şaşırdı. Iltifat karşısında nasıl da savunmasızdı! Bakanlık görevlisinin söylediklerini ciddiye almaktan başka bir şey gelmedi Tomas'ın elinden. Ama sadece gururunun okşanmasından deрil. Daha önemlisi, deneyimsizdi Tomas. Tatlı sözler söyleyen, saygılı, nazik biriyle karşılıklı oturdunuz mu, onun söylediрi hiçbir şeyin doрru olmadıрını, hiçbir şeyin içten olmadıрını kendi kendinize hatırlatmanız dünyanın en zor işidir. Inançsızlıрı korumak ve sürdürmek (hiç tavsatmadan, sistemli bir biçimde, en ufak bir duraksamaya kapılmadan) olaрanüstü bir çaba ve doрru dürüst öneрitim gerektirir -başka bir deyişle, polis tarafından sık sık sorgulanmış olmayı. Tomas bu öneрitimden yoksundu. Bakanlıktan gelen adam sözlerine devam etti: "Zürih'te çok iyi bir durumdayken buraya dönmenizi büyük bir minnettarlıkla karşılıyoruz. Soylu bir davranıştı. Yerinizin burası olduрunu anladınız." Tomas'ı azarlarmış gibi şöyle baрladı sözlerini: "Ama yeriniz aynı zamanda da ameliyat masası!"
yaslı bir sesle: "O halde, söyler misiniz bana doktor, komünistlerin gözlerini oymaları gerektiрine gerçekten inanıyor musunuz? Sayısız hastaya saрlıрını armaрan etmiş olan siz?" "Bu kadarı da aptallık ama!" dedi Tomas savunmaya geçerek, "Yazdıрım şeyi neden okumuyorsunuz?" "Okudum;" dedi Içişleri Bakanlıрı'ndan gelen adam, sesinin son derece üzüntülü çıkmasına çalışıyordu. "Eh, peki ben komünistler gözlerini mi oysunlar dedim o yazıda?"
sesi gitgide daha hüzünleniyordu.
böyle anlamlar çıkarmazdınız. Gazete biraz kesilmiş olarak yayımladı."
kulak kesilmişti. "Sizin yazdıрınızı olduрu gibi yayımlamadılar mı yani?"
çok yakışıksız bir şey ama." Tomas omuzlarını silkti. "Karşı çıkmalıydınız! Yaptıklarını hemen düzeltmelerini istemeliydiniz!" "Düşünecek zamanım olmadı, hemen ardından Ruslar geldi. Onlar gelince düşünecek başka şeyler girdi araya." "Ama siz, hekim olarak, insanları görme hakkından yoksun etmek isteyen biri gibi tanınmak istemezsiniz herhalde, deрil mi?"
gömülmüş bir okur mektubuydu. Kimsenin gözüne ilişmedi bile. Rus elçiliрi görevlilerinin dışında hiç kimsenin onların da aradıрı bu zaten." "Öyle söylemeyin! Öyle düşünemezsiniz! Ben kendim yazınızı okuyan ve sizin böyle bir yazıyı nasıl yazdıрınıza şaşıran birçok kişiyle konuştum. Şimdi siz bana yazının yazdıрınız biçimiyle çıkmadıрını söyleyince, her şey aydınlandı. Onlar mı zorladı sizi bu işe?"
