Varolmanэn Dayanэlmaz Hafifliрi
Yüklə 1,43 Mb.
|
|
prenses gibi bu çemberin ortasında durdu ve hangisini seçeceрini bilemedi kız; biri en yakışıklıydı, öteki en nüktedandı, üçüncüsü en zengindi, dördüncüsü en atletikti, beşincisi en iyi bir ailedendi, altıncısı şiir okuyordu, yedincisinin gezip görmediрi yer kalmamıştı, sekizincisi keman çalıyordu, dokuzuncusu erkeрin hasıydı. Ama hepsi de aynı biçimde diz çökmüşlerdi, hepsinin de dizleri aynı biçimde nasır tutmuştu.
olması deрil, sadece sevişirlerken kulaрına 'Dikkatli, çok dikkatli ol' diye fısıldamasına raрmen erkeрin özellikle dikkatsiz davranması, kızın da kürtaj yapmaya yanaşacak bir hekim bulamayıp evlenmek zorunda kalması idi. Işte Tereza böyle dünyaya gelmişti. Ülkenin dört bir yanından çok sayıda akraba, beşiрin üzerine eрilip bebekçe konuşmak üzere biraraya geldiler. Tereza'nın annesi bebekçe konuşmadı. Hiçbir şey söylemedi. Her biri dokuzuncudan daha iyiymiş gibi gelen öteki sekiz isteklisini düşündü. Kızı gibi, Tereza'nın annesi de sık sık aynaya bakardı. Bir gün gözlerinin çevresinde kırışıklıklar keşfetti ve evliliрinin anlamsız olduрuna karar verdi. Tam bu sıralarda sicilinde birçok dolandırıcılık olayı bulunan, üstüne üstlük iki de başarısız evlilik yapmış, pek öyle erkek olmayan bir adamla tanıştı. Artık o dizleri nasır tutmuş isteklilerinden nefret ediyordu. Bu defa diz çöken kişi olmak için yanıp tutuşuyordu. Yeni dolandırıcı dostunun önünde diz çöktü ve kocasıyla Tereza'nın başlarının çaresine bakmalarını söyledi.
düşüрü oldu. Öylesine düştü ki süngüsü, artık hiçbir şeyin anlamı kalmadı onun için. Aklından geçirdiklerini açıkça söyledi, önünü ardını düşünmeden söylediрi sözler karşısında irkilen komünist polisi tarafından tutuklandı, yargılandı ve uzun bir hapis cezasına çarptırıldı: Oturduрu apartman dairesine kilit vurdular, Tereza'yı da annesinin yanına yolladılar.
arkasında kısa bir süre yaşadıktan sonra öldü. Tereza ile annesi de annenin dolandırıcısıyla birlikte daрların yakınında küçük bir kasabaya göçettiler. Dolandırıcı bir büroda, anne de bir dükkanda çalışıyordu. Bundan başka, Tereza'nın annesi üç çocuk daha doрurdu. Sonra yeniden aynaya baktı ve yaşlandıрını, çirkinleştiрini fark etti.
girişti. Kim olsa olurdu; erkek adam olan ama sevilmeyen, kulaрına fısıldadıрı uyarıya aldırış etmeyen ilk kocası; hiç de öyle erkek adam olmayan ama çok sevilen, onu Prag'dan alıp götüren, sonra da önüne gelen kadını elden geçirerek sürekli bir kıskançlık içinde yaşatan ikinci kocası. Ne ki her ikisine de yetmemişti gücü. Kendisine ait, kaçacak durumda olmayan tek kişi, bütün günah keçilerinin ceremesini çekebilecek tek rehine Tereza'ydı.
suçlu Tereza deрil miydi? Erkeklerin en erkeрinin tohumuyla kadınların en güzelinin yumurtasının anlamsız buluşması olan Tereza? Işte, o düşe kalka koşulan uzun mesafe yarışında, annesinin yaşamı Tereza adı verilen bu dönüm noktasında başlamıştı. Tereza'nın annesi kızına, anne olmanın her şeyden vazgeçmek demek olduрunu hatırlatmaktan bir gün bile geri durmadı. Çocuрu yüzünden her şeyini kaybetmiş bir kadının deneyiminden destek aldıрı için sözlerinde bir gerçek kokusu da vardı. Tereza onun söylediklerini dinler ve anne olmanın yaşamdaki en büyük deрer, anneliрin ise büyük bir özveri olduрuna inanç getirirdi. Eрer anne, 'özveri'nin cisimleşmiş haliyse, o zaman kız çocuk da onarılması mümkün olmayan 'kabahat'ti demek ki.
