Kpss coğrafya tüRKİYE’Nİn ekonomik coğrafyasi notlar dikkat!

KPSS - COĞRAFYA

TÜRKİYE’NİN EKONOMİK COĞRAFYASI - NOTLAR

Dikkat! Çok Önemli(KPSS-ÖNL(2002-2010) de Çıkan) Maddeler: (3-6) Arası, (8-15) Arası, 19, 20, 27, 28, 30, 34, 49, 55, 56, 57, 67, 68, 81,82, 88, 94, 95, 101, 102, 103, 110, 111, 112, 119, 135, 137, 138, (145-149) Arası, 155, 160, 161, 175, 204, (213-216) Arası, 241, 242, 243, 249, 251, 257, 260, 262, 263, 264, 274, 319, 322, 323, 324, 325, 330, 332, 340, 342, 344, 347, 353, 377, (407-410) Arası, 429, 432, 443, (445-448) Arası, 451, 465, 469, (474-478) Arası, 483, 498, 499, 503, 504, 512, 513, 515, 516, 542, 571, 587, 588, 589

1. 
   Türkiye’nin Ekonomisini Etkileyen Faktörler: Coğrafi Konum, Yer şekilleri, İklim Özellikleri, Nüfus Ve Yerleşme’dir.
   
2. 
   Türkiye Ekonomisini Etkileyen Sektörler: Tarım, Hayvancılık, Ormancılık, Madencilik, Sanayi, Ticaret, Ulaşım ve Turizm’dir.
   
3. 
   Türkiye’nin Yüksek ve Engebeli Olması: Kış Turizmi, B. Hayvancılık, Yaylacılık, Orman İşle. gibi eko faali. gelişmesinde etkili olmuştur.
   
4. 
   Türkiye’nin Ekonomisi: Gelişmesinde; Nüfusun genç, dinamik olması, Fiziki ve beşeri özellikleri farklı coğrafi bölge. olması etkili ol.
   
5. 
   Türkiye’nin Ekonomisi: Gelişmesinde; Yeraltı ve yerüstü kay. çeşitliliği, Avrupa ile Asya özel. Ortadoğu ülke. Ara. köprü olması etkili ol.
   
6. 
   Türkiye’nin Ekonomisi: Gelişmesinde; Topraklarının büyük bir bölümünün Anadolu yarımadasında olmasının etkisi azdır.
   
7. 
   (Tarım)Türkiye de dağlar ve yüksek yerler geniş yer kaplar. Eğimli engebeli ve yüksek alanlarda topraktan yararlanma sınırlıdır.
   
8. 
   Tarım: Akdeniz Bölgesinde; Yüksek sıcaklık ve sulama sorununun çözülmesiyle, aynı tarlada yıl içinde birkaç ürün erkenden alınabilir.
   
9. 
   Tarım: İ. Anadolu Bölgesinde; Tarım alanları çok geniştir. Fakat sulama olanakları yetersizdir. Nedeni; Türkiye’nin en az yağış alan bö.
   
10. 
    Tarım: D. Karadeniz Bölümünde; Tarım alanları dar ve parçalanmıştır.(Tarım alanları çok azdır.) Nedeni; Yerşekillerinin engebeli olma.
    
11. 
    Tarım: Antalya bölü. kıyı kesimi ile iç kesiminde yetiştirilen tarım ürünleri farklıdır. Nedeni; Sıcaklık farklılığı(Dağlar kıy. Paralel.)
    
12. 
    Tarım: Denizli ve Niğde de Tarım ürünleri farklıdır. Nedeni; Farklı iklimlerdir.(Dağların uzanışı, Toprak tür, Yağış miktarı, Yükselti etki.)
    
13. 
    Tarım: Yaz kuraklığı ist. bir bitkinin, D. Karadeniz(Her mevsim yağışlıdır.) ve Erzurum-Kars(En çok yağışı yazın alır.) bölüm. yet. zord.
    
14. 
    Tarım: Son Yıl. Tarım Alan. Gör. Değişiklikler; Endüstri bitkilerinin ekim alanları genişledi. Birim alandan elde edilen ürün miktarı arttı.
    
15. 
    Tarım: Son Yıl. Tarım Alan. Gör. Değişiklikler; İklim koşullarına bağımlılık azaldı. Ürün çeşitliliği arttı. Tarımla uğraşan nüfus azaldı.
    
16. 
    Tarım: Uygun Alanlar: Ovalar ve yüksek olmayan plato düzlükleridir.
    
17. 
    Tarım: Ülke toprağımızın; %36’sı ekili dikili arazi, %32’si çayır ve mera, %26’sı orman, %6’sı çıplak kayalık ve bataklıklardır.
    
18. 
    Tarım: Günümüzde Tarım’a ayrılan alan yaklaşık 27 Milyon Hektardır.
    
19. 
    Tarım: Verimli tarım alanlarının azalması ve niteliklerinin bozulmasında; Plansız kentleşme, Çevre kirliliği, Yanlış tarım teknikleri etkili.
    
20. 
    Tarım: Verimli tarım alanlarının azalması ve niteliklerinin bozulmasında; Erozyon etkilidir. Fakat Yeraltı kaynaklarının etkisi daha azdır.
    
21. 
    Tarım: Sürekli artan nüfusun ihtiyaçları için, Tarım alanları korunmalı ve verim artırıcı önlemler alınmalıdır.
    
22. 
    Topraklarımızın yarıdan fazlasında, Tahıl tarımı yapılmaktadır. Nedeni; Karasal İklimin etkili olması. Fakat yeterince verim alınamama.
    
23. 
    Ekili alanlar içerisinde, Sebze ve Endüstri bitkilerinin oranı azdır. Ayrıca her yıl ekilebilir tarım alanlarının yaklaşık %5’i nadasa bırakılır.
    
24. 
    Nadas: Toprağın 1 veya 2 yıl dinlendirilmesidir. Bu durum ülke genelinde kuraklığın ortaya çıkardığı bir durumdur.
    
25. 
    Nadas: Hem ekonomik bir kayıp hem de toprak erozyonunu artırmaktadır.
    
26. 
    Nadas’a Çözüm: Sulama imkanlarının geliştirilmesi ve nöbetleşe ekimin yaygınlaştırılmasıdır.
    
27. 
    Nadas Alanı: Daha çok iç bölgededir. İç Anadolu, G.D. Anadolu, D. Anadolu ve diğer bölg. iç kesimlerinde Nadas alanı fazladır.
    
28. 
    Nadas Alanı: Karadeniz(Türkiye’de en fazla yağış alan bölgedir.) ve Marmara’da(Sulama koşulları gelişmiştir.) azdır.
    
29. 
    Türkiye de Tarımı Etkileyen Fak: Sulama, Gübreleme, Tohum Islahı, Toprak Bakımı, Makineleşme, Pazarlama ve Tarımı Desd. Kuruluş.
    
30. 
    Sulama: Yağışın yeterli olmadığı yerde, ihtiyaç duyulur. Sulama Sorunu; En az Karadeniz, en fazla G.D. Anadolu ve İç Anadolu’dadır.
    
31. 
    Sulama: Yetersizliğinden dolayı Türkiye topraklarının yaklaşık %80’ninden yeterince verim alınamamaktadır.
    
32. 
    Sulama: Ülkemizde sulama yapılan alanlarda, daha çok gelir getiren sanayi bitkileri ekilmektedir.
    
33. 
    GAP(G.D. Anadolu Sulama Projesi) ve KOP(Konya Ovası Sulama Projesi) gibi çok sayıda proje, bölge ve ülke kalkınması için önemlidir.
    
34. 
    GAP: Türkiye’nin en büyük sulama ve kalkınma proje. Önce G.D. Anadolu’da kuru tarım yaygındı. Sonra GAP ile sulama koş. gelişmişt.
    
35. 
    Sulamanın Yararları: İklim’e bağımlılık ve Nadas alanları azalır. Üretimde süreklilik sağlanır. Ürün çeşidi artar.
    
36. 
    Sulamanın Yararları: Sebze ve endüstri bitkilerinin alanı genişler. Toprak verimi artar, Tarım alanları genişler. Köyden kente göç azalır.
    
