Astronom informacje ogólne



Yüklə 49,29 Kb.
Pdf görüntüsü
tarix08.10.2017
ölçüsü49,29 Kb.
#3584


ASTRONOM

1. Informacje ogólne

Praca  astronoma  polega  na  badaniu  Ziemi  oraz ciał niebieskich  (gwiazd,

planet, komet, mgławic, gromad i galaktyk), zwłaszcza  ich  budowy,  właściwości,

rozmieszczenia  w  przestrzeni,  ruchów,  pochodzenia  i  ewolucji, oraz  zjawisk,  które

zachodzą  poza  Ziemią. Celem  pracy  astronoma  jest  także znalezienie  zależności

między zjawiskami zachodzącymi w życiu ciał niebieskich i w całym Wszechświecie.

Wykorzystując 

specjalistyczną

aparaturę, 

astronom 

dokonuje 

obserwacji

Wszechświata, a następnie, na podstawie tych obserwacji, z wykorzystaniem metod

matematycznych,  fizycznych  oraz informatycznych,  głównie  modelowania,  dokonuje

interpretacji  tych  obserwacji.  Na  tej  podstawie  tworzy model  ciała niebieskiego  albo

teorię zjawiska.

Astronom,  który  uprawia  astronomię  obserwacyjną, koncentruje  się  na

pozyskiwaniu danych z obserwacji ciał niebieskich. Dane te następnie analizuje przy

użyciu podstawowych zasad fizyki. Astronom teoretyk jest z kolei skupiony na opisie

zjawisk i obiektów astronomicznych przy pomocy komputerów i modeli analitycznych.

Te dwie specjalności wzajemnie się uzupełniają: astronom teoretyk stara się wyjaśnić

wyniki  obserwacji,  a  dane  obserwacyjne  służą do  weryfikacji  modeli  teoretycznych

astronomowi, który zajmuje się obserwacją.

Do niedawna  astronomia  pełniła funkcję  czysto  użytkową,  np.  umożliwiała

prowadzenie  rachuby czasu  lub  nawigację (w astrometrii, astronawigacji, tworzeniu

kalendarzy, astrologii). Ta jej rola jednak zanika. Obecnie astronomia jest związana z

fizyką,  chemią,  meteorologią  i  ruchem ciał  niebieskich i często  jest nazywana

astrofizyką.

Astronom na ogół pracuje w stałych godzinach, średnio 8 godzin dziennie. Nie

jest to praca nadzorowana. Ma charakter niezrutynizowany.




2. Wymagania

Astronom powinien  mieć zdolność  logicznego  oraz  abstrakcyjnego  myślenia,

dobrą  pamięć  i  wyobraźnię.  Niezbędne  są uzdolnienia  twórcze,  samodzielność  i

niezależność sądów.

Astronom  musi  mieć  wiedzę  z  dziedziny fizyki, matematyki,  informatyki,  a

szczególnie  komputerowych  programów  do  specjalistycznej  analizy  i  przetwarzania

danych.

Ponieważ  praca  astronoma  nie  jest nadzorowana, wymaga zdolności



planowania i dobrej organizacji czasu.

Astronom  będący nauczycielem  i  wykładowcą  musi charakteryzować  się

cierpliwością  i

umiejętnością  przekazywania  wiedzy.  Powinien  przejawiać

zainteresowanie  młodzieżą  i  jej  problemami. W  przypadku astronoma  zajmującego

się nauczaniem niezbędna jest łatwość nawiązywania kontaktów, a także inicjatywa

przejawiająca się twórczo w opracowywaniu nowych metod i technik przekazywania

wiedzy  w  ciekawy  sposób.  Niezbędna  jest  umiejętność  precyzowania  myśli  i

przekazywania informacji w jasny i przejrzysty sposób.

Wobec  astronoma  nie  ma wyraźnych  wymagań  zdrowotnych  i  fizycznych,

bowiem jego praca wymaga niewielkiego obciążenia fizycznego. Astronom powinien

jednak  odznaczać  się sprawnością  narządu  wzroku.  Ze  względu na  zadania

dydaktyczne wymagany jest dobry słuch.

3.

Czynniki utrudniające zatrudnienie w zawodzie

Czynnikami utrudniającymi pracę w zawodzie astronoma są wady i dysfunkcje

narządu wzroku, których nie można skorygować szkłami optycznymi lub soczewkami

kontaktowymi oraz zaburzenia niewielkiego stopnia koordynacji wzrokowo-ruchowej i

zmysłu równowagi.