Tomas. Birdenbire aрzından çıkan her bir sözcüрün birilerini tehlikeye atabileceрini anladı. Sözkonusu kişinin adını elbette çok iyi bilmesine karşın, yalan söyledi: "Emin deрilim." Aldıрımız terbiyenin gizli polisle işbirliрi halinde olması trajikomik bir gerçektir. Yalan söylemeyi beceremeyiz. Analarımızla babalarımızın her an kafamıza kakıp durdukları 'Doрruyu söyle!' buyruрu öyle bir kendiliрinden işler ki, bir soruşturma sırasında gizli polise bile yalan söylemekten utanırız. Onlarla tartışmak ya da hakaret etmek (ki bu hiçbir anlam taşımaz) yüzlerine baka baka yalan söylemekten (tek yapılacak şey de budur) çok daha kolay gelir bize. Bakanlıktan gelen adam onu içtensizlikle suçladıрında, Tomas neredeyse suçlu hissetti kendini; yalanında direnmek için ahlaki bir engeli aşması gerekti: "Tanıttı galiba," dedi, "ama adı aklımda hiç yer etmediрi için hemen unuttum." "Görünüşü nasıldı?" Tomas'la ilgilenen yazı işleri sorumlusu kısa boylu, açık kumral saçlı, asker traşlı bir adamdı. Tomas bunun tam tersi özellikler seçmeye çalıştı: "Uzun boyluydu," dedi, "uzun siyah saçı vardı." "Hah," dedi Bakanlıрın adamı, "çenesi de koskocamandı!" "Evet, öyleydi," dedi Tomas. "Yürürken kamburunu çıkarıyordu biraz." "Evet, doрru," dedi Tomas yeniden; Bakanlıрın adamının gerçekten varolan birine parmak bastıрını anlamıştı. Tomas sadece zavallı bir yazı işleri görevlisini ele vermekle kalmamıştı, daha da önemlisi, verdiрi bilgiler sahteydi. "Peki sizinle ne hakkında görüşmek istedi? Ne hakkında konuştunuz?" "Sözdizimiyle ilgili bir şeydi." Tomas'ın sözleri, cevabı savsaklamanın gülünç ve anlamsız bir yolu gibi geliyordu kulaрa elbette. Bakanlıрın adamı Tomas'ın gerçeрi söylemeyi reddetmesi karşısında bir kere daha köpürdü: "Önce bana yazınızın üçte birini kestiklerini söylüyorsunuz, sonra da kalkmış sözdiziminden konuştuk diyorsunuz! Mantıklı mı bu şimdi?" Bu defa Tomas cevap vermekte güçlük çekmedi, çünkü tümüyle doрruyu söylüyordu. "Mantıklı olmayabilir ama öyleydi!" Güldü. "Bir tek cümlenin sözdizimini deрiştirmek için iznimi istediler, sonra da yazdıрımın üçte birini kesip attılar." Bakanlıрın adamı böyle büyük bir ahlaksızlıрı aklı almıyormuş gibi başını salladı. "Yaptıkları akıl alır şey deрil doрrusu!" Şarabını bitirirken şöyle baрladı sözlerini: "Oyuna geldiniz doktor, kullanıldınız. Bunun cezasını sizin ve hastalarınızın çekmesi yazık. Olumlu niteliklerinizin farkındayız, hem de çok. Elimizden geleni yapacaрız." Tomas'a elini uzattı ve kibarca tokalaştı. Her ikisi de kendi arabalarına doрru yürüdüler. ::::::::::::::::: 6 Bakanlıрın adamıyla konuştuktan sonra Tomas derin bir bunalıma düştü. Nasıl olmuş da kendini konuşmadaki sohbet tonuna kaptırabilmişti? Adamdan uzak durmayı becerememiş bile olsa (hazırlıksız yakalanmıştı, yasanın kendisine verdiрi ya da vermediрi haklar konusunda hiçbir bilgisi yoktu) sanki eski dostmuşlar gibi şarap içme önerisini geri çevirebilirdi! Ya onları bir gören olmuşsa, adamı tanıyan biri! Tomas'ın polisle işbirliрi yaptıрı sonucuna varırdı doрal olarak! Hele yazısının kesildiрini neden söylemişti adama sanki? Bu bilgiyi de katmanın ne gereрi vardı? Yaptıklarından hiç hoşnut deрildi.
Gene dışarıda bir içki içmeye çaрırdı, ama bu defa Tomas bürosunda kalmalarını rica etti.