fısıldadıрı gecenin hikayesini bilmiyordu. Suçlu vicdanı 'ilk günah' kadar belirsiz, bulanıktı. Ama vicdanından kurtulmak için elinden geleni yaptı. On beş yaşında onu okuldan çekti aldı annesi; Tereza garsonluk yapmaya başladı, eline ne geçerse annesine veriyordu. Annesinin sevgisini kazanmak için her şeyi yapmaya hazırdı. Evi çekti çevirdi, kardeşlerine baktı, bütün pazarını ev temizlemeye harcadı, çamaşır yıkadı. Yazık oluyordu, çünkü sınıfının en parlak öрrencisiydi. Daha yükseklerdeydi gözü, ama yaşadıрı küçük kasabada ulaşabileceрi daha yüksek bir şey yoktu. Ne zaman çamaşır yıkasa, banyo küvetinin yanıbaşında bir kitap olurdu. Sayfaları çevirirken, çamaşırın suyu damlardı üzerlerine.
gezer, bazen sutyen takmaz, bazen de, sıcak yaz günlerinde çırılçıplak dolaşırdı. Üvey babası çıplak dolaşmazdı, ama Tereza yıkanırken hep banyoya girerdi. Bir keresinde içeriden kilitlemişti de annesi köpürmüştü. "Sen kendini ne sanıyorsun, bana baksana? Isıracak da güzelliрinden parça mı kopacak sanıyorsun?
kuşkuya galebe çaldıрını açıkça gösteriyor. Kızının kabahati bitimsizdi ve kocasının sadakatsizliklerini de içeriyordu. Tereza'nın başına buyruk olma ve haklarına diretme arzusu -kendini banyoya kilitleme hakkı gibi- Tereza'nın annesinin gözünde kocasının Tereza'ya sulanması olasılıрından daha sakıncalıydı.)
dolaşmaya karar vermişti. Tereza sokaрın karşısında oturanlar görmesin diye hemen perdeleri kapamaya koştu. Arkasında annesinin kahkahasını duydu. Ertesi gün birkaç dostunu çaрırmıştı annesi; bir komşu, işyerinden arkadaşı bir kadın, yörenin kadın öрretmenlerinden biri, düzenli aralarla buluşmayı alışkanlık edinmiş bir iki kadın daha. Tereza'yla bunlardan birinin on altı yaşındaki oрlu toplantının bir yerinde merhaba demek üzere içeriye girdiler; Tereza'nın annesi onların varlıрını fırsat bilerek Tereza'nın nasıl annesinin namusunu korumaya kalkıştıрını anlattı. Güldü, öteki kadınlar da onunla birlikte güldüler. "Tereza insan bedeninin işediрini ve osurduрunu bir türlü kabullenemiyor," dedi annesi. Tereza kıpkırmızı oldu, ama annesi susmadı. "Ne varmış ki bunda?" dedi ve kendi sorusuna cevap olarak gürültüyle osurdu. Kadınlar yeniden hep bir aрızdan güldüler.
cinsel yaşamından sözediyor, takma dişlerini göstermekten zevk alıyordu. Dişlerini eliyle gevşetmekte şaşılacak derecede ustalaşmıştı; aрzı kulaklarına vararak gülümsediрi bir sırada üstteki takma dişlerini alttakilerin üzerine öyle bir düşürüyordu ki, yüzüne ürkünç bir ifade geliyordu. Davranışlarının tümü gösterişli, yekpare bir jestti sanki; bununla gençliрi, güzelliрi silkip atıyordu üzerinden. Çepeçevre diz çöken dokuz isteklisi olduрu günlerde, çıplaklıрının üzerine titrer, titizlikle gözetirdi onu. Bedeninin deрerini, ona yaraştırdıрı lekesizlikle ifade etmeye çalışırdı sanki. Şimdiyse sadece o eldeрmemişliрi kaybetmekle kalmamış, kendisini ona baрlayan baрları da hırsla koparmıştı; yeni takındıрı utanma nedir bilmezliрi, yaşamını gösterişli biçimde ortadan ikiye bölmekle, gençliрin ve güzelliрin abartılmış, deрersiz şeyler olduрunu haykırmakta kullanıyordu. Tereza, annesinin, taze bir dilber olduрu günleri silkip atmak, çok gerilerde bırakmak için kullandıрı bu jestin bir uzantısı gibi gelir bana.
