Yusif səFƏrov naxçivan aşiqlari
Yüklə 0,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ŞAİR QOCALANDA QƏRİ GÜLƏRMİŞ
Kim yandırdı kimin dü balü pərin? Ustadı yolunda ю т qoydu sərin? Kimlər dedi ustadına afərin? Biri mimdi, biri çimdi, üçü nə? Allah peyğəmbərə göndərdi salam, Onların şənində oxur kim kəlam? Beş ulu peyğəmbər, dəftəri-aləm, Biri Nuhdu, bir İbrahim, üçü nə? ' % İsmayıl der, budu sözün kutahı, Heydərə qul olan heç çəkməz ahı, Dilində vird eylə kalamullahı, Əməl eylə beş vaxtının üçünə. ŞAİR SURXAY Surxay Əbdüləli oğlu Quliyev 1914-cü ildə Şahbuzun Zırnel kəndində anadan olub. 1961-ci ildən ömrünün sonuna- dək Şahbuz rayonunun Badamlı qəsəbəsində yaşayıb. El şairi kimi tanınıb. Heca vəznində şeirlər yazıb. Şeirlərinin bir hissəsi “Zor bulağın zümzüməsi”(Bakı, Nurlan, 2003) adlı ədəbi alma naxda çap olunub. Bir neçə şeiri də burada təqdim olunur. Şair Surxay 2003-cü ildə vəfat edib. ŞAİR QOCALANDA QƏRİ GÜLƏRMİŞ Şair Surxayın dediyinə görə, biçinə gedərkən bir qoca qadın ona gülüb,- “sən qoca kişisən, necə işləyirsən?”-deyib. O da bu səbəbdən aşağıdakı şeiri yazıb. Olmayıb ki, namus-arı gülərmiş, Üz qırışıb rəngi sarı gülərmiş, Şair qocalanda qəri gülərmiş, Gülməliyəm, yox günahım gülgünən, Mən qocayam, sən də qəri, bilginən. Qış havası ola bilməz yaz kimi, Zahirini bəzəmisən qız kimi, Daxilində soyuqluğun buz kimi, Gülməliyəm, yox günahım, gülgünən, Mən qocayam sən də qəri, bilginən. Sürmədən çəkmisən qara qaşın var, Hazır məzar torpaq üstə daşın var, Mənim yetmiş, sənin səksən yaşın var, Gülməliyəm, yox günahım, gülgünən, Mən qocayam sən də qəri, bilginən. 126 MƏN Söyləyirəm sizə gördüyüm günü, İsti yay gününün gecəsiyəm mən. Sözü irəlidə, özü geridə, Adsız şairlərin neçəsiyəm mən. Bir neçə sözümü dillərə saldım, Dostların dilində nişanə qaldım, Dünyada nə gün gördüm, nə kam aldım, Ölüm şərbətini içəsiyəm mən. Mən Surxayam can qalmadı canımda, Zəhər yer eləyib sümük-qanımda, Dəftərim, qələmim qaldı yanımda, Özüm bu dünyadan köçəsiyəm mən. QOCALDIM Fələk qələmini tərsinə çaldı, Tapammadım ona çarə, qocaldım. Yoxsulluq üstümü duman tək aldı, Ağ günü eylədi qarə, qocaldım. Baxdım taleyimə, baxdım özümə, Baxdım öz yazdığım cümlə sözümə, Tale yazan görünmədi gözümə, Baxtım göyə, baxtım yerə, qocaldım. Əvvəlindən şad oluban gülmədim, Səbəbin nə olduğunu bilmədim, Nə qədər yazdımsa, heç yüksəlmədim, Heç düşmədim kitablara, qocaldım. 