Varolmanэn Dayanэlmaz Hafifliрi
Yüklə 1,43 Mb.
|
|
korkuttular ama, salıverildiрi an elinde makinesi gene sokaklardaydı.
gitmek istemeyişinin nedeni nedir?" diye sorunca şaşırdı Tomas. "Neden isteyeyim ki?" "Burada hayatını karartabilirler senin." "Herkesin hayatını karartabilirler," diye karşılık verdi Tomas şöyle bir elini sallayarak. "Peki, sen? Sen yurt dışında yaşayabilir misin?"
gitmekten sözederken nasıl böyle kayıtsız konuşabiliyorsun?" "Artık Dubçek geri geldiрine göre, işler deрişti," dedi Tereza. Doрruydu: Genel heyecan dalgası ilk bir haftayı geçmedi. Milletvekilleri Rus ordusu tarafından birer suçlu gibi alınıp götürüldüler. Nerede olduklarını kimse bilmiyordu, yaşamlarından kaygı duyuluyordu. Ruslara duyulan nefret halkı alkol gibi sarhoş etmişti. Sarhoş yaşanan bir nefret karnavalıydı. Çek kentleri, alaylı laflar, dörtlükler, şiirler ve herkesin cahiller sirki diye suratlarına güldüрü Brejnev'le askerlerinin karikatürleriyle dolu, elle boyanmış afişlerle donatılmıştı. Ama hiçbir karnaval sonsuza dek sürüp gitmez. Bu arada, Ruslar, Çek milletvekillerini Moskova'da bir uzlaşma anlaşması imzalamaya zorlamışlardı. Dubçek yanında milletvekilleriyle Prag'a döndüрünde radyodan bir konuşma yaptı. Altı gün süren alıkonulmadan sonra öylesine perişan olmuştu ki, zorlukla konuşabiliyordu; kekeledi, sık sık soluрu tıkanmış gibi oldu; iki cümle arasında uzun süre duralıyor, bu duralamalar neredeyse otuz saniyeyi buluyordu. Uzlaşma ülkeyi olabileceklerin en kötüsünden korudu: Zamanında herkesi dehşete düşürmüş olan ölüm cezalarından ve kitleler halinde Sibirya'ya sürülmekten... Ama bir şey gün gibi ortadaydı: Ülke zorbaya boyun eрmek zorunda kalacaktı; ilelebet kekeleyecek, dili dolaşacak, Dubçek gibi soluрu tıkanacaktı. Karnaval bitmişti. Gündelik, alelade ıstırap başlamıştı.
söylediklerinin doрru olduрunu. Ama bütün bunların altında daha başka, daha derin bir gerçeрin, Tereza'nın Prag'dan ayrılmak isteyişinin asıl nedeninin gizli olduрunu da biliyordu; Tereza hiç bu kadar mutlu olmamıştı bundan önce.
çektiрi, tehlikeyle yüzyüze olduрu günler yaşamının en mutlu günleriydi. Televizyon dizileri gibi uzayıp giden rüyalarının kesintiye uрradıрı, birkaç mutlu gece geçirdiрi sayılı günlerdi bunlar. Ruslar tanklarında dengeyi getirmişlerdi ona, ve artık karnaval bittiрi için geceleri korkuyla bekliyor, onlardan kaçmak, kurtulmak istiyordu. Bazı koşullarda kendini güçlü ve doyumlu hissedebileceрini biliyordu artık. Dünyaya açılmak ve bu koşulları başka yerlerde aramak istiyordu.
mu seni?" diye sordu Tomas. "Cenevre, Zürih deрil ki," dedi Tereza. "Orada Prag'da olduрundan çok daha az sorun yaratacak." Içinde yaşadıрı yeri terk etmek isteyen kişi mutsuz kişidir. Işte bunun için, Tomas bir suçlu cezasını nasıl kabul ederse öyle kabul etti Tereza'nın arzusunu ve günün birinde o, Tereza ve Karenin kendilerini Isviçre'nin en büyük kentinde buldular.
aldı (başta mobilya alacak paraları yoktu henüz) ve yeni bir yaşama başlayan kırkında bir adamın gözüdönmüşlüрüyle işine sarıldı. Birçok kereler Cenevre'ye telefon etti. Bir rastlantı sonucu Sabina, Rus işgalinden bir hafta sonra orada bir sergi açmıştı ve minik ülkesine karşı oluşan sevgi dalgası içinde, Cenevre'nin sanatçılara kol kanat geren takımı bütün resimlerini satın almışlardı.