W  przypadku  pracy  polegającej na  bezpośrednim  kontakcie  ze  studentami,

młodszymi  pracownikami  nauki  oraz  uczniami utrudnieniem są znacznego  stopnia

zaburzenia słuchu, które nie mogą być skorygowane aparatem słuchowym.

Dla astronoma pracującego  jako  nauczyciel  akademicki ograniczeniem mogą

być schorzenia strun głosowych, niska ekspresja werbalna i wady wymowy.

4. Możliwość zatrudnienia w zawodzie osób z niepełnosprawnością

4.1. Osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu

W  zawodzie astronoma mogą  pracować  osoby  z  nieznaczną  dysfunkcją

kończyn  górnych  oraz  kończyn  dolnych,  nawet  w  stopniu  znacznym,  w  tym  osoby

poruszające  się  na  wózkach  inwalidzkich,  pod  warunkiem  odpowiedniego

dostosowania środowiska i stanowiska pracy.

4.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

Osoby  słabowidzące,  których  dysfunkcja  może  być  skorygowana  dzięki

zastosowaniu  pomocy  optycznych, mogą  wykonywać  zawód,  pod  warunkiem

właściwego przygotowania środowiska i stanowiska pracy.



4.3.Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

Istnieje możliwość pracy w  tym  zawodzie jako  nauczyciel  lub  wykładowca

osoby z  dysfunkcją  narządu  słuchu pod  warunkiem,  że  dysfunkcja jest  możliwa  do

skorygowania  przy  pomocy  aparatu  słuchowego  i  nie  zaburza  swobodnego

porozumiewania się z innymi ludźmi.

Zawód astronoma naukowca  mogą  wykonywać  osoby  niesłyszące  oraz

głuchonieme pod  warunkiem  właściwego  przystosowania środowiska  i  stanowiska

pracy.



4.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

Osoby  z


chorobami  psychicznymi  mogą  pracować  w  zawodzie  pod

warunkiem,  że praca,  poza  wyjątkowymi  sytuacjami  (takimi  jak wyjazdy,  sytuacje

kryzysowe  w  firmie),  nie  zaburza  rytmu  dnia  i  nocy  pracownika  i  zachowana  jest

zasada równego traktowania pracowników.



4.5. Osoby z epilepsją

Osoby  cierpiące  na  epilepsję  mogą  wykonywać  zawód na  wybranych

stanowiskach,  pod  warunkiem że  napady  padaczkowe występują  sporadycznie,  są

sygnalizowane  przez aurę,  występują  głównie  wieczorem  lub  w  nocy,  nie  powodują

zbytniego  zmęczenia  i  stosunkowo  szybko  następuje  regeneracja  sił  po  ich

wystąpieniu oraz przebieg choroby nie prowadzi do charakteropatii padaczkowej.



5.  Potrzeba  przystosowania stanowiska pracy  do  potrzeb  i  możliwości osób z

niepełnosprawnością

5.1. Osoby z dysfunkcją narządu ruchu

Osoby z dysfunkcją kończyn górnych

Osoby  z  niewielką  dysfunkcją  kończyn  górnych  mogą  potrzebować

ograniczenia lub eliminacji zadań wymagających dużej sprawności rąk i palców oraz

zastosowania  indywidualnych  pomocy  technicznych,  które  usprawniają  pracę




biurową  czy  obsługę  urządzeń.  Osoby  z  dysfunkcją  jednej  kończyny  górnej  mogą

potrzebować  stosowania  pomocy  technicznych  (takich  jak  ortezy,  protezy)

ułatwiających lub umożliwiających im pracę, w tym obsługę komputera.

Obecny  stan  technologiczny sprzętu  komputerowego  dostosowanego do

potrzeb osób ze znacznymi dysfunkcjami kończyn górnych pozwala na korzystanie z

niego  osobom  z  porażeniami  i  przykurczami.  Dostosowanie  może  dotyczyć  obsługi

klawiatury  komputerowej  (z  nakładką  ograniczającą,  z  dużymi  klawiszami czy

dotykowej) czy myszy z dużymi trackballami.

Osobom tym poleca się pracę na stanowiskach, gdzie nie są wymagane: duża

sprawność rąk i palców oraz dobra koordynacja wzrokowo-ruchowa.



