Hamdü-lâyuhsâ, Hudânın sânına mutlak sezâ Sâni'-i tekvin odur iycâdına yok intihâ
Yüklə 61,29 Kb.
|
|
Kemâlî Divanı Münâcât
Hamdü-lâyuhsâ, Hudânın sânına mutlak sezâ Sâni'-i tekvin odur iycâdına yok intihâ. Hem senâ-yi âferîn olsun o zâta bîaded Kullarına fazl u ihsan eylemiş kim lâyuad. Nev'-i insânı husûsa gayri'dan kalmış şerîf, «Ahsen-i takvîm» ile öğmüs yaratmış hem zarîf. Nüsha-yi insanda kılmış âlem-i kübrâyı cem' Zâtını tevhid için vermiş ona hem nutk u fem. Şâir-i gafil nizam-ı nazmı kılmışken vebâl Ârif-i billâha kılmış şi'r ü nazmı Hak helâl. Âlem-i fark'da ne hoşdur dilberin vechinde hâl Âlem-i tevhid'de kim var levn ü sûret bir hayâl Cümle eşya bir cemâlin mazharı düşmüş meğer Ânın içün rûz u şeb, ay, gün, felek durmaz döner. Bir tecelli mazharı âlemler etmiş âşikâr Bilmezem hâb mı, hayâl mi, ya nedir bu rüzigâr. Aşkile kılmış kimin âşık, kimin ma'şûk-i râz Âşıka yanmak, yakılmak, ma'şukun elinde nâz.. Her sıfatdan görünen ol, gören oldur bîgüman Vech-i dilber ziyneti, hem âh u zâr-ı âşıkan. Kulhüvallahü ahad, Âmentü billâhis-samed Doğmadı, doğurmadı, şânında yok küfven ahad. Bâhusûs ol masdar-ı âlem Muhammed Mustafa Mersad-i Hakdır cemâl-i nûr-i pâk-i pür ziyâ. Şânına Levlâk okur, hem medheder Bârî-Hudâ Bûsitan-ı âlem anınla bulur neşv ü nüma. Mazhar-ı Hakdır, vücûdu Rahmeten-lilâlemin Vech-i nûrundan bezetmiş yârim etmiş nâzenin. Rûhuna yâ-Rab salât et, cismine bîhad selâm Ez ezel âbâd-ı dünya tâ ilâ yevm-il kıyâm. Vâlideyn-i Ehl-i Beyt, amm-i selâse,Ibn-i amm Çârıyâr-ı sâdıka, eshâba hem küll-ül ümem. Nefsini bilmekden âcizken Kemâli bîteab Medhi-hân olmuş «hüda-Peygamberi» gayet aceb 1 Sâkıya, sun bâde-yi aşkından uşşâka şarâb Hasret-i lâ’lin ile bağrım yeter etdin kebâb. Gör bahâristanda eşcâr u nebatın neş’esin Devreder bâd-ı sebâ, cam doldurur her dem sehâb. Nev arûs-i âlemin meşşatasın görsen eğer Her çiçek Cibrîl olup senden sana eyler hitâb. Ey Çimenzâr giren, gafil temâşâ kılma kim Hüsnü çıkmış temâşâya şecer, nehr ü hübâb. Cîyfeder dünya, ana baksan eğer hayvan gibi Çeşm-i âdemle bakarsân bu dürür hüsn-i beâb. Zâde-yi tab-ı meni görme mübarek cismini Sen seni bilsen eğer şânındandır yüzdört kitâb. Her nefes ihyâ, imâta eyleyen kimdir seni Kayd-ı unsdur cehennem ger hava vü ger türâb. Devlet-i diydâr-ı yâri bulmak istersen eğer Seyr kıl mirsâd-ı dilden sen sana olma hicâb. “Kenz-i lâ yüfna-yı fakr”ın mahzeni gönlündedir. Gitme sevda-yı beyâbâna düşüp çekme azâb. Cümle eşyada Sıfâtullah gör olmuş ayân Gerçi kesrette zuhûru bâtına çekmiş nikab. Ârif ol kim, her eser etmiş müessirden zuhûr Nûr neşretmez kamer ger olmasaydı âfitâb. Nisbetindir nuru nâr iden nigâristanı hâr Zıll-ı zâildir vücûdun, gördüğün her su serâb. Çeşme-yi Âb-ı hayâtın menbai sende nihân Bulmak istersen KEMÂLÎ aşka eyle intisâb.