gülerek. Tomas'ı gelip yeni atölyesini görmeye çaрırmış ve Prag'daki, bildiрi atölyesinden pek de farklı olmadıрı konusunda güvence vermişti. Gidip onu görmekten çok hoşnut kalacaktı Tomas, ama Tereza'ya yokluрunu haklı gösterecek bir özür bulmaktan acizdi. Bu yüzden Sabina, Zürih'e geldi. Bir otelde kaldı. Tomas işten sonra görmeye gitti onu. Önce aşaрıdan, danışmadan telefonla aradı, sonra yukarı çıktı. Sabina kapıyı açtıрında, Tomas onu üzerinde bir don ve sutyenden başka bir şey olmaksızın, o güzel, uzun bacakları üzerinde durur buldu karşısında. Bir de siyah melon şapka. Hiç sesini çıkarmadan, kıpırdamadan, olduрu yerde durmuş Tomas'a bakıyordu. Tomas da aynı biçimde davrandı. Ansızın bu sahnenin kendisine ne kadar dokunduрunu anladı. Melon şapkayı Sabina'nın başından çekti aldı ve yataрın kenarındaki komodinin üzerine koydu. Sonra tek bir söz bile etmeden seviştiler.
masa, iskemleler, kanepe ve halı gelmişti) otelden çıkarken; büyük bir mutlulukla, evini sırtında taşıyan bir sümüklüböcek gibi yaşama biçimini de yanında taşıyıp getirdiрini geçirdi aklından. Tereza ile Sabina, yaşamının iki kutbuydu; ayrı ve uyuşmaz, ama eşit derecede çekici. Ama Tomas'ın yaşamını her zamanki gibi sürdürmeye yarayacak sistemi bedeninin bir parçası gibi yanında taşıması gerçeрi Tereza'nın rüya görmeye devam ettiрi anlamına geliyordu. Zürih'e geleli daha altı ya da yedi ay olmuştu ki Tomas eve geç geidiрi bir gece masanın üzerinde onun Prag'a döndüрünü bildiren bir mektup buldu. Zürih'ten yurt dışında yaşayacak gücü bulamadıрı için ayrılıyordu. Tomas'ın moralini düzeltmenin kendisine düştüрünü biliyordu ama, işe neresinden başlamalı onu bilmiyordu. Yurt dışına gitmekle deрişeceрini sanma aptallıрını göstermişti. Işgal sırasında görüp geçirdiklerinden sonra güzel kız olmayı bir yana bırakıp, büyüyeceрini, olgunlaşıp güçleneceрini sanmıştı ama, kendisini çok fazla büyütmüştü kendi gözünde. Tomas'a yük, ayak baрı oluyordu, artık olmayacaktı. Çok geç olmadan gerekIi sonuçlara varmıştı. Bir de Karenin'i yanında götürdüрü için özür diliyordu.
Allahtan cumartesiydi de evde kalabildi o gün. Yüz ellinci kere gözden geçirdi durumu; ülkesiyle dışarısını ayıran sınırlar çoktandır açık deрildi. Yetkililer Tereza'nın ülke dışına çıkmasına kesinlikIe izin vermezlerdi. Tereza'nın çıktıрı yolun dönüşü yoktu. ::::::::::::::::: 14 Elinden hiçbir şey gelmeyeceрini anladıрında bir balyoz inmişti sanki kafasına, ama bu durum bir yandan da, garip biçimde huzur vericiydi. Hiç kimse onu bir karar almaya zorlamıyordu. Avlunun karşı tarafındaki evlerin duvarlarına dalıp giderek Tereza'yla yaşasam mı, yaşamasam mı diye kara kara düşünme gereрi duymuyordu. Tereza kararı kendisi vermişti.
yemeрini yerken, başlangıçta duyduрu sıkıntı hafifleyip gücünü kaybetti, çok geçmeden geriye bir tek melankoli kaldı. Tereza'yla birlikte geçirdikleri yıllara dönüp baktıрında ilişkilerinin varabileceрi en iyi sonucun bu olduрunu hissediyordu. Bu hikayeyi birisi uydurmuş olsa, böyle bitirirdi mutlaka. Tereza günün birinde, çaрrılmadan çıkagelmişti. Sonra gene bir gün aynı biçimde çıkıp gitmişti. Aрır bir bavulla gelmişti. Aрır bir bavulla gitmişti.
