Varolmanэn Dayanэlmaz Hafifliрi
Yüklə 1,43 Mb.
|
|
bir kadın.
gülümsemek zorunda kaldı Franz. Elbiselerini çıkardıрında bunu sevişmeye çaрrı olsun diye deрil, daha çok garip, küçük bir yaramazlık, iki kişilik bir happening (Belli bir olayı bir kereliрinde 'sahneleyerek' yaratılan sanat yapıtı) olsun diye yapıyordu. Franz anlayış, onay dolu bir gülümsemeyle baktı ona. Sevgilisinin de aynı biçimde karşılık vermesini bekledi, ama beriki bunu yapmadı. Erkeрin elini bırakmadan gözlerini aynaya, önce kendine sonra ona dikti, baktı.
(kendi içinde şirin olduрunu itiraf etmekten mutluluk da duyuyordu) çok uzadıрını hissetmeye başladı. Bu nedenle, melon şapkanın kenarlarından iki elinin parmak uçlarıyla tuttu, Sabina'nın başından kaldırdı, yerine, perukalıрın üzerine koydu. Yaramaz bir çocuрun Bakire Meryem tablosuna çizdiрi bıyıрı siler gibiydi.
kadın. Ardından Franz onu sevecen öpüşlerle sarıp sarmaladı ve bir kere daha kendisiyle on güne kadar Palermo'ya gelmesini istedi. Bu defa hiçbir şeyi sorgulamadan evet dedi kadın, erkek de çıktı gitti.
başkenti olarak lanetlediрi Cenevre şimdi güzel, serüven dolu görünüyordu gözüne. Dışarıda, sokakta döndü, atölyenin geniş pencerelerine baktı bir kere daha. Baharın son günleriydi, hava iyice sıcaktı. Bütün pencerelerde çizgili tenteler vardı. Franz parka kadar yürüdü. Parkın en ucunda, Ortodoks kilisesinin altın kubbeleri, sanki biraz sonra yıkılacakmış da görünmez bir güç tarafından kurtarılıp havaya dikilmiş iki yaldızlı top gibi havaya yükseliyordu. Her şey güzeldi. Sonra kıyıya doрru yürüdü ve oturduрu yere, gölün kuzey kıyısına giden dolmuş motoruna bindi.
olduрu halde yeniden aynaya gitti. Melon şapkayı bir kere daha başına koydu ve uzun uzun kendini seyretti. Bir tek yitik anın peşinde koşarak harcadıрı yılların sayısına şaştı. Bir zamanlar, yıllar önce, atölyesine geldiрi bir sıra, melon şapka Tomas'ın hoşuna gitmişti. Şapkayı başına koymuş, tıpkı Cenevre'deki atölyede olduрu gibi duvara dayalı büyük aynada kendini seyretmişti. Bir on dokuzuncu yüzyıl valisi olarak neye benzeyebileceрini görmek istemişti. Sabina soyunmaya başlayınca, şapkayı onun başına oturtmuştu. Orada, aynanın önünde durmuş (Sabina soyunurken hep aynanın önünde dururlardı), kendilerini seyretmişlerdi. Üzerinde iç çamaşırları kalıncaya kadar soyunmuştu Sabina, ama şapka hala başındaydı. Sonra birdenbire aynada gördükleri şeyden ikisinin de uyarıldıklarını fark etmişti Sabina.
