Birinci təsəvvür: Yalnız savadsız qadınlar evdə qalıb uşaq böyüdürlər.
Life mərkəzi tərəfindən aparılan araşdırma göstərir ki, qadınların təxminən qırx faizi iş həyatlarının müəyyən dövrlərində uşaq böyütmək üçün öz işlərindən kənara çəkilmişlər. Nyu York Tayms bu prosesi “işdən imtina inqilabı” adlandırır.
Öz işindən kənara çəkilənlərin çoxu çox savadlı və müvəffəqiyyətli insanlardır. İki məşhur universitetin qadın məzunları arasında aparılan araşdırmalar göstərdi ki, Stanford universitetinin 1981-ci ildəki qadın tələbələrinin 57 faizi işdən imtina etmişlər. 1980-ci illərdə Harvard universitetinin Kommersiya institutunun tələbələrinin yalnız 38 faizi hələ də ikinövbəli işlərdə çalışırlar.
Amerika qadınlarına aid olan Beverly Lahaye müəssisəsinin yüksək ixtisaslı tədqiqatçılarından olan Doktor Cons Kross bildirir ki, bunlar ana olduqları illərdə qadınlar arasında artan bir prosesin təsiridir: “Qadınlar get-gedə daha yaxşı dərk edirlər ki, işin hər şey demək olduğu həyat bir müddətdən sonra insanı razı salmır. Onlar həm də anlayırlar ki, söhbət uşaqlardan gedirsə, onlar üçün heç kəs ananın yerini verə bilməz”.
İkinci təsəvvür: Uşaq böyütmək üçün evdə qalmaq peşə intiharı deməkdir.
İkinövbəli işdə müvəqqəti olaraq istirahətə çıxmaq o demək deyil ki, qadın bütünlüklə işindən əl çəkməli, öz arzu və xəyallarını unutmalıdır. Bu gün internet iş dünyasını dəyişdirmişdir. Bəzi idarə işlərini evin içindən də görmək mümkündür. Qadınların çoxu günün müəyyən bir qismini işlə məşğul olur, yaxud işgüzar qruplar daxilində fəaliyyət göstərirlər. Bu şərait analara idarədə gündəlik işləmədən bir peşənin asanlaşdırılmış variantından və müəyyən miqdarda gəlirindən bəhrələnmək imkanı yaradır və işçi qüvvəsində dəyişikliyi bir qədər asanlaşdırır.
Mühafizəkar yazıçı və Heritic fondunun ümumi əlaqələr bölməsinin sədr müavini Rika Haqayn Beverly Lahaye müəssisəsinə müsahibəsində belə demişdir: “Uzun müddət hamı elə bilirdi ki, qadınlar işləməkdən və ya evdə oturub analıq etməkdən birini seçməyə məcburdurlar. Lakin yeni texnologiyalar qadınlara hər bir işi görmək imkanı yaradır. Müvəffəqiyyət qazanmış bir xanım olan Haqlinin gözəl bir peşəsi var. O, müvəqqəti olaraq işini buraxdı və 1990-cı illərin ortalarında evdən görülməsi mümkün olan ticari məşvərət işinə başladı və bununla işini üç kiçik uşağını böyütməklə uyğunlaşdırdı. O, bu gün oxşar müəssisələr arasında ən məşhurlarından biri olan ölkənin fikir istehsalı mərkəzlərindən birində işləməkdən əlavə, həm də yüksək tirajlı məqalələr də yazır. O, çox vaxt radio və televiziya proqramlarında müxtəlif insanlardan müsahibə alır və bu yaxınlarda özünün “Evə hücum” adlı ilk kitabını çap etdirdi. O, deyir: “Mən cavan qadınlara tövsiyə edirəm ki, ürəkləri istəyən peşəni seçməyi düşünsünlər. Lakin elə bir peşə seçsinlər ki, onlara ana olmaq imkanı versin və uşaqlarının prioritet seçilməsinə maneə törətməsin”.