Osoby z dysfunkcją kończyn dolnych

Osoby poruszające się o kulach mogą potrzebować zainstalowania uchwytów

i poręczy ułatwiających wstawanie i podpieranie się w czasie stania. Kolejna możliwa

adaptacja  to  dostosowanie  przestrzeni  stanowiska  pracy  i  wysokości  położenia

blatów  biurka  do  indywidualnych  potrzeb  oraz  umieszczenie  wykorzystywanych

urządzeń i materiałów w zasięgu rąk pracownika. Siedzisko należy przystosować do

indywidualnych  potrzeb, czyli  zapewnić  jego  regulowaną wysokość,  uchylne

siedzisko,  regulowany  podnóżek,  blokadę kół,  regulowane  lub  indywidualnie

profilowane oparcie tylne, regulowane i odchylane podłokietniki.

Osoby  poruszające  się  na  wózkach  inwalidzkich  potrzebują  likwidacji  barier

architektonicznych  w  miejscu  i  środowisku  pracy.  Ciągi  komunikacyjne  powinny  być

wystarczająco  szerokie,  pozbawione elementów  wolnostojących  i  progów.  Drzwi  do

pomieszczeń i wind powinny mieć odpowiednią szerokość. Konieczna jest likwidacja

barier  architektonicznych  w  drodze  do  zakładu  pracy.  W  miejscu  pracy  istnieje

potrzeba  powiększenia  przestrzeni manewrowej  wokół  stanowiska  pracy  oraz

zapewnienia: odpowiedniej wysokości blatu biurka, wystarczającej do indywidualnych

potrzeb przestrzeni  pod  blatem,  a  także  swobodnego  dostępu  do  użytkowanych



maszyn  i  urządzeń. Stosowane materiały  powinny  znajdować  się na  odpowiedniej

wysokości, bez  konieczności  manewrowania  wózkiem.  Często potrzebne jest

zainstalowanie w  odpowiednich  miejscach uchwytów, aby  ułatwić  przesiadanie  się

osoby z niepełnosprawnością z wózka i na wózek.

Należy

częściowo  lub  całkowicie  wyeliminować



zadania

i  czynności

wymagające dużej sprawności i koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Istotny  jest  właściwy  wybór  specjalizacji,  umożliwiający  pracę  w  pozycji

siedzącej.  Ograniczenie  niektórych  obowiązków  zawodowych  jest  możliwe  w  pracy

zespołowej.



5.2. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku

W zawodzie mogą pracować osoby z wadami i dysfunkcjami narządu wzroku,

które mogą być skorygowane szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi.

Pomocne  jest odpowiednie  doświetlenie  miejsca  i  stanowiska  pracy  oraz

zastosowanie dodatkowych powiększających przyrządów optycznych (takich jak lupy,

lunety,  monookulary),  a  także  zapewnienie  kontrastowego  (ciemnego)  tła  biurka  i

eliminacja potencjalnych źródeł olśnienia (matowanie powierzchni).

Dla 


osób 

pracujących 

na 

komputerze 



pomocne 

jest


specjalne

oprogramowanie (np. edytory tekstu powiększające litery i grafikę). Dodatkową opcją

wspomagającą 

pracę 


osoby 

słabowidzącej 

jest 

wprowadzenie 



dźwięku

towarzyszącego wykonywaniu poszczególnych czynności na komputerze.

Pomocna jest stała lokalizacja przedmiotów i urządzeń.

5.3. Osoby z dysfunkcją narządu słuchu

Osoby słabosłyszące

Pracujące  w  zawodzie  osoby słabosłyszące powinny stosować aparaty

słuchowe korygujące słuch (zwłaszcza w częstotliwościach pasma mowy) w stopniu



umożliwiającym  swobodne,  werbalne  komunikowanie  się,  czyli  mieć  słuch  wydolny

socjalnie.

Zaleca  się  ograniczenie  hałasu  tła  oraz  pogłosu  w  pomieszczeniach

przeznaczonych  do pracy  w  celu  poprawy  warunków: percepcji  dźwięku  oraz

komunikacji werbalnej.

Wskazane  jest

rozszerzenie  sygnalizacji  ostrzegawczej  o  sygnalizację

świetlną wizyjną lub wibracyjną uzupełniającą dźwiękowe sygnały bezpieczeństwa w

miejscach  potencjalnego  przebywania  pracownika. Zaleca  się, aby  urządzenia

teleinformatyczne,  takie  jak  telefon  czy komputer, były, w  miarę  możliwości,

dostosowane do aparatów słuchowych (np. wyposażone w systemy pętli indukcyjnej

lub  systemy  FM).  Urządzenia  komunikacyjne  mogą  być  również  wyposażone  w

sygnalizację wizyjną, drganiową lub wykorzystującą przewodnictwo kostne.