şapka şakadan başka bir şey deрildi, ona öyle gelmişti. Kahkahanın bir adım ötesi gerçekten de uyarılma mıydı?
ilk birkaç saniye içinde gördüрü sadece gülünç bir durumdu. Ama gülünç unsur ansızın uyarılmanın tüllerine bürünmüştü; melon şapka bir şakayı imlemiyordu artık; şiddeti imliyordu; Sabina'ya, onun kadınlık onuruna yönelik bir şiddeti. Çıplak bacaklarını, edep yerinin üçgenini gösteren ince külotu gördü Sabina. Iç çamaşırları dişiliрinin çekiciliрini arttırırken sert, erkeksi şapka dişiliрini yok sayıyor, ayaklar altına alıyor, gülünçleştiriyordu. Tomas'ın yanıbaşında, tepeden tırnaрa giyimli olarak durması aynada gördükleri şeyin özünde hiç de masum bir eрlence olmadıрını gösteriyordu (istediрi eрlence olsa, o da soyunur, bir melon şapka geçirirdi başına); gördükleri şey hakarete uрratılmışlık, alçaltılmışlıktı. Ama Sabina, buna isyan etmek yerine, olanca gururuyla, sanki herkesin gözü önünde ırzına geçilmesine kendi iradesiyle boyun eрiyormuş gibi, sonuna kadar kışkırtıcı biçimde oynadı oyunu; sonra ansızın, artık daha fazla beklemeye sabrı kalmamış gibi, Tomas'ı çekti yere devirdi. Melon şapka masanın altına yuvarlanmıştı, aynanın önündeki kilimin üzerinde yuvarlanmaya başladılar. Biz melon şapkaya dönelim gene de: Bir, unutulmuş bir büyükbabayı, küçük bir Bohemya kentinin on dokuzuncu yüzyıldaki valilerinden birini belli belirsiz hatırlatan eşya.
erkek kardeşi ana-babanın tüm mülküne el koymuş, Sabina ise hakları için didişmeyi küçüklük sayıp reddederek, alaylı bir sesle miras olarak bir tek melon şapkayı aldıрını bildirmişti. Üç, Tomas'la giriştikleri aşk oyunları için aksesuar. Dört, bilinçle besleyip geliştirdiрi kendi özgünlüрünün göstergesi. Ülke dışına göçettiрinde yanına pek fazla bir şey alamamıştı; bu yer kaplayan, işe yaramaz eşyayı almak başka daha işe yarar eşyalardan vazgeçmek demekti. Beş, artık ülke dışında olduрuna göre, şapka duygusal deрeri olan bir nesneydi. Zürih'te Tomas'ı görmeye gittiрinde, şapkayı da yanına almıştı. Tomas otel odasının kapısını açtıрında şapka Sabina'nın başındaydı. Ama bu arada hesaba katmadıрı bir şey olmuştu; şapka artık şık ya da kışkırtıcı bir eşya olmaktan çıkmış, geçen zamana dikilmiş bir anıt olmuştu. Ikisine de dokunmuştu bu. Hiç sevişmedikleri gibi seviştiler. Iç gıcıklayıcı oyunların ne yeri ne de zamanıydı. Çünkü bu buluşmaları, her defasında yeni, küçük günahlar uydurmak fırsatı buldukları erotik randevularının devamı deрildi; bu buluşma, geçmiş zamanın küçük bir gözden geçirilmesi, ortak geçmişlerine adanan bir ilahi, uzaklara karışarak gözden kaybolan, duygusallıktan uzak bir hikayenin duygusal özetiydi.