önceki eli yanlış oynadıрını hissettiren bir satranç oyuncusu tavrıyla söylemişti.
dakika kadar, o sıralar her yeri kırıp geçiren grip salgınından sözettikten sonra adam şunları söyledi: "Durumunuzu enine boyuna düşündük. Olay bir tek bizi ilgilendirseydi, mesele yoktu. Ama kamuoyunu da gözönünde bulundurmak zorundayız. Isteyerek ya da istemeyerek, yazınızla anti-komünist histeriyi körüklediniz. Bu yazı dolayısıyla mahkeme önüne çıkarılmanız bile önerildi, bakın size söyleyeyim. Kamuoyunu şiddete kışkırtmak yasa karşısında suçtur."
Tomas'ın gözlerinin içine baktı. Tomas omuzlarını silkti. Adam aynı yatıştırıcı, güven verici sesle sürdürdü sözlerini: "Öneriyi oy çokluрuyla geri çevirdik. Olaydaki sorumluluрunuz ne olursa olsun, toplum sizin yeteneklerinizi sonuna kadar kullanmanızdan yarar umar. Hastanedeki başcerrah sizden büyük övgüyle sözediyor. Hastalarınızdan aldıрımız raporlar da var elimizde. Hiç kimse bir doktorun politikadan anlamasını beklemiyor. Kapıldınız bir kere. Artık bu işi çözümlemenin zamanı geldi de geçiyor. Işte bunun için biraraya gelip size örnek bir itirafname hazırladık. Tek yapacaрınız şey bunun basının eline geçmesini saрlamak, zamanında yayımlanmasını biz saрlayacaрız." Tomas'a bir kaрıt parçası uzattı.
Iki yıl önce başcerrahın imzalatmak istediрi şeyden çok daha beterdi bu. Oedipus yazısının geri alınmasıyla bitmiyordu iş bu kez. Sovyetler Birliрi'ne sevgi, Komünist Parti'ye baрlılık gibi laflar geçiyordu içinde; ülkeyi iç savaşa sürüklemek isteyen aydın kesim lanetleniyordu; hepsinden de kötüsü yazarların çıkardıрı haftalık gazetenin yazı işleri sorumlularını kamuoyuna ihbar ediyordu (özellikle de uzun boylu, kamburunu çıkartarak yürüyen editörü; Tomas onunla hiç tanışmamıştı ama adını biliyordu ve resimlerini görmüştü). Bu adamların yazısını bilerek çarpıttıрı ve bir karşı devrim çaрrısına dönüştürerek kendi amaçları doрrultusunda kullandıkları söyleniyordu; kendileri böyle bir yazı yazmayacak kadar korkak oldukları için hiçbir şeyden haberi olmayan bir doktorun arkasına gizlenmişlerdi.
gördü. Eрildi ve masanın altından dostça dizini sıvazladı. "Unutmayın doktor, yalnızca bir örnek bu! Yeniden düşünün, eрer deрiştirmek istediрiniz bir şey varsa, eminim ki ortak bir anlaşma noktası bulunur. Sizin itirafnameniz bu, deрil mi ya?"
üzerinde parmak izleri olduрu anlaşılacakmış gibi gizli polise geri uzattı. Ama kaрıdı alacak yerde, Bakanlıktan gelen adam şaşırma taklidi yaparak iki yana açtı kollarını (Papa'nın balkonundan kalabalıkları selamlamak için yaptıрı hareketin aynısı). "Bak şimdi, neden böyle yapıyorsunuz, doktor? Sizde kalsın. Evde sakin bir kafayla yeniden bir düşünün."
durdu, bekledi. Sonunda, Bakanlıрın adamı Papa'nınkini andıran el hareketinden vazgeçip kaрıdı geri almak zorunda kaldı.
ya da yazmayacaрını söylemek üzereydi ki, son anda ses tonunu deрiştirdi, yumuşak bir sesle: "Okuma yazması olmayan bir insan deрilim, öyle deрil mi? Kendim yazmadıрım bir şeyi neden imzalayayım o halde?" "Madem öyle, peki doktor. Senin dediрin gibi olsun. Kendin yaz, birlikte üstünden geçelim. Okuduрun yazıyı örnek alabilirsin kendine."
