Çarlz bukovskġ
Yüklə 3,08 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
260 – Hə, pis deyil, – Katrina cavab verdi. – Siz burada çoxmu qalacaqsınız? – Hə, hələ bir müddət qalmağı düĢünürəm. – Texasdansınız? – Bəli. – Sizin valideynləriniz də Texasdandılar? – Bəli. – Oradakı televiziya kanalları maraqlı veriliĢlər verirlərmi? – Təxminən elə burdakı kimi. – Mənim dayım da Texasda yaĢayır. – Aaa.
– Bəli. O, Dallasda yaĢayır. Katrina daha ona cavab vermədi. Amma sonra dedi: – Məni bağıĢlayın, amma mən buterbrodlar hazırlamaq üçün sizi tərk etməliyəm. Kimsə nəsə baĢqa bir Ģey istəyirmi? Biz istəmədiyimizi söylədik. Katrina yerindən qalxıb mətbəxə keçdi. Bobbi də yerindən qalxıb onun arxasınca getdi. Onun mətbəxdə nə dediyi aydın eĢidilməsə də, www.vivo-book.com
261 Katrinaya yenə suallar yağdırdığı bizə aydın idi. Valeri dinməzcə qapıya baxırdı. Katrina ilə Bobbi uzun müddət mətbəxdə qaldılar. Birdən Valeri baĢını qaldırdı və mənimlə söhbətə baĢladı. O çox sürətlə və əsəbi bir tərzdə danıĢırdı. – Valeri, – deyərək onu dayandırdım, – bizim söhbətə ehtiyacımız yoxdu. Biz söhbət eləməyə də bilərik. O yenə baĢını aĢağı dikdi. Sonra mən ona dedim: – Ay uĢaqlar, siz nəsə orda lap çox qaldınız. Nədi, siz orda döĢəmənimi silirsiniz? Bobbi güldü və ayaqları ilə döĢəmədə ritm vurmağa baĢladı. Nəhayət, Katrina mətbəxdən çıxdı, arxasınca da Bobbi. Katrina mənə yaxınlaĢdı və mənə öz buterbrodunu göstərdi: sərt ağbuğda çörəyinin üstündə dilimlənmiĢ banan və küncüt toxumu ilə yerfındığı yağı. – Ləzzətli görünür, – mən ona dedim. O oturdu və öz buterbrodunu yeməyə baĢladı. Hə tərəfə sükut çökdü. Bu sükut bir müddət davam etdi və birdən Bobbi dedi: www.vivo-book.com
262 – Hə, məncə, bizim getmək vaxtımız gəldi... Onlar getdilər. Onların arxasınca qapı bağlanandan sonra Katrina mənə tərəf baxaraq dedi: – Pis heç nə düĢünmə, Henk. O, sadəcə, məndə özü haqqında xoĢ təəssürat yaratmağa çalıĢırdı. – Onu tanıdığım gündən bəri, o bütün qadınlarla belə davranır. Telefon zəng çaldı. Bu, Bobbi idi. – Ey, dostum, sən mənim arvadıma neyləmisən? – Nə olub ki? – O burda dinməzcə oturub, tam depressiyadadır, danıĢmaq belə istəmir! – Sənin arvadına heç nə eləməmiĢəm. – Heç nə anlamıram! – Gecən xeyrə qalsın, Bobbi. Mən dəstəyi asdım. – Zəng vuran Bobbi idi, – deyə Katrinaya izah etdim. – Onun arvadı depressiyaya düĢüb. – Doğrudan depressiyaya düĢüb? – Deyəsən, hə. www.vivo-book.com
263 – Buterbrod istəmədiyinə əminsənmi? – Özün üçün hazırladığın buterbrodun eynisini mənim üçün də düzəldə bilərsənmi? – Ah, əlbəttə. – Onda yeyərəm.
Katrina daha dörd-beĢ gün qaldı. Biz ayın elə bir vaxtına gəlib çatmıĢdıq ki, Katrina ilə sikiĢmək artıq təhlükəli idi. Mənim prezervativlərdən zəhləm gedirdi. Katrinada hansısa qoruyucu köpük vardı. Bu arada, polis də mənim folksvagenimi tapmıĢdı. Biz maĢının müsadirə edildiyi yerə getdik. YatmıĢ akkumulyatoru nəzərə almasaq maĢın yaxĢı vəziyyətdə idi, elə bir xəsarət gözə dəymirdi. MaĢınımı Hollivud qarajına apartdırdım və onu orada saz vəziyyətə gətirdilər. Yataqda sonuncu vidalaĢmadan sonra, Katrinanı öz mavi TRK 469 folksvagenmdə hava limanına apardım. www.vivo-book.com
264 Həmin gün mənim üçün xoĢbəxt sayıla biləcək bir gün deyildi. Biz, demək olar ki, söhbət etmədən oturmuĢduq. Sonra onun reysini elan etdilər və biz öpüĢdük. – Ey, onlar hamısı cavan bir qızın qoca bir kiĢini öpdüyünü gördülər. – Mənim vecimə də deyil... Katrina məni bir də öpdü. – Ġndi təyyarəyə də gecikəcəksən, – mən dedim. – Sən də mənim yanıma gəl, Henk. Mənim çox qəĢəng evim var. Mən yalqız yaĢayıram. Mənim yanıma qonaq gəl. – Gələcəyəm. – Mənə yaz! – Yazacam… Katrina təyyarəyə miniĢ tunelinə girdi və gözdən itdi. Mən maĢın dayanacağına qayıtdım, folksvagenmə mindim və düĢündüm: mənə qalan elə budur. Lənət Ģeytana, deməli hələ hər Ģey itirilməyib. Mühərriki iĢə saldım. www.vivo-book.com
265 41 Həmin axĢam bərk sərxoĢ olana qədər içdim. Katrinasız yaĢamaq elə də asan olmayacaqdı. Onun evimdə unutduğu bəzi əĢyalarını tapdım: sırğalar, bilərzik. Yenə yazı makinasına dönmək lazımdır, deyə düĢündüm. Ġncəsənət nizam-intizam tələb edir. Hər heyvərə ətək dalınca qaça bilər. Mən bu haqda düĢünə-düĢünə içirdim. Səhər saat 2:10 telefon zəng çaldı. Mən sonuncu pivəmi içirdim. – Allo? – Allo. – Bu, qadın səsi idi, cavan bir qadın. – Bəli? – Mən Henri Çinaski ilə danıĢıram? – Bəli. – Mənim bir rəfiqəm var, o sizin yazılarınıza məftundur. Bu gün onun ad günüdür və ona söz vermiĢdim ki, telefonla sizə zəng vuracam. Sizin telefon nömrənizi telefon kitabında tapanda elə təəccübləndik ki. – Hə, orada mənim telefon nömrəm var. Yüklə 3,08 Mb. Dostları ilə paylaş:
|