250
ANTİK ƏDƏBİYYAT VƏ BİZ
Hansı limana yan alacağını bilməyən gəmi üçün heç
bir külək arxadan əsməyəcək.
Seneka.
Dünya ədəbiyyatı tarixində ilk mərhələlərdən biri ki-
mi antik ədəbiyyat haqqında istər filoloqlar, ədiblər, is-
tərsə də digər elm sahələrinin, o cümlədən ictimai-siyasi
həyatın tanınmış simaları zaman-zaman kifayət qədər
yazıblar, deyiblər. Buna rəğmən o hələ də ciddi elmi araş-
dırmalar predmetidir, hələ də bir çox dünya şöhrətli şəx-
siyyət bu və ya digər məsələ ilə bağlı kütləvi çıxışında on-
dan dürlü-dürlü sitatlar gətirir, müasir ədəbiyyyat onun
klassik mövzularını müxtəlif yeni formalarda işləməkdən
usanmır. Bir sözlə, antik ədəbiyyat artıq 2500 ildən ar-
tıqdır ki, savadlı, mədəni, geniş dünyagörüşlü, zövqlü,
mütaliəli insanların dilindən, əlindən və gözündən düş-
mür. Görəsən niyə? Axı niyə reallığı hələ də mübahisə
obyekti olan qoca kor aed Homerin “İlliada” və “Odisse-
ya” kimi ilk baxışdan bir qədər primitiv, yorucu görünən
epopeya-dastanları müasir oxucunun diqqətini çəkir, özü
də o dərəcədə ki, hər qəpiyinin qiymətini bilən bəzi müa-
sir nəşriyyatlar çapına milyonlarla vəsait ayırmaqdan çə-
251
kinmirlər? Yaxud antik mifologiya – ucu-bucağı görün-
məyən, bitib-tükənməyən okean, elə bir hüdudsuz mən-
bə ki, nəinki antik, hətta Yeni Avropa ədəbiyyatı, incəsə-
nəti, rəssamlığı, heykəltaraşlığı onun üzərində ucalmış-
dır və hələ də ucalmaqdadır. İnsanlar Luvr muzeyində
nümayiş etdirilən, təqr. e.ə. 120 ildə mərmərdən yonul-
muş və günümüzə qədər təəssüf ki zədəli halda gəlib çat-
mış (qolları yoxdur) miloslu Veneranın gözəlliyi qarşısın-
da hələ də donub qalırlar. Iki minillik zaman ərzində in-
sanları heyrətdə qoyan bənzərsiz gözəllik!
... antik ədəbiyyat haqqında yazarkən ağıla o qədər çox
şey gəlir ki, hardan başlayıb harda qurtaracağına, fikirlə-
rini nizama salmağa çətinlik çəkirsən... şəxsən məndə belə-
dir... bir tərəfdən də sanki başının üstündə Homerin,
Hesiodun, Esxilin, Sofoklun, Evripidin, Aristofanın, Lukresi-
nin, Horasinin və daha neçə-neçə nəhəngin ruhları topla-
şıb yazdıqlarına göz qoyurlar... hər sözü yüz dəfə ölçüb-
biçməli olursan, yazdıqlarından daha çoxunu pozursan, elə
bil lövhə önünə çıxmış dərsini zəif oxuyan şagirdsən... ümu-
miyyətlə, bu ədəbiyyatdan yaxşı xəbərdar olanlar üçün
yazmaq həmişə çətin olub və tam əksinə... hər ayda bir ro-
man yazanlar adətən dünya ədəbiyyatından, başlıca ola-
raq da antik ədəbiyyatdan xəbərsiz olanlardı... o dahilərin
yazdıqları cild-cild əsərlərdən, yaratdıqları neçə-neçə ob-
razlardan, bildirdikləri o qədər fikrilərdən sonra yenə də
belə asanlıqla və sürətlə səhifələri qaralaya bildiklərinə
görə...
252
Qədim yunan və Roma ədəbiyyatını dünyada ilk sis-
temli inkişaf edən, çoxpilləli, çoxnövlü ədəbiyyatdır. Əl-
bəttə, bunu deyərkən heç də daha öncə Şərqdə yaradıl-
mış qədim Misir, Finikiya, Şumer-Akkad ədəbi nümunə-
lərini unutmuruq. Lakin antik ədəbiyyatın onlarla müqa-
yisədə istər ideya-məzmun, istərsə də bədii keyfiyyətlər
baxımından kifayət qədər üstün olması şəksiz-şübhəsiz-
dir və bunu zaman-zaman klassik filologiya ilə peşəkar
məşğul olan bir çox alim təsdiq etmişdir (O. Qruppe, M.
