312
Journal of Azerbaijani Studies
CƏNUBİ AZƏRBAYCANDA DEMOKRATİK HƏRƏKATIN
(1941-1946-CI İLLƏR) MƏĞLUBİYYƏTİ: SİYASİ VƏ
GEOSİYASİ SƏBƏBLƏR
Xaqan BALAYEV
1
(Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası)
GİRİŞ
Cənubi Azərbaycanda demokratik hərəkatın başlanması, 1945-ci ilin
dekabrında Azərbaycan Milli Məclisi və Milli Hökumətinin fəaliyyətə
başlayaraq Azərbaycan muxtariyyətinin elan olunması və 1946-cı ilin
dekabrında hərəkatın məğlubiyyəti İkinci Dünya müharibəsi və SSRİ-nin
Böyük Vətən müharibəsi dövründə İranın sosial və iqtisadi şəraiti, daxili və
xarici siyasəti, geosiyasi vəziyyəti, müttəfiq dövlətlərin (SSRİ, Böyük
Britaniya, ABŞ) maraq və mənafeləri, qarşılıqlı münasibətlərindəki mürəkkəb
və ziddiyyətli proseslərlə əlaqədar idi.
1941-1946-cı illərdə Cənubi Azərbaycanda baş vermiş proseslər sovet, o
cümlədən Azərbaycan tarix elmində, vahid siyasi doktrinanın hökm sürdüyü
şəraitdə obyektiv tədqiqat aparmaq imkanı olmadığına görə, birmənalı şəkildə
milli-azadlıq hərəkatı kimi qiymətləndirilmişdir. SSRİ-nin süqutundan sonrakı
ilk illərdə Azərbaycan tarixçilərinə obyektiv tədqiqat aparmaqda sovet rejiminin
ideoloji stereotiplərindən əlavə ikiyə bölünmüş xalqın daimi qovuşmaq
arzusundan doğan milli təəssüb hissləri də mane olmuşdur. Arxivlərin bağlı
olması da öz rolunu oynamışdır.
Son illərdə nəşr olunan elmi ədəbiyyatda hadisələr arxiv sənədləri əsasında
bu və ya digər dərəcədə obyektiv şəkildə araşdırılmışdır. Hadisələrə tam
obyektiv siyasi qiymət verilməsi üçün tədqiqatların davam etdirilməsinə ehtiyac
vardır.
Cənubi Azərbaycandakı hərəkat Sovet İttifaqının yardımı ilə başlayaraq,
onun tərəfindən himayə olunsa da, bunun üçün əsaslı sosial və iqtisadi, siyasi
şərait var idi. İran əhalisinin üçdə birini təşkil edən, 280 min kvadrat kilometr
əraziyə malik olan beş milyonluq Cənubi Azərbaycan xalqı İran dövləti
tərəfindən əsrlər boyu iqtisadi əsarətə məruz qalaraq, bütün milli hüquqlarından
məhrum edilmişdi. Şovinist İran fars dövləti təhqiramiz üsullardan da
çəkinməyərək, Cənubi Azərbaycan xalqının milli mənsubiyyətini və dilini inkar
edir, onun fars əsilli xalq olduğunu, Səlcuqilər dövründə assimilyasiyaya
uğrayaraq türkləşdiyi iddiasını irəli sürür və əslində linqusid (“genosid”
anlayışının dilə aid analoqu: müəyyən bir dilin kökündən ləğv edilməsi)
siyasəti yeridirdi. İran əhalisinin üçdə birini təşkil edən xalqın öz ana dilində
1
AMEA İnsan Hüquqları üzrə Elmi-Tədqiqat İnstitutunun doktorantı
Cənubi Azərbaycanda demokratik hərəkatın (1941-1946-ci illər) məğlubiyyəti...
313
məktəbinin, mətbuatının olmaması, öz idarəsində, məhkəməsində fars dilini
işlətməyə məcbur edilməsi, ölkənin ali qanunverici orqanında və dövlət
təsisatlarında sayına görə təmsil olunmaması milli əsarətin bariz təzahürü idi.
Milli istiqlal uğrunda bir neçə dəfə mübarizəyə qalxmış xalq məğlubiyyətə
uğrasa da, inamını itirməmişdi.
