Yaqub məĞrur vəTƏn namiNƏ Bakı
Yüklə 3,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
11 Yaqub Məğrur Vətən naminə Başçı ilə razılaşdırım, həm də mərkəzi kitabxananın direktoruna tapşırım ki, çadır şəhərciyinə köçürüləcək kitabxananı və digər inventarları hazırlasınlar. – Yaxşı, çox sağ olun, Rəfiqə xanım, görü - şənədək!-deyib dərhal cadır şəhərciyinə qayıtdım. Olanları həyat yoldaşıma danışdım. Onun necə sevindiyini gördükcə, qəlbim fərəh hissiylə dolur, özümü dünyanın ən xoşbəxti hesab edirdim. Məlahət xanım isə, həyatda mənə bəxş etdiyi övladlarımızla birlikdə çadır evimizin beş addımlığındakı kərpic binanın daxilini, yəni kitabxananı yerləşdirəcəyimiz otaqları münasib vəziyyətə uyğunlaşdırmağa başladılar. Səhər tezdən əvvəl redaksiyaya baş çəkdim. Na- hardan sonra baş redaktordan icazə alıb, mədəniyyət şöbəsinə getdim. Rəfiqə xanım məni görcək, “bəs niyə gəlib çıxmırsan? Artıq hər şey hazırdır”-dedi. - Rəfiqə xanım, inanmazdım ki, bütün məsələlər belə operativ şəkildə həll olunsun. Odur ki, gərək bağışlayasınız! – deyə cavab verdim. O, məni yanındakı cüssəli kişiyə təqdim edəndən sonra dedi: - Yaqub müəllim, rayon Mərkəzi Kitabxanalar Sis- teminin direktoru Əkbərağa Qurbanovla tanış olun! Biz əl verib tanış olduq. Rəfiqə xanım sözünə davam etdi: - Hə, Əkbərağa müəllim, artıq gecdir, di tərpənin! Qızları da götür, qoy kömək eləsinlər! - Baş üstə! Rəfiqə xanım üzünü mənə tutub dedi: - Yaqub müəllim, sabah yoldaşınızın müvafiq sənədlərini gətirin, kitabxananı onun adına sənədləşdirək! - Oldu, Rəfiqə xanım! Həmin gün kitabxananı bütün avadanlıqları ilə birlikdə avtomobilə yığıb, çadır şəhərciyinə gətirdik. Əkbərağa müəllim altı nəfər xanım işçisi ilə birlikdə kitabxananın daşınmasında və hətta yerbəyer edilməsində mənə yaxından kömək etdilər... Beləliklə mənim fəaliyyət qrafikim elə müəyyənləşdi ki, həftənin beş gününü redaksiyada, sonuncu iki istirahət gününü isə kitabxanada keçirməli olurdum. Kitabxananın oxucularının sayı çox idi. Lakin günün sonuna doğru kitabxana boşalır və mənim sərbəst vaxtım yaranırdı. Bu anda, sanki ilham pərilərim qonaq gəlir və məni poeziya aləminə çəkib aparırdı. Bu hal gələcək yaradıcılığımın məhək daşına çevrildi və mən kitabxanada xeyli şeirlər yazdım. Üstəlik kitabxananın nəzdində “XUDAFƏRİN NƏĞMƏLƏRİ” Ədəbi Birliyi yaratdım. Çadır şəhərciklərində yaşayan onlarla şair təbiətli insanları poeziya dərnəyinə cəlb etdim. Hər ayda bir dəfə dərnək üzvlərinin ümumi yığıncağını küçirir, şeirlərini dinləyir, qafiyələrində düzəlişlər edir, “MƏHSUL” qəzetində çap olunması üçün seçimlər edir və bu şeirləri dərc elətdirirdim... O vaxt “MƏHSUL” qəzeti A-3 formatında, dörd səhifəlik çap olunurdu. Dərc edilən yazılar isə, əsa - sən rayonda mədəni-kütləvi tədbirlərin keçirilməsinə və tikinti-abadlıq işlərinin aparılmasına, eləcə də təsərrüfatlarda əkinçiliyin və heyvandarlığın inkiş - afına və s. həsr olunurdu. Mənim işə məsuliyyətlə yanaşmağım və yazdığım 12 Yaqub Məğrur Vətən naminə 13 Yaqub Məğrur Vətən naminə yazılar, artıq Həmdulla müəllimin xoşuna gəlirdi. Odur ki, elə növbəti ayda məni xüsusi müxbir vəzifəsinə keçirdi... Artıq üç ay idi ki, mətbuatda çalışırdım. Qəzetin materiallarının hazırlanmasına yaxından kömək etməklə bərabər, doğma yurd həsrətli, hicran yanğılı şeirlər də yazmağa başlamışdım. Hətta yeni yazdığım ilk “ÇADIRDA” şeirini baş redaktora təqdim edəndə, oxumamışdan əvvəl “kimin şeiridir?”-deyə soruşdu. “Şeirin son bəndində müəllifin adı yazılıb”- dedim. Həmdulla müəllim şeiri oxuyandan sonra eynəyinin üstündən məni süzə - süzə dilləndi: - Əşi, sənin şairliyin də var? Çox orijinal şeirdir. Xırda qüsurlarını da düzəltsən lap əla olar. Mən cürətlənib soruşdum: - O dediyiniz qüsurlar düzəlsə, şeiri qəzetdə dərc edərsinizmi? Həmdulla müəllim gülümsünüb suala sualla cavab verdi: - Əlbəttə! Yurd həsrətli şairin şeirini dərc etməmək olarmı? Mən daha da cəsarətlənib, işə düzələndən bəri qəlbimdə qövr eləyən fikri dilə gətirdim: - Hörmətli Həmdulla müəllim, çadır şəhərciyində mənim kimi şair təbiətli insanlar çoxdur. Onların da mətbuatda dərc oluna bilən kifayət qədər dəyərli şeirləri var. Hətta “XUDAFƏRİN NƏĞMƏLƏRİ” Ədəbi Birliyi də yaratmışıq. Odur ki, icazə versəniz, həm dərnək üzvlərimizin, həm də yerli şairlərin şeirlərini dərc etmək üçün qəzetimizin bir səhifəsini poeziya guşəsinə çevirərik. - Axı qəzetimiz dörd səhifədən ibarətdir. Onun da bir səhifəsini poeziyaya ayırsaq, rayonun ictimai- siyasi, sosial-iqtisadi və mədəni-kütləvi xəbərlərini bəs harda dərc edəcəyik? Mən nə deyəcəyimi bilmədim. Baş redaktor isə, bir qədər tərəddüddən sonra öz sualını özü cava - blandırdı: - Eybi yox, bu, doğrudan da vacib məsələdir. Bu barədə cənab başçı ilə danışaram. Əgər çap üçün maddi vəsaiti artırarsa, biz də qəzetin səhifələrini artırarıq. Sənin bu istəyin də reallaşar. - Çox sağ olun, Həmdulla müəllim! - deyə hüdud- suz sevincimi onunla bölüşdüm. ...Qəzetimizin növbəti sayı çapa hazırlanarkən baş redaktor bildirdi ki, bir səhifəni poeziya guşəsi üçün ayırmışam, şeirlərinizi dərc etdirə bilərsiniz. Qəzetin həmin sayında “XUDAFƏRİN NƏĞMƏLƏRİ” Ədəbi Birliyi təqdim edir” səhifə başlığı altında dərnək üzvlərimizin şeirləri dərc edildi və böyük rezonans doğurdu. Belə ki, yerli yazarlar da çap olunması üçün şeirlərini dərhal redaksiyamıza təqdim etdilər. Növbəti saylarımızda onlrın da şeirlərini dərc elədik. Bu minvalla iki il “MƏHSUL” qəzetində çalışdım. Xırda həcmli çox sayda şeirlərimdən əlavə, real fak- tlar əsasında Qarabağ olaylarından bəhs edən “ANA SEVGİSİ” poeması da yazdım. Ancaq əsər həcmcə böyük olduğuna görə onu qəzetdə hissə-hissə dərc etdirmək fikrindən vaz keçdim. Nəhayət, 1998-ci ilin əvvəlində Bakıya köçməli oldum. Şəhərdə məskunlaşandan sonrakı günlərin birində Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə yollandım. “SAHİL” parkının kənarındakı küçə ilə ad - 14 Yaqub Məğrur Vətən naminə Yüklə 3,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|