Folklor institutu
Yüklə 1,27 Mb.
|
|
AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI  FOLKLOR İNSTİTUTU
“DƏDƏM QORQUDUN KİTABI” TƏDQİQAT İŞIĞINDA (Əzizxan Tanrıverdi qorqudşünaslıqda) “Dədə Qorqud” eposunun elm aləminə bəlli olmasının 200 illiyinə həsr olunur “Elm və təhsil” BAKI - 2015 Elmi məsləhətçi Muxtar KAZIMOĞLU (İmanov) AMEA-nın müxbir üzvü, filologiya üzrə elmlər doktoru Tərtibçi və redaktor : İlham ABBASOV “Dədəm Qorqudun kitabı” tədqiqat işığında. (Əzizxan Tanrıverdi qorqudşünaslıqda). Bakı, “Elm və təhsil”, 2015, 268 səh. Kitaba filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdinin “Dədə Qorqud kitabı”nın dilinə həsr etdiyi monoqrafiyalarla bağlı yazılmış məqalələr daxil edilmişdir. Bu yazılarda Ə.Tanrıverdinin qorqudşünaslıqdakı fəaliyyətinə müxtəlif bucaqlardan yanaşılır. Folklorinstitutu.com © «Елм вя тящсил», 2015 © Folklor İnstitutu, 2015 R E D A K T O R D A N Dünya ədəbiyyatının nadir incilərindən olan “Kitabi-Dədə Qorqud” eposu klassik ədəbi irsimizin ən çox araşdırılmış və dərindən öyrənilmiş nümunələrindən biridir. “Kitab”ın alman şərqşünası F.Dits tərəfindən aşkar edilərək elm aləminə bəlli olmasının (1815) 200 illiyinin qeyd olunduğu günlərdə və türkiyəli mütəxəssis Kilisli Rifət tərəfindən nəşr edilərək tədqiqinin başlanmasının (1916) 100 illiyi ərəfəsində bu möhtəşəm ədəbi abidənin yenidən elmi ictimaiyyətin diqqət mərkəzində dayan-ması tamamilə təbiidir. Qorqudşünaslığın bir elm sahəsi kimi mövcud olduğu bu yüz ildə Azərbaycan və Türkiyənin, digər türk dövlətlərinin, Rusiya və Avropa ölkələrinin neçə-neçə adlı-sanlı alimləri dastanın türk xalqlarının estetik-mənəvi yaddaşında, folklor və ədəbiyyat tarixində yerinin, mifoloji qaynaqlarının, dil və üslub özəlliklərinin, poetik və ideya-məzmun xüsusiyyətlərinin, yazı və mətn incəliklərinin, dünya xalqlarının ədəbi nümunələri ilə paralel və çarpaz xətlərinin, tarixi və etnoqrafik dəyərlərinin, eləcə də digər cəhətlərinin öyrənilməsinə minlərlə məqalə, yüzlərlə kitab həsr etmişlər. Bütün bu kəmiyyət bolluğu və key-fiyyət zənginliyi içərisində “Kitabi-Dədə Qorqud”da yeni tədqiqat hədəfləri tapmaq və onun haqqında yeni söz demək çox çətin, hətta mümkünsüz görünür. Ancaq qürur hissi ilə etiraf etmək lazımdır ki, filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdi özündən əvvəlki araşdırmaları dərindən öyrənərək, onlara əsaslanaraq bu çətin və şərəfli vəzifənin öhdəsindən gələ bilmiş, “Kitabi-Dədə Qorqud”un tədqiqinə həsr etdiyi on bir monoqrafiyada əvvəlki tədqiqatlara tənqidi yanaşaraq, onlarda nəzərdən qaçırılmış, açıla bilməmiş, səhv oxunmuş, yaxud yanlış şərh edilmiş bir sıra məsələlərə aydınlıq gətirməyi, ümumən ulu kitabımızı yeni baxışla oxumağı, onu yeni mövqedən dəyərləndirməyi bacarmışdır. Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, indiyə qədər “Dədə Qorqud” tədqiqatçılarından heç biri onun öyrənilməsinə bu qədər elmi araşdırma həsr etməyib. Bir cəhəti də vurğulamaq lazımdır ki, Ə.Tanrıverdi dastanın müasir tədqiqatçıları içərisində birbaşa əlyazma mətni ilə işləyən, bəlkə də, yeganə mütəxəssisdir. Bunun sayəsində o, “Kitab”ın mətnində əvvəlki araşdır-maçıların diqqətdən kənarda qoyduqları, qeyri-vacib detal say-raq əhəmiyyət vermədikləri, amma əsərin əsl məğzini anlamaq üçün son dərəcə əhəmiyyətli olan bir sıra incəliklərin aşkara çıxarılaraq açılmasına, mənalandırılmasına nail olmuşdur. Bizcə, bütün bu detallar