1941-ci ilin avqustunda sovet qoşunları Cənubi Azərbaycanı və ölkənin
digər şimal rayonlarını zəbt etdikdən sonra Azərbaycan xalqının müəyyən
hissəsi milli əsarətdən xilas olmaq məqamının yetişdiyini düşünərək,
mübarizəyə hazır idi və çoxəsrlik arzusunun gerçəkləşməsini milli muxtariyyət
əldə etməkdə görürdü. Müstəqil dövlət quraraq sonradan Azərbaycan SSR-ə
birləşmək ideyasının da tərəfdarları var idi. Mir Cəfər Pişəvəri dönə-dönə
söyləyirdi ki, bu fürsəti əldən buraxsaq, tarix bizi heç zaman bağışlamaz.
Elmi ədəbiyyatdan məlumdur ki, 1945-ci ilin dekabrında Cənubi
Azərbaycanda M. C. Pişəvərinin bəzən “inqilab”, əsasən “qiyam” (8, 357, 358,
393 və s.), H. Həsənovun “demokratik çevriliş” (15, 556), C. Həsənlinin
“hakimiyyətin zəbt edilməsi” (14, 202) adlandırdıqları silahlı dövlət çevrilişi
ÜİK(b)P MK Siyasi Bürosunun “Cənubi Azərbaycanda və İranın digər şimal
vilayətlərində separatist hərəkatın təşkil edilməsi tədbirləri haqqında” 6 iyul
1945-ci il tarixli qərarı ilə həyata keçirilmişdi. Bu qərarda İran dövlətinin
tərkibində geniş hüquqları olan Azərbaycan Milli Muxtar Əyalətinin, separatist
hərəkata rəhbərlik etmək üçün Azərbaycan Demokrat Partiyasının, həmçinin
Kürdüstan Demokrat Partiyasının və Kürdüstan Muxtar Əyalətinin yaradılması
nəzərdə tutulurdu. Həmin qərarla bu separatist hərəkatların tam
maliyyələşdirilməsi tapşırığı da verilmişdi və artıq iyulun 20-dən icrasına
başlanmışdı. Qərarın yerinə yetirilməsi və icrasına nəzarət Malenkov, Molotov,
Beriya və Bağırova həvalə olunmuşdu.
Ən yeni tarixə nəzər salınsa, milli-azadlıq, yaxud demokratik hərəkatların
məhz böyük dövlətlərin himayəsi ilə həyata keçirildiyini çoxlu faktlar təsdiq
edir. Cənubi Azərbaycandakı hərəkat da istisnalıq təşkil etmirdi.
Sovet İttifaqı ÜİK(b)P MK Siyasi Bürosunun 6 iyul 1945-ci il tarixli
qərarından əvvəl bütün beynəlxalq hüquq normalarını pozaraq, Cənubi
Azərbaycanı öz ərazisi kimi idarə etməyə başlamışdı. İyunun 10-da Stalin
“Şimali İranda sovet sənaye müəssisələrinin təşkili haqqında” SSRİ Nazirlər
Sovetinin, iyunun 21-də “Şimali İranda neft geoloji-kəşfiyyat işlərinin
aparılması haqqında” Dövlət Müdafiə Komitəsinin qərarlarını imzalamışdı.
Avqust ayından ÜİK(b)P MK Siyasi Bürosunun qərarında nəzərdə tutulan
Azərbaycan Demokrat Partiyasının yaradılmasına hazırlıq işləri başlanmışdı.
Sentyabrın 7-də Təbrizdə İran Xalq Partiyasının – Tudənin Azərbaycan əyalət
təşkilatı öz konfransında bütün təşkilatla yeni yaradılacaq partiyanın tərkibinə
daxil olmaq haqqında qərar qəbul etdi. Oktyabrın 2-də Təbrizdə Azərbaycan
Demokrat Firqəsi adlandırılan partiyanın birinci təsis qurultayı oldu. Partiyaya
sədr seçilmiş Pişəvərinin və onun silahdaşlarının rəhbərliyi altında Azərbaycan
Milli Muxtar Vilayətinin yaradılması istiqamətində hərəkat başlandı.