20
arxasında rus şovinist dairələrinin, eləcə də erməni mil-
liyy
ətçilərinin durduğu hər kəsə bəlli idi. Lakin alim öz
prinsipiallığından dönmür, öz haqlı mövqeyini
ç
əkinmədən,
qətiyyətlə müdafiə edir, “Kitab”la əlaqədar
söyl
ənilən mənfi rəy və fikirlərin müqabilində
“günahını” boynuna almırdı. “O, müzakirələr zamanı
KDQ boylarının milli folklor mədəniyyətimiz üçün yad
olma
dığını bildirməklə,
onun ədəbiyyat tarixindən,
d
ərsliklərdən çıxarılması barədə qərəzli göstərişlərin
xüsusi m
əqsəd daşıdığını dəfələrlə qeyd etmişdir” (210).
Bel
ə vacib məqamda xalqımızın ana kitabının mü-
dafi
əsi məqsədilə vicdanlı vətənpərvərlik və vətəndaşlıq
mövqeyini nümayiş etdirmək üçün hər bir insandan
böyük f
ədakarlıq tələb olunurdu. Repressiya qurbanları
olmuş vətənpərvər müasirlərinin dəhşətli, faciəvi
taleyi
H
əmid Araslını heç vaxt qorxutmamış, o bu haqsız
q
ərarlardan sarsılmamışdı. Alim çoxsaylı təzyiq və təh-
didl
ərdən çəkinməyərək, rəhbər orqanların bu son
dərəcə
ədalətsiz və heç bir ölçüyə sığmayan qərəzli mövqeyinə
qarşı daim öz etiraz səsini yüksəltmiş, araşdırmalarına
birc
ə an belə ara verməmişdir.
Bu m
əsələ ümummilli liderimiz Heydər Əliyevin
d
ə nəzərindən yayınmamış və o
nitqlərinin birində
eposun t
ədqiqatçı və naşirlərinin üzləşdiyi təqib və
t
əzyiqlərə xüsusi diqqət çəkərək onların, o cümlədən
H
əmid Araslının göstərdiyi şücaəti xüsusi vurğulamışdır.
Vasili Bartoldun rus dilin
ə çevirdiyi «Книга моего Деда
Коркуда» kitabının 1950-ci ildə Bakıda Elmlər
Akademiyası nəşriyyatında çapının rejimin sərt
reaksiyasına məruz qaldığını, görkəmli
Azərbaycan
aliml
əri Həmid Araslı və Məmmədhüseyn Təhmasibin
h
ədəfə alındığını söyləyən Heydər Əliyev demişdir:
“1950-
ci ilin may ayında “Dədə Qorqud”un
kobud siyasi
s
əhv olduğu partiya yığıncağında rəsmi elan edildi. Bu