B
B
Ö
Ö
L
L
M
M
Ə
Ə
1
1
Ü
Ü
M
M
U
U
M
M
İ
İ
H
H
İ
İ
S
S
T
T
O
O
L
L
O
O
G
G
İ
İ
Y
Y
A
A
,
,
S
S
İ
İ
T
T
O
O
L
L
O
O
G
G
İ
İ
Y
Y
A
A
V
V
Ə
Ə
E
E
M
M
B
B
R
R
O
O
L
L
O
O
G
G
İ
İ
Y
Y
A
A
N
N
I
I
N
N
Ə
Ə
S
S
A
A
S
S
L
L
A
A
R
R
I
I
Histologiya fənni və tədqiqat metodları
Sitologiya, histologiya və embriologiya orqanizmi təşkil
edən hüceyrə, toxuma, orqanların inkişafını, funksiyalarını
və incə quruluşunu öyrənir. Fənn protoplazmanın quru-
luşunu, maddələr mübadiləsini, hüceyrə, toxuma, orqanların
funksional əhəmiyyətini, digər bioloji və kliniki fənlərlə
əlaqəsini öyrənir. Bu fənn dörd bölmədən: sitologiya,
embriologiya, histologiya və xüsusi histologiya ibarətdir.
Sitologiya hüceyrələrin quruluşunu, inkişafını və həyat
fəaliyyətini öyrənir.
Embriologiya cinsiyyət hüceyrələrinin quruluşunu, inki-
şafını, mayalanmasını və rüşeymin inkşaf xüsusiyyətlərini
öyrənir.
Histologiya orqanizmi təşkil edən toxumaların morfoloji
- funksional xüsusiyyətlərini öyrənir.
Xüsusi histologiya yaxud mikroskopiki anatomiya ayrı-
ayrı orqanların mikroskopiki qurluşunu öyrənir.
Histologiyanın inkişaf tarixi
Histologiyanın inkişaf tarixi mikroskopun ixtirası ilə
əlaqədardır.
Tarixi məlumatlara görə ilk mikroskopu 1659-cu ildə
İngəltərədə fizik Yansen, ilk okulyarı isə 1665-ci ildə R. Huk
İcad etmişlər.
R.Huk bitkilərin xırda hüceyrələrdən təşkil olunduğunu
göstərmişdir.
İlk dəfə bitki toxumaları və hüceyrələri haqqında anlayışı
1665-ci ildə fizik Robert Hük irəli sürmüşdür. Sonralar bitki
və heyvan toxumalarının hüceyrəvi quruluşunu 1671-1695-ci
illərdə M.Malpigi, N. Gryu və A.Levenhuk təsvir etmişdir.
A.Levenhuk 300 dəfə böyüdən lupa ilə eritrositləri,
onların kapilyarda hərəkətini, spermanın, eninə zolaqlı əzələ
liflərinin və sinir lifələrinin və s. qurluşunu öyrənmişdir.
2
XVII-XVIII əsrlərdə mikroskopiki tətqiqatların müvəffəqiy-
yətlərinə baxmayaraq, mikroskopların aşağı keyfiyyətdə
olmasına və preformasiya nəzəriyyəsinə görə bu tətqiqatlar
geniş yayılmadı. Bu nəzəriyyəyə görə təbiətdə heç bir şey
yenidən əmələ gəlmir, orqanizmin inkişafı cinsiyyət hücey-
rələrində əvvəlcədən təməli qoyulmuş gözlə görünməyən
xırda və hazır şəkildə yaradılmış canlıların böyüməsi hesa-
bına olur. Preformistlər spermada kiçik formalaşmış insanı
axtarırdılar. Bəziləri qeyd edirdilər ki, Həvvanın yumur-
talığında 300 trilyon gələcək insan rüşeym olmuşdur. Bunlar
üzvü aləmin inkişafını və dəyişikənliyini inkar edirdilər.
Preformizm cərəyanı metafizik cərəyan idi və bu cərəyanın
başçısı Hanler idi. Bu cərəyan inkişaf prosesində keyfiyyət
dəyişiklikləri inkar edir, kəmiyyət dəyişikliklərinə üstünlük
verirdi. Bu nəzəriyyəyə görə bütün canlılar kainat
yaradılarkən ilahi qüvvə tərəfindən yaradılmışdır.
Aristotelin irəli sürdüyü epikinez nəzəriyyəsi preformiz-
min əksinə oldu. 1759-cu ildən K.Volf həyatın mənşəyi əsə-
rində epikinezi elmi cəhətdən əsaslandırmış və göstərmişdir
ki, orqanizm yenidən inkişaf edir, inkişafın əvvəlində heç bir
orqan mövcud olmur, yalnız rüşeym vərəqləri əmələ gəlir.
Epikinez nəzəriyyəsi inkişaf prosesində keyfiyyət və
kəmiyyət dəyişiklikləri etiraf etdi. K.Volf ilk dəfə cücələrin
rüşeymində ürəyin, bağırsaqların və böyrəklərin inkişafını
izləmiş, bunların rüşeym vərəqlərindən yarandığını göstər-
mişdir. 1768-ci ildə K.Volf Almaniyadan Peterburq akade-
miyasına dəvət olunur.
1782-ci ildə A.Şumlyanski ilk dəfə sırf histoloji tətqiqat-
lar aparmış, böyrəyin qıvrım kanallarının, damar yumaqcığı-
nın və onu əhatə edən zarın mikroskopiki qurluşunu öyrən-
mişdir. XIX əsrin əvvəllərindən etibarən histologiya sərbəst
elm kimi inkişaf etmişdir. 1784-cü ildə H. Epinus tərəfindən
axromatik mikroskopun kəşf edilməsi bu inkişafı sürətlən-
dirdi. Bu dövrdə macar alimi Jan Purkinə öz şagirdlərilə bir
yerdə mikroskopu təkmilləşdirmiş histoloji kəsiklərin hazır-
Dostları ilə paylaş: |