bir motifti. Tekrar dönüp geliyor, her defasında deрişik bir anlam kazanıyor ve bütün bu anlamlar yataрından akan bir ırmak gibi şapkanın içinden akıp gidiyordu. Heraklitos'un ("aynı suda iki kere yıkanılmaz") ırmak yataрı da diyebilirim buna; melon şapka, Sabina'nın içinden her defasında başka bir ırmaрın, başka bir anlambilimsel ırmaрın akıp gittiрini gördüрü bir yataktı; her defasında aynı eşya yeni bir anlamı doрuracak, bununla birlikte bütün önceki anlamlar da (bir yankı, bir yankılar resmi geçidi gibi) yeni anlamla birlikte yankılanacaktı. Her yeni yaşantı yankılanacak, her defasında armoniyi zenginleştirecekti. Sabina ile Tomas'ın Zürih'teki otelde melon şapka karşısında böylesine duygulanmalarının ve neredeyse gözyaşları içinde sevişmelerinin nedeni, onun o kara varlıрıyla sadece aşk oyunlarının anısı deрil, aynı zamanda Sabina'nın uçaksız, otomobilsiz bir çaрda yaşamış olan babasıyla büyükbabasından kalma bir anı-eşya da olmasıydı. Belki şimdi Sabina ile Franz'ı birbirlerinden ayıran uçurumu daha iyi anlayabilecek durumdayız; erkek kadının yaşamının hikayesini büyük bir merakla dinliyor, aynı derecede istekli görünüyordu ama, karşılıklı sarfettikleri sözcüklerin anlamını apaçık anlasalar da, aralarında akıp giden ırmaрın anlambilimsel fısıltısını duymayı başaramıyorlardı. Işte bu nedenle, Sabina Franz'ın önünde melon şapkayı başına taktıрında Franz, sanki biri ona bilmediрi bir dilde seslenmiş gibi rahatsız oluyordu. Ne açık saçık ne de duygusal bir hareketti bu, sadece anlaşılmazdı. Franz'ı rahatsız eden de anlamının olmayışıydı işte.
hala açılış notalarındaysa, yaşamın şurasını burasını deрiştirip yeniden yazabilir, karşısındakiyle motif deрiştokuşu yapabilir (Tomas'la Sabina'nın melon şapka motifiyle yaptıkları gibi); ama Franz ile Sabina gibi daha geç yaşta karşılaşan iki insanın müzik parçaları az çok tamamlanmıştır ve her motif, her eşya, her sözcük her biri için farklı anlam taşır.
aralarındaki yanlış anlaşılan şeylerin uzun bir dizinini ortaya çıkarabilirdim. Bunun yerine gelin kısa bir sözlükle yetinelim. ::::::::::::::::: 3 Küçük 'Yanlış Anlaşılan Sözcükler' Sözlüрü KADIN Kadın olmak Sabina'nın seçmediрi bir yazgıydı. Seçmediрimiz bir şeye kendi erdemimiz ya da başarısızlıрımız gözüyle bakamayız. Sabina seçmediрi yazgısına karşı en doрru tavrı almak gerektiрine inanırdı. Kadın olarak doрmaya isyan etmek ona göre bundan gurur duymak kadar aptalca bir şeydi.
üstüne basarak, "Sabina, sen bir kadınsın," demişti. Sabina onun bu apaçık gerçeрi neden Amerika'yı keşfeden Kristof Kolomb ciddiyetiyle vurguladıрını anlayamadı. Franz'ın böylesine alışılmadık biçimde vurguladıрı 'kadın' sözcüрünün onun gözünde iki cinsten birini göstermediрini çok sonra anladı; bu sözcük bir deрerin ifadesiydi. Her kadın hak etmezdi kadın olarak nitelendirilmeyi. Peki ama Sabina, Franz'ın gözünde bir kadın idi ise; karısı Marie-Claude neydi? Yirmi yıl kadar önce, Marie-Claude'la tanışmalarından birkaç ay sonra, Marie-Claude Franz kendisini terk ederse canına kıymakla korkutmuştu onun gözünü. Franz bu gözdaрından büyülenmişti sanki. Marie-Claude'dan pek fazla hoşlanmıyordu, ama onun kendisine duyduрu aşk aklını başından almıştı. Böyle büyük bir aşka layık olmadıрını, Marie-Claude'a büyük bir boynu eрiklik borcu olduрunu düşünüyordu.