37. 
    Sulamanın Yararları: İlgili yöre sosyo-ekonomik bakımdan kalkınır. Sanayi, Ticaret, Ulaşım, Eğitim olanaklarının gelişmesine neden ol.
    
38. 
    Toprağın sürekli işlenmesi sonucu azalan mineraller toprak verimini düşürür. Gübreleme ile verim arttırılır.
    
39. 
    Gübre: Doğal(bitki ve hayvan atıklarıdır.) ve Suni(kimyasal mad. işlenmesiyle elde edilir.) olmak üzere ikiye ayrılır.
    
40. 
    Gübre: Doğal Gübre tezek olarak kullanıldığından, daha çok Suni Gübre kullanılmaktadır.
    
41. 
    Gübre: Suni gübre pahallıdır. Ve çiftçinin alım gücü düşük olduğundan gübreleme yeterince yapılamamaktadır.
    
42. 
    Gübre: Toprak koşullarına uygun gübre kullanımının yaygınlaşması durumunda %40 oranında verim artışı sağlanabilmektedir.
    
43. 
    Verimi artırabilmek için sulama ve gübreleme ile birlikte toprak ve iklim koşullarına uygun kaliteli tohum kullanımı yaygınlaşmalıdır.
    
44. 
    Topraktan sürekli uzun süre yararlanabilmek için: Toprağın bakımını özenle yapmalıyız.
    
45. 
    Toprak Bakımı: Toprak uyg. koş. sürülmeli, yeterince sulanmalı, bellenmeli, haşereler ve erozyonla mücadele ve Toprak kalitesi korun.
    
46. 
    Makineleşme: Traktör, pulluk, biçerdöver gibi araçların yaygınlaştırılmasıdır.
    
47. 
    Makineleşme Sonucu: Tarım alanları genişler. Geniş alanlar kısa sürede daha iyi işlenir ve hasat edilir. Hasat sırasında ürün kaybı azal.
    
48. 
    Makine Kullanımı; Yer şekillerinin sade olduğu Marmara, İç Anadolu, G.D. Anadolu, Ege ve diğer bölgelerin düzlüklerinde yaygındır.
    
49. 
    Makine Kullanımı; D. Anadolu Bölgesi ve D. Karadeniz Bölümünde sınırlıdır. Nedeni; Engebeli arazi ve Tarım top. Küçük ve dağınık ol.
    
50. 
    Çiftçinin gelir düzeyinin düşük olması ile yeterince makine satın alamaması, Makine Kullanımını sınırlandıran bir etkendir.
    
51. 
    Makineleşme dolaylı yoldan kırsal kesimde insan gücüne duyulan ihtiyacı azaltarak Köy’den Kent’e göçleri hızlandırmaktadır.
    
52. 
    Tarım ürünlerinde sürekliliğin sağlanması, ürünün değer fiyatına satılması ve üretimin artırılmasında önemli bir etkendir.
    
53. 
    Verim artışı ve Çiftçinin korunması; Destekleme alımları, Teşvik uygulaması, Taban ve tavan fiyat uygulamaları ile sağlanmaktadır.
    
54. 
    Ziraat Bankası, DSİ, Zirai Donatım Kurumu, Tarım Satış Kooperatifi gibi kuruluşlar çiftçiyi destekler ve tarımsal araştırmalar yaparlar.
    
55. 
    Tarım Ürünü Çeşitliliği: İklim Çeşitliliği belirler. Marmara ve Egede(Akdeniz) vardır. Besin endüstrisi geliş. Nedeni; Tarım alanları fazla.
    
56. 
    Tarım Ürünü Çeşitliliği: Marmara’da(Akdeniz, Karadeniz, Step), İ. Anadolu’dan(Step) daha fazladır. Nedeni; Farklı iklimlerin etkili olm.
    
57. 
    Akdeniz İklimini(Yıllık sıc. ort. en yüksek, Yüksek sıcaklık ve kuraklık) istey, soğuğa, dona çok duyarlı bir bitki İskenderun da kolay yet.
    