qorqudşünaslıq elmində ayrıca bir Ə.Tanrıverdi yolundan söz açmağa əsas verir. Bu kitaba toplanmış məqalələr də onun elmi yaradıcılığının həmin istiqa-mətdə dəyərləndirilməsinə həsr olunmuşdur. Mən Rusiya filoloqlarının böyük rus şairi A.S.Puşkinə həsr olunmuş tədqiqatlarına – bizdə belə araşdırmalar yoxdur – deyə, həmişə həsədlə yanaşırdım. Onlar öz şairlərinin bütün poeziya nümunələrini kəlmə-kəlmə araşdırmaqla kifayət-lənməyərək müasir dövrə qədər gəlib çatmış əlyazmalarını, hətta qaralamalarını və hətta müəllifin qaralamaların kənarında çəkdiyi hər bir işarəni, rəsmi belə araşdırmışlar. Bizdə isə bədii mətnlə bu sayaq işləmək təcrübəsi yoxdur. Prof.Ə.Tanrıverdinin “Dədə Qorqud”la bağlı yazıları bizim filologiya-mızdakı bu boşluğun, qismən də olsa, aradan qaldırılmasına xidmət edir. “Kitabi-Dədə Qorqud” bizim on beş əsr əvvəlki dilimizin və ədəbi-bədii təfəkkürümüzün məhsuludur. Prof.Ə.Tanrıver-dinin “Dədə Qorqud” mövzusundakı araşdırmaları məzmunca nə qədər rəngarəng olsa da, onların hamısını birləşdirən ümumi ideya bu ölməz əsərdə öz əksini tapmış dil və düşüncə faktlarının Azərbaycan xalqının müasir ana dilindən və çağdaş təfəkkür tərzindən çox azacıq fərqləndiyini sübuta yetirməkdir. Bizdən başqa dünyanın heç bir milləti öz ulu köklərinə bu dərəcədə möhkəm və sarsılmaz tellərlə bağlı olduğu ilə öyünə bilməz. ƏZİZXAN TANRIVERDİNİ BIR QORQUDŞÜNAS KİMİ DƏYƏRLƏNDİRMİŞ GÖRKƏMLİ ALİMLƏRİN ƏSƏRLƏRİNDƏN SƏTİRLƏR ...Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları”, “Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili” əsərləri yeni tədqiqatlar kimi qorqudşünaslığımızı zənginləşdirdi. Tofiq Hacıyev AMEA-nın həqiqi üzvü,Türk dil qurumunun fəxri üzvü, Əməkdar elm xadimi, filologiya üzrə elmlər doktoru, professor 1999-cu ildə “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları” kitabı nəşr olunmuşdur (Əzizxan Tanrıverdinin monoqrafiyası nəzərdə tutulur – İ.A.). Əzizxan Tanrıverdi bu əsərində “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanındakı antroponimlərdən bəhs etmiş, məsələnin tədqiqi tarixinə toxunmuş, dastandakı antroponimik vahidlərin mənşəyini elmi etimologiyanın müasir prinsipləri əsasında obyektiv şəkildə şərh etmişdir. Azərbaycan onomalogiyası tarixində bu monoqrafiya öz layiqli yerini tuta bilmişdir. Ümumiyyətlə, Əzizxan Tanrıverdi digər əsərlərində də tarixi onomalogiyaya dair elmi-prinsipial fikir və mülahizələrini irəli sürə bilmişdir... Afad Qurbanov AMEA-nın müxbir üzvü, Əməkdar elm xadimi, filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdi “Dədə Qorqud”u yaxşı tədqiq eləyib, onomastikanı sistemli şəkildə araşdırıb, Azərbaycan dilinin tarixi qrammatikası ilə bağlı dərslik yazıb. Nizami Cəfərov AMEA-nın müxbir üzvü, filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdinin “Dədə Qorqud kitabı”nın obrazlar aləmi” monoqrafiyası qorqudşünaslığa ən gözəl hədiyyədir... Muxtar Kazımov AMEA-nın müxbir üzvü, filologiya üzrə elmlər doktoru Əzizxan Tanrıverdi “Dədə Qorqud”a “abidə” ucaldan, ruhən ona bağlı olan bir alimdir. Zəlimxan Yaqub Xalq şairi “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” monoqrafiyasını ancaq professor Əzizxan Tanrıverdi, “Dastan”ın mahiyyətinə, qədim türk ruhuna enə bilən alim yaza bilərdi... Abbas Hacıyev filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Azərbaycan dilinin tarixi abidəsi kimi “Kitabi-Dədə Qorqud”un dili haqqında xeyli tədqiqat əsərləri yazılmışdır. Belə tədqiqatlar xeyli əvvəldən başlasa da, bu tədqiqat Azərbaycan Respublikasının Prezidenti hörmətli Heydər Əliyevin “Kitabi-Dədə Qorqud”un 1300 illiyinin qeyd edilməsi haqqındakı sərəncamından sonra kütləvi hal almış və dərinləşmişdir... “Dədə Qorqud” kitabı Azərbaycan dilinin qədim abidəsi olmaqla, ətraflı araşdırılmışdır. Professor Əzizxan Tanrıverdi “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları” kitabında (1999) bu problemi öyrənən onlarla alimə müraciət edir, onların fikirlərinə münasibətini bildirir, öz fikirlərini bildirir, dastandakı şəxs adlarının etimologiyasını öyrənir və bu adların siyahısını təqdim edir... Yusif Seyidov filologiya üzrə elmlər doktoru, professor “Dədə Qorqud”da kişi, eləcə də qadın adlarının yaranma sisteminə nəzər salsaq, orada bir qanunauyğunluq görmək mümkündür. Əzizxan Tanrıverdi “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları” monoqrafiyasında ayrı-ayrı şəxs adlarından çox geniş, ətraflı danışmışdır. Bizə çox maraqlı olduğu üçün onun doğru izah etdiyi bir adı vermək istərdik... Nizami Xudiyev filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” əsəri, əslində, “Dədə Qorqud” ensiklopediyasıdır. Həsən Balıyev professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” monoqrafiyası qorqudşünaslıqda özünəməxsusluğu ilə seçilir. Buludxan Xəlilov filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanının dili haqda yazdıqları öz məzmunu, elmiliyi, ifadə tərzi, aydınlığı və digər cəhətlərinə görə ona qədər bu mövzuda yazılanlardan seçilir, məhz bu məziyyətlərinə görə maraqla oxunur. Nadir Abdullayev professor Türkologiyada tarixi dialektologiya məsələləri yox dərə-cəsindədir. Bu mənada prof.Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” və qərb ləhcəsi” monoqrafiyası tarixi dialektologiyanın təməl sütunlarından biri kimi dəyərləndirilə bilər. Rəhilə Məhərrəmov filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdi “Kitab”dakı hər bir işarəni, hər bir kodu sistemli şəkildə tədqiq edən ciddi alimlərdəndir. Hüseyn İsmayılov filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Qorqudşünas Əzizxan Tanrıverdi elə tədqiqatçılardandır ki, “Kitab”ı nöqtə-vergülünədək öyrənib mətnin alt qatlarına nüfuz etməyi bacarır. O, türkün mənəvi böyüklüyünü sübut etmək üçün havadan asılı qalan gəlişigözəl fikirlər söyləmir, araşdırmalarından alınan nəticələr dəlil, fakt kimi bu böyüklüyü ortaya qoyur. Ramazan Qafarlı filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Qorqudşünaslıqla bağlı dünya filoloji fikrinin metodoloji nailiyyətləri mövqeyində dayanmağı bacaran Əzizxan Tanrıverdi “Dədə sözü işığında” adlı dilçilik əsərində də, digər elmi yazılarında olduğu kimi, ən yeni elmi-nəzəri konsepsiyalara bələdlik, onlara istinad, onlardan çıxışetmə keyfiyyətlərini nümayiş etdirir. Məhərrəm Hüseynov filologiya üzrə elmlər doktoru Bir alim kimi Əzizxan Tanrıverdinin ən yaxşı və diqqəti cəlb edən cəhəti onun hədsiz zəhmətkeşliyi, aramsız çalışmaq keyfiyyətidir. Son onillikdə o, daha çox “Dədə Qorqud kitabı” üzərində araşdırmalar aparır. Abidə ilə bağlı mənbələrə yetərincə bələd olan və “Kitab”ı incəliklərinə qədər mənimsəyən alim yeni-yeni tədqiqatları ilə Dədəqorqudşünaslığı zənginləşdirir. Onun bu sahə ilə bağlı monoqrafik tədqiqatları “Kitabi-Dədə Qorqud”un öyrənilməmiş problemlərinə işıq salmaq baxımdan təqdirəlayiqdir. Təyyar Salamoğlu filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdi təbii intuitsiya ilə yanaşı, yüksək analizi ilə seçilən məntiqi təfəkkür sahibidir. Ona görə də müəllifin bu məqamda irəli sürdüyü mülahizələrin bir çoxu təkcə Azərbaycan dilçiliyi üçün deyil, ümumilikdə türkoloji dilçilik üçün yeni görünür. Kamil Bəşirov filologiya üzrə elmlər doktoru Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” və qərb ləhcəsi” kitabı qorqudşünaslıqda yeni sözdür, yeni cığırdır. O, bu kitabında təkcə bir dilçi kimi yox, həm də etnoloq, etnoqraf, coğrafiyaçı kimi çıxış edir. Şamil Vəli Körpülü filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” və qərb ləhcəsi” monoqrafiyası dəyərli və sanballıdır, “Dədə Qorqud”u bizə daha da yaxınlaşdırır. Qara Məşədiyev filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları” tədqiqatı mövzu yeniliyi, problemin qoyuluşu və həllin-dəki yenilik ruhuna görə qorqudşünaslıqda yeni söz, yeni addım kimi qiymətləndirilməlidir. Sayalı Sadıqova Filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” və qərb ləhcəsi” monoqrafiyasında fonetik, leksik və morfoloji ar-xaizmlər tarixi-linqvistik prizmadan şərh edilir, bu vahidlərin Azərbaycan dilinin qərb şivələrində mühafizə olunması faktlarla əsaslandırılır. Mədəd Çobanov filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdi “Alpamış”la “Kitabi-Dədə Qorqud”dakı Beyrək surəti arasında çox maraqlı ilişkilər qurmuşdur. Ramiz Əskər filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxanın dünya sevgisi dildən, dil sevgisi isə “Dədə Qorqud”dan başlanır. “Kitabi-Dədə Qorqud” Ə.Tanrıverdinin alim ömrünün mənası, mahiyyəti və fəlsəfəsidir. Seyfəddin Rzasoy filologiya üzrə elmlər doktoru “Kitabi-Dədə Qorqud” Əzizxan Tanrıverdinin araşdırmaları üçün istinad, dayaq nöqtəsidir. Mahmud Allahmanlı filologiya üzrə elmlər doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” və qərb ləhcəsi” kitabı sanki işığın rənglərindən ibarət göy qurşağıdır, oxucunu 13 əsr bundan əvvələ aparır, unudulan sözlərə yeni nəfəs verir... Oqtay Rza Şair, Əməkdar müəllim Azərbaycan dilinin bu yorulmaz tədqiqatçısı “Dədə Qorqud”un aşiqidir. Və bu aşiqlik onun vücudunda təpədən dırnağacandır. Pərixanım Soltanqızı filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Əzizxan Tanrıverdi qorqudşünaslıqda yeni söz deməyi bacaran alimlərimizdəndir. Əli Rza Xələfli Şair, publisist Əzizxan Tanrıverdi “Dədə Qorqud” eposunun ardıcıl tədqiqatçılarından biridir. Arif Hacıyev filologiya üzrə fəlsəfə doktoru İlham ABBASOV ULU KİTABIMIZA YENİ BAXIŞ Hər bir xalqın tarixində elə hadisələr, elə dəyərlər olur ki, üzərindən nə qədər rüzgarlar əssə də, mənası, qiyməti azalmır, hər yeni nəsil ona öz dövrünün reallıqları baxımından yenidən nəzər salır, öz dövrünün meyarları mövqeyindən yenidən qiymət verir. Mədəniyyət, mənəviyyat tariximizdə bu cür ədəbi dəyərlərdən biri, bəlkə də, birincisi “Kitabi-Dədə Qorqud” eposudur. “Kitabi-Dədə Qorqud” təkcə bədii təfəkkürümüzün möhtəşəm abidəsi deyil, həm də Azərbaycan türklərinin mifik, tarixi, coğrafi, etnoqrafik, ictimai, əxlaqi görüşlərinin ən mötəbər qaynağı, ana dilimizin ən ulu kitabıdır. İctimai düşüncəmizin də, mədəni ənənələrimizin də, milli xarakterimizin də kökləri “Kitabi-Dədə Qorqud”a bağlıdır. Buna görə də milli azadlıq və dövlət müstəqilliyi qaza-naraq çağdaş dünya nizamında öz yerini müəyyənləşdirməyə can atan Azərbaycan xalqının daxili bir tələbatla yenidən “Kitabi-Dədə Qorqud”a qayıtması, qardaş türk xalqları ilə birgə “Kitab”ın yubileyini keçirməsi, yeni minilliyin başlanğıcında ruhunu qopuz səsinə, ozan sözünə kökləməsi hər mənada təbii və qanunauyğundur. “Kitabi-Dədə Qorqud”un görkəmli tədqiqatçısı, AMEA-nın müxbir üzvü, professor Tofiq Hacıyev haqlı olaraq yazır ki, “qədim adətlərimizi, maddi və mənəvi mədəniyyətimizin tarixini öyrənmək üçün “Dədə Qorqud kitabı”na dönə-dönə qayıtmaq lazımdır”. “Kitabi-Dədə Qorqud”a dönüş türkün yeni yüksəliş dövrünün əlamətidir, tarixi zərurətdir və bu dönüş zamanımızın xarakterinə uyğun yeni, daha yüksək elmi yanaşma tələb edir. Əsasən, təsviri xarakterli araşdırmalar öz gərəkli rolunu oynayaraq “Kitab”ın öyrənilməsinin yeni mərhələsi üçün kifayət qədər sanballı zəmin hazırlamışdır. Son illər “Dədə Qorqud” dastanı ilə bağlı meydana çıxan həm ədəbiyyatşünaslıq, həm də dilçilik istiqamətli yeni tədqiqatlar göstərir ki, artıq abidənin ədəbiyyat və dil tariximizdə yeri, mətni, məzmunu, poetikası, əsatir qaynaqları, strukturu daha dərindən öyrənilməyə başlanmışdır. İnamla deyə bilərik ki, filologiya elmləri doktoru, professor Əzizxan Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” monoqrafiyası elmi kamilliyinə, mövzu yeniliyinə, əhatə genişliyinə, əsərə yanaşma və tədqiqat üslubunun bənzərsizliyinə, problemlərin qoyuluşu və həllindəki yenilik ruhuna görə mütəxəssislərin və oxucuların diqqətini cəlb edəcək, qorqudşünaslıqda yeni söz, yeni addım kimi öz layiqli qiymətini alacaqdır. Kitabda əhatə olunan problemlər və gəlinən elmi nəticələr yeniliyi və səviyyəsi ilə diqqəti xüsusi cəlb edir. Bu kitab müəllifin çoxillik gərgin və səmərəli araşdırmalarının nəticəsi kimi meydana çıxıb. İndiyə qədər müxtəlif qəzet və jurnallarda, elmi məcmuələrdə Ə.Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”la bağlı müxtəlif mövzulara həsr olunmuş onlarca elmi məqaləsi dərc olunub. Bu kitabdan əvvəl profesor Ə.Tanrı-verdinin “Kitabi-Dədə Qorqud” dilinin tədqiqinə həsr olunmuş üç monoqrafiyası nəşr edilmişdir: “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları” (1999). “Kitabi-Dədə Qorqud” və qərb ləhcəsi” (2002), “Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili” (2006). Müəllifin “Türk mənşəli Azərbaycan antroponimləri” monoqrafiyası da qaldırı-lan elmi problemlərin səciyyəsinə görə bu tədqiqatlarla səsləşir. Bütün bu araşdırmalar Ə.Tanrıverdinin bir qorqudşünas alim kimi məqsədyönlü tədqiqat yolu seçdiyini və bu yolda uğurlu nəticələr qazandığını sübut edir. “Kitabi-Dədə Qorqud”la bağlı müxtəlif mövzulu ayrı-ayrı tədqiqatlarda yeri gəldikcə dastandakı şəxs adlarından da bəhs edilmiş, onların üslubi-linqvistik təhlilinə də yer veril-mişdir. Ancaq etiraf etmək lazımdır ki, bu problem indiyə kimi Ə.Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”da şəxs adları” kita-bından başqa, heç bir tədqiqat əsərində başlıca mövzu kimi götürülməmiş, ayrı-ayrı əsərlərdə də, əsasən, 5-10 addan söz açılmış və bu mülahizələr çox zaman bir-birini təkrarlamışdır. Dastanın görkəmli tədqiqatçılarından professor Samət Əlizadə hələ 1989-cu ildə yazırdı ki, “Kitabi-Dədə Qorqud”dakı xüsusi maraq doğuran bir sıra adlar tarixi-etimoloji istiqamətdə tədqiqini gözləyir”. Ə.Tanrıverdinin əsərində dastandakı antroponimlər ilk dəfə olaraq, bütövlükdə, kompleks və sistemli şəkildə araşdırılır, istisnasız olaraq bütün şəxs adlarının etimoloji təhlili verilir. Dastandakı şəxs adlarının öyrənilməsi, sadəcə olaraq, Azərbaycan dilçiliyində son dövr ərzində bir sahə kimi formalaşmış onomalogiyanın tədqiqat üsullarının “Kitabi-Dədə Qorqud”un araşdırılmasına cəlb edilməsi faktı deyil. Adlar, ilk növbədə, milli-etnik tarixin və dünyagörüşünün, etnopsixo-logiyanın daşıyıcısı kimi araşdırılır. Buna görə də onların qədim türkün mifoloji, etik, estetik, etnoqrafik, dini, psixoloji, siyasi, tarixi, poetik bilgilərinə bələdlik və istinad tələb etməklə yanaşı, həm də nəticə etibarilə bütün bu sahələr haqqında yeni biliklər doğurur. Qeyd etmək yerinə düşər ki, Ə.Tanrıverdinin kitabının, ilk növbədə, diqqəti çəkən məziyyətlərindən biri də elə budur. Yəni burada təkcə “Kitabi-Dədə Qorqud”dakı şəxs adlarının etimoloji təhlili ilə yox, həm də mövzu ilə bağlı olan digər elm sahələrinin tədqiqatın predmetinə aid informasiya tutumu ilə tanış olmaq mümkündür. Kitabın bir bölümü konkret olaraq “Dədə Qorqud” dastanındakı şəxs adlarının etimoloji təhlilinə həsr edilsə də, müəllif bu antroponimlərin tədqiqi tarixini də bütün incəlik-lərinə qədər araşdıraraq sonra aparılacaq linqvistik tədqiqatlar üçün zəngin bir fon və möhkəm zəmin hazırlamışdır. Hətta kitabda verilmiş etimoloji təhlillər olmasaydı belə, tədqiqat tarixi ilə bağlı bu fəsil öz-özlüyündə müstəqil elmi dəyərə malikdir. Burada müəllif qorqudşünaslıqda ilk dəfə olaraq Azərbaycan və xarici ölkə alimlərinin problemlə bağlı ən mühüm araşdırmalarını ümumiləşdirmiş, onların mükəmməl elmi şərhini vermişdir. Bunun nəticəsidir ki, Ə.Tanrıverdinin dastandakı antroponimlərin etimologiyası ilə bağlı bütün müla-hizə və qənaətləri dəqiq şəkildə arqumentləşdirilir, cavabsız suallar, irəli sürülən fikirlər haqqında şübhə yeri qalmır. Bir maraqlı cəhəti də qeyd etmək lazımdır ki, Ə.Tan-rıverdi dastandakı şəxs adlarının etimoloji izahına keçməzdən əvvəl sözlərin etimoloji təhlili üçün zəruri olan 12 ümumi qayda müəyyən etmişdir. Bu qaydalar onun öz araşdırmasının elmi-linqvistik bazisini təşkil etməklə yanaşı, həm də dilçiliyimizin bu sahədəki gələcək tədqiqatları üçün metodoloji sistem verir, yol göstərir. Həmin qaydalar etimologiyanın bir elm sahəsi kimi sərbəst, “nağılvari” mülahizələrdən azad olaraq dəqiq elmi prinsiplər əsasında inkişafına kömək edə bilər. Ə.Tanrıverdi ayrı-ayrı şəxs adlarının təhlili zamanı özündən əvvəl bu barədə söylənilmiş bütün mülahizələri əhatə edir, ümumiləşdirir və onlara obyektiv elmi münasibət bildirir. Hətta yeni fikir söyləməsəydi belə, bu iş öz-özlüyündə elmi dəyərə malikdir. Lakin müəllif “Kitabi-Dədə Qorqud”dakı şəxs adlarının ən azı yarısı haqqında yeni, orijinal etimoloji mülahizələr irəli sürmüş, onları dəqiq fakt və dəlillərlə əsas-landırmışdır. Onun təhlillərini elmi cəhətdən inandırıcı edən bir də odur ki, hər bir adın etimoloji izahında elmi nəzəri dilçilik ədəbiyyatı ilə yanaşı, qədim və müasir türk dilləri materiallarına, qədim yazı və folklor qaynaqlarına, əski və çağdaş lüğətlərə, hətta türk dilləri ilə qohum olmayan ölü və canlı dillərə, tarixi və ədəbi mənbələrə, elmi araşdırmalara istinad edilmiş, maraqlı analogiya və paralellər aparılmış, bu əsasda çoxlu sayda yeni faktlar aşkara çıxarılmışdır. Ə.Tanrıverdi ilk dəfə olaraq “Kitabi-Dədə Qorqud”dakı şəxs adlarını üslubi səciyyə və işlənmə məqamları baxımından qruplaşdırmış və bu əsasda onların etimoloji təhlili zamanı yalnız dil faktlarını deyil, həm də ədəbi-poetik