Kıl lisânın pak herdem, Zât-ı zikrullah ile Fikrini imhâ edüp isbât-ı zikrullah ile Bu vücûdun “mâsivallah”dan temâm tathîr kıl Kalbini tenvir kıl lem’ât-ı zikrullah ile Öyle zâkir ol ki, “ezkürküm” sana olsun ayân Öyle zâkir ol ki öl emvât-ı zikrullah ile “Nahnü akrep” den nigâh etmek dilersen hüsnüne Pak kıl gönlündeki mir’âtı zikrullah ile Enfüs ü âfâka Hak zâhir olur bu miryede Sen lika-yi Rabbi gör âyât-ı zikrullah ile Nûru görmez ten gözü, a’mâ gelir, a’mâ gider Gönlünü doldurmadan mişkât-ı zikrullah ile Âkil ol sicn-i tabiatda kalıp olma helâk Kıl tabiat sandığın cennât, zikrullah ile Sırr-ı ârifden KEMÂLÎ sırr-ı aşk olsa ayân Cümle eşyâyı görür tâât-ı zikrullah ile
Nasıl bir mübarek geceydi yâ Rab Muhammed dünyaya geldiği gece. Felekler oynayıp cihan güldü hep Annesi sevinip güldüğü gece. Göklerden nice bin kapı açıldı Âlemler üstüne rahmet saçıldı. Nurdan Muhammede donlar biçildi Dünya ile dolduğu gece. Gökten yere indi cümle melekler Zemine baş eğdi bir bir zfelekler Anda kabul oldu her bir dilekler Duâya elini açtığı gece. Koğuldu göklerden, çıkamaz şeytin Halâs oldu insan zulmünden insan. Bir avuç toprakla kör oldu düşman Tenha çöl yoluna daldığı gece. Ben hâmile iken dedi annesi Karnımdan duyardım hak tevhid sesi. Görürdüm Yemeni, Hindi, Fârisi Muhammed memesin aldığı gece. Kisrânın eyvânı yıkıldı gitti Hem Semâve gölü kurudu bitti. Mecûsi âteşi söndü kül tuttu Zâlimlere korku saldığı gece. Göklerde okundu büyük bir ezan Muhammed doğduğun eyledi i’lân İşitti anladı her ehl-i lisan Şark u garb hayrette kaldığı gece. Nûr idi gölgesi yere düşmedi Mübarek yüzünden sinek uçmadı Ak bulut başından batıp aşmadı Parmağıyla ayı böldüğü gece Dehşetinden putlar yere döküldü Mât oldu müşrikîn beli büküldü Taşlar dile geldi dağlar söküldü Müşrikîyne kılıç çaldığı gece Kırk yaşına geldi oldu Hak Resûl Eshâb-ı sellâmet ettiler kabûl Hep acze düştüler erbâb-ı ukûl Kitâbın eline aldığı gece Aşkının sonuna yetdi Muhammed Kendinden kendine geldi bir da’vet Ümmetin diledi buldu icâbet Mi’rac namâzını kıldığı gece Mehabbet nûrundan doğdu Muhammed Ana ulaştırır yine mehabbet KEMÂLÎ aşkıdır âşıka devlet Kurtulur, o aşkı bulduğu gece
Neler çekmekteyim derdinle sensiz yâ Resûlallah Gamınla geçmedi bir an mihensiz yâ Resûlallah Şikâyet mi, değil haşâ, bihakk-ı Hayder ü sıbteyn Beni benden halâs et eyle bensiz yâ Resûlallah Ayırma zümre-yi rindândan bu abd-i mahzûnu Meseldir derler olmaz gül dikensiz yâ Resûlallah Bu Ken’an içre Ya’kûbum cüdâyım mâh-ı Ken’andan Göz a’mâ bînevâ, beyt-ül hazensiz yâ Resûlallah Ne ten lâzım, ne can lâzım, ne nâm u ne nişan lâzım Olaydım hâkine medfun yâ Resûlallah Cemâlin görmeyen bu dâr’da rahat yüzü görmez Uyup nefse çıkar dâr’a resensiz yâ Resûlallah KEMÂLÎ gülşen-i hüsnünde bir şûride bülbüldür Koma bu bağda sevr ü semensiz yâ Resûlallah