başladı, içindeki melankoli gitgide güzelleşiyordu. Yaşamının yedi yılını Tereza'yla geçirmişti ve şimdi geriye baktıрında o yılların yaşandıkları zamankinden çok daha güzel olduрunu görüyordu.
olarak ondan bir şeyleri saklamak, hileye başvurmak, örtbas etmek, ona rol yapmak, gereрinde cezalandırmak, gereрinde yatıştırmak, kendi duyguları hakkında hesap vermek, kıskançlıрı, çektiрi acılar ve rüyaları karşısında savunmaya geçmek, kendini suçlu hissetmek, mazeretler bulup özürler dilemek zorunda kalmıştı. Artık yorucu olan ne varsa kaybolup gitmiş, sadece güzellik kalmıştı geriye. Cumartesi geldiрinde ilk olarak Zürih'te şöyle rahat rahat bir gezintiye çıktı, özgürlüрünün başdöndürücü havasını içine çekti. Her köşebaşında yeni serüvenler gizliydi. Gelecek yeniden bir bilinmezlikti. Bekarlık yaşamına, bir zamanlar kendi yazgısı olduрuna inandıрı, olduрu gibi olmasına imkan tanıyan tek yaşama geri dönüyordu. Yedi yıl Tereza'nın kölesi olarak yaşamıştı, attıрı tek bir adım bile onun gözünden kaçmadan. Bileklerine demir gülleler baрlasa bu kadar olurdu ancak. Birdenbire çok daha hafifledi adımları. Ayakları yerden kesildi, yükseldi. Parmenides'in büyülü alanına girmişti; varolmanın o güzelim hafifliрini tadıyordu. (Cenevre'deki Sabina'ya telefon etmek mi geldi içinden? Zürih'te geçirdiрi birkaç ay içinde tanıştıрı kadınlardan birini aramak mı? Hayır, hem de hiç. Belki de bu kadınlardan herhangi birinin Tereza'nın anısını dayanılmaz ölçüde iç kanırtıcı kılacaрını sezmişti.)
sürdü: Tereza zorla giriyordu düşüncelerinin arasına: Tomas onu orada oturmuş veda mektubunu yazarken gözünün önüne getiriyordu; ellerinin titrediрini hissediyordu; bir eliyle o aрır bavuluna yapıştıрını, ötekiyle de Karenin'in tasmasından çektiрini apaçık görüyordu; anahtarını Prag'daki dairelerinin kilidinde döndürdüрünü, kapıyı açarken bir soluk gibi yüzünü yalayan mutlak terk edilmişliрin acısını çektiрini görebiliyordu.
(duygu telepatisi denen o bela) tatildeydi. Bir haftalık çetin çalışmadan sonra pazartesi vardiyası için güç toplamak isteyen bir madencinin deliksiz pazar uykusuna yatmıştı. Baktıрı hastaların yerine karşısında Tereza'yı görüyordu Tomas. Kendi kendine, onu düşünme! diye hatırlatmaya çalışıyordu. Onu düşünme! Onu düşünme! Merhamet, sevecenlik, o ortak yaşanan duygu hasta etti beni, diyordu kendi kendine. Gittiрi iyi oldu, onu hiç görmeyeceрim bir daha, oysa ki kurtulmam gereken Tereza deрil -o hastalık, Tereza bana aşılayana kadar baрışık olduрunu sandıрım sevecenlik.
geleceрin derinliklerinden yükselip yanına vardıрı duygusu içindeydi. Pazartesi, benzerini bundan önce hiç tanımadıрı bir aрırlıkla çarpıldı. Rus tanklarının tonlarca çeliрi bunun yanında hiç kalırdı. Çünkü sevecenlikten daha aрır bir şey yoktur dünyada. Kişinin kendi acısı bile, başkasıyla, başkası için hissettiрi, imgelemle yoрunlaşan ve yüzlerce yankıyla uzadıkça uzayan bir acı kadar aрır çekmez. Sevecenliрe boyun eрmemek konusunda uyardı durdu kendi kendini, sevecenlik ise başı önüne eрik ve görünürde suçlu bir vicdanla dinledi onu. Haddini bilmezlik ettiрini biliyordu sevecenlik, ama sessiz sedasız kararlılıрını sürdürdü ve Tereza'nın gidişinin beşinci gününde Tomas çalıştıрı hastanenin yöneticisine (Rus işgalinin ertesinde onu her gün Prag'dan arayan adam) bir an önce geri dönmesi gerektiрini bildirdi. Utanıyordu. Davranışının adama sorumsuzca, baрışlanmaz geleceрini biliyordu. Ona derdini dökmeyi, Tereza hikayesini anlatmayı, Tereza'nın yazıp masanın üzerine bıraktıрı mektuptan sözetmeyi istiyordu. Ama sonunda hiçbirini yapmadı. Isviçreli doktorun bakış açısından Tereza'nın yaptıрı ancak histerik ve tutarsız bir davranış olarak görülebilirdi. Tomas da hiç kimsenin Tereza hakkında kötü düşünmesine fırsat vermek istemiyordu.
dedi.
muvmanı aşaрıdaki iki motif üzerine kuruludur:
muvmanı, genel olarak 'zor karar' diye çevrilen 'Der schwer gefasste Entschluss' sözcük dizisiyle başlatır.
doрru attıрı ilk adımdı, çünkü ona Beethoven'in kuartetleriyle sonatlarının plaklarını aldıran Tereza'ydı.
oturmuştu yerine, çünkü Isviçreli doktor büyük bir müzik aşıрıydı. Dingin bir gülümsemeyle, Beethoven'deki motifin ezgisini mırıldanarak sordu: "Muss es sein?" "Ja, es muss sein!" dedi Tomas bir kere daha. ::::::::::::::::: 16 Parmedines'in tersine, Beethoven aрırlıрı olumlu bir şey olarak görüyordu anlaşılan. Almancadaki schwer sözcüрü hem 'zor' hem de 'aрır' anlamına geldiрine göre, Beethoven'in 'zor karar'ı 'aрır' ya da 'aрırlıklı karar' olarak da yorumlanabilir. Bu aрırlıklı karar yazgının sesiyle özdeştir ("Es muss sein!"); gereklilik, aрırlık ve deрer birbirinden ayrılmaz biçimde örülmüş üç kavramdır; sadece gereklilik aрırdır ve sadece aрır olan şey deрerlidir. Beethoven'in müziрinin vardıрı sonuç budur ve bunun kökeninin Beethoven'in kendisinden çok Beethoven yorumcularından kaynaklandıрını söylemek mümkünse de (hatta kesinlikle söylenebilirse de), hepimiz az çok paylaşırız bu düşünceyi, insanın büyüklüрünün, yazgısını Atlas'ın dünyayı sırtında taşıdıрı gibi taşımasından kaynaklandıрına inanırız. Beethoven'in kahramanı metafizik aрırlıkların haltercisidir.
daрılmış bir Beethoven'in yörenin itfaiye mızıkasını bizzat yöneterek bir göçmenliрe veda konseri verişini getiriyorum gözümün önüne, bir 'Es muss sein' marşıyla. Derken Çek sınırını geçti Tomas ve sıra sıra Rus tanklarıyla karşılandı. Arabasını durdurup yarım saat geçmelerini beklemek zorunda kaldı. Zırhlı kuvvetlerin kara üniformasına bürünmüş ürkütücü bir asker, dört yol aрzında durmuş, sanki ülkenin bütün yolları kendisine, sadece kendisine aitmiş gibi trafiрi yönlendiriyordu. "Es muss sein!" diye tekrarladı Tomas kendi kendine ama sonra bir kuşku düştü içine. Şart mıydı gerçekten? Evet, Zürih'te kalıp Tereza'nın Prag'da yalnız başına yaşadıрını gözünün önüne getirmek dayanılmaz bir şeydi onun için. Peki, sevecenliрin işkencesi daha ne kadar sürecekti? Bütün yaşamı boyunca mı? Bir yıl mı? Bir ay mı? Yoksa sadece bir hafta mı?
üzere fizik laboratuvarında deneyler yapabilir. Ama insan, yaşanacak hayatı yalnızca bir tane olduрu için, tutkusunun (sevecenliрinin) peşine düşsün mü düşmesin mi, bunu sınayacak deneyler yapamaz.
açtı işte. Karenin üzerine atlayıp yüzünü yalayarak eve dönüşü kolaylaştırdı. Tereza'nın kollarına atılma arzusu (Zürih'te arabasına binerken hala içinde duyduрu bu arzu) tümüyle yokolup gitmişti. Tomas kendini onunla yüzyüze, karlı bir ovanın ortasında ayakta durur getirdi gözlerinin önüne, ikisi de soрuktan tir tir titriyorlardı.
üzerinde uçmuş durmuşlardı. Bu gürültüye çoktandır alışık olmayan Tomas bir türlü uyuyamıyordu.
yana dönüp dururken, onun önemsiz bir konuşma sırasında söylediрi bir şeyi hatırladı. Tomas'ın arkadaşı Z.'den sözederlerken şöyle demişti Tereza: "Sana rastlamasaydım, hiç kuşku yok ona aşık olurdum."
vermişti; Tereza'nın, arkadaşı Z.'yi deрil de kendisini sevmiş olmasının sadece şans eseri olduрunu şimdi iyice anlıyordu. Tomas'a duyduрu, birleşmeyle sonuçlanan aşkın dışında, olasılıklar düzleminde, öteki erkeklere yönelik sonsuz sayıda birleşmeye dönüşmemiş aşk vardı. Hepimiz yaşamımızın en büyük aşkının hafif, aрırlıksız bir şey olabileceрi düşüncesini yekten reddederiz; aşkımızın tam olması gerektiрini, onsuz yaşamımızın hiçbir zaman eskisi gibi olmayacaрını varsayarız; en kasvetli, en korkutucu suratıyla bizzat Beethoven'in o büyük aşkımıza bir "Es muss sein!" çektiрi duygusuna kapılırız. Tomas, Tereza'nın, arkadaşı Z. hakkında söylediрini tekrar tekrar düşünmüş ve şu sonuca varmıştı: Yaşamının büyük aşkı "Es muss sein!" (Öyle olmalı) sınıfına deрil, daha çok "Es könnte auch ander sein!" (Pekala başka türlü de olabilirdi) sınıfına giriyordu.
hastanesinde çetin bir nörolojik vaka görülmüştü. Prag'da Tomas'ın çalıştıрı hastanedeki başcerrahı konsültasyona çaрırmışlardı ama rastlantı bu ya, Tomas'ın çalıştıрı hastanedeki başcerrah siyatik aрrıları çekiyordu. Kıpırdayamadıрı için yerine Tomas'ı gönderdi, taşradaki hastaneye. Kasabada birkaç otel vardı ama rastlantı bu ya, Tomas'a Tereza'nın çalıştıрı otelde oda ayırdılar. Rastlantı bu ya, treni kalkmadan önce otelin lokantasında oyalanacak kadar boş zaman buldu Tomas. Rastlantı bu ya, o gün servis sırası Tereza'daydı ve gene rastlantı bu ya, Tomas'ın masasına Tereza bakıyordu. Sanki kendisinin pek niyeti yoktu da, Tomas'ı Tereza'ya doрru iten bu altı rastlansal olay olmuştu.
bir aşk iken, kişinin yazgısını böylesine yönlendirebilen bir karar; yedi yıl önce başcerrahın siyatik aрrıları tutmamış olsa bugün varlıрından sözedilemeyecek bir aşk. Ve işte o kadın, mutlak rastlansallıрın cisimleşmiş biçimi olan o kişi, yeniden yanına uzanmış uyuyor, derin derin soluk alıyordu. Gecenin geç bir saatiydi. Içi sıkıldıрı, daraldıрı zamanlarda sık sık olduрu gibi midesi gene aрzına geldi. Tereza'nın soluk alıp verişi bir ya da iki kere hafif horultulara dönüştü. Sevecenlik duymadı Tomas. Bütün hissettiрi midesindeki basınç ve geri dönmüş olmanın çaresizliрi idi.
okuyucuyu inandırmaya çalışmak yazar açısından anlamsız bir çabadır. Ana rahminden çıkmamıştır roman kişileri; şu ya da bu sözcüрün itici gücünden ya da temel bir durumdan doрmuşlardır. Tomas 'Einmal ist keinmal' deyişinden doрmuştu. Tereza ise karın gurultusundan doрdu. Tomas'ın evine ilk gidişinde, karnı guruldamaya başladı Tereza'nın. Bunda şaşılacak bir yan da yoktu üstelik; sabah kahvaltısından beri, trene binmeden önce alelacele yediрi sandviçten başka bir şey girmemişti midesine. Aklını tümüyle kendisini bekleyen çetin yolculuрa vermişti; yemek yemeyi unutmuştu. Oysa bedeni gözardı ettiрimizde, onun kurbanı olmamız daha da kolaylaşır. Tomas'ın önünde durmuş, midesinin çektiрi söylevi dinlerken başından aşaрı kaynar sular boşaldı. Aрlamak geldi içinden. Allahtan ilk on saniyeden sonra Tomas kollarını onun beline doladı da, karnından çıkan sesleri unutturdu.
o en temel yaşantısını hoyratça gözler önüne seren bir durumdan doрmuştu.
sesini şaşkınlık içinde dinler, ne olduklarını aklına bile getiremezdi. Kendisini beden gibi yabancı, tanıdık olmaktan uzak bir nesneyle özdeşleştirmek gelmezdi elinden. Beden bir kafesti ve bu kafesin içinde bakan, dinleyen, korkan, düşünen ve hayretlere düşen bir şey vardı; bu bir şey, beden çıkarıldıktan sonra geriye kalan, ruh idi.
hiç kuşkusuz; göрsümüzdeki vuruşun kalp olduрunu, burnun akciрerlere oksijen götürmek üzere bedenden dışarı fırlayan bir hortum aрzı olduрunu biliyoruz. Yüz, bedenin tüm işleyişlerini kaydeden bir alet tablosundan başka bir şey deрil; sindirim, görme, duyma, terleme, düşünme. Insanoрlu bedenin her bir parçasına bir ad vermeyi öрrendi öрreneli, beden giderek daha az dert oldu başına. Ruhun eylem halindeki gri beyin hücrelerinden başka bir şey olmadıрını da öрrendi. Eskinin ruh ve beden ikiliрi bilimsel terimlere büründürüldü, şimdi artık buna yalnızca modası geçmiş bir önyargı diyerek gülüp geçiyoruz. Ama aşık insana midesinin gurultusunu dinletecek oldunuz mu bir kere, ruhla bedenin birliрi, bilim çaрının o lirik yanılsaması hemen o an siliniverir.
kızlıрından beri sık sık aynanın karşısına geçmesi bu yüzdendi. Üstelik annesi onu ayna karşısında yakalar diye korktuрundan, aynaya attıрı her kaçamak bakışta gizli bir günah rengi de vardı.
'ben'ini görmekten duyduрu şaşkınlıktı. Bedendeki işleyişleri kaydeden alet tablosuna baktıрını unuturdu; yüzünün çizgilerinden ruhunun sızıp çıktıрını gördüрünü sanırdı. Burnun akciрerlere oksijen götüren bir hortum aрzından başka bir şey olmadıрını unuturdu; kendi doрasının gerçek bir dışavurumu olarak görürdü onu.
çizgilerini görüp keyfinin kaçtıрı olurdu. Bunun üzerine aynadaki izdüşümüne gözlerini daha da inatla dikip bakardı; annesinin çizgilerini kovacak, yalnızca kendisine ait olanları alıkoyabilecekti sanki böylece. Bunu başardıрı zamanlar hep bir esrime içinde olurdu; ruhu, bir geminin karnından çıkıp saldırıya geçen tayfalar gibi bedeninin yüzeyine çıkar, güverteye dört bir koldan yayılır, göрe karşı el sallar, sevinç, mutluluk türküleri söylerdi.
Bazen, tıpkı bilardo masasındaki topun izlediрi çizginin oyuncunun kol hareketinin uzantısından başka bir şey olmaması gibi, Tereza'nın tüm yaşamı da annesinin yaşamının uzantısından başka bir şey deрilmiş gibi geliyor bana.
olup çıkan bu hareket? Belki de Tereza'nın Praglı bir işadamı olan büyükbabasının, kızının, yani Tereza'nın annesinin güzelliрini cümle alemin duyacaрı biçimde övmeye başladıрı noktada. Kız daha üç ya da dört yaşındayken, Rafaello'nun Madonna'sının tıpkısısın sen, derdi ona baba. Tereza'nın dört yaşındaki annesi hiç unutmadı bunu. Yeniyetmeliрinde okuldaki sırasında otururken, öрretmenleri dinlemezdi; hangi tablolara benzediрini düşünürdü. Derken evlenme çaрı geldi. Dokuz isteklisi vardı. Hepsi çember oluşturacak biçimde diz çöktüler çevresinde. Bir Yüklə 1,43 Mb. Dostları ilə paylaş:
|