Osoby głuche i głuchonieme

Istnieje możliwość zatrudnienia osób z tego rodzaju niepełnosprawnością, pod

warunkiem właściwej organizacji pracy. W przypadku osób głuchoniemych konieczna

jest  znajomość  przez  otoczenie  (przynajmniej  jedną  osobę)  języka migowego bądź

stała współpraca pracodawcy z profesjonalnym tłumaczem tego języka (możliwe jest

korzystanie z tłumacza języka migowego on-line). W komunikowaniu się z zespołem

współpracowników 

pomagają


znaki 

bądź 


symbole 

ułatwiające 

szybkie

porozumiewanie się.



Niezbędne 

jest 


zapewnienie 

bezpieczeństwa 

pomieszczeniach



przeznaczonych do pracy, np. poprzez zainstalowanie sygnalizacji świetlnej, wizyjnej

lub  wibracyjnej  informującej  o  ewentualnym  niebezpieczeństwie w  miejscach

potencjalnego przebywania pracownika (takich drogi komunikacyjne, pomieszczenie

pracy, toaleta, pokój socjalny) lub o stanie wykorzystywanych urządzeń.

Zaleca  się,  aby  osobie  z tego  rodzaju  niepełnosprawnością był przydzielony

opiekun na wypadek ewakuacji.




5.4. Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej

Pracownik  podejmujący  pracę  w  tym  zawodzie  powinien  być  w  przyjazny

sposób  zapoznawany  ze  strukturą  i  kulturą  organizacyjną  firmy.  Powinien  także

otrzymać 

jasne 



niedwuznaczne 



informacje 

oraz 


instrukcje

dotyczące

podejmowanych zadań.

W  firmie  należy  wprowadzić  przyjazny  tryb  informowania  o  jego  problemach

zdrowotnych  czy  społecznych,  najlepiej  gdy  wie  o  nich „osoba zaufania”.  Można

wypracować  obyczaj  interesowania się przez  członków zespołu  pracowniczego

sytuacją  społeczną  i  zdrowotną  pracownika i  brania  go pod  uwagę  we  współpracy.

Współpracownicy mogą się przy tym uczyć podmiotowego traktowania pracownika z

niepełnosprawnością: pozyskiwać wiedzę o jego sytuacji przede wszystkim od niego

samego lub – za jego wiedzą i aprobatą – z innych źródeł.

W  sytuacji  kłopotów  z  psychiczną  i  społeczną  stroną  swojej  pracy  pracownik

może korzystać ze wsparcia asystenta zawodowego lub trenera pracy. Trener pracy

może wywodzić się spośród współpracowników lub być zatrudniony specjalnie na to

stanowisko.  Może  też  wspierać pracownika  z  ramienia  upoważnionej  do  tego

organizacji. Możliwości wsparcia trenera pracy są jednak ograniczone tylko do sfery

emocji  i  relacji  z  innymi,  nie obejmują  zaś  kompetencji  zawodowych.  Wsparcie

powinno  trwać tylko  pewien, niedługi  czas.  Na  co  dzień pracownik  powinien

pracować samodzielnie, zgodnie z charakterem stanowiska pracy.

Zatrudniona  osoba  powinna  mieć  możliwość korzystania  z  elastycznych:

czasu  pracy  i  zakresu  obowiązków.  Zatem  w wyjątkowej  sytuacji  (związanej  z

chorobą  czy  niepełnosprawnością  osoby)  zakres  obowiązków  może  być

zmodyfikowany  w  sposób  możliwy  do  zaakceptowania  przez  pracodawcę.  Powinna

istnieć także możliwość okresowego zastąpienia pracownika przez inną osobę.

5.5. Osoby z epilepsją



Osoby  chore  na  padaczkę,  które  uzyskały  akceptację  lekarza  specjalisty,

powinny pracować na  wybranych  stanowiskach,  w  zespole, pod  nadzorem.  Praca

powinna być spokojna, nie wywołująca stresów i napięć, które mogłyby przyczyniać

się  do  napadów.  Należy  ograniczyć  pracę  z  urządzeniami  w  ruchu,  wirującymi  i

maszynami  elektrycznymi.  Zasadne  może być  zastosowanie  elastycznego  czasu

pracy.


Uwaga.

Każdy  przypadek  zatrudnienia  osoby

z  niepełnosprawnością

oraz


przystosowania  stanowiska  pracy  do  potrzeb  i  możliwości  tej  osoby  należy

rozpatrywać indywidualnie.



Yüklə 49,29 Kb.

Dostları ilə paylaş:




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə