-Ə, mən bilsəydim, onun ayaqların təmizlərdim.
Müşkünaz xanım öz hərəkətlərindən xəcalət çəkdi. Qo
ca dedi:
-Oğul, bu sözdən varındımı? Gənə de gəlsin.
Aldı Cəfərullah:
Başına döndüyüm şahın bajanı,
Şahın tövləsinə yol budu, tanı.
Deyirdin həftiyə olaram qanı,
Həftən ilə döndü, ay nədən oldu?
Cəfərullah əlavə elədi:
-Qoca, adın nədi? Indiyətən soruşmamışam.
-Oğul, adım Solaxqəydi. Ancaq qulaq as, sözünün cava
bın verim, sonra bilərsən.
Aldı Ələsgər:
Neçə sütun, neçə qəndil vuruldu?
Sən kimsən, mən kiməm, kimdən soruldu?
Elmin müəmması harda duruldu,
Ustadlar ustadı ay nədən oldu?
Aldı Cəfərullah:
Gözəl şahım bizi saldı bir saya,
Rəhm elə sən mənim tək beyııəvaya,
Abbas deyər, sirr qaldım xudaya,
Pərim bir bəşərdi, ay nədən oldu?
Ələsgər dedi:
-Oğul, o sözü Abbas açmayıb, bə mən necə açım?
Aşıq Cəfərullah dedi:
-Abbas mənəm, söz də mənimdi. Elə biz də bunu gəzir
dik, aça bilmədin, sazı qoy yerə!
Qoca dedi:
-Oğul, sən ki, alimsən, qulaq as deyim.
Bir qoca aşığam, intizarım var,
Alim sənsən, məni eylə xəbərdar,
Elmi hardan tapdı cümlə aşıqlar,
Şeir müəmması ay nədən oldu?
102
Aşıq Cəfərullahla Aşıq Əsədullah belə qərara gəldilər
ki, göyçəli Aşıq Ələsgərin bağlı bəndini bu qocaya desinlər.
Bəlkə onunla bu qocanı bağlıya bilsinlər.
Usta Əsədullah dedi:
-Cəfərullah, götür o sözü de!
Aldı Cəfərullah:
Altı gündə dünya neçə don geydi,
Nə üstə əyləşdi bərqərar oldu?
Əzəl kimlər oldu Turun bənnası,
Ulduzlar nə təhər yerbəyer oldu?
Solaxqəy dedi:
-Oğul, o söz ki, deyirsən, bə demirsən birdən söz sahibi
böyürdən çıxar, onda neynərsən?
Cəfərullah dedi:
-Nəhlət sana şeytan, tərs ki, tərs. Nə tərsinə aşığımış. A
qoca, fikrin var bunu da açasan? Sazı bəri ver!
Solaxqəy dedi:
-Qulaq as, oğul!
Aldı Solaxqəy:
Altı gündə dünya iki don geydi,
Gavi-mah üstündə bərqərar oldu.
Haqq özü olubdu Turun bənnası,
Ulduzlar göy üstə yerbəyer oldu.
Aldı Cəfərullah:
De, neçədi müqərrəyin mələyi,
Onların içində hansıdı bəyi?
Nə canlı, nə cansız, ərşin dirəyi
Nə ilə çalındı, mötəbər oldu?
Aldı Solaxqəy:
Onaltıdı müqərrəyin mələyi,
Hümisədi onun içinin bəyi,
Nə canlı, nə cansız, ərşin dirəyi
Salavat çalındı, mötəbər oldu.
103
Aşıq Cəfərullah:
Ələsgər agahdı etiqadından,
Yer də xəbərdardı göy büsatından,
Haqq ilə peyğəmbər əhvalatından
islamam deyənə nə xəbər oldu?
Solaxqəy dedi:
-Oğul, o sözü Ələsgər açmayıb, mən necə açım, özü də
Ələsgər kimdi, onu camaatnaıı tanış eliyə bilərsənmi?
Aşıq Cəfərullah öz ustadı Aşıq Əsədullahı Ələsgər yeri
nə camaata tanış elədi və dedi:
-Çox bizim başımızı ağrıtma, uzun-gödək danışma, biz
bildik sən bunu açan deyilsən, sazı ver bura!
