9
I Fəsil
§ 1. SÜXURLARIN MİNERAL TƏRKİBİ
Hər hansı maddənin fiziki xassələri onun quruluşundan və
kimyəvi tərkibindən ayrılıqda öyrənilə bilmədiyindən süxurlar
özlərini struktur və kimyəvi tərkibinə görə çox hallarda olduqca
mürəkkəb, çox komponentli aqreqat kimi aparır. Bu baxımdan
süxurların aqreqat halı məcbur edir ki, onun fiziki xassələrini
öyrəndikdə quruluşuna və kimyəvi tərkibinə daha dəqiq diqqət
yetirilsin.
Süxurlar molekulyar qüvvə ilə qarşılıqlı təsirdə olan mineral
hissəciklərinin
aqreqatıdır.
Minerallar
isə
təbii
kimyəvi
birləşmələrdir. Təbii əmələ gələn lər bir-birindən kimyəvi tərkibinə,
daxili quruluşuna və fiziki xassələrinə görə fərqlənən birləşmədir.
Mineralı təsvir edən əlamətlər kristalın dənənin formasıdır,
bərkliyidir, möhkəmliyidir, bütövlüyüdür, qırılma xüsusiyyətidir,
rəngidir, parıltısıdır və ikinci dərəcəli xassələridir.
Mineralların çox hissəsi kristallik quruluşa, yəni tam daxili
molekulyar struktura malikdir. Az hallarda amorf cisim kimi
minerallara da rast gəlinir: məsələn, silisium oksidin bir neçə
müxtəlifliyi ilə vulkanik şüşə və s.
Hal-hazırda 3000-ə qədər mineral məlumdur. Bu minerallardan
çoxu təbiətdə çox az yayılmışdır, yalnız onların 20-ə yaxını Yer
qabığında toplanmışdır və süxurun tərkibinin əsasını təşkil edir. Əs-
asən bu minerallar süxurların tipini müəyyən edir və süxur əmələ
gətirən minerallar adlanır. Məsələn, qranatın tərkibi əsasən çöl
şpatından, mikadan və kvarsdan ibarətdir. Həmçinin, göstərmək
lazımdır ki, eyni bir mineral bir süxurda əsas mineral ola bilər, digər
süxurda isə ikinci dərəcəli. Məsələn, kvars qranatda əsas mineraldır
və qabbroda isə ikinci dərəcəlidir.
Süxurların əsas tipləri. Süxurlar əmələ gəlmə şəraitindən asılı
olaraq
maqmatik, çökmə və metamorfik qruplara bölünür.
Birinci qrup süxurlar ərimiş maqmanın bərkiməsi ilə
maqmanın Yerin dərin qatlarında yavaş soyuduqda intruziv süxurlar
əmələ gətirir, o iri kristallik quruluşa malikdir. Bu süxurlara: