52
5. Əvəz Budaq oğlu Şahməmmədov 1908-ci ildə Yuxarı Mollu
kəndində anadan olub. 1926-31-ci illər arasında kənddə muzdur olub
1931-42 -ci illərdə təsərrüfat briqadiri vəzifəsində işləyib. II dünya
müharibəsinin iştirakçısı idi. 1946-61-ci illər arasında kəndlərində
briqadir və ferma müdiri vəzifəsində işləyib . 1940-cı ildə Moskvada
keçirilən Ümumittifaq kənd təsərrüfatı nailiyyətləri sərgisinin gümüş
medalını alıb. 1993-cü il avqustun 30-da kəndləri işğal olunanda itkin
düşüb.
6. Çiçək Həsənqulu qızı Qafarova 1890-cı ildə Aşağı Mollu
kəndində anadan olub. 1993-cü ilin avqust ayında ermənilər kəndə
girəndə onun 3 yaşlı nəvəsi İxtiyar Qafarov da onun yanında olub.
Erməni cəlladlarının əlinə keçməsinlər deyə 100 yaşlı Çiçək nənə
nəvəsinin əlindən tutaraq özlərini çaya atıblar və orada boğulublar.
7. Çiçək Qəhrəman qızı Abdullayeva 1920-ci ildə Aşağı Mollu
kəndində anadan olub. Kənd atəşə tutulanda Çiçək nənə aldığı güllə
yarasından həlak olub.
8. Əliş Əlabbas oğlu Məhərrəmov 1923-cü ildə Aşağı Mollu
kəndində anadan olub. Xalq qəhrəmanları Qaçaq Nəbinin və onun həyat
yoldaşı Həcərin yaxın qohumu idi. 1993-cü ilin avqustunda ermənilər
kəndə daxil olanda Əliş kişi güllə qatarını belinə bağlayaraq kənddən
çıxmır. Qohumlar və yerliləri nə qədər yalvarırsa qərarından dönmür. O,
53
son nəfəsinə qədər ermənilərlə vuruşur və həlak olur. O, İ qrup Vətən
müharibəsi əlili və rayon ağsaqqallar şurasının üzvü idi.
9. İldırım Əli oğlu Haqverdiyev 1919-cu ildə Yuxarı Mollu
kəndində anadan olub. 1993-cü ilin avqust ayında ermənilər kəndə daxil
olanda o da bir çox həmyerliləri kimi kənddən çıxmır. O da Əliş kişi
kimi qohumlarının yalvarışına qulaq asmır və burada ölməyə üstünlük
verir. Tüfəngi əlinə alıb yağı düşmənlə axıra qədər vuruşur və
qəhrəmanlıqla həlak olur. İldırım kişi 3 oğul və qız atası idi.
Bəli, belə insanlar çox olub. Bunlar kütləvi qəhrəmanlıq
nümunələridir. Bütün bu insanların xatirəsi həmvətənliləri və
Azərbaycan xalqı tərəfindən unudulmayacaq və həmişə xalqımıza
başucalığı gətirəcək.
Seytas
kəndindən olan polkovnik Nüsrət Namazov Gorus və
Qafanda yerləşən erməni daşnaklarını diz çökməyə məcbur etmişdi.
Lakin sapı özümüzdən olan Rəhim Qazıyev kimi hərbi rəhbərlərin
satqınlığı nəticəsində döyüşün qızğın çağında o işdən kənarlaşdırıldı və
sonra da başına min bir oyun gətirildi.
Qarabağ savaşı dövründə Qubadlı əhalisi, kişi və qadınlar kütləvi
qəhrəmanlıq nümunələri nümayiş etdirdilər. Kişilərlə bərabər Qubadlı
qadınları da ayağa qalxmışdlar. Onlar təkcə arxa cəbhədə yox, müharibə
meydanlarında da kişilərlə çox zaman çiyin-çiyinə gedirdilər.
