Yazıçı-publisist, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü m əsləhətçi redaktor
b əbəyi kimi qorumaq, dövlətə və xalqa sədaqətlə xidmət
Yüklə 0,59 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bunun üçün elə V ətən oğul və qızlarının mayası misilsiz istək və saf m əhəbbətdən güc, qüvvət alan geniş vətəndaş ürəyi və
23 b əbəyi kimi qorumaq, dövlətə və xalqa sədaqətlə xidmət etm ək, qanunlara hörmətlə yanaşmaqdan başlanır. O zaman burada əxlaqi, siyasi, ictimai və digər mənbəələr- d ən qidalanan hisslər də bu duyğuların arasında özünə yer alır. Yalnız Vətənin iqtisadi və siyasi maraqlarını müdafiə edən, onun sevincin ə sevinən, kədərinə kədərlənən, ən çətin anlarda V ətənə arxa-dayaq duran, cəsur, möhkəm iradəli, Koroğlu hün ərli, Mübariz ruhlu oğulları, Həcər, Nüşabə və Salatın qeyr ətli qızları bu şərəfə nail ola bilərlər. Bu yazıda adını ç əkdiyim və çəkə bilmədiyim saysız – hesabsız mənafeylərdən v ə keyfiyyətlərdən qidalanan, eləcə də ruhlanan Azərbaycanın minl ərlə cəsur, qorxmaz igid oğul və qızları ilə fəxr etməyə d əyər. Bu şəxslər millətini, Vətənini, torpağını hədsiz dərəcə- d ə sevməyə layiq, özlərini əsl xoşbəxt vətəndaş saymağa qadir c əsur insanlardır. “M ən Vətənimi sevirəm.” – deyən şəxs öz üzərinə böyük öhd əliklər götürməyə borcludur. Həmin insanın hər şeydən əvvəl gərək möhkəm səbri və iradəsi olsun. Bu sevgini qarşıya qoyduğu məqsədi, öz işi ,əməli ilə göstərmək istəyinə qadir olan bel ə adamların, saf bulaq suyu kimi mənəvi saflığı olmalıdır. O, möhkəm ürəyə, polad iradəyə, tükənməz səbr və dözüm ə malik olmalıdır. Eyni zamanda onun Vətən uğrunda ölüm ə getmək, istəyinin çin olması üçün o, hər an cəsarətli ad dımlar atmağa hazır olmalıdır. Belə cəsurların heç vaxt tük ənməyən və sönməyən etibarı və sədaqəti yüksək keyfiy- y ətli, saf polad kimi möhkəmlik tələb edir. Bunun üçün elə V ətən oğul və qızlarının mayası misilsiz istək və saf m əhəbbətdən güc, qüvvət alan geniş vətəndaş ürəyi və misilsiz h əvəsi və istəyi olmalıdır. Vətənin hər bir övladın- da bu əlamətlər və ya xüsusiyyətlər varsa deməli Vətən h əmişə sevilir. Gecə-gündüz onun sərhədləri əsgərlər tərə- find ən düşmənlərdən göz bəbəyi kimi qorunur. Bu torpaq yorulmaq bilm əyən zəhmətkeş əllərin sayəsində isə nəinki 24 ilb əil, günbə-gün, hətta saatbasaat irəli, uğurlu və parlaq inkişafa doğru gedir. V ətənimiz Azərbaycanın iqtisadi və sosial inkişafında, onun s ərhədlərinin gecə-gündüz qorunmasında gənclərin rolu böyükdür. Bu rol günd ən-günə qloballaşan dünyamızda nəinki h ər gün , bəlkə də saatbasaat artır. HAŞİYƏ. Azərbaycan ədəbiyyatının və dilinin ən qədim yazılı abidəsi, XI-XII əsrin yadigarı olan “Kitabi-Dədə Qor- qud” da v ətənpərvərlik, eləcə də Vətən, torpaq uğrunda göstə- ril miş qəhramanlıq sujetlərini saymaqla qurtarmaz. Bu ölməz s ənət əsəri respublikamızın bu günkü gənclərinə ən gözəl nümun ədir. Bu ölməz ədəbi salnamədə yaşlı insanlarla bərabər Böyr ək, Budac, Uruz, Əmran