Laqranje, D. Hoqart, B. Remsey və b.). Qədim Şərq ədə-
biyyatı yazılı deyil, şifahi ədəbiyyat formasında antik
ədəbiyyata müəyyən təsir göstərmiş və bunu biz sifahi
xalq ədəbiyyatı nümunələrində, ilk növbədə mifologiya-
da görə bilərik (məs., Yaxın Şərq mənşəli finikiyalı Kadm,
misirli Danay haqqında miflər və s.). Lakin şifahi ədəbiy-
yat ümumən antik ədəbiyyatın yalnız ilk, alt qatıdır. Bu
bünövrənin üzərində möhtəşəm, dəbdəbəli və rəngarəng
bina ucaldılmışdır ki, onun tayı-bərabərini heç bir qədim
xalqın ədəbiyyat tarixində görə bilmirik. Qədim dünyada
antik ədəbiyyat qədər çoxnövlü ikinci ədəbiyyat tapmaq
imkansız. Poeziyanın, dramın, nəsrin müxtəlif janrlarını
və bu janrlarda yaradılmış bir-birindən fərqli nümunələ-
ri biz ilk dəfə məhz qədim yunan və Roma ədəbiyyatında
görürük. Antik ədəbiyyat heç vaxt təkrarlanmayı sevmə-
yib, təkrarlanıbsa da, bunu köhnə mövzuya zərurət ya-
randığı üçün, həm də yeni dövrün tələblərinə uyğunlaş-
dıraraq, yeni bədii çalarlar qataraq edib. Rəngarənglik də
məhz buradan yaranırdı. Məs., antik dramaturqların bir
253
çoxu çar Edip mifindən yazmışlar, lakin bu əsərlərin heç
birində təsvir olunan faciə digərinə bənzəmir. Başqa söz-
lə, müxtəlifliyə can atmaq, köhnədən bəhrələnməklə
mütləq nəsə yeni fikir bildirmək, yeni obraz yaratmaq
xüsusiyyəti məhz antik ədəbiyyatda ümumən yaxşı ədə-
biyyatın səciyyəvi cəhətlərindən birinə çevrildi.
...antik ədəbiyyatı mükəmməl bilən həqiqi ədəbiyyatın
nə demək olduğunu doğru anlayır... ədəbiyyat nəzəriyyəsi
əlbəttə əsas elmi bilikləri verir, fəqət... ədəbiyyatın praktik
duyulması ilk növbədə mütaliədən asılıdı... dünya ədəbiy-
yatının mütaliəsi isə mütləq antik ədəbiyyatdan başlama-
lı... özü də mütaliə deyəndə dərsliklərin, yaxud müxtəlif
müntəxəbatlardakı qısa parçaların oxunmasını nəzərdə
tutmuram... antik mətnlər bütünlükdə oxunmalı, həm də
orijinaldan mümkün qədər dəqiq tərcümədə... indi isə özü-
nüzə sual verin ki, hazırda bunu edən çoxmu insan tanıyır-
sız?.. şəxsən mən, yox... hətta universitetlərin filologiya fa-
kültələrində oxuyan tələbələr arasında antik ədəbiyyatı
bütünlükdə oxuyan çox az adam tapmaq mümkündü... bu
tələbələrin bir qismi isə sonradan ya yazıçı olur, ya da tən-
qidçi və yazdıqları istər bədii, istərsə də ədəbi-tənqidi yazı-
larında qədim ədəbiyyadan xəbərsiz olduqları tez-gec üzə
çıxır... müxtəlif formada... bir də görürsən antik müəlliflər-
dən bir neçəsində gen-bol rast gəlinən hansısa fikri özləri-
nin yaratdıqları aforizm kimi müasir oxucuya təqdim edir-
lər... hamı da başlayır bəh-bəhlə tərifləməyə... az qala döv-
rümüzün dahisi elan edirlər... nə deyəsən?.. o adam bəlkə
Dostları ilə paylaş: |