127 YAMİN İSMAYIL Yamin İsmayıl oğlu Abbasov 1927-ci ildə Culfa rayo nunun Qazançı kəndində anadan olub. Ömrünün sonunadək həmin kənddə yaşayıb.’’Sail” təxəllüsü ilə heca vəznində şeirlər yazıb. Haqqında “Naxçıvan aşıq ədəbi mühiti” (Bakı., Elm, 2009) kitabında məlumat verilib. “Azərbaycan folkloru antolo giyası, Naxçıvan folkloru” (1994, 2010) kitablarında bir neçə şeiri çap edilib. Son illər “Şeirlər” kitabı da işıq üzü görüb. Y. ismayıl 2006-cı ildə vəfat etmişdir. BAXIM Nazlı canan, dinlə məni, Uzat zülfü, dara, baxım. Ruhumu oxşar tər sinə, istəyirəm nara, baxım. Yay qaşların aldı canı, Yanağın tək lalə hanı? Əqli dərya, gövhər kam, Gözlərindi qara, baxım. % Telin qızılı sarıdı, Buxağın dağlar qarıdı, Söz də Sailin varıdı, Oxu, məna ara, baxım. ƏRİYƏR Ürəyimdə bir dərdim var, Dağa desəm, dağ əriyər. Əzəl gündən bu qaydadı, Piltə yanar, yağ əriyər. 128 Bağban gül qəhri çəkməsə, Becərib onu əkməsə, Bülbül göz yaşı tökməsə, Bağça yanar, bağ əriyər. Bülbül yazda gələr bağa, Uçub qonar dal budağa. Yamin, sir vermə alçağa, Gözlərində yağ əriyər. YAR TƏRƏFƏ Möhnəti-qəm üzdü məni Əs, ey səba, yar tərəfə. Həsrət gözlər yada düşdü, Bizik baxan nar tərəfə. Uzaq deyil yar məkanı, Büllur buxaq, qar məkanı, Ələ keçsə nar məkanı, Əymə onu xar tərəfə. Sail, şerin yar oxusun, Nəfəsi ənbər qoxusun, Güllərdən çələng toxusun, Göndərməsin sar tərəfə. MƏNƏM Şərəf mənəm, şöhrət mənəm, şan mənəm Əziz aşiq, gözü dolu qan mənəm! Rəqib mənəm, rəfıq mənəm, can mənəm! Əldə fərman, gözəllərdə şah mənəm! Faş olubdu məhəbbətim cahana, Şərii-şəkər, qənd əzilib dəhana, Kim sevirsə gəlsin son imtahana, Qəmər mənəm, hilal mənəm, mah ır Zöhrə kimi fəzalardı məskənim, Yaş on altı, ola bilməz bir qəmim, Allah bilir kim olacaq həmdəmim? Sail, yox günahım, bigünah mənəm! DƏN ÜYÜDÜR Dünya var ki, dəyirmandı, Dayanmadan dən üyüdür. Baxmır ağı-qarasına, Aqil, ağlıkəm üyüdür. % ■ Aqil gedir, sözü qalır, Ürəklərdə gözü qalır, Demək onun özü qalır, Gözəl, gül bədən üyüdür. Namərd daim mərdi vurub, Sail də növbədə durub, Qurğunu yaradan qurub, Canlıları cəm üyüdür. GÖRDÜM illərdə həsrət çəkdiyim Gülüzlü cananı gördüm. Çarhovuzun kənarında Yaşılbaş sonanı gördüm. Dərdim artıb qalxdı minə, Bilmirəm söyləyim kimə. Büllur buxaq, mərmər sinə, Qaşları kamanı gördüm. Ağlımı başdan oynatdı, Hörüklərin yana atdı, Ayrılığın dəmi çatdı, Gözləri dolanı gördüm. Yamin dedi, günahkaram, Sağalmazdı qəlbdə yaram, ■ • Urək vurdu aram-aram. Dərdi-dil qananı gördüm. QURBANIYAM Dinlə məni gözü qara, Gözlərinin qurbanıyam. Hər kəlməsi ürək açan Sözlərinin qurbanıyam. Hər kəlmən dürdü, sədəfdi, Sinəm onlara hədəfdi, Durna tək kipriklər səfdi, “Dözmərinin qurbanıyam. Sailəm, Əyyub dözümdə, Təqsiri gördüm özümdə. Qalıb gözlərim gözündə, Gözlərinin qurbanıyam. Yüklə 0,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|