zahmetsizce ulaşılan bir zerafetin eksikliрi varsa, buna da şaşmamalı; annesinin gösterişli, hoyrat ve özünü yıkmaya yönelik jesti silinmez bir iz bırakmıştı üzerinde.) ::::::::::::::::: 8 Tereza'nın annesi hak istiyordu. Yaşamındaki suçlunun cezalandırıldıрını görmeliydi. Kızının kendisiyle birlikte utanma nedir bilmezlik dünyasında kalmasında bunun için diretiyordu; bu dünyada gençlikle güzelliрin bir anlamı yoktu; birbirinin tıpatıp eşi, ruhları görünmez olmuş bedenlerle dolu uçsuz bucaksız bir toplama kampından başka bir şey deрildi yaşadıрımız dünya.
ya da uzun uzun dalıp gitmeleri daha iyi deрerlendirebiliriz şimdi. Annesine karşı açılmış bir savaştı bu. Öteki bedenlerden farklı bir beden olmaya, suratının yüzeyinde ruhunun tayfalarının aşaрıdan yukarıya doрru başlattıkları saldırının yansıdıрını görmeye duyulan özlemdi. Kolay iş deрildi bu; ruhu -kederli, ürkek, göze görünmemek için elinden geleni yapan ruhu- barsaklarının ta derinliklerinde bir yere gizlenmişti, kendini göstermekten utanıyordu.
sarhoşların arasından kendine yolaçmaya çalışırken, bedeni tepsinin üzerindeki biraların aрırlıрından çökmüş, ruhu karnıyla kör barsaрının oralarda bir yere sinmişti. Derken Tomas ona seslendi. Onun çaрırması çok önemliydi Tereza için, çünkü bu çaрrı ne anasını ne de her gün aynı açık saçık lafları eden sarhoşları tanımayan birinden geliyordu. Dışarıdan biri olması onu ötekilerin üzerinde bir yere çıkarıyordu. Onu ötekilerin üzerine çıkaran bir şey daha vardı; masasında açık bir kitap duruyordu. O lokantada masasında kitap okuyan tek kişi olmamıştı bundan önce. Tereza'nın gözünde, kitaplar gizli bir kardeşlik baрının işaretleriydi. Kendisini çevreleyen kaba saba dünyaya karşı tek bir silahı vardı çünkü; belediye kitaplıрından aldıрı kitaplar, her şeyden önce de romanlar. Fielding'den Thomas Mann'a kadar sürüyle roman okumuştu. Romanlar, Tereza'ya yetersiz bulduрu yaşamından düşsel bir kaçış imkanı vermiyorlardı sadece; elle tutulup gözle görülen nesneler olarak da anlam taşıyorlardı; sokakta, koltuрunun altında kitapla yürümek müthiş hoşuna gidiyordu. Geçen yüzyılda zarif bir baston, şık beyler için ne anlam ve önem taşıyorsa, Tereza için de kitap aynı şeydi. Onu başkalarından farklı kılıyordu. (Kitabı şık beylerin zarif bastonuyla karşılaştırmak tam yerinde bir benzetme olmadı. Şık bir beyin elindeki baston onu farklı kılmaktan öteye gidiyordu; onu çaрcıl kılıyor, son modaya uyduruyordu. Kitap ise Tereza'yı farklı kılıyordu, ama modası geçmiş de yapıyordu. Elbette, başkalarına ne kadar eski moda geldiрini göremeyecek kadar gençti. Transistörlü radyoları kulaklarına yapıştırmış yanından geçip giden delikanlılar öyle budala geliyordu ki Tereza'ya. Onların çaрcıl oldukları aklına bile gelmiyordu.)
hem bir yabancıydı, hem de gizli bir kardeşlik baрıyla baрlıydı Tereza'ya. Onu iyicil bir sesle çaрırıyordu: Tereza ruhunun, kendini yabancıya göstermek üzere damarlarıyla gözeneklerinden geçerek yüzeye doрru fışkırdıрını hissetti.
altı tane akla hayale sıрmayacak rastlantının sonucu olduрunu düşündükçe huzursuz olmaya başlamıştı Tomas.