58. 
    Tarım Ürünleri: Tahıllar; Buğday, Arpa, Mısır, Pirinç, Çavdar ve Yulaf ’dır.(BAMPÇY)
    
59. 
    Tarım Ürünleri: Baklagiller; Mercimek, Nohut’tur.(MN) Ayrıca, Fasulye, Börülce Bezelye gibi bitkilerde yer almaktadır.
    
60. 
    Tarım Ürünleri: Sanayi Bitkileri; Pamuk, Tütün, Şeker Pa, Çay, Yağ Bit, Zeytin, Ayçiçeği, Haşhaş, Soya Fasulyesi, Susam, Kenevir, Gül.
    
61. 
    Tarım Ürünleri: Meyvecilik; Turunçgil, Fındık, Muz, İncir, Antepfıstığı, Kayısı, Elma, Üzüm’dür.
    
62. 
    Tarım Ürünleri: Sebzecilik, Seracılık, Yem Bitkileri’dir.
    
63. 
    Tahıllar: Buğday, Arpa, Mısır, Pirinç, Çavdar ve Yulaf ’dır. Üretim miktarı ve ekim alanı en geniş bitki topluluğudur.
    
64. 
    Buğday: Filizlenme döneminde nemli toprak, olgunlaşma dönemi olan yaz başında ise sıcak ve kurak iklim koşulları ister.
    
65. 
    Buğday: Yetişme alanı oldukça geniştir. D. Anadolu’nun yüksek yerleri ile Karadeniz Bölg. Kıyı kesimi hariç her yerde yetişebilir.
    
66. 
    Buğday: Akdeniz ve Ege’nin kıyı ovalarında ekimi azdır. Nedeni; Ekonomik değeri yüksek ürünlerin tercih edilmesidir.
    
67. 
    Buğday: Üretimi iç bölgelerde yaygındır. En fazla İç Anadolu’da üretilir. GD. Anadolu’da da yaygındır.
    
68. 
    Buğday: Urfa ve çevresinde, ekilen aynı tür buğdaydan, yıl içinde birim alandan daha yüksek ver. al. Nedeni; GAP ile sulama koş. geli.
    
69. 
    İç Anadolu Bölgesi Türkiye Buğday üretiminin %32’sini karşılar.
    
70. 
    Yıllar arasında yağış miktarındaki farklılaşma buğday üretim miktarında büyük dalgalanmalara neden olur.
    
71. 
    Arpa: Yetişme şartları buğdaya benzer. Ancak buğdaya göre sıcak ve soğuğa daha dayanıklı ve daha kısa sürede olgunlaşır.
    
72. 
    Arpa: Karadeniz Bölgesinin Kıyı kesimi hariç(Çünkü yağış rejimi düzenlidir.) her yerde yetişebilir. Üretimi iç bölgelerde yaygındır.
    
73. 
    Arpa: Akdeniz ve Ege kıyılarında, üretim alanı dardır. Nedeni; ekonomik değeri yüksek ürünlerin tercih edilmesidir.
    
74. 
    Arpa: En fazla İç Anadolu(%49), G.D. Anadolu ve D. Anadolu’da üretilir. Hayvan yemi ve bira imalatında kullanılır.
    
75. 
    Mısır, yaz bitkisidir. Sıcaklık ve bol su ister. Doğal yetişme ortamı Karadeniz Bölgesinin kıyı kesimidir. Diğer bölgelerde sulama ile yetiş.
    
76. 
    Mısır, en fazla Akdeniz Bölgesinde(%45) üretilir. Ayrıca Karadeniz(%25), Ege, Marmara, G.D. Anadolu’da üretimi yapılır.
    
77. 
    Mısırda Karadeniz Bölgesi üretimin %25’ini karşılamasına rağmen ticarindeki değeri azdır. Nedeni, Bölgede tüketilmektedir.
    
78. 
    Pirinç: Sıcak yaz ve bol su ister. Vadi tabanlarında ve sulak ovalarda üretilir. Yetişme Koşulu, pirinç tarlasının sularla kaplı olmasıdır.
    
79. 
    Pirinç: Yetişme koşulu nedeniyle, çok fazla sivrisineğin var olmasıyla sıtma hastalığı ortaya çıkar.
    
80. 
    Pirinç: Üretimi devlet kontrolünde yerleşim alanlarının uzağında yapılır. Nedeni; Pirinç’in yetişme koşullarının doğurduğu sonuçlardır.
    