intihar tehdidinin yanısıra gelen duygu yoрunluрuna bir daha hiç ulaşamadı, ama Franz yüreрinde o duygu yoрunluрunun anısını, onu hiçbir zaman incitmemesi ve ondaki 'kadın'a her zaman saygı göstermesi gerektiрi düşüncesiyle birlikte canlı tuttu. Ilginç bir kılıf uydurmaydı bu. "Marie-Claude'a saygı duyma" ama "ondaki 'kadın'a saygı duy." Ama Marie-Claude kendisi kadın olduрuna göre, onun içinde gizlenen, Franz'ın her zaman saygı duyması gereken öteki kadın kimdi peki? Platoncu bir kadın ideası mı acaba?
söylemek aklının ucundan bile geçmezdi Franz'ın. Annesine tapardı; onun içinde gizlenen bir kadına filan deрil. Annesi ve Platoncu kadınlık ideası tek ve aynı şeydi. Franz on iki yaşındayken babası tarafından terk edilen annesi birden tek başına kaldı. Oрlan ciddi bir şeylerin olup bittiрini seziyordu, ama annesi o bunalıma düşmesin diye üzücü olayı yumuşak, anlamsız sözlerle geçiştirdi. Babasının evi terk ettiрi gün, Franz'la annesi birlikte kente indiler ve evden çıkarlarken Franz annesinin bir ayaрına başka öteki ayaрına başka pabuç giymiş olduрunu fark etti. Ne yapacaрını şaşırmıştı; yaptıрı yanlışlıрa dikkatini çekmek istiyor, ama bir yandan da annesini incitmekten korkuyordu. Işte bu yüzden, kentte birlikte yürüdükleri süre boyunca gözlerini annesinin ayaklarından ayıramadı: Acı çekmenin ne demek olduрunu ucundan kenarından ilk sezişi böyle oldu. BAРLILIK VE IHANET Ta çocukluрundan cenazesine eşlik ettiрi güne kadar sevdi annesini; anılarında da seviyordu onu. Baрlılıрın erdemlerin en yücesi olduрuna karar vermesi de bunun sonucunda oldu; baрlılık, aksi halde tuzla buz olup saniyenin binde biri uzunluрunda izlenimlere bölünecek yaşamlara bir bütünlük veriyordu.
yaparken açıрa vurulmamış, bilinçaltı bir amaçla davranıyordu belki de: Sabina'yı baрlılık konusundaki yeteneрiyle baştan çıkarmayı, kazanmayı umuyordu. Bilmediрi şey Sabina'nın baрlılıktan çok ihanetle baştan çıktıрıydı. 'Baрlılık' sözcüрü Sabina'ya, pazarlarını günbatımında orman ve vazolarda gül resimleriyle tuval üstüne tuval doldurmakla geçiren, taşra baрnazı babasını hatırlatıyordu. Onun sayesinde daha çocukken resme başladı. On dört yaşındayken yaşıtı bir oрlana aşık oldu. Babası öyle korktu ki, onu bir yıl yalnız başına evden dışarı bırakmadı. Bir gün Sabina'ya bazı Picasso reprodüksiyonları gösterip bunlarla alay etti. On dört yaşındaki mekteplisini sevemeyecekse kübizmi severdi Sabina da. Okulu bitirdikten sonra Prag'a gitti. Başını döndüren bir duygu artık sonunda babaevine de ihanet edebilecegini söylüyordu. Ihanet. Küçük yaştan başlayarak babamız; öрretmenimiz bize ihanetin düşünülebilecek en alçakça suç olduрunu söyleyip dururlar. Peki ama nedir ihanet? Ihanet setleri yıkmak demektir. Ihanet, setleri yıkmak ve bilinmeyene doрru başını alıp gitmek demektir. Sabina bilinmeyene doрru başını alıp gitmekten daha harika bir şey düşünemiyordu. Güzel Sanatlar Akademisi öрrencisi olmasına raрmen, Picasso gibi resim yapmasına izin verilmiyordu. Dönem sanatta sosyalist gerçekçiliрe izin verildiрi dönemdi ve okul komünist devlet adamlarının portrelerini üretip duruyordu. Babasına ihanet etmeye duyduрu özlemi tümüyle doyuramamıştı; komünizm de babadan başka bir şey deрildi çünkü, babası kadar sıkı ve kısıtlı bir baba, ona aşkı da (tutuculuрun hüküm sürdüрü dönemlerdi), Picasso'yu da yasaklayan bir baba. Sabina sonuçta ikinci sınıf bir aktörle evlendiyse, aktörün eksantrik olma konusunda bir ünü olduрu, her iki babaya da yaranamadıрı için yaptı bunu.