Aşkın beni rüsvây-ı cihân eyledi gitti Yaktı çiğerim bağrımı kan eyledi gitti Efgan ne büyük hâil imiş râh-ı talebde Hep ehl-i taleb geldi figan eyledi gitti Erbâb-ı dili gör, ne tale. Var, ne emel var Hak ile gelüp Hakk-ı beyân eyledi gitti Cânân yüzünün sırrını fâş etmedi kimse Erbâb-ı sefâ, dilde nihân eyledi gitti. İnsan ikiden hâli değil işbu cihânda Ya cânını ten, ya teni cân eyledi gitti Onlar ki bu âlemde gelip daldı sivâya Hayvan gibi her işi yamân eyledi gitti Esma’da müsemmâyı görüp fakre erenler Eşyada nihân sırrı ayân eyledi gitti Cânân ile can birliğini buldu rızâda Rûhûnu rızâsile revân eyledi gitti A’mâ ise de nûr-ı basiyretle KEMÂLÎ Nâmını melâmette nişân eyledi gitti
Güllü köy beni seni sevdim ezelden Sevginle vazgeçtim her bir güzelden Hayâlin hoş gelir cümle emelden Ey güzeller köyü köyler güzeli Sende saklı durur anamla babam Onlar orda iken ben nere gidem Ölmekle ben sanma seni ter edem Ey güzeller köyü köyler güzeli Dedeler üstünde evler yaptılar İçinde her biri Hak’ka tapdılar Şimdi o yerleri yâdlar kapdılar Ey güzeller köyü köyler güzeli İçinde anamdan doğdum ağladım Düştüm karanlığa kara bağladım Kendi ateşimle kendim dağladım Ey güzeller köyü köyler güzeli Karşıda görünen şu karlı dağlar Bir karış yerinide bin yiğit ağlar Eski ölenleri bilir mi sağlar Ey güzeller köyü köyler güzeli Güzeller köşküsün tepe başında Herkes senin havan suyun kasdında Beslenir düşman da sende dostun da Ey güzeller köyü köyler güzeli Hak seni etmemiş bir şeye muhtaç İçinde duranlar kalmadı hiç aç Dört yanında köylerin başına tâc Ey güzeller köyü köyler güzeli Sensin yedi köyün Zühre yıldızı Sende vurdu beni bir peri kızı İçimden çıkmıyor hâlâ o sızı Ey güzeller köyü köyler güzeli Bahar gelir çiçeklerin açılır Her yana suyunla ni’met saçılır Hazer denizinde suyun içilir Ey güzeller köyü köyler güzeli Ovada tarlalar dağda çayırlar Bir hanım kız gördüm bulgur sayırlar Bana bir Kâbedir düzler bayırlar Ey güzeller köyü köyler güzeli Yâ hele bahçede güller açarsa Dostlarım toplanıp çaylar içerse Nolur bir kör gelip ordan geçerse Ey güzeller köyü köyler güzeli Kuşlar öter sular çağlayıp akar Kıble pencereden bir hanım bakar Kırk yıldır o derd bağrımı yakar Ey güzeller köyü köyler güzeli Meleşir gönlümde koyun kuzular Çıkmıyor gönlümden eski sızılar Gönül bir belâdır her şeyi arzular Ey güzeller köyü köyler güzeli Uzun tarlalarda ağlar gezerdik Sularda cânânın sesin sezerdik Attâr Hakkı vardı neler yazardık Ey güzeller köyü köyler güzeli Hâfız okur Tayyar yazı yazardı Bir dilberin peşinde aşksız gezerdi O dilber başkasının bağrın ezerdi Ey güzeller köyü köyler güzeli İstanbula gelmiş duydum sevindim Bana gelecekmiş bir çok öğündüm Gelmedi başıma vurdum döğündüm Ey güzeller köyü köyler güzeli Sözlerimi duyan delidir sanar Sözüme inanır deliler kanar Kimbilir içimde ne oddur yanar Ey güzeller köyü köyler güzeli Ezanlar okudur namazlar kıldık Aşkın deryasına gemiler saladık Muradsız kalmakla biz murad aldık Ey güzeller köyü köyler güzeli Ne güzeldir köyün yağı peyniri Tali’ bizi etti her şeyden berî Biraz da gönderse adamın biri Ey güzeller köyü köyler güzeli Kimi sana anlar kimisi bana Sözüm dostlaradır değil düşmana Teyzem oğulları sözüm yabana Ey güzeller köyü köyler güzeli Hayâlim derindir sığmaz hayâle Rağbetim kalmadı mâl ü menâle Korkarım Tayyar da benzer Cemâl’e Ey güzeller köyü köyler güzeli Bir Cuma namazı eyledim niyyet Orda kılacağım bulursam fırsat Maksad ziyârettir değil ticâret Ey güzeller köyü köyler güzeli Ah o dağlar o dereler o taşlar Ah orada kalan eski kardeşler Toprağına insan yüz can bağışlar Ey güzeller köyü köyler güzeli Güzel yanağında sanki bir bensin Dışın harabsa da içinden şensin Dünyada son sevgim isteğim sensin Ey güzeller köyü köyler güzeli Bir câmii vardı on değirmeni Otları suları derdler dermanı Orda öğrenmiştim cân u cânânı Ey güzeller köyü köyler güzeli Şâhiddir derdime dağların taşın Âşıklar gözüsün kurumaz yaşın Dünyada çok gezdim bulmadım eşin Ey güzeller köyü köyler güzeli Bir karış yerinde binlerce şehîd Göğsünde can verdi nice bin yiğit Son ziyaretimden kesmezim ümit Ey güzeller köyü köyler güzeli Acep oralarda şimde ne kaldı Felek her birini bir derde saldı Kimi gurbettedir kimisi ölü Ey güzeller köyü köyler güzeli Sende yetişirdi nâzenin kızlar Göllerde uçardı turnalar kazlar Yurdun her yarası gitgide sızlar Ey güzeller köyü köyler güzeli Yurdunu sevmeyen değildir insan Bak yurtsuz değil en vahşi hayvan Yurddadır âr u ırz yurddadır îmân Ey güzeller köyü köyler güzeli Ne yazık içinde kimse kalmamış Hep gelen ağlamış kimse gülmemiş Hiç biri dünyada murâd almamış Ey güzeller köyü köyler güzeli Ekinciler çıktı ekin ektiler Bağçeler yaptılar ağaç diktiler Bîhude dünyada zahmet çektiler Ey güzeller köyü köyler güzeli Ne kalmış yiğidin ne bay ne gedâ Sanki hevâ imiş oldu bir hevâ Bâki yok cihanda Hak’dan maâdâ Ey güzeller köyü köyler güzeli Gönül karşı geldi bir hûb cemâle Çok hizmetler ettik ehl-i kemâle Aşkın uğratmadı yolum muhâle Ey güzeller köyü köyler güzeli Mağrur zenginlerin beylerin vardı Bunların başına dünyalar dardı İnsanlık içinde bir insan kurdu Ey güzeller köyü köyler güzeli Şendin ne güzeldin hani o günler Çok bayramlar geçti nice düğünler Sönmeyen bir aşk kalır o ünler Ey güzeller köyü köyler güzeli Fakîre vermezdi zenginler selâm Yoksullarda yokdu hiçbir hak, kelâm Ne babam gülmüştü orda ne anam Ey güzeller köyü köyler güzeli Adıma cihanda dediler Osman Çalışınca oldum Hâfız-ül-Kur’ân Verdiler soyadı KEMÂLÎ OZAN Ey güzeller köyü köyler güzeli
Ben neyim, bilmek tefhime kudret kalmadı Oldu dil pâmâl-ı aşk tebyîne tâkat kalmadı El, ayak, dil, göz, kulak işler fakat faili kim Ya bu ten ne, can nedir, fikr-i iradet kalmadı Kâh melek, gâhi felek, gâhi tabiat de dedim “Lâuhibb-ül-âfilin” fâniye rağbet kalmadı Gitti darlık, geldi varlık Sırr-ı Hak oldu ayân Benliğim attım anı isbâte hâcet kalmadı Yerde gökde yok deme Allah’ı, yer gök yok dürür Ya mekân var, ya Hudâ, ayrı kanâat kalmadı Zâhir-i eşyâya bakma, zâhir