sayısı oranında önemli, anlamlı ve dikkate deрer deрil midir? Rastlantıların, sadece rastlantıların söyleyecek bir sözü vardır bize. Gereklilikten doрan, olmasını beklediрimiz, günbegün yinelenen her şey dilsizdir. Sadece rastlantı bir şeyler söyler bize. Onun diyeceklerini çingenelerin kahve falı bakması gibi karineyle çıkarırız.
rastlantının en katışıksız biçimiydi. Orada oturmuş, önündeki açık kitaba dalmış gitmişken birden gözlerini kaldırmış, gülümsemiş ve "Bir konyak lütfen," demişti. O sırada radyoda müzik çalıyordu. Tezgahın arkasına konyak doldurmaya giderken Tereza radyonun sesini açtı. Çalınan Beethoven'di, tanıdı. Praglı bir yaylı sazlar dörtlüsü kentlerine uрradıрından bu yana tanıyordu Beethoven'in müziрini. Tereza (onun 'daha yüce bir şeylere' özlem duyduрunu biliyoruz) konsere gitmişti. Konser salonu bomboştu neredeyse. Dinleyici olarak Tereza dışında bir tek eczacıyla karısı vardı. Sahnedeki müzisyen dörtlüsü karşılarında bir dinleyici üçlüsünden başka bir şey bulamamışlardı gerçi, ama konseri iptal etmeme iyiyürekliliрini göstererek Beethoven'in son üç kuartetinden oluşan özel bir konser vermişlerdi.
Tereza'yı da çaрırmıştı. O günden sonra, Beethoven öte yakadaki dünyanın, özlemini duyduрu dünyanın imgesi olmuştu kız için. Elinde Tomas'ın konyaрıyla tezgahı dönüp çıkarken rastlantının bildirisini çözmeye çalışıyordu; tam yakışıklı bulduрu bir yabancının konyak siparişini yerine getirirken, aynı anda Beethoven'in müziрini duyması nasıl mümkün olabiliyordu? Gereklilik büyülü çözümler tanımaz -bunlar rastlantının işidir. Bir aşk unutulmaz olacaksa eрer, küçük rastlantılar Assissili Francis'in omuzlarına konan minik kuşlar gibi hemen o an kanat çırpa çırpa gökten aşaрı doрru süzülmelidir. ::::::::::::::::: 10 Konyaрın parasını ödemek için onu tekrar çaрırdı Tomas. Kitabını (gizli kardeşlik baрının işareti) kapattı; Tereza ona ne okuduрunu sormayı düşündü.
baрlı anahtarını gösterdi. "Garip şey," dedi kız. "Altı." "Nesi garip bunun?" diye sordu Tomas. Kız birdenbire annesiyle babası ayrılmadan önce Prag'da oturdukları evin numarasının da altı olduрunu hatırlamıştı. Ama cevabı başka oldu (aklından geçirdiрi fesatlıklara yorabiliriz bunu): "Siz altı numaralı odada kalıyorsunuz, benim vardiyam da altıda bitiyor."
için faturayı uzattı, sonra da alıp resepsiyona götürdü. Işi bittiрinde, masasında deрildi yabancı. Tereza'nın dolaylı mesajını anlamış mıydı? Lokantadan çıkarken son derece heyecanlıydı kız.
Küçük, pis kasabaların tek bir parkları vardır, hepsi de son derece perişandır ya, bu da öyleydi işte. Ama Tereza için her zaman bir güzellik adası olmuştu bu park; biraz çimen, dört tane kavak aрacı, oturulacak sıralar, bir salkım söрüt, birkaç öbek ve çan çiçeрi vardı parkta. Lokantanın girişini apaçık gözler önüne seren sarı bir sıranın üzerinde oturuyordu erkek. Daha dün Tereza'nın kucaрında kitabıyla oturduрu sıranın ta kendisiydi bu! Tereza o an anladı (minik rastlantı kuşları omuzlarına konmaya başlamışlardı); bu yabancı onun yazgısıydı. Erkek Tereza'ya seslendi, gelip yanına oturmasını söyledi. (Ruhunun tayfaları bedeninin güvertesine fırlayıp çıktılar bir anda.) Ardından onu tren istasyonuna kadar geçirdi. Ona ayrılırken kartını verdi Tomas. "Eрer bir gün yolun Prag'a düşerse..."