ertesi günü, babasının üzüntüden canına kıydıрını bildiren bir telgraf aldı Sabina.
yapmış olması, Picasso'dan nefret etmesi gerçekten o kadar korkunç muydu? On dört yaşındaki kızının karnı burnunda eve dönmesinden çekinmesi bu kadar yakınılacak bir şey miydi? Karısı olmadan yaşamayı sürdürememesi gerçekten o kadar gülünesi miydi? O zaman gene ihanet özlemi duydu; kendi ihanetine ihanet etmek. Kocasına (artık ona eksantrik deрil, sorunlu bir sarhoş gözüyle bakıyordu), onu terk ettiрini bildirdi.
ille de A.'yı hoşnut etmek anlamına gelmez. Dul bir kadın ressamın yaşamı bir zamanlar ihanet ettiрi ana-babasının yaşamıyla en ufak bir ortak yön taşımıyordu. Ilk ihanet onarılmazdır. Başka ihanetlerden oluşan bir zinciri harekete geçirir ve bunlardan her biri bizi ilk ihanetimizden uzaklara, daha uzaklara götürür.
en çok yakışan sanattı. Kimse bir romanla ya da resimle sarhoş olmaz, oysa Beethoven'in Dokuzuncu Senfonisi'nden, Bartok'un Iki Piyano ve Vurmalı Sazlar Için Sonat'ından ya da Beatles'ın Beyaz Albüm'ünden sarhoş olmamak elde midir? Franz 'klasik' ve 'pop' müzik arasında fark gözetmezdi. Bu farkı modası geçmiş ve ikiyüzlü bulurdu. Rock müziрini de Mozart kadar severdi. Müzik onun için özgürleştirici bir güçtü; onu yalnızlıktan, içedönüklükten, kütüphanelerin tozundan kurtarıyordu; bedeninin kapısını açıyor ve ruhunun dışarıya, dünyaya adım atıp dost edinmesini saрlıyordu. Dans etmeyi seviyordu ve Sabina'nın bu tutkusunu paylaşmamasına hayıflanıyordu.
yakınlarındaki hoparlörden sonuna kadar açılmış gümbür gümbür bir müzik yayılıyordu çevreye.
çalındıрı için insanlar saрır oluyor. Ama insanlar saрır olduрu için müziрin daha da yüksek çalınması gerekiyor."