u bâtın odur Evvel âhir sendedir başka rivâyet kalmadı Ne mekân var ne zaman Hak’sız cihât u nesne yok Şems-i tâbandan kamer nûr aldı, zulmet kalmadı Bu temaşâgâh-ı âlemden garaz, sırrın bilen Eyledi tekbir, kıyam, secde, kıraat kalmadı Âzim-i râh-ı beka hep oldu b3i havf ü reca Mutmainn-ül-kalb ârifde haşiyet kalmadı Bunca elfaz u hurufun mebdei bir noktadır Kânı bir, sânii bir fikr-i maiyyet kalmadı Onsekiz bin âleme girdin unuttun kendini Renge aldandın, ulu da’vaye avdet kalmadı Emr-i “kün” te’siridir olmuş olacak her ne var Ân-ı daimidir KEMÂLÎ şekl-i rü’yet kalmadı
Gönül ne dalmışsın şu bahr-i game Bu gam yakışır mı ibn-i âdeme Şâd olmak istersen şâd olam deme Bu dâr-ı mihnetde gülen olmadı Ma’mûre-yi âlem harâbe râgib Bu harâbezâre gel olma tâlib Yazıktır gidersin hâsir ü hâib Bak gidenler gitti gelen olmadı Ne nâm u ne nişân, ne şandan eser Ne tarih, ne zaman, ne kalır haber Hâdisat bir yeldir durmayıp geçer Önünden hiç kurtulan olmadı Bak tarih-i âlem neler kayd eder Karanlık mâziye halkı sayd eder Toprak olmuşlarla türlü keyd eder Bu yokluktan ibret alan olmadı Kazaya râzı ol eyleme inâd Bu mihnet-hânede yokdürür murâd Âdem’den bu âne değin eyle yâd Gelip bunda bâki kalan olmadı Kim bilir ne idi bastığın toprak Belki bir şâh idi yakın ya ırak Ya bir pehlivandı elinde bayrak Namlarını bile bilen olmadı Nice şahlar oldu hâk ile yeksan Nice mihnetlere katlandı insan Nice matemlere sahnedir cihan Bu sahneden korkup yılan olmadı Çokları dediler benimdin dünya İçinde oldular en büyük rüsvâ Dünya bitip gitti, bitmedi gavga Bu gavgada rahat bulan olmadı Bu bahr-i zünûna çokları daldı Kimi ölü çıkdı kimi gark oldu Bu dağı delerken çok Ferhad öldü Şu emel dağını delen olmadı Nice kahramanlar cebbâr sultanlar Nice pehlivanlar Yûsuf zamanlar Dünyayı elinde tutan insanlar Bunda nefsin hoşnud kılan olmadı Sürûr-i cihanın âhiri matem Ferâhın peşini ta’kib eder gam Hangi varlık var ki olmamış adem Hangi varlık var ki, tâlân olmadı Kendinde buldunsa bir aşkı mutlak Anınla bilinir hak ile nâ hak Âlem hep aşk dır gözün aç da bak Aşka düşende sarsılan olmadı İnsan bulmadıkça merd-i maksûdu Bulamaz vücûdda Rabb-i mevcûdu Bu günde bilenler yevm-i mev’ûdu Yarınki günde yorulan olmadı Dağ’ı mehabbetle çiğerin dağla Derd ile yüzünü yere sür ağla Aşk ile eriyip su gibi çağla Akmayan suda durulan olmadı Bu fâni dünyaya pek çok sarılma Doğru yoldan çıkıp yolsuz yorulma Dost sözü doğrudur sakın darılma Ehl-i dillerde darılan olmadı Sakın nâr içinde koyma sen seni Ömrün hebâ etme acı kendini Varlığından utan tanı Rabbini Varlıkdan büyük sorulan olmadı Eğer ararsan kendi necâtın Tarik-i sıdk üzre artır sebâtın Kıyam-binefsihi anla hayâtın Bu kıyamdan hiç ayrılan olmadı KEMÂLÎ nutkundan olanlar agâh Bilirler söyleten, söyleyen Allah Bu söz benim değil Hakk’ındır billâh Ârifler sözünde yalan olmadı
Âşksız âlemde âdem olmanın imkânı yok Derd devadır âşıka, bî derdlerin dermanı yok Âşkdır her müşkülün miftâhı, fethi, fâtihi Âşk sergerdanının bil müşkül ü âsanı yok Zulmet-i unsurda nûr-i aşkdan mahrum olan Ol bir insandır ki öyle vahşî hayvân yok Nâr-ı unsur nûr-i aşk ile olur gülzar-ı tam Server-i hûban-ı aşkın nûru var niyranı yok Âşk ile olmuş ayân serçeşme-i âb-ı hayat Bu hayat-ı câvidanın haddi yok pâyânı yok Âşkdır hayvanı insan eyleyen insanı nûr Bu rumûzatın basiyret ehline pünhanı yok Sen seni bilmek dilersen aşka terket senseni Anda mahvol kim KEMÂLÎ şân u âdı, sânı yok
Bulmasın yâ Rab tarik-i aşka sâlikler zevâl Aşksız âlemde insanlık muhâl ender muhâl Aşkdır bir katreyi bin merdüm-i dânâ kılan Aşkdır bir katreyi eyler haram eyler helâl Aşksız insana hayvandan adâldır dedi Hak Kâinat varsa fenaya aşka yoktur ihtimâl “Kenz-i mahfi” gevheri aşkdır, o gevherden çıkar Cümle mevcudun vücudu, nûr u nâr, necm ü hilâl Kenz-i aşkın remzidir Ahmed, Muhammed Mustafa Hubb-i Hayder olmasa ol kenz göstermez cemâl Nûr-i Ahmed’dir o gevher hem odur Mi’rat-ı Hak Aşıka seyr-i cemâl, bî aşklar görmüş celâl Cür’a-yi câm-ı ezel mestanesi ârifleri Zevk-i ukba, afet-i dünya eder mi pây-mal Herkesin dünyası kendi gönlüdür, anda olur Ya hayâl-i hâm-ı hasret, ya esir-i zülf ü hâl Dâm-ı unsurdan halâsa çare ancak aşkdır İhtiras tûl-i emel, ceng ü sedel, evlâd ü mâl Dört melek derler mukarreb çâr-unsur aslıdır Akl cibrîl refrefi aşk aşkla açdı perr ü bâl Ey KEMÂLÎ aşksız fazl u kemâl tâlibleri Oldular bunlar ezelden düşmen-i fazl u kemâl
Cihanda âkil ol, merd ol, kerîm ol Ulûl-azm ol, metîn ol, müstakîm ol İki âlemde istersen saâdet Afiv ol halkı incitme rahîm ol Nedamet âybdır her iş sonunda Ne iş yapsan kılı kırkyar hakîm ol Harîs olma, tâma’kâra tapınma Kanaat eyle, mehcûr-i leîm ol Kılıp kadı-yi hâcâta münâcât Tevekkül et ana sabret halîm ol Esir-i nefs olup uyma hevâya Olup su akma hâk üzre mukîm ol Emin-ül halk olup kıl hakkı teslîm Özü doğru, sözü doğru, samîm ol Günah-ı ekberin kaç asgarından Selâmet istesen kalb-i selîm ol Sakın söz söyleme bî sûd u bî câ Ne söz dersen anı iyce alîm ol Sahî ol, iyliğin şerretme halka Vücûdun zenbdir terket adîm ol Adâvet etme şefkat eyle halka Vefâ kıl ahdine yâr-i kadîm ol Huyundur dost hem düşman, başında Hazer kıl sâhib-i hulk-i azîm ol Sözü bil nutk-ı Hak, hayr işte söz tut Sözü az söyle çok dinle fehîm ol Olur çün ehl-i hizmet seyyid-ül kavm KEMÂLÎ kâmil insana nedîm ol
Ey gönül ağla, gönülde hükmeden sultanı bul Sen seni terk eyle, sende sâhib-i fermanı bul Aç gözün ayna ayân olsun basîrün bil-ibâd Yüzde, gözde, elde, dilde seyreden Sübhânı bul Üç mevâlid, dört anasırdır yedi tamuyu bil Âteş-i hırs gazab, şehvettir ol niyrânı bul Nefs ile kaim olan fehmeyleyemez Mevlâsını Varlığı kaim-bizâtillah gören insanı bul Vâhime erbabının her gördüğü mevhûmdur Şür çıkar şeytanı dilden, Suret-i Rahmânı bul Eyleme meyl-i serâb, yanma bu sahrada susuz Bahr-i aşka gerk olup deryayı geç ummanı bul “Külli şey’in hâlikün” mefhumu mevcud yokdurur