BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD

---

________________Milli Kitabxana______________ 
1 
 

---

________________Milli Kitabxana______________ 
2 
 
               
 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

________________Milli Kitabxana______________ 
3 
 
 
 
BƏXTİYAR VAHABZADƏ 
 
 
 
 
 
 
 
SEÇİLMİŞ 
 
ƏSƏRLƏRİ 
 
 
 
 
İKİ CİLDDƏ 
 
II CİLD 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ÖNDƏR NƏŞRİYYAT" 
BAKI - 2004 
 

---

________________Milli Kitabxana______________ 
4 
 
Bu kitab "Baxtiyar Vahabzadə. Əsərləri " (/, /// cildlər, Bakı, 
“Azərbaycan”, 2001-2002; IV-VI cildlər, Bakı, "Çaşıoğlu", 2002-2003) 
nəşrləri əsasında təkrar nəşrə hazırlanmışdır 
 
 
 
Tərtib edəni və redaktoru:                         Azər Bağırov 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
894.361`1 - dc 21 
AZE 
Vahabzadə Bəxtiyar. Seçilmiş əsərləri. İki cilddə. II cild (Poemalar). Bakı, 
"Öndər nəşriyyat" 2004, 320 səh. 
 
Çağdaş Azərbaycan poeziyasının qüdrətli nümayəndəsi, əsrin Şərq və dünya 
şeri prosesi məcrasında milli poeziyamızı  ləyaqətlə  təmsil edən xalq şairi 
Bəxtiyar Vahabzadənin bu kitabında müəllifin müxtəlif illərdə  qələmə aldığı 
poemalar toplanmışdır. 
 
ISBN 9952-416-11-2 
© "ÖNDƏR NƏŞRİYYAT", 2004 
  
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
5 
 
 
POEMALAR

---

________________Milli Kitabxana______________ 
6 
 

---

________________Milli Kitabxana______________ 
7 
 
 
 
 
 
 
"Füzuli... aləmi-insaniyyətdə  
tamam qəmzədələrin və möhnətkeşlərin  
yüklərini götürmək və məzlumların  
halına yanmaq üçün xəlq olunubdur". 
 
F.Köçərli 
 
PROLOQ 
 
Sən mənim ən böyük ustadım oldun,  
Ey ana yurdumun böyük şairi.  
Vətən göylərində güntək doğuldun,  
İşığın bürüdü qərinələri.  
Lalələr açıldı sinəndə qəmdən,  
Əməllər, arzular şairisən sən
! 
 
 
Nə var belə, nə deyirsən, 
Niyə belə titrəyirsən, ey qələm? 
Mən elə bir kainata bu gün uçınaq istərəm 
Ki, onun hər səyyarəsi böyük bir kainatdır. 
Ey ilhamım, o əlçatmaz zirvəyə məni çatdır! 
Ey qələmim, Günəş kimi alışaydın, yanaydın. 
Sən ağacdan, kömürdən yox, poladdan 
                                                yaranaydın. 
Sürətini ildırımdan alaydın deyirəm ki,  
Elə mühit dəryasına cummaq istəyirəm ki,  
O dəryanın hər qətrəsi bir sənət incisidir.  
Hər damlası atəş olub ürəkləri isidir.  
Ey qələmim, Günəş kimi alışmasan, yanmasan,  
Ey ilhamım, dərya kimi coşub dalğalanmasan,  
O dəryanın sirlərini görə bilərsənmi sən?! 
  
 
Şəbi-hicran 

---

________________Milli Kitabxana______________ 
8 
 
Dərya yarat o dəryanın kiçik qətrələrindən.  
Onun hər bir təlatümü mənə tanışdır - dedim,  
Qəvvas olub o dəryada mən çox üzmək istədim.  
Batdım bircə damlasında, damlası da dərindir,  
Burda fərman qəzəb dolu coşqun ləpələrindir.  
Ləpələrin qucağında dolaşdım axşam-səhər,  
Gözlərimi qamaşdırdı dibindəki incilər.  
Dərk etmədim hikmətini, can heyrətdən uçundu,  
Heyrətimin şaxtasında idrak dondu, nə dondu! 
 
 
İKİ MÜƏLLİM 
 
Heyrət, ey büt, surətin gördükdə lal eylər məni, 
Surəti-halım görən, surət xəyal eylər məni.l 
 
Bir əlində kitabça, bir əlində yasəmən,  
Məhəmməd asta-asta qayıdır mədrəsədən.  
Bir qayğı gizlənibdir düyünlənmiş qaşında,  
Bir dünyanın sirri var o dalğın baxışında.  
Neçin görən o belə qəmlidir, pəjmürdədir,  
Nə düşünür, nə anır, üzündəki qəm nədir?  
Bəlkə cavan şairin bir qəza var başında?  
Qəlbinə qarmı yağıb ömrün bahar yaşında?  
O, niyə dalğın gedir, niyə pərişan gedir?  
Canından can ayrılır, ürəyindən qan gedir?  
Çatır döngə başına, fikir qəlbində çin-çin,  
Şam kimi sakit durur, alışır için-için.  
Baxışları sancılır balaca bir eyvana,  
Arzusu gülə dönüb o eyvandan boylana...  
Qiyamətmi qopar, ah!..  
Bunlar əbəsdir, əbəs!  
Arzu dan ulduzudur, o, hər saat görünməz.  
İztirablar, əzablar açandır arzunun,  
Çox-çox daşlı, kəsəkli yolları varmış onun.  
Gəlir dalğın Məhəmməd - ürəyində neçə dərd,  
Necə daşqın, necə lal, 
necə yumşaq,  
necə sərt. 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
9 
 
Binanın qənşərində gəzinir yana-yana,  
Düşünür: "Bir quş olub qonaydım o eyvana,  
Ah... ya da bu istidə əlçim bulud olaydım,  
O eyvanın üstünə gəlib kölgə salaydım.  
Axı bunlar nədir ki, əlində kor fələyin?  
Kaş çiçəyi olaydım eyvandakı dibçəyin.  
Baxaydım, hey baxaydım mən ordan öz Leylama,  
Eşqimi söyləyəydim gecə-gündüz Leylama.  
O, mənə su verəndə toxunaydım əlinə,  
Ya elə damcılanıb mən qonaydım əlinə"...  
O düşünür... 
Saatlar gəlib keçir an kimi;  
Yer Günəşin başına dönüb dolanan kimi,  
Dolanır, hey dolanır o, binaınn başına;  
Ovsunlanıb... çətinki, inadından daşına. 
Sevən o ürək üçün 
Bu binadan doğurdu gecə qəmər, səhər gün.  
O ürək üçün yəqin 
Bu binanın üstündən keçir yolu Kəbənin.  
Asılır nəzərləri  
Sırğa kimi bu zaman  
Dibçəkdəki çiçəyin  
Körpə budaqlarından.  
Qorxa-qorxa yoxlayır  
O, solunu-sağını,  
Atır həmin eyvana  
Yasəmən budağını...  
Ata çıxır eyvana,  
Nəzər salır dörd yana.  
Kimsə dəymir gözünə,  
Deyinir öz-özünə.  
O, köksünü ötürür,  
Yasəməni götürür.  
"Lənət şeytana" - deyə  
Əzib atır küçəyə. 
Əzilən yasəmənə baxa-baxa Məhəmməd,  
Düşünür öz eşqini qəlbi yuxa Məhəmməd. 
  

---