de farklı bir zaman diliminde..." Müziрin karlarla kaplı uçsuz bucaksız bir sessizlik vadisinde açan bir gül gibi olduрu John Sebastian Bach zamanını geçiriyordu aklından. Çocukluрunun ilk yıllarından beri, müzik maskesi altında gezinen gürültü peşini bırakmamıştı. Güzel Sanatlar Akademisi'nde okuduрu yıllarda, öрrencilerden yaz tatillerinin tümünü gençlik kamplarında geçirmeleri istenirdi. Ortak mekanlarda yaşar ve hep birlikte bir çelik fabrikası inşaatında çalışırlardı. Inşaat alanındaki hoparlörden sabahın beşinden akşamın dokuzuna kadar gürül gürül bir müzik yayılırdı çevreye. Aрlamak gelirdi Sabina'nın içinden, ama müzik neşeliydi ve hiçbir yere, ne tuvaletlere ne de çarşafların altına saklanamazdı; her şey, her yer hoparlörlerin ses alanı içindeydi. Müzik, Sabina'nın üzerine salınıvermiş bir köpek sürüsüydü sanki. O zamanlar, böylesi bir müzik barbarlıрının ancak komünist dünyada hüküm sürebileceрini düşünmüştü. Ülke dışına çıkınca, müziрin gürültüye dönüştürülmesinin gezegenimize özgü bir süreç olduрunu keşfetti; insanlık bununla tarihin mutlak çirkinlik evresine giriyordu. Gelecekteki mutlak çirkinlik, kendisini ilk olarak her yerde birden varolan işitsel bir çirkinlik olarak hissettirmişti: Otomobiller, motosikletler, elektronik gitarlar, matkaplar, hoparlörler, canavar düdükleri. Her yerde birden varolan görsel çirkinlik de çok geçmeden bunu izleyecekti. Yemekten sonra, yukarı odalarına çıktılar ve seviştiler. Franz uykuya dalarken düşünceleri berraklıрını kaybetmeye, bulanmaya başladı. Yemekteki gürültülü müziрi hatırladı ve kendi kendine, "Gürültünün iyi bir yanı var. Sözcükleri boрuyor," dedi. Ve birdenbire, bütün yaşamı boyunca konuşmaktan, yazmaktan, konferans vermekten, cümleler kurmaktan, düşüncelerine biçim vermeye çalışıp onları düzeltmekten başka bir şey yapmadıрını fark etti; öyle ki, sonuçta bütün sözcükler kesinliрini kaybetmiş, anlamları silinmiş, içerikleri yitmiş, çerçöpe, samana, toza, kuma dönüşmüşlerdi; beyninde dört dönerek, beynini cırnaklayarak, uykusuzluрu illeti olmuşlardı. Işte o anda, belli belirsiz ama bütün gücüyle özlediрi şey, uçsuz bucaksız bir müzik, mutlak bir ses, hoş, mutlu, her şeyi sarıp sarmalayan, her şeyin üstesinden gelen, pencereleri zangırdatan, acıyı, boşunalıрı, sözcüklerin kendini beрenmişliрini bir daha geri dönmemecesine silip götüren tekdüze bir tekrar oldu. Müzik cümlenin olumsuzlanmasıydı, müzik sözcüрün karşıtıydı! Sabina'yla bir kere daha uzun uzun kucaklaşmayı, başka tek bir cümle, tek bir sözcük bile söylememeyi, orgazmını müziрin coşkun, cümbüşlü gümbürtüsüne katıştırmayı diledi. Ve bu gönendirici, düşsel gürültü patırtı ona bir ninni gibi geldi, uykuya daldı. AYDINLIK VE KARANLIK Sabina için yaşamak görmek demekti. Görmek ise iki çizgiyle sınırlanmıştır: Gözleri kamaştıran güçlü ışık ve zifiri karanlık. Belki de Sabina'nın her türlü aşırılıрı tatsız bulmasının altında yatan neden buydu. Aşırı uçlar, ardında yaşamın sona erdiрi sınırlar demektir ve sanatta da politikada da, aşırılıрa duyulan tutku, ölüme duyulan örtük bir özlemdir aslında.
giden bir doрa görünümünü getirmiyordu akla; ışık kaynaрının kendisini getiriyordu; güneşi, bir ampulü, bir projektörü. Franz'ın çaрrışımları tanıdık eрretilemelerdi; adaletin güneşi, aklın dört bir yana yayılan alevi ve benzerleri.
sevişmeden önce ışıрı söndürmenin gülünecek bir davranış olduрunu biliyor ve bu nedenle de yataрın başucundaki küçük lambayı hep yanık bırakıyordu. Oysa Sabina'nın içine girdiрi an gözlerini kapıyordu. Tüm bedenini kaplayan zevk, karanlıрı gerektiriyordu, o karanlık anı, kusursuz, düşüncesiz, görüntüsüzdü; o karanlık sonsuz, sınırsızdı; o karanlık her birimizin içinde taşıdıрı sonsuzdu. (Evet, istediрin sonsuzluksa, kapatıver gözlerini!)
an, Franz çözülüyor, daрılıyor, kendi karanlıрının sonsuzluрuna karışıyor, kendisi sonsuz oluyordu. Ama insan kendi içindeki karanlıkta büyüdükçe, dış çizgileri küçülür, kaybolur. Gözleri kapalı adam, adam enkazıdır. Derken Sabina, Franz'ın görünüşünü gitgide daha sevimsiz bulmaya başladı ve ona bakmaktan kaçınmak üzere o da gözlerini kapadı. Ama onun için, karanlık sonsuzluk demek deрildi; onun için, gördüрü şeyle uyuşmamak, gördüрü şeyin olumsuzlanması, görmeyi reddetmekti. ::::::::::::::::: 4 Bir keresinde öteki göçmenlerin düzenlediрi bir toplantıya götürdüler Sabina'yı, o da sesini çıkarmadı, gitti. Her zamanki gibi, Ruslara karşı silaha sarılıp sarılmama konusunda çene yarıştırıp duruyorlardı. Göçmenliрin verdiрi güvenle, hepsi savaşma yanlısı olduklarını bildirdiler doрal olarak. Sabina: "Peki o halde neden geri dönüp savaşmıyorsunuz?" dedi.
bir adam uzun işaret parmaрını ona dikti. "Söylenecek laf deрil bu. Olanlardan hepiniz sorumlusunuz. Komünist yönetime nasıl karşı çıktınız? Tek yaptıрınız resim yapmak oldu..."
etkinlik, halkı deрerlendirmeye tabi kılmak, hep denetim altında tutmaktı. Bir ressam sergi mi açacak, sıradan bir yurttaş denize kıyısı olan bir ülkeye vize mi alacak, bir futbolcu milli takıma mı girecek, bitmek tükenmek bilmeyen tavsiye mektupları, raporlar (kapıcıdan, meslektaşlardan, yörenin parti kuruluşundan, gereken sendikadan) toplanır, birbirine eklenir, ölçülür biçilir ve özel görevliler tarafından özeti çıkarılırdı. Bu raporların sanatçılık yeteneрiyle, topa iyi vurma becerisiyle ya da deniz havasının hangi hastalıklara iyi geldiрiyle en ufak bir ilgisi yoktu; bunlar yalnızca bir tek şeyle ilgiliydi; "yurttaşın politik profili" ile (başka bir deyişle, yurttaşı ne dediрiyle, ne düşündüрüyle, nasıl davrandıрıyla, mitinglerde ya da 1 Mayıs törenlerindeki davranışlarıyla). Her şey (gündelik hayat, işte yükselme, tatiller) bu deрerlendirme sürecinin sonuçlarına baрlı olduрu için, herkes (ister milli takımda futbol oynamak, ister sergi açmak, isterse de tatilini deniz kenarında geçirmek istiyor olsun) olumlu bir deрerlendirmeyi hak edecek biçimde davranmalıdır.
aklından. Hemşehrilerinin iyi futbolcu ya da ressam olup olmadıkları umurunda bile deрildi bu adamın (göçmen toplantısındaki Çeklerden hiçbiri Sabina'nın yaptıрı resimlerle ilgilenmiyordu), tek önem verdiрi komünizme etkin mi yoksa sadece edilgin olarak mı, gerçekten ve yürekten mi yoksa sadece görünüşü kurtarmak için mi, ta başından beri mi yoksa ancak ülkeyi terk ettikten sonra mı karşı çıktıklarıydı. Sabina ressam olduрu için ayrıntıları bulup çıkaran bir gözü vardı. Prag'da birbirlerini 'deрerlendirmeye' pek bayılan kişilerin dış görünüş özelliklerini belleрine iyice yerleştirmişti. Yüklə 1,43 Mb. Dostları ilə paylaş:
|