Vaqif Aslanın şeirlərinin dili
Abdullayeva Gülarə Abdurahman qızı
filologiya elmləri namizədi
AMİ-nin Şəki filialı
Bütün tarixi dövrlərdə bədii ədəbiyyat dilin xarakterik xüsusiyyətlərinin
göstəricisi olmaqla yanaşı, həm də onun inkişafında və zənginləşməsində, ədəbi dilin
cilalanmasında müstəsna rol oynamışdır. Ayrı-ayrı şair və yazıçıların yaradıcılığını
təhlil etməklə, həmin dövr üçün ədəbi dilin müxtəlif səviyyələri haqqında konkret
fikir yürütmək mümkündür. Eyni zamanda, ədiblərin yaradıcılığında işlənən onlarla
yeni söz və ifadə ədəbi dilə keçərək intensiv işlənmə hüququ qazanır və nəticədə dil
zənginləşir.Ədəbi dilin zənginləşməsində, sözlərin yeni-yeni məna çalarları
qazanmasında poeziya müstəsna əhəmiyyətə malikdir. İnsanın ən kövrək duyğuları,
qəlb çırpıntıları, fikir təlatümləri öz ifadəsini poeziyada tapır. Poeziya o zaman ölməz
olur ki, tükənməz enerjinin və yuxusuz gecələrin birliyindən yaransın və zəngin ifadə
vasitələrinə malik olsun, ümumxalq dilinin zənginliklərini üzə çıxarsın, ədəbi dilin
hüdudları ilə məhdudlaşmasın. Müasir Azərbaycan ədəbiyyatında öz sözünü deyən,
oxucuların dərin rəğbətini qazanan onlarla sənətkarın adını qeyd etmək olar. Belə
istedadlı qələm sahiblərindən biri də müasirimiz şair Vaqif Aslandır. “Ruhlarla
söhbət”, “Oğuz elinə salam”, “Qanımdan rəng alan gül” kimi irihəcmli kitablarda
toplanmış poema və şeirləri ilə oxucularının sonsuz sevgisini qazanmış şair müasir
Azərbaycan ədəbiyyatına gözəl töhfələr verməklə yanaşı, ədəbi dilimizin inkişafında
da özünəməxsus rol oynayır.
V. Aslanın şeirlərinin dili onun ümumxalq dilinin müxtəlif laylarına, sözün
məna incəliklərinə dərindən bələd olduğunu göstərir. O, gurultulu ifadə və ibarələrə
can atmır, fikirlərini çox sadə və təbii bir dildə ifadə edir:
Yaşıl yarpaq, solacaqsan,
Dönüb xəzəl olacaqsan.
Əsən yellər sümüyünü saz eyləyib çalacaq,
Nəm torpağa salacaq.
Mən özüm də sənin kimi!
Verilmiş bu kiçik şeir parçaqsında ümumişlək sözlərdən istifadə etməklə şair, bir
yarpağın, bir insanın, bir dünyanın gərdişini, gəliş-gedişini çox böyük ustalıqla,
poetik şəkildə ifadə etmişdir.
Rəssam fırçası rənglərlə möcüzələr yaratdığı kimi, şair qələmi də öz fikrini söz
və ifadələrlə çox böyük ustalıqla boyayır. V. Aslanın şeirlərinin dili o qədər axıcı, o
qədər oynaqdır ki, bir oxunuşda əzbərlənir. Hər söz, hər misra oxucunu öz ardınca
çəkib aparır. Müəllif bizim dəfələrlə gördüyümüz, müşahidə etdiyimiz hadisələri elə
mənalandırır ki, heyrət dənizinə qərq olmaya bilmirsən:
Ağac gördüm sarmaşıqlar içində,
Alçaq, uca-hamısı da yan-yana.
Ağac gördüm bir boyda bir biçimdə,
Ağaclar da bənzəyirmiş insana.
Vaqif Aslanın şeirlərində boş misra, yersiz işlənmiş söz yox dərəcəsindədir.
Güclü maqnit dəmir qırıntılarını çəkən kimi, şairin təbi də hadisələrin mahiyyətinə
uyğun ən zərif ifadələri seçir: Geciksən səbrimlə yorram gecəni; Qəlbinazik
yaranmısan sən əzəl; Ey mənim bəxtimin uzaq ulduzu; Gün düşüb alnında çiçəkləyib
tər; Dünyanın bakirə ilk baharı; Gözünə bax, ulduz-ulduz axır hey; Qızılgülün qız
baxışları; Töküb ilhamımın piyləsinə, Baharı içmişəm meyxoş olmuşam; Şair
sinəsindən tanınar və s.
V. Aslanın şeirlərinin dli hikmətli söz və ifadələr, atalar sözləri və məsəllərlə
zəngindir. Atalar sözləri və məsəllərdən müəllif, fikirlərinin bədi təsdiqi üçün tutarlı
vasitə kimi istifadə etmişdir: Niyyətin haradır mənzilin ora; Haram kama yetəmməz,
Əkilməsə bitəmməz, Əkinçinin darısı; Halal zəhmət itəmməz; Artıq tamah min ildir ki
daş yarır, Para-para olan daşlar baş yarır; Tanıyanlar olar, Gözəl, düzdü bu, kəkliyi
ayaqdan, ceyranı gözdən; Yaxşılığa yaxşılıq bir əvəzdir, əvəz verib əvəz ummaq
qərəzdir; Verən əldən allah kəsməz deyirlər; Unutma ki, haqq nazilər, üzülməz, düz
deyənə durub dodaq büzülməz; Ara yerdə namus gedir, ad batır, ad batırıb yurd
itirən naz satır və s.
Vaqif Aslanın şeirləri söz və ifadə baxımından da fərdiləşmişdir. Boya-başa
çatdığı Şəki torpağının duzlu-məzəli danışıq tərzi də onun şeirlərində duyulmaqadır.
Bədii dili rəngləmək, zənginləşdirmək məqsədi ilə şair şivə sözlərindən xüsusi
məharətlə istifadə etmişdir:
Şıtqa vur, ovça çal, döyülsün qaval;
Mənim şeirim Qaraqum konfeti döy
Yeyəsən, pəh-pəh deyəsən,
Qısası, saqqız da döy,
Həfrayı tənqidçi tək ad üçün çeynəyəsəm;
Sınar, oşalanar bu qəlb, bu ürək;
Çəpənnazı baxa-baxa,
Salma məni daşa-dağa;
Çöl üzü tor, iç üzü por;
Cici-mici bir qız ilə evləndirək;
Nə kütə boyun əy, nə hütə alçal və s.
V. Aslanın şeirləri Dədə Qorqud mayası ilə yoğrulub. Əsrlərin arxasından
boylanan bu qəhrəmanlıq salnaməsini öz incə, kövrək qələmi ilə bizə qanadlandıran
şair dilin bütün potensial imkanlarından istifadə etməyə çalışmışdır. Hətta
arxaikləşmiş sözlər də şairin dilində canlanır, gözəlləşir. Məsələn, çal qaraquş
ərdəmli, elat, qəlbi; Qalınca dünyada qalmasa yeymiş, apalaca otaq kimi söz və
ifadələrin mənası asanlıqla qavranıldığı kimi, şeirin dilinə bir gözəllik də qatır.
Vaqif Aslan öz fikrini qoşa sözlərlə, həmcins, sinonim söz və ifadələrlə qollu-
qanadlı ifadə etməyi sevir:
Ey gəlin otaqları, xoşbəxt binalar salam!
Mən haqq yolçusuyam. O mənə yoldur,
Arxadır, dayaqdır, qanaddır, qoldur,
Neynim ki, ağrısı, acısı boldur;
Mən giley dünyası, həsrət yoluyam
Ürəyi doluyam, qəlbi doluyam
Gah yazam, gah qışam-Cumayoğluyam,
Belə tanınmışam, get ondan soruş.
V. Aslan dilə yaradıcı yanaşmağı bacarır. Onun poeziyasında ancaq V. Aslan
qələminə məxsus söz və ifadələr istənilən qədərdir: qandaşlar, başbilənlər,
könlüqırıq gözəl, dərddaşlar, qıyımsızlıq, Açılıb gül kimi gümüşlənərdin, qas-qas
gülmək, Qavaldaşı qavaltək gumbur-gumbur çalanlar və s. V. Aslan şeirləri nə qədər
axıcıdırsa, bu şeirlərdə sözlər, səslər də bir o qədər həmahəngdir:
Qara-qara qədəhlərdə
Qara şərab içə-içə
Qara qoyun qovurması
Yeyənlərə tost deyirik.
Vaqiv Aslanın şeirlərində təzadlar və qarşılaşdırmalar bədiilik vasitələri
sırasında xüsusi yer tutur:
Xoş yazına, sərt qışına vuruldum;
Çoxu çoxdur, azı azdır,
Toyu toydur, yası yasdır,
Qışı qışdır, yazı yazdır,
Bir ilahi sözdür dünya.
Şairin şeirlərinin bədii sintaksisi də diqqəti cəlb edir.Onun şeirlərində istifadə olunan
inversiya və parselyasiyalar mənanın daha da dolğunlaşmasına səbəb olur.
Bulaqsan, gözümdən axırsan mənim.
Tüstüsən, təpəmdən çıxırsan mənim.
Dustaqsan, könlümdən baxırsan mənim,
Ay ilk məhəbbətim, ilk məhəbbətim.
Vaqif Aslan şeirlərində bədii dilə xas olan bütün bədii təsvir və ifadə
vasitələrinə bol-bol rast gəlmək olur. Onun şeirlərinə məxsus fərdi-üslubi
birləşmələrin çoxu metaforlaşdırma yolu ilə yaranmışdır. Şairin müqayisələri
ürəyəyatımlıdır:
Sarı simdə çalıb tale sazını,
Həsrətin də xatirini xoş etdin.
Çirin-acı bir şərbəti nuş etdin;
Dərdi yandır, nisgili qov, qəmi sil.
Gözündən nur dolu bir badə içdim;
Gələndə ilk bahar, göy otlar kimi,
İnsanın torpaqdan göyərməyi var;
Məndə dağ ətri var, aran odu var;
Sinə dəftər oldu, dil qələm oldu,
Yazdığım hər şeir bir aləm oldu və s.
Vaqif Aslanın poeziyasında lirizm çox güclüdür.Onun şeirlərində Şəhriyar
nəfəsi, Füzuli yanğısı duyulmaqdadır. Füzuli bir ahı ilə min dağı bada verirsə, Vaqif
Aslan öz dərdini daha real şəkildə ifadə edir, o, sonsuz məhəbbətlə sevdiyi və
tərənnüm etdiyi vətəninin zaman-zaman başına gətirilən müsibətlərə, torpaqların
işğalına dözmür, dərdini ürək yanğısı ilə oxucusuna söyləyir:
Tutub qayaların daş yaxasından,
Elə silkələrəm paralanarlar.
Bir ah çəkərəm ki, övlad ahından
Dağlar sinəsindən yaralanarlar.
V. Aslanın bütün lirik şeirləri öz ifadəliliyi ilə diqqəti cəlb edir:
Deyinmərəm əzabımı bol eylə,
İncimərəm, yandır məni kül eylə,
Ağrımaram, sinəm üstən yol eylə,
Amma tənə ağrısı var canımda.
Vaqif Aslanın mübaliğələri də canlı və inandırıcı görünür:
Beşiyimdən yer üzü dar,
Heç bilmədim hara düşdüm.
V. Aslanın şeirləri dil baxımından çox zəngindir. Onun əsərlərinə istinad
etməklə müasir dilimizlə bağlı istənilən məsələni asanlıqla araşdırmaq və konkret
fikir söyləmək mümkündür. Bu baxımdan Vaqif Aslanın əsərləri bizə və gələcək
nəsillərə onun ən səmimi töhfəsidir. Biz də ona uzun ömür, duyğu və düşüncələrini
qanadlandıran yeni-yeni əsərlər, daha geniş oxucu kütləsi arzulayırıq.
İstifadə olunmuş ədəbiyyat:
1. Qarayev Y. Realizm: sənət və həqiqət. Bakı, 1980
2. Şəmsizadə N. Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığı. Bakı, 1997
3. Aslanov V. Ruhlarla söhbət. Bakı,1997
4. Aslanov V. Oğuz elinə salam. Bakı, 2000
5. Aslanov V. Qanımdan rəng alan gül. Bakı, 2003
6. Aslanov V. Seçilmiş əsərləri. I cild, Bakı, 2009
Abdullayeva G.A
Summary
Language of Vagif Aslans poems
This article deals with features of language and style of Vagif Aslan’s creative
work. It was investigated the role played developing our literary language on the
basis of concrete facts elected from works of the authors literary language.
Characteristicc sides have been anlyzed his creative work.
Azərbaycan Müəllimlər İnstitutunun Şəki filialının
Dillər kafedrasının baş müəllimi, f.e.n. Abdullayeva
Gülarə Abdurahman qızının “Vaqif Aslanın şeirlərinin
dili” mövzusunda yazdığı məqalə haqqında
R Ə Y
Məqalədə dilçiliyin aktual məsələlərindən olan dilin lüğət tərkibinin
zənginləşməsi amillərindən bəhs olunur. Müəllif ədəbi dilin zənginləşməsində,
sözlərin yeni-yeni məna çalarları qazanmasında poeziyanın müstəsna əhəmiyyətə
malik olduğunu qeyd edir və Vaqif Aslanın şeirlərindən çoxlu nümunələr göstərir.
Məqalənin hazırlanmsında həm elmi ədəbiyyatdan, həm də Vaqif Aslanın bədii
irsindən istifadə olunmuşdur. Müəllifin mülahizə və fikirləri qənaətbəxşdir və elmi
şəkildə əsaslandırılmışdır.
Məqalənin dilçilik baxımından faydalı olduğunu nəzərə alaraq onun çap
olunmasını məsləhət bilirəm.
Rəyçi:
AMİ-nin Şəki filialının
Dillər kafedrasının müdiri,
f.e.n. U. Mürşüdova
АМИ-нин Шяки филталынын «Дилляр» кафедрасынын 12 ийун
2009- жу ил тарихли 10 сайлы протоколундан
Ч ы х а р ы ш
Ешидилди: ф..е.н. Э.А.Абдуллайеванын «Вагиф Асланын шеирляринин
дили» адлы мягалясинин мцзакряси.
Гярар : ф.е.н.У.Мцршцдованын вя кафедра цзвляринин мцсбят ряйини
нязяря алараг мягалянин чап олунмсы мяслящят билнсин.
Сядр:
У.Мцршцдова
Катиб: Ш.Йунусова
У.Мцршцдованын имзасыны тясдиг едирям:
Елми катиб: ф.е.н. Ш.Щцмбятова
Dostları ilə paylaş: |