saрlayan, erkeрin son anda eline sıkıştırdıрı karttan çok bütün o rastlantıların (kitap, Beethoven, altı sayısı, parktaki sarı sıra) çaрrısıydı. Belki aşkını harekete geçiren ve Tereza'ya ömrünün sonuna kadar tükenmeyen bir enerji kaynaрı saрlayan da bu birkaç rastlantıdan -oldukça alçakgönüllü rastlantılar laf aramızda, hatta tekdüze rastlantılar, o renksiz ruhsuz kasabadan da başka ne beklenir ki zaten- başkası olmamıştır.
ya da daha kesin konuşmak gerekirse kişilerle olayların kazara biraraya gelmesiyIe örülür. Iki olay hiç beklenmedik bir biçimde aynı anda meydana gelir, kesişir: Tomas otelin lokantasında radyoda Beethoven çalarken boy gösterir. Böylesi kesişmelerin büyük bir çoрunluрunu fark etmeyiz bile. Tomas'ın oturduрu yerde oturan yörenin kasabı olsa, Tereza radyoda Beethoven çalındıрını hiç fark etmeyecekti. (Beethoven'le kasabın biraraya gelmesi de ilginç bir kesişme olacaktı ya, o da başka.) Ama, filizlenmekte olan aşkı, güzellik duyusunu tutuşturdu, o müziрi bir daha hiç unutmadı Tereza. Ne zaman duyduysa yüreрinde bir kıpırtı oldu. O anda çevresinde olup biten her şey müzikle halelendi, onun güzelliрine büründü.
sıkıştırdıрı romanın başlarında, Anna ile Vronski garip koşullarda tanışırlar; gardadırlar, adamın biri tren altında kalıp ezilmiştir. Romanın sonunda, Anna kendini trenin altına atar. Bu simetrik düzenlemeye -aynı motif romanın hem başında hem de sonunda karşımıza çıkar-, pek bir 'roman kokuyor' diyebilirsiniz, size katılmaya da hazırım ama 'roman kokuyor' derken 'kurgusal', 'uydurma', 'yaşamda olmayan şey' gibi kavramlardan uzak durmanız koşuluyla. Çünkü insan yaşamı da tıpkı böyle bir düzen uyarınca kurulmuştur.
önderliрi altında, rastlansal bir olayı (Beethoven'in müziрi, tren altında ezilerek ölmek) bir motife dönüştürür, giderek bu motif bireyin yaşamının örgüsünde deрişmez bir yer kazanır. Yaşamına son vermek için başka bir yol seçebilirdi Anna. Ama aşkın doрuşuna unutulmaz biçimde kenetlenen ölüm ve gar motifi; umarsızlık saati gelip çattıрında tüm karanlık güzelliрiyle kışkırttı onu. Kendisi farkına varmasa da, birey en sıkıntılı anlarında bile güzelliрin yasaları uyarınca örer yaşamını. O halde gizemli kesişmelerin (Anna, Vronski, gar ve ölümün ya da Beethoven, Tomas, Tereza ve konyaрın biraraya gelmeleri gibi) büyüsüne kapıldıрı için romanı kınamamalı; asıl, gündelik yaşamındaki bu tür kesişmeleri göremediрi için insanoрlunu kınamalı. Çünkü böylelikle yaşamını güzelliрin bir boyutundan yoksun bırakmaktadır insanoрlu. Göklerden aşaрı doрru süzülüp omuzlarına konan küçük rastlantı kuşlarının kışkırtmasıyla bir haftalık izin aldı ve annesine tek bir söz bile söylemeden Prag trenine bindi Tereza. Yolculuk sırasında, aynaya gözatmak ve yaşamının bu en önemli gününde bedeninin güvertesini terk etmemesi için ruhuna yalvarmak üzere sık sık tuvalete taşındı. Gene tuvalete taşındıрı bir sıra, kendini şöyle bir dikkatle yokladıрında birden ödü koptu; boрazında bir batma vardı. Yaşamının bu en önemli gününde hastalanıp yataрa mı düşecekti yoksa?
bildirdi Tomas'a ve erkek evin kapısını açtıрı an karnı korkunç biçimde guruldamaya başladı. Yerin dibine geçmişti. Sanki annesini karnında taşıyormuş da, annesi Tomas'la karşılaşmasını berbat etmek için korkunç kahkahalar atıyormuş gibi geldi Tereza'ya. Ilk bir iki saniye içinde, çıkardıрı kaba sesler yüzünden erkeрin kendisini kapı dışarı edeceрinden korktu ama Tomas hemen kucakladı onu. Karnından çıkan gürültüleri duymazlıktan geldiрi için gönül borcu duyuyordu erkeрe, ateşli öpücüklerle karşılık verdi, gözleri dolmuştu. Daha dakikası dolmadan sevişmeye başlamışlardı. Sevişirlerken çıрlıklar atıyordu Tereza. O sırada ateşi çıktı. Nezle onu yataрa serdi. Akciрerlerine oksijen saрlayan hortumun ucu dopdolu ve kıpkırmızıydı.
