_____________________ Səni düşünürəm... _____________________
~
2
~
Afaq Şıxlı “Şəni düşünürəm...”
Bakı, “Adiloğlu”, 2011, 136 səh.
“Səni düşünürəm...” - istedadlı şairə Afaq Şıxlının
dördüncü kitabıdır. Bu kitabda şairənin heç yerdə işıq
üzü görməyən şeirləri toplanmışdır.
Bundan əvvəlki kitablarında olduğu kimi, müəllif
yenə də ən ali hiss olan sevgi və onun yaratdığı ürək
çırpıntılarını özünəməxsus şəkildə ustalıqla qələmə
alaraq gözəl şeir nümunələri yaratmışdır. Axıcı, oxunaqlı
və son dərəcə təblə yazılmış bu misralar insana sözün əsl
mənasında zövq verir.
Afaq Şıxlını bu münasibətlə təbrik edir və ona yeni
yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.
_________________________ Afaq Şıxlı _________________________
~
3
~
DÜYĞULARIN DİLİ İLƏ YAZILANLAR...
Demək ki, qismətimdə məşhur “Şıxlılar” ocağının
sakinlərindən biri - sözün tam anlamında işığlı bir insan,
gözəl ziyalı, şairə Afaq Şıxlının nəşrə hazırlanan “Səni
düşünürəm!..” adlı şeirlər toplusuna ön söz yazmaq varmış..
İlk oxuduğum şairənin yaradıcılığının demək olar ki qayəsini
təşkil edən bu misralar oldu:
Sevgi dolu sözlərini
sətir-sətir yazsan belə,
inanmaram...
Axşamüstü
qoy küləklər pıçıldasın
sənin isti nəfəsinlə.
Dəli sevdan
avaz-avaz düşsə belə dildən-dilə,
inanmaram...
Qulağıma özün söylə
o "sevirəm" kəlməsini öz səsinlə!
Bu misraları oxuyarkən düşündüm ki, sözlə ifadəsi heç
də asan olmayan duyğularla başlayan bir kitab oxucuları
özünə çəkməyə bilməz! Məhz, duyğuların bu kitabın baş
qəhrəmanı olması məni hisslər və həyacanlarla dolu bir aləmə
apardı... Çoxları düşünə bilər ki, axı,
duyğusuz da şeir
yazmaq olar? Olar! Son zamanlar ədəbi mühitdə yaranan
“adını bilmediyim” vəziyyət, buraxılan kitablar, dərc edilən
şeir və s materiallar bunu deməyə əsas verir. Nə yaxşı ki,
Afaq Şıxlı qələmi məhz bu qəbildən olan yazılardan uzaqdır.
Mən, üç kitab müəllifi olan şair dostumun,
demək olar ki,
bütün şeirlərini oxumuşam və bilirəm ki, onun bir-iki şeirini
oxudunsa, hamısını oxuyacaqsan, bir-birindən gözəl
_____________________ Səni düşünürəm... _____________________
~
4
~
şeirlərlə dolu bu aləmdən əliboş qayıtmayacaqsan... Aldığın
havanın, içdiyin suyun yaşam üçün nə dərəcədə vacibliliyini
anlayırsansa, bax, həyat eşqi ilə zəngin bir şair qəlbinin
dediklərinin də mənəvi qida kimi ruha çəkməyin və nəfəs
kimi cana sümürməyin gərəkliliyini də o
dərəcədə
anlayacaqsan.
Bu da bir qismətdir ki, bu yazı mübarək Ramazan ayı
ərəfəsində baş tutdu. Ola bilməzdi ki, Afaq xanım bu
müqəddəs ayda diləklərini şeirlə dilə gətirməmiş olsun:
Silinsin göz yaşı gözlərimizdən,
Gülüş silinməsin gözlərdən! Amin!
Küsüb incisək də bir-birimizdən,
Qəlblər qırılmasın sözlərdən! Amin!
və ya
Durulsun səmanın qaranlıq üzü,
Silinsin dünyadan “qan”,” dava” sözü.
Özünə şah olsun hər insan özü,
Bir əl o birinə möhtac olmasın!
Necə də gözəl arzulardır... Bu arzulara mən də “Amin!”
- dedim.
Afaq xanımın şeirlərini oxuyarkən, sanki kiminləsə
danışırsan kimi gəlir adama. İlk baxışdan sadə görünür bu
misralar. Şeirə məxsus ədəbi qaydaları pozmadan,
xüsusi
ustalıqla yazıya alınmış adi danışıq dilimiz... Bax, budur
hisslərin və duyğuların sözlə ifadəsi və ona olan həm
məhəbbət və həm də məsuliyyət!
Şairlərin qəribə taleyi olur, deyirlər. Afaq Şıxlının da
taleyinə qəriblik düşüb. O, uzaq Moskva şəhərində yaşayır.
_________________________ Afaq Şıxlı _________________________
~
5
~
Qəlbi Vətən və həmvətənləriylə döyünən şairin ürək
çırpıntılarını hər an hiss etmək elə də çətin deyil:
Bülbüllər verəndə yenə səs-səsə
Qayıda biləydim lap son nəfəsə!
Salamlar söyləyin məndən hər kəsə,
Afaqın sevdiyi Vətən var olsun!
Və ya
Sübh çağı bürüsün üstünü duman,
Yatmayım gecəni, itməsin zaman...
Yaman darıxmışam, mən sənsiz, yaman,
Mənim Vətən adlı sərvətim, salam!
Yenə sadə, oxunaqlı, axıcı misralar... Onu da qeyd edim
ki, şairənin yaradıcılığında ədəbi ruhumuzun və xalq
ədəbiyyatımızın laylası sayılan qoşma janrı üstünlük təşkil
edir. Bu, zənnimcə, müəllifin zəngin ədəbi
irsimizin bu
sahəsinə marağı, xalq çeşməsinə bağlılığı və özünün əslən
“Şairlər vətəni” adlandırılan Qazax torpağından olması ilə
əlaqədardır:
Uzaqdan-uzağa sənə yoldaşam,
Düşüncəm qoyarmı düz yoldan çaşam?!
Afaqam, sanma ki, soyuğam, daşam...
Mənim günahımı alma, əzizim.
Umumiyyətlə, Afaq xanım hansı mövzuda yazırsa
yazsın, təblə və sonsuz həvəslə yazır. Onun şeirlərində
özünəməxsus söz “oynatma” bacarığı var. Folklorumuzun
zəngin qaynaqlarından
bəhrələnən, bolluca söz ehtiyatı olan
müəllifin yaratdıqları bir də onunla səciyyələnir ki, bu
yazıların daşıdığı ruh millidir. Mən şairənin qəriblikdə