təfəkkür, tarixi-etnoqrafik şərait, milli-psixoloji mühit kimi mühüm amilləri nəzərə alaraq türk adqoyma ənənələrinin prinsiplərini müəy-yənləşdirmişdir. “Kitabi-Dədə Qorqud” dastanlarının müasir dilimizlə bağlılığı məsələsi monoqrafiyanın “Kitab”ın mətninin Azərbaycan dilinin qərb ləhcəsi ilə müqayisəsinə həsr olunmuş fəsillərində araşdırılır. Müəllif bu tədqiqata qərb ləhcəsinin müasir dil materialları ilə yanaşı, 1723-28-ci illərdə Osmanlı dövlətinin məmurları tərəfindən tərtib olunmuş “Tiflis əyalə-tinin müfəssəl dəftəri” adlı tarixi sənəddə əks olunmuş antroponimləri də cəlb etmişdir. Bu sənəddən aydın olur ki, həmin dövrdə Borçalı mahalı ərazisində “Dədə Qorqud”dan gələn və sonrakı əsrlərdə işlədilmədiyi güman edilən Qorqud, Qazan, Dondar, Xızır, Uruz, Bamsı, Qaragünə və s. kimi qədim türk mənşəli Azərbaycan şəxs adları fəal şəkildə işlənmişdir. Bu faktların aşkara çıxarılması dil tarixi baxımından monoqrafiyada öz əksini tapmış yeniliklərdən yalnız biridir. Həmin sənəd əsasında Ə.Tanrıverdi xalqımızın etnoqrafiyasının öyrənilməsi üçün maraq doğuran bir sıra faktlar aşkar etmişdir. “Kitabi-Dədə Qorqud” mətninin müasir dil materialları ilə tutuşdurulması da müəllifə bir sıra maraqlı faktlar aşkara çıxarmaq imkanı vermişdir. Alim dəqiq dil nümunələri əsasında belə bir qənaətə gəlir ki, müasir ədəbi dilimiz üçün tam sıradan çıxmış hesab edilən “Dədə Qorqud” mənşəli leksik arxaizmlərin böyük bir hissəsi qərb qrupu dialekt və şivələrində öz işləkliyini hələ də saxlamaqdadır. Bunlardan əlavə, müəllif qərb ləhcəsinin dil materialları ilə “Kitab”ın mətni arasında fonetik və morfoloji xüsusiyyətlər baxımından da müqayisələr və paralellər aparmış, ümumən dil tariximizin və dialektologiyamızın öyrənilməsi üçün maraq doğuran elmi nəticələrə gəlmişdir. Professor Ə.Tanrıverdinin “Kitabi-Dədə Qorqud”un mətni ilə Azərbaycan dilinin qərb ləhcəsi arasında uyğunluq və paralellərin müəyyənləşdirilməsinə həsr olunmuş tədqiqatları mətnşünaslıq cəhətdən də maraq doğurur. O, yeri gəldikcə, “Kitab”ın mətnindəki bəzi sözlərin oxunuşunu və anlayışını dəqiqləşdirir, yaxud ayrı-ayrı sözlərin etimoloji təhlilini verir. Məsələn, Ə.Tanrıverdi dastanın “Qanlı Qoca oğlu Qanturalı boyu”nun mətnində tədqiqatçıların indiyə qədər yanlış olaraq “qunlar” və ya “qumlar” kimi oxuduqları sözün əslində “gönlər” olduğunu sübut edir və bununla da “Kitab”ın anlaşıl-masında müəyyən bir maneəni aradan qaldırır. Ümumilikdə götürsək, Ə.Tanrıverdinin monoqrafiyasında “Kitabi-Dədə Qorqud” tədqiqatları üçün elmi tapıntı sayıla biləcək bu tipli onlarca yeni fikir və mülahizə vardır. Ə.Tanrıverdi bu istiqamətli tədqiqatlarının nəticəsi olaraq belə bir qənaətə gəlir ki, bu vaxta qədər irəli sürülmüş bəzi mülahizələrə rəğmən, “Kitabi-Dədə Qorqud”un dili Azərbaycan dilinin yalnız bir yox, bütün ləhcələri ilə bağlıdır və bu sırada qərb ləhcəsinin xüsusi yeri vardır. Dastanın mətni ilə qərb ləhcəsi arasında alimin apardığı müqayisələrdən doğan əsas ümumiləşdirici nəticə budur ki, müasir Azərbaycan dilinin qərb ləhcəsi və bu bölgədə yaşayan insanların həyat tərzi bir sıra parametrlərinə görə “Kitabi-Dədə Qorqud”un dil və etnoqrafiya yaddaşı sayıla bilər. “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” əsərində tədqiqata cəlb olunmuş məsələlərin üçüncü bölümü dastanın obrazlı dilinin öyrənilməsinə həsr olunmuş problemləri əhatə edir. Bu problemlərin araşdırılması üçün müəllif orijinal bir forma, maraqlı bir yanaşma üsulu seçmişdir. Burada ayrı-ayrı boyların mətni və məzmunu yox, dastanın müqəddiməsi ilə boyların mətn və məzmun cəhətdən qarşılıqlı əlaqə və təsiri tədqiqata cəlb olunmuşdur. Bu tədqi-qatların məcrasında müəllif belə bir haqlı qənaətə gəlir ki, “Kitabi-Dədə Qorqud”un 12 “boy”unu müqəddiməsiz təsəvvür etmək qeyri-mümkündür. Boylar müqəddimə ilə bərabər böyük və zəngin görünür. Çünki müqəddimə, xüsusən orada verilmiş atalar sözləri və zərbi-məsəllər boylara bir açardır”. Müəllif fikrini əsaslandırmaq üçün diqqəti müqəddimə və boylarda təkrarlanan cümlələrə, eləcə də süjet, motiv, məzmun, ideya paralelliklərinə yönəldir. “Kitabi-Dədə Qorqud”un müqəddiməsinin dastana sonra-dan əlavə olunması fikri qorqudşünaslıqda çoxdan irəli sürülmüş bir ideyadır. Bu müddəanı qəbul edən professor Ə.Tanrıverdi həmin ideyanı davam və inkişaf etdirərək “müqəddimə niyə əlavə olunub?” – sualına cavab verir. Bu istiqamətli araşdırmaların məntiqi nəticəsi olaraq müəllif belə bir fikrə gəlir ki, boylarla bu şəkildə sıx və intensiv bağlılıqda olan müqəddimə əsərə şifahi variant əsasında artırıla bilməzdi. Deməli, dastan bütöv halda yazıya alınmazdan əvvəl ayrı-ayrı boyların yazılı mətni mövcud olmuşdur. Müqəddiməni hazırlayan müəllif (yaxud müəlliflər) həmin mətnlər üzərində zərgər dəqiqliyi ilə işləmiş, böyük tədqiqatçılıq və yaradıcılıq işi aparmışdır. Bu fikir ümumən qorqudşünaslıq üçün yeni və dəyərli bir ideyadır. Monoqrafiyanın bu bölümündə Ə.Tanrıverdi müqəddimə ilə boyların bilavasitə tutuşdurulmasından əlavə, dastanın obrazlı dilinə aid digər məsələlərə də diqqət yetirmişdir. Məsələn, indiyəcən dastanın dilinin poetik fonetikasından bəhs edən müəlliflər, əsasən, bir neçə sait və samit üzərində dayanmış, əsərdən gətirilən eyni misallar kitabdan-kitaba keçərək təkrar-lanmışdır. Ə.Tanrıverdi isə ilk dəfə olaraq bu araşdırmaların hüdudlarını genişləndirir, dastanın mətnində istisnasız olaraq bütün samitlərə aid alliterasiya nümunələri olduğunu konkret nümunələr əsasında isbat edir. Elmi-tədqiqat səriştəsi ilə yanaşı, həm də gərgin fiziki zəhmət tələb edən araşdırmaların gedişində müəllif poetik fonetikaya aid daha bir maraqlı qanunauyğunluq aşkara çıxarmışdır ki, hər bir boyda alliterasiya daha çox həmin boyun qəhrəmanının adında işlənən samitlər üzərində qurulur. Məsələn, Beyrək boyunda “b” səsinin, Domrul boyunda “d” səsinin alliterasiyasına daha çox təsadüf olunur. Bu cəhət Ə.Tanrıverdinin monoqrafiyasının dastanın üslubi cəhətlərinin araşdırılması üçün də əhəmiyyətli olduğunu təsdiq edir. Tarixi poetikamızda qəbul olunmuş ümumi rəyə görə, “Dədə Qorqud”dakı nəzm parçaları nizamlı, ölçülü şeirə qədərki mərhələni əks etdirir. Ə.Tanrıverdi isə ilk dəfə olaraq həmin nümunələrdə heca vəzninin formalaşma rüşeymlərinin, hətta cinas qafiyənin ilkin təzahürlərini aşkara çıxarmışdır. “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” kitabının bütün bu saydığımız məziyyətləri müəllifin bir sıra sahələr – qorqudşünaslıq, onomalogiya, etimologiya, dil tarixi, dialektologiya, tarixi qrammatika, mətnşünaslıq, poetika, üslubiyyat üzrə filologiyamızın nailiyyəti sayıla biləcək ciddi elmi uğurlar qazandığını bir daha təsdiq edir. Dədəm Qorqud demiş, “Adını biz verdik, yaşını Tanrı versin!”. “Kitabi-Dədə Qorqud”un söz dünyası” monoqrafiyasına “Ön söz”. Bakı, 2007, səh.3-10 Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|