hayır cevabı vermedi? Büyük olasılıkla aklından şunlar geçmişti: Böyle bir itirafnameyi genel anlamda ulusun cesaretini kırmak için kullanmaları (Rus stratejisi olduрu çok açıktı bunun) bir yana, kendi olayında polisin somut bir amacı da olabilirdi; Tomas'ın yazısını yayımlayan haftalık gazetenin yazı işleri sorumlularına karşı açılacak bir dava için kanıt topluyor olabilirlerdi. Eрer durum böyleyse, basının bu kişilere karşı başlatacaрı çamur atma kampanyası ve duruşmalarda Tomas'ın itirafnamesini kullanmak isteyeceklerdi. Ilkeleri uyarınca hemen o an hayır dese, onayı olsun ya da olmasın, polisin o hazırlanan örneрi alıp imzasını üzerine koyarak yayımlama tehlikesi vardı. Hiçbir gazete Tomas'ın yalanlamasını yayımlamaya cesaret edemezdi. Tomas'ın bu belgeyi yazmadıрına ya da imzalamadıрına dünyada inanmazlardı. Insanlar insan kardeşlerinin ahlaki işkenceler altında kıvrandıрını görmekten öyle büyük bir zevk alıyorlardı ki, açıklamasını dinleyerek bu zevki bozmaya kimse yanaşamazdı.
kazandı. Hemen ertesi gün klinikten istifa etti; kendi isteрiyle toplumsal hiyerarşinin en alt basamaрına indikten sonra (o sıralar başka alanlarda binlerce entelektüel çoktan aynı inişe geçmişlerdi), polisin elinde hiçbir koz kalmayacaрını ve onlar için ilginç olmaktan çıkacaрını sanıyordu (haklıydı). Hiyerarşinin en alt basamaрına indikten sonra, kendi adını taşıyan itirafname yayımlayamazlardı artık; nedeni çok basitti, böyle bir itirafnameye hiç kimse inanmazdı. Kamuoyu önünde yapılan utanç verici açıklamalar imzalayanların yükselişiyle baрdaştırılırdı zihinlerde, düşüşüyle deрil.
ve devlet onları isterse azleder istemezse azletmez. Tomas'ın istifasını tartıştıрı görevli onu adıyla, sanıyla tanıyordu, bu nedenle de Tomas'ı görevde kalmaya ikna etmeye çalıştı. Tomas o an birden doрru seçimi yaptıрından kuşkuya düştü, ama artık adı konmamış bir baрlılık andına göre hareket etmek zorunda hissediyordu kendini, kararından dönmedi. Cam siliciliрine başlaması da böyle oldu işte. ::::::::::::::::: 7 Birkaç yıl önce Zürih'ten ayrılıp Prag'a dönerken, Tomas usulca şöyle demişti kendi kendine: "Es muss sein!" Bunu söylerken Tereza'ya olan aşkını düşünüyordu. Oysa sınırı geçer geçmez bu işi gerçekten yapması gerekip gerekmediрinden kuşku duymaya başladı. Daha sonra, Tereza'nın yanında uzanmış yatarken, kendisini ona baрlayanın yedi yıl önce meydana gelen bir dizi gülünç rastlantı olduрunu (başcerrahın siyatiрi daha ilk aşamalarındaydı) ve aynı rastlantılar zincirinin onu geriye, içinden kaçması imkansız bir kafese sokacaрını getirdi aklına. Yaşamında hiçbir 'Es muss sein!', her şeyin üzerinde olan bir gerekirlik olmadıрı anlamına mı geliyor yani bu? Bana kalırsa vardı. Ama aşk deрildi, meslekti bu. Rastlantı ya da birtakım hesaplar sonucu deрil, içinden gelen derin bir istek sonucu hekimliрi seçmişti.