54
Milli Qəhrəman Ələkbər Əliyevin anası Mələk xanım düşmən
maşınının üzərinə yeriyərək dəmir şana ilə onun təkərlərini və şüşələrini
yararsız hala salır. Eyzangül və Tahirə Kazımova bacıları, tibb bacısı
Dilşad İsmayılova və onlarla belə qadınlarımız əlinə silah götürərək
döyüşə atılırlar. Deyilənlərə görə daşnak erməni döyüşçüləri
azərbaycanlı qadınlarının bu hünərindən lərzəyə düşüblərmiş.
Qubadlıların böyük bir hissəsi döyüşən əsgərlərimizi silah və
sursatla təmin edirdilər. Cəbhə üçün bir sıra silahların hazırlanmasında
və göndərilməsində daha çox fərqlənən bir neçə insanı hamı məhəbbətlə
yad edir. Bunlardan çörək kombinatının direktoru Tofiq Hüseynovun,
Elektrik Dəstləşdirmə zavodunun direktoru Malik İsakovun, Sumqayıt
Avtokombinatının direktoru Sahib Qarayevin, Mənzil Təsərrüfatı
İdarəsinin rəisi Fərəcovun, Mərmər sexinin rəisi Vahid Ağayevin və
başqa vətən oğullarının adları dillər əzbəri olmuşdur.
Cəbhədə vuruşan Qubadlı oğulları Azərbaycanın başqa
rayonlarının - Laçının, Zəngilanın, Cəbrayılın, Füzulinin, Ağdamın
düşmənə qarşı vuruşlarında onlara yaxından kömək etmişlər.
Təkcə Ağdamın Güllücə kəndi uğrunda gedən döyüşlərcə 30 nəfər
Qubadlı oğlu həlak olmuşdur. Bu yalnız bir döyüşdə baş vermişdir. Belə
hallara hər gün və hər yerdə rast gəlinirdi. Qubadlı və qonşu Azərbaycan
rayonlarında gedən döyüşlərdə həlak olmuş bütün həmyerlilərimizin
ruhu qarşısında baş əyirik.
55
ÜRƏK DOSTU
"Bir düşmən çox,min dost azdır"
Aqillər tərəfindən deyilmiş bu sözlərin hikməti ölçüyəgəlməzdir.
Hər bir insan başqası ilə ünsiyyət və dostluq yarada bilər. Lakin bunu hər
yetənlə axıra qədər davam etdirmək olmaz. Təbii ki, hər kəs öz
xarakterinə uyğun olan insanlarla dostluq və ünisyyət yaradır. Lakin bu
da işin hələ hamısı deyildir. Bir insan tərəfindən bəyənilən adam hələ
heç də əksəriyyətin rəğbətini qazana bilməz. Lakin insanda elə bəşəri
keyfiyyətlər var ki, cəmiyyət üzvlərinin əksəriyyəti tərəfindən bəyənilir
və təqdir olunur. Belə insanları həm kamil, həm də xoşbəxt saymaq olar.
Təəssüflər olsun ki, belə insanları heç də asanlıqla tapmaq olmur.
Mən özümə sədaqətli dost hesab etdiyim Bəhram müəllimi belə
insanlar sırasına daxil edirəm.
Bəhram müəllimlə mənim aramda yaranan dostluğun 40 ilə yaxın
bir tarixi var. Düz 40 ilə yaxındır ki, o mənim ürəyimdə özünə yer edib
və ən əziz və hörmətli dostlarımdan birinə çevrilib.
Başlanğıcda bizim aramızda ünsiyyət müəllim - tələbə ünsiyyəti
olub. Mən ondan bir neçə yaş böyük olsam da o mənə dərs deyib,
müəllimim olub. Müəllim - tələbə kimi söhbətimiz tutub, getdikcə
aramızda bir yaxınlaşma əmələ gəlib. Bu yaxınlığın miqyası artıb.
Bəhram müəllimin vasitəsilə ailələrimiz arasında get - gəl yaranıb.
Dostları ilə paylaş: |