Dört ana işitme kaybı türünün

Odyogram kişinin işitebildiği ses miktarını ve iki kulaktaki işitme kaybını gösteren bir grafiktir. Grafiğin başında 125’ten 8000’e kadar sayılar yer alır. Bunlar frekans, yani farklı ses perdeleridir.

Frekans, saniyede devir ya da Hertz olarak ifade edilir. Frekans yükseldikçe sesin perdesi de yükselir. Örneğin musluğun damlaması 250 Hertz (Hz), telefonun tiz çalış sesi de 8000 Hz civarındadır.

Ses şiddeti desibel olarak belirtilir. 0 desibel (0 dB) “ses yok” anlamına gelmez. Yalnızca çok hafif ses olduğu anlamına gelir. Konuşma sesi 65 dB civarındadır. 120 dB ise aşırı derecede şiddetlidir; örneğin bir uçak kalkarken 25 metre uzağında algılanan ses bu şiddettedir. Grafiğin yan tarafındaki sayılar da desibel olarak işitme seviyeleridir.

Bir işitme testi esnasında odyolog her defasında tek frekansa ait sesler gönderir. Kişinin her frekansta işitebildiği en düşük şiddetteki ses, odyogramda o frekans ve yoğunlukta işaretlenir. İşaretlenen bu noktaya “işitme eşiği” denir.

Odyogramınız işitmenizin bir nevi “resminin” çekilmesidir. Normalden ne kadar farklı işittiğinizi ve işitme kaybı varsa sorunun nereden kaynaklandığını gösterir. İşitme kaybının farklı tür ve dereceleri vardır. Uzmanlar işitme kaybının türünü, dört ana işitme kaybı türünün arasından kulağın etkilenen kısmına göre belirler. Bunlar: iletim tipi işitme kaybı, sensorinöral işitme kaybı, mikst tip işitme kaybı ve (nöral) sinirsel işitme kaybıdır.