en şaşmaz kıstas onları hayat boyu sürüp giden şu ya da bu etkinliрe yönelten çok derinlere kök salmış arzularıdır. Her bir Fransız farklıdır. Ama dünya üzerindeki bütün aktörler birbirlerine benzerler -ister Paris'te, ister Prag'da, ister uzak bir taşra tiyatrosunda. Bir aktör, daha ilk çocukluk yıllarından başlayarak anonim bir seyirci grubuna kendini seyrettirmeyi kabul etmiş biridir. Yetenekle ilgisi olmayan, yetenekten daha derinlere uzanan bu ön kabul olmaksızın hiç kimse aktör olamaz. Benzer biçimde, bir hekim de bütün yaşamını insan bedenleriyle ve onların bütün sonuçlarıyla uрraşarak geçirmeyi kabullenmiş biridir. Bu temel kabul (yetenek ya da beceri deрil) onun daha tıp öрreniminin ilk yılında cesetlerin kesilip biçildiрi odaya girmesini ve daha şu kadar yıl aynı şeyde direnmesini saрlar.
kadar götürür ve orada, insani olan tanrısal olanla çakışır. Kafasına sopayla şiddetli biçimde vurulan biri yere yıрılır, soluk alıp verişi durur. Günün birinde soluk alıp verişi hepten duracaktır zaten. Cinayet, Tanrı'nın sonuçta kendi eliyle yapacaрı şeyi sadece biraz hızlandırır, o kadar. Tanrı, cinayeti hesaba katmıştır diye düşünebiliriz; ama cerrahlıрı hesaba katmamıştır. Kendisinin yaratıp insan gözünün göremeyeceрi biçimde sarıp sarmalayarak deriden kılıfına yerleştirdiрi mekanizmaya kimsenin elini sokamayacaрını sanmıştır. Tomas neşterini anesteziyle bayıltılmış bir adamın derisi üzerinde ilk kez tuttuрunda, sonra deriyi kararlı bir hareketle çizip kestiрinde ve sonunda tam yerinden ustaca bir neşter vuruşuyla kesip açtıрında (sanki deri bir kumaş parçasıymış -ya da bir palto, bir eteklik, bir perdeymiş- gibi) kısa ama yoрun bir Tanrı'ya karşı gelme duygusu yaşamıştı. Ama bir yandan işinin çekici bulduрu yanı da buydu işte! Içine, çok derinlere kök salmış onun 'Es muss sein!'ıydı bu ve oraya kök salması da rastlantı sonucu, şefin siyatiрi sonucu, dışsal bir şey sonucu olmamıştı. Peki öyleyse, bu kadar kendisinin bir parçası olan bir şeyi alır da nasıl böyle çarçabuk, bütün gücüyle fırlatır atar, böylesine hafife alırdı?
sorsanız. Ama çok açık söylemek gerekirse, kuramsal olarak mümkün olsa bile (böyle birkaç olay olmuştu gerçekten de) polisin sahte bir itirafnameyi imzasını üzerine koyup kamuoyuna açıklaması olacak şey deрildi.
tehlikelerden korkma hakkına da sahiptir. Kabul, kendine ve kendi beceriksizliрine kızmıştı Tomas ve polisle daha fazla ilişkiye girmekten, bunun getirdiрi çaresizlik duygusunu yaşamaktan kaçınmak istemişti. Ve yine kabul, klinikte yaptıрı tekdüze aspirin daрıtma işiyle kafasındaki hekimlik kavramı arasında hiçbir ilişki kalmadıрı için mesleрini zaten çoktan kaybetmişti. Ama gene de, bu karara varmakta gösterdiрi acelecilik bana oldukça garip geliyor. Acaba başka bir şeyi, akılla açıklayamadıрı çok daha derinde yatan bir şeyi mi gizliyordu bu karar?
Yüklə 1,43 Mb. Dostları ilə paylaş:
|