81. 
    Pirinç: Üretim alanları akarsuların dağılışına paralellik gösterir. Pirinç en fazla Marmara’da(%62) Meriç Vadisi boyunca üretilir.
    
82. 
    Pirinç: Ayrıca; O. Karadeniz(Samsun), Ergene ve Adana Bölüm(K. Maraş, Adana, Hatay), Kastamonu, Diyarbakır, Bolu, Siirt de üretilir.
    
83. 
    Pirinç: Üretimi Türkiye ihtiyacını karşılayamadığı için İthal edilir.
    
84. 
    Çavdar ve Yulaf: Yetişme şartları, Buğday ve Arpa’ya benzer. Soğuğa dayanıklıdır. Ekmeğe Katkı Maddesi ve Hayvan yemdir.
    
85. 
    Çavdar ve Yulaf, daha çok iç bölgelerde üretilir. En fazla İç Anadolu Bölg. üretilir. Kıyı bölgelerinde ekonomik nedenlerle üretilmez.
    
86. 
    Baklagiller: Mercimek, Nohut’tur.
    
87. 
    Mercimek: Yetişme koş. Buğday ve Arpa’ya benzer. Yetişme döneminde toprakta nem, olgunlaşma döneminde sıcaklık ve kuraklık ist.
    
88. 
    Mercimek: Ekim alanı geniştir. Karadeniz Bölgesinin kıyı kesimi hariç her yerde yetişebilir. İ. Anadolu ve GD. Anadolu’da üretimi yaygı.
    
89. 
    Mercimek: Kıyı bölgelerinde ekonomik nedenlerle tercih edilmez.
    
90. 
    Yeşil Mercimek üretiminin yarıdan fazlası İç Anadolu’da, Kırmızı Mercimek üretiminin yarıdan fazlası G.D. Anadolu’da üretilir.
    
91. 
    Nohut: Yetişme koşulları mercimeğe benzer. Yetişme döneminde nem ve yağış, olgunlaşma döneminde sıcaklık ve kuraklık ister.
    
92. 
    Nohut’un ekim alanı geniştir. En fazlası İç Anadolu’da üretilir. Kıyı bölgelerinde ekonomik nedenlerle tercih edilmez.
    
93. 
    Sanayi Bitkileri: Pamuk, Tütün, Şeker Pancarı, Çay, Yağ Bitkileri, Zeytin, Ayçiçeği, Haşhaş, Soya Fasulyesi, Susam, Kenevir, Gül.
    
94. 
    Pamuk: İlkbaharda ekilir. Yaz sonunda hasat edilir. Yüksek sıcaklık bol su ve yaz kuraklığı ister. Akdeniz ikliminin olduğu yerl. üretilir.
    
95. 
    Pamuk: Karadeniz de yetişmez. Nedeni; Yaz mevsiminin nemli ve yağışlı geçmesidir.(Fındık tarımı ile aynı yörede yapılması zordur.)
    
96. 
    Pamuk: İç Anadolu ve D. Anadolu’da yetişmez. Nedeni; Sıcaklık ortalamasının düşük olmasıdır.
    
97. 
    Pamuk: Çukurova ve Ege ovalarında yoğun olarak üretilmektedir. GAP’ın devreye girmesiyle G.D. Anadolu da geniş ekim alanı bulmu.
    
98. 
    Pamuk: En fazla G.D. Anadolu(%49), Ege(%32) ve Akdeniz’de üretilir. Ayrıca, G. Mar. Bölü, D. Anadolu, Iğdır ve Elazığ ova. üretilir.
    
99. 
    Tütün: Ekilişinden hasadına kadar yoğun emek isteyen bir üründür. Yetişme döneminde nem, olgunlaşma döneminde sıcaklık ister.
    
100. 
     Tütün: Bütün bölgelerimizde farklı türlerde tütünler üretilmektedir. Nedeni; Türkiye koşullarına uyum sağlamış olmasıdır.
     