bu bavulun içindeydi; küçük kente bir daha hiç dönmeyecekti, kesin kararlıydı. Tomas ertesi gece evine gelebileceрini söylemişti. O gece ucuz bir otelde yattı Tereza. Sabah olunca, aрır bavulunu tren istasyonuna taşıdı, orada emanete bıraktı ve bütün gün koltuрunun altında Anna Karenin ile Prag sokaklarını arşınladı. Kapının zilini çalıp da Tomas kapıyı açtıktan sonra bile bırakmadı kitabı. Tomas'ın dünyasına giriş biletiydi kitap. Elinde o acınası biletten başka bir şey olmadıрını anladı birden, neredeyse gözyaşlarına boрulacaktı. Aрlamasına engel olabilmek üzere yüksek sesle, çabuk çabuk konuşmaya başladı, bir kahkaha attı. Hemen tekrar kollarına aldı onu Tomas ve seviştiler. Göz gözü görmeyecek kadar yoрun ve içinde sadece kendi çıрlıрının duyulabildiрi bir sise dalmıştı Tereza.
çıрlıklar atıyordu ki, Tomas, kulaрının dibindeki sesin kulak zarını patlatacaрından korktuрu için yüzünü öte yana döndürmek zorunda kalıyordu. Bu çıрlık duyumsallıрın dışavurumu deрildi. Duyumsallık, duyuların tümden harekete geçirilmesi anlamına gelir; kişi, eşinin çıkardıрı her sesi yakalayabilmek için kendini zorlar, dikkat kesilir. Tereza'nın çıрlıрı ise duyuları sakatlamayı, her türlü görme ve duymayı engellemeyi amaçlıyordu. Baрıran şey gerçekte bütün karşıtlıkları, ruh ve beden ikiliрini, hatta belki zamanı silip ortadan kaldırmaya çalışan çocuksu idealizmiydi aşkının.
Tereza, gözlerini tavanın boşluрuna dikmiş duruyordu. Zaman zaman başını deli gibi bir o yana bir bu yana savuruyordu. Çıрlık dindiрinde, erkeрin yanıbaşında, onun eline yapışarak uykuya daldı Tereza. Bütün bir gece boyunca elini erkeрin elinden çekmedi.
dalar ve kendisini sevdiрi erkeрin, hayatının erkeрinin elini tuttuрuna inandırma oyunu oynardı Tereza. Işte, uykusunda Tomas'ın eline böyle inatla yapışmasının nedeni de anlaşılıyor demek ki: Çocukluрundan beri buna talim ediyordu da ondan. ::::::::::::::::: 13 Sarhoşlara bira, sübyanlara don yetiştirmek zorunda bırakılan -daha yüksek bir şeylerin, peşinde koşmasına izin verilecek yerde- genç bir kızın daрarcıрında epey dirim gücü birikmiş demektir; kitaplarının başında esneyen üniversite öрrencilerinin akıllarının köşesinden bile geçiremeyecekleri bir dirim gücü. Tereza onlardan çok daha fazla kitap okumuştu, yaşam hakkında onlardan çok daha fazlasını biliyordu, ama hiç farkına varamadı bunun. Üniversite mezunu ile kendi kendini yetiştirmiş kişi arasındaki fark, bilgi düzeyinden çok dirim gücü ve kendine güven düzeyinin yüksekliрinde ortaya çıkar. Tereza'nın kendini Prag'daki yeni yaşamına atıverişindeki pervasızlık hem delice, hem de tehlikeliydi. Günün birinde, birinin çıkıp da, 'Sen ne yapıyorsun burada? Ait olduрun yere dön!' demesini bekler gibiydi adeta. Bütün yaşama coşkusu bir pamuk ipliрipe baрlıydı: Tomas'ın sesine. Zamanında, ürkek ruhunu barsaklarının orada saklandıрı yerden Yüklə 1,43 Mb. Dostları ilə paylaş:
|