Üçüncü təsəvvür: Analıq məziyyətlərindən istifadə etmək ikinövbəli işlərlə də mümkündür.
Media qurumları işləyən analara daha çox önəm verməyi sevirlər. Onlar çox vaxt filmlərin baş rolunu bacarıqlı qadınlara verirlər, ağır və çətin işdə çalışdıqlarına və həm də uşaq tərbiyə etməklə tarazlıq yaratdıqlarına görə onlara pərəstiş edirlər.
Media qurumları şən anaların və şən uşaqların nöqsansız təsvirini verməyə çalışsalar da, onların ana olmağın və bayırda çalışmağın xüsusiyyətlərini toplamaq səyləri boşa çıxmışdır. Bu bir həqiqətdir ki, həm çətin vəzifədə çalışmaq və həm ailə həyatını idarə etmək çox gərgin bir işdir. Amerikada işləyən qadınların 60 faizi təsdiq edir ki, stress və psixi sıxıntı onların qarşılaşdığı ən təhlükəli amildir. Bu, başadüşüləndir, bir həftəlik gərgin iş dövrünün xarakteri bunu deməyə əsas verir.
Qadınların çoxu uzun bir günü idarədə keçirirlər, sonra uşaqlarını uşaq bağçasından götürürlər, tələsik şam yeməyi hazırlayırlar, uşaqlarını dərsə, yaxud idmana getmək üçün taksiyə mindirirlər. Evdə bir qalaq çirkli paltar da onları gözləyir. Onlar yatağa girməzdən qabaq amansız rejim yenidən təkrar olunur. Bu sıxıcı proqramın mənfi təsirləri çox vaxt uşaqlarda özünü göstərir və lazımi tədbirlər üçün çox az vaxt qalır. İşlə ailə ehityacları arasındakı daimi ziddiyyət qadınların çoxunun bu iki məsələdən birini prioritet seçməkdə aciz qalmalarına gətirib çıxarır.
Doktor Kroz deyir: “Şübhəsiz ki, hansısa birinci olmalıdır və bir ailə üzvləri iki peşəni idarə etmək üçün bir-birinə kömək göstərməlidirlər. Çoxlarının diqqətindən kənarda qalan məsələlərdən biri budur ki, buna yalnız bəzi peşələr əl verir. Bəzən analıq və işləmək həddən artıq fədakarlığa ehtiyaclı olur. Lakin problem budur ki, bir qadın işdə uğur qazanmaq üçün əlaqələrini, yaxud uşaqlarını qurban vermək istəyir, yoxsa yox? Onların çoxu gec də olsa, başa düşmüşlər ki, mühüm qərarlar qəbul edən zaman düzgün prioritet təyin etmədiklərindən bu seçimə getmişlər. Ağıllı və düşüncəli qadınlar qəbul edirlər ki, onlar həm analığın, həm də bayırda işləməyin bütün məziyyətlərindən bəhrələnə bilməzlər. Onlar qəbul etməlidirlər ki, uşaq istəyirlərsə, onların ehtiyacları üçün birincisinə üstünlük vermələri zəruridir”.
Haqlin də bu nəzərlə müvafiqdir: “Bioloji cəhətdən bir qadının həyatında buna çoxlu dəlillər var. Qadınların çoxu dəyişiklik istəyirlər. Lakin bunun əvəzində hər bir şəxsin bəhrələnə biləcəyi bir ləzzətdən imtina edilməməlidir. Ana olmaq bir nemətdir”. Bir vaxtlar Jaki Kennedi demişdi: “Əgər siz övladlarınızın tərbiyəsinə əhəmiyyət vermirsinizsə, mən bilmirəm ki, sizin üçün nə əhəmiyyət daşıya bilər”.
Qadınların “Biz bacarırıq” prinsipini təhsilləri və peşə fəaliyyətləri qədər uşaq tərbiyəsində tətbiq etmələri çox əhəmiyyətlidir.
www.cwfa.org
Dostları ilə paylaş: |