101. 
     Tütün: Kaliteyi korumak amacıyla devlet kontrolünde belirli yerlerde üretilir. İ. Anadolu da yetiştirilmez.
     
102. 
     Tütün: Üretim Sıralaması; 1. Ege(%51), 2. Karadeniz, 3. G.D. Anadolu, 4. D. Anadolu ve 5. Marmara’dır.
     
103. 
     Tütün: Kıyılarımızda ve iç kesimlerde(karasal iklimin yaygın olduğu yer.) yetiştirilir. Tarımsal ihracatımız içerisinde ilk sıralarda yer alır.
     
104. 
     Şekerpancarı: Tarımına, cumhuriyetin ilk yıllarında başlanmıştır. Orta kuşağa özgü iklim seçiciliği pek olmayan bir bitkidir.
     
105. 
     Şekerpancarı: Yetişme döneminde su ister. Kurak alanlarda sulama ile yetiştirilir. Yaygın olarak iç bölgelerde üretilir.
     
106. 
     Şekerpancarı: Kıyı bölgelerinde(Ekonomik değeri yüksek ürünlerin tercih edilmesi) ve G.D. Anadolu’da(Nedeni; Kuraklıktır.) üretilmez.
     
107. 
     Şekerpancarı: En fazla İç Anadolu’da(%54) üretilir. Ayrıca, D. Anadolu ve diğer bölgelerin iç kesimlerin dede üretilir.
     
108. 
     Şekerpancarı: Fabrikada işlenen Şekerpancarının küspesinin hayvancılıkta yem olarak kullanılmasıyla, fabrikaların yakın. besi hay. gel.
     
109. 
     Çay: Türkiye için yeni bir kültür bitkisidir. Cumhuriyetin ilk yıllarında üretilmeye başlanmıştır. Çok yıllık bir bitkidir. Yaprakları için yetiş.
     
110. 
     Çay: Dikimi bakımı ve toplanması büyük emek(İş gücü) ve bilgi gerektiren bir üründür.
     
111. 
     Çay: Soğuğa dayanıksızdır. Nem, her mevsim bol yağış ve yıkanmış toprak ister. Bu nedenle üretim alanları sınırlıdır.
     
112. 
     Çay: Yalnızca D.Karadeniz Bölümünün kıyı kesiminde(%100) yetişebilir.(Pamuk üretimi burada çok zordur. Nedeni; Yazın kuraklık ist.)
     
113. 
     Çay yapraklarının toplandıktan kısa süre sonra işlenmesi gerekir. Bu nedenle D. Karadeniz Bölümünde işlenir.
     
114. 
     Türkiye, dünya çay üretiminde 5. Sıradadır. Ancak iç tüketimin çok fazla olmasında ihracatı azdır.
     
115. 
     Yağ Bitkileri: Tohumundan, çekirdeğinden veya meyvesinden yağ elde edilen bitkilerdir.
     
116. 
     Zeytin: Akdeniz ikliminin karakteristik bitkisidir. Kış ılıklığı ister. Don ve soğuğa dayanıksızdır. Yaz kuraklığına dayanıklı bir ağaçtır.
     
117. 
     Zeytin: Akdeniz ikliminin etkili olduğu alanlarda yetişir. Kıyı Ege, G. Marmara, Akdeniz ve G.D. Anadolu’nun batısında(G.Antep) üretilir.
     
118. 
     Zeytin: Mikroklimatik şartlara bağlı olarak, çok azda olsa Çoruh vadisinde yetişmektedir.
     
119. 
     Zeytin: Üretiminde Ege(%55) ilk sıradadır. Özellikle Edremit körfezi, Gemlik, Ayvalık ve Aydın yöresinde üretimi yoğundur.
     
120. 
     Zeytin: Üretiminde ilk sırada olan Ege’yi; Marmara, Akdeniz ve G.D. Anadolu Bölgesi izler.
     
121. 
     Zeytin: Üretimde yıllar arasında büyük dalgalanmalar oluşur. Nedeni; Zeytin ağacının 2 yılda bir yüksek miktarda ürün vermesidir.
     