Var olan birdir ikilik gösteren noksanı bul Nefsini bilmek rumûzu sen seni bilmek değil Sende ten, tende hayât u can olan cânânı bul Bilmedi Hızr-ı zamanı hazret-i Mûsa Kelîm Katl-i nefsi hak gören kâmillere îmanı bul Kabz u bastın mahzeni kalbindir ey tılsım-ı rûh Rûha Emr-i Rab diyen bî harf ü savt Kur’anı bul Cism gir anda cinânı, haddi yok meydanı bul Hiss-i tendir herşeye muhtac eden mutlak seni Rûh ise herşey anın muhtacdır ol kânı bul Her mesâib tendedir, tendir belâlar meskeni Andadır beyt-i Hüdâ gir cennet ü Rıdvanı bul Mâvera-yi âklda gümrâhtır akl-i maaş Sâhib-i akl-i maad, mecmua-yi rindânı bul Benliğindir mani-i feyz-i Hakîm-i Zülcelâl Bulmak istersen KEMÂLÎ saâhib-i irfanı bul 13 Kasr-ı dil tahtında senden gayrı sultan istemem Hâk-i pâyinde gubarım, cân u cânân istemem Varlığım sensin, senindir benliğim, sensin ne var Çün vücûdundur, vücûdum, gayr-ı irfân istemem Vâhime fikr ü hayâl, idrâk ü hıfzın mahzeni Siyreti hayvan dolu sûrette insan istemem Bu merâyâ da “lika-ullah”ı gör olmuş ayân Gayrı görme vehmdir zan içre iman istemem Feyz-i nûr-i “Hayy ü Kayyum”dur vücûh-i kâinat Câmi-i küldür muhammed, başka burhan istemem İstemem benden diyen, ya isteyen, memnun olun Hayr u şerri halkeder derya katrelerde gizlidir Nâr içinde nûr var, nûr içre niyran istemem Kudret-i aşkından a’lâ var mı Rabb-ül Âlemîn Her ne var aşkın KEMÂLÎ akl u iz’an istemem 14 Bülbül –i gülzar-ı aşkım, başka gülzar istemem Tâlib-i dîdar-i yarim, ayrı dîdar istemem Bakdı dil mi’rat-ı dilden oldu dildarım ayân Gitti dil, dildar geldi, başka dildar istemem “Sâki-i rûz-i elest” peymanesinden bâde nûş Olduğum günden beri medhûşum hüşyar istemem Hak diyen zâkirde Hak olmazsa zikri şirk olur Fikr-i Hak’dan gayrı dilde başka efkâr istemem Her nefeste nefy ü isbat etmeyen Mevlâsını Zâkir olmaz, nefsini isbatla inkâr istemem Kâ’betullaha giren şah olsa da giymez libas Ben ziyarethaneme tesbih ü zünnar istemem Sâimim gerçi iki âlem muradından bu gün Ben KEMÂLÎ iyde yettim gayrı iftar istemem
Nâre yandım aşk-ı pâkinden feragat etmedim Mahvolup canân yolunda cana rağbet etmedim Kesmedin ümmîd vaslından, kesildi her emel Havf-i firkatte kalıp nâdâna minnet etmedim Çekdim el benden bana benlik veren bildimki sen Benliğimde kaldığımca lâhza rahat etmedim Bir zaman sen, ben, gönül, sevda, elem, derd var idi Hiç birinden bir zaman kalben şikâyet etmedim Zu’mi-i zâhiddir mükâfat u mücâzât-ı ibâd Bilmedin havf u reca, zanna ibâdet etmedim Hâmil-i bâr-ı emanet olduğum günden beri Hamdü-lillâh âcizim da’va-yı kudret etmedim Sa’yisiz kalmış fakir, erbâb-ı sa’y olmuş gani Bu fikir belki cünûndur öyle cinnet etmedim Bî şerik bir mülkde mümkün mü da’va-yı vücûd Düşmedim şirk-i vücude öyle gaflet etmedim Zevk u ekdar-ı cihanı serbeser gördüm velî Hiç birile kalmadım nefse sehabet etmedim Elde her nem var ise fazl u rezaletten eser Anlamam fazlı KEMÂLÎ sarf-ı himmet etmedim
Yüklə 61,29 Kb. Dostları ilə paylaş:
|