və başqa igid gənclərdən də söhb ət açılır. M əlumdur ki, bu ədəbi bədii incinin – eposun 12 boydan 9-u g ənclərə həsr olunmuşdur. Əsərin sujetindən görünür ki, XI-XII əsrlərdə el adətinə görə igidlik, qəhrəmanlıq göstərmə- yinc ə gənclərə ad verilməzdi. Rəsmi advermə mərasimi isə bel ə təşkil edilərdi: Əvvəlcə geniş ərazidə el ağsaqqalarından ibar ət böyük məclis qurulardı. Məclisə igidlik və ya qəhrə- man lıq göstərmiş bütün gənclər dəvət edilərdi. Sonra Dədə Qorqud m əclisə təşrif buyurardı. O, hər igidin ayrı-ayrılıqda göst ərdiyi qəhrəmanlıqları bir-bir sayaraq açıb göstərirdi. Onla rın bütün sahələrdə göstərdikləri qəhrəmanlıqları məclis ağsaqqallarının və digər iştirakçıların nəzərinə çatdırardı. N əticədə dəvət edilmiş igidlər göstərdiyi qəhrəmanlığa və r əşadətə görə məclisdəkilərin alqışlarını qazanar və onlara müvafiq adlar qoyulardı. HAŞİYƏ. “Günəşdən nur alanlar” bədii-publisistik kita- bım çapdan çıxandan sonra onu oxuyan şair dostlarım mənə yarı zarafat, yarı gerçək dedilər ki, “sənin yazdığın əksər şeirlərdə Vətənə, torpağa, insanlara olan məhəbbət və sevgi hissl əri nədənsə çox qüvvətli alınıb.” Cavab verdim ki, bunu 25 m əndən yox tənqidçilərdən və oxuculardan soruşun. Sonra isə dostlarım verdikləri sualı özləri də belə cavablandırdılar: “Görünür şeir yazan zaman məhəbbət və sevgi mövzusuna başlayan kimi bizim duya və görə bilmədiyimiz hissləri sən aydınlıqla görüb onları canlandıraraq qələmə ala bilirsən. Mən “bunu Qadir Allahdan başqa heç kim bilə bilməz” deyib həmin söhb əti bağladım və söhbətin mövzusunu dərhal dəyişdim. M ənim zənnimcə gözəl şeir yazmaq, həzin müsiqi b əstələmək, ürəkləri fəth edən rəsm əsəri çəkmək ruhun coşğunluğu ilə bağlıdır. Ədəbiyyat və incənət sahəsində hər hansı əsər yaratmazdan əvvəl həmin mövzunun sujet xətti mü əyyən edilir. Əgər bu xətt bütünlüklə ürəkdən süzülüb gələn möht əşəm sevgi və məhəbbət hissləri ilə qana, cana işləyibsə onda mü əllif öz yaradıcılığında çətinliklə də olsa yüksək müv əffəqiyyət qazanmağa nail ola bilir. Aşıqlar demişkən sevgi gözdən və ürəkdən su içir və qidalanır. Əyər gözlə hər şeyi qara rəngdə deyil, öz rəngində görs ək, ürəkdə isə Vətənə, torpağa qarşı istək qabiliyyəti olsa bu sevginin qarşısını Fələkdən başqa heç kəs ala bilməz. V ətəni təkcə insanlar deyil, quşlar da sevirlər. Bunu bir dostumdan eşitdiyim qısa bir lətifə ilə oxuculara izah etməyə çalışacağam. HAŞİYƏ. Belə rəvayət edirlər ki, bir bülbülü uzun müdd ətdən sonra qəfəsdən açıb çölə buraxırlar. Bu vaxt elə bil dünyanı ona verirlər. Quşun ürəyi az qalır ki, sevincindən parça- parça olsun. O, c əld qanad açıb uçaraq yaxınlıqdakı kolluqda bir qaratikan kolunun üstünd ə oturur. Bülbül kolu öp ə-öpə sanki uzun müddət qürbətdə olub Vətəninə təzəcə qayıdan insan kimi gözlərindən sevinc yaşları axıdır. Ürəkləri ağrıdan qəmli səslə bu mahnını oxumağa başlayır: V ətən, Vətən, ay Vətən Yoxdu s ənə tay Vətən !.. Yüklə 0,59 Mb. Dostları ilə paylaş:
|