Aldı Solaxqəy, görək bu cavabda necə dedi:
Ələsgər agahdı ehtiqadmdan,
Yerdə xəbər verər göy büsatından,
Tut oruc, qıl namaz, ibadətindən
islamam deyənə bu xəbər oldu.
Aşıq Cəfərullah sazı ortaya qoyub əyləşdi. Müşkünaz
xanım dedi:
-Bu qoca döyülmüş ha... Çox ola qırx yaşı ancaq olar
mış. Bilseydim belədi, mən bu aşığa başqa cür hörmət elərdim.
Müşkünaz xanım öz yerində corab bəzəməkdə olsun,
aldı görəh ustadlar ustadı Aşıq Əsədullah Solaxqəyə nə dedi:
Əsədullah:
Solaxqəy aşıqsan, az düşünürsən,
Qeyli-qallı bir bazara düşərsən,
Altmış yaşda təzə şəyird olmusan,
Çovğuna, borana, qara düşərsən!
Aldı Solaxqəy:
Məğrurluq eləyib, ustadam demə,
Bir gün olar sən də dara düşərsən,
Baş tiilək deyilsən, çolpa balasan,
Sürbədən ayrılıb, tora düşərsən.
104
Aldı Əsədullah:
Nabələdsən aşıxlığıh işinə,
Dözəmməzsən mən tək nər savaşma,
Yönünü salaram dağlar başına,
Vəzifəndən tez kənara düşərsən!
Aldı Solaxqəy:
Alcaxda əyləşib, dırmaşma başa,
Tülküsən, aslanla girmə savaşa,
Gəl yapışma gücün çatmayan daşa,
Götürə bilməzsən, zora düşərsən!
Aldı Əsədullah:
Əsədullahla sən girmə meydana,
Mərd iyidi gərək tək doğsun ana,
Şagirdli, ustalı sallam zindana,
Gözü yolda intizara düşərsən!
Aldı Solaxqəy:
Sən çəkmə Nağının işvə-nazını,
Zimistana döndərərəm yazını,
Soyaram libasın, allam sazını,
Yal, quyruğu qırxıx, yola düşərsən!
Əsədullah söz tapmayıb, sazı yerə qoydu.
Solaxqəy dedi:
-Oğul, deyirdin Ələsgər mənəm, indi qulaq as, gör
Ələsgər kimdi?
Aldı Solaxqəy:
Saxla dilin, özün üçün yağıdı,
Aşıq Ələsgərin odlu çağıdı,
Alar caynağına, səni dağıdı,
Göydən yerə parça-para düşərsən!
Xalq, hamı Ələsgəri tanıyandan sonra, xələt xələt üstün
dən töküldü. Aşıq Ələsgər dönüb baxanda gözləri Müşkünaz
xanımı gördü. Aldı, Müşkünaz xanımın tərifini görək necə de
di:
105
Səhər vaxtı mah camalın görəndə
Xəstə könlüm gəldi saza, Müşkünaz!
Sona tək silkinib göldən çıxanda
Bənzəyərsən quba, qaza, Müşkünaz!
Könül gördü, ürək dərdü vərəmli,
Səni gördüm səxavətli, kərəmli,
Bir mirzə lazımdı əli qələmli,
Mən deyəm, vəsvini yaza, Müşkünaz!
Hər tərəfin bənövşəli bağ olsun,
Həmişə yediyin bal, qaymaq olsun,
Sağ-solunda qardaşların sağ olsun!
Corabları yaxşı bəzə, Müşkünaz!
Ötkün sözüm, kəskin bəxtim olaydı,
Ağ otaxda zərri taxtım olaydı,
Ələsgərəm cavan vaxtım olaydı,
Qəddim, əyib qədri-qəza, Müşkünaz!
Bununla söz tamam oldu. Ələsgər Əsədullahnan Cəfərul-
lahın sazını alıb, Müşkünaz xanımın peçinə odunlux verdi.
106
Dostları ilə paylaş: |