122. 
     Zeytin: Ülkemiz dünya zeytin üretiminde 5. Sırada yer alır. Büyük miktarda ihraç edilir.
     
123. 
     Ayçiçeği: Tohumundan yağ elde edilir. Yetişme alanı geniştir. D. Karadeniz’in kıyısı hariç 1700-1800m yük. kadar her yerde yetişebilir.
     
124. 
     Ayçiçeği: Yağışın azaldığı iç bölgelerde sulama ile yetiştirilir. Marmara, Türkiye Ayçiçeği üretiminin % 78’ini karşılar.
     
125. 
     Haşhaş: Yetişme alanı geniştir. Uyuşturucu madde(morfin) üretiminde kullanıldığından belirli yörelerde devlet kontrolünde üretilir.
     
126. 
     Haşhaş: Üretiminde Ege 1.’dir. En çok İç B. Anadolu da, Afyon çevresinde üretilir.
     
127. 
     Haşhaş: Afyondaki alkolid fabrikasında işlenerek tıbbi amaçla ihraç edilir.
     
128. 
     Soya Fasulyesi: Uzakdoğu kökenlidir. Protein ve yağ bakımından zengin bir bitkidir. Yetişme alanı geniştir.
     
129. 
     Soya Fasulyesi: Orta Karadeniz Bölümü ve Akdeniz Bölgesinde yetiştirilir. Akdeniz(%78), Türkiye üretiminde ilk sıradadır.
     
130. 
     Susam: Yağ, tahin helvası ve pastacılıkta kullanılır. Yaz bitkisidir. Suyu az ister. G.D. Anadolu, Akdeniz, Ege, Marmara’da yoğun üretilir
     
131. 
     Kenevir: Dokuma ve yağ üretiminde kullanılır. En fazla B. Karadeniz de üretilir.
     
132. 
     Kenevir: Hint keneviri denilen türünden, uyuşturucu madde elde edildiğinden, üretimi devlet kontrolünde yapılır.
     
133. 
     Gül: Kokulu bir esans(gül yağı) elde edilir. Kozmetik sanayide kullanılır. En fazla Göller yöresinde Isparta çevresinde(%90) üretilir.
     
134. 
     Ülkemizde; Keten, Yerfıstığı, Anason, Mısır, Pamuk ve Fındık’tan yağ elde edilmektedir.
     
135. 
     Meyvecilik: Turunçgil, Fındık, Muz, İncir, Antepfıstığı, Kayısı, Elma, Üzüm’dür. Son yıllarda üretiminde artış olmuştur.
     
136. 
     Meyve: Sıcaklık, nem ve yağış farklılıkları değişik yörelerde, çok çeşitli Meyvelerin yetişmesine ortam sağlamıştır.
     
137. 
     Meyve: Üretim Artışında; Gübre kullanımının yaygınlaşması, Zararlılarla mücadele yöntemlerinin geliştirilmesi etkili olmuştur.
     
138. 
     Meyve: Üretim Artışında; Sulama olanaklarının artması, Türkiye koşullarına uygun fidan yetiştirilmesi etkili olmuştur.
     
139. 
     Turunçgil: Portakal, mandalina, turunç ve limon gibi meyvelerdir. Don olayı ve soğuktan etkilenir.
     
140. 
     Turunçgil: Kış sıcaklık ortalamasının yüksek olduğu Akdeniz(%86) ve Ege’nin kıyı kesiminde yoğun olarak üretilir.
     
141. 
     Turunçgil: G. Marmara ve D. Karadeniz Bölümünde, Rize çevresinde, yetişme alanı dar ve üretimin bölge ekonomisi. katkısı çok azdır.
     
142. 
     Fındık: Anavatanı Karadeniz’dir. Nem, her mevsim yağış, kış ılıklığı ve humuslu toprak ister.
     
143. 
     Fındık: Karadeniz Bölgesinde(%85)(Ordu, Giresun, Trabzon, Rize, Samsun) ve Marmara’da İzmit çevresinde yetiştirilir.
     
144. 
     Fındık: Türkiye, Dünya üretiminde 1. Sırada yer alır. Üretimin önemli bir kısmı ihraç edilir.
     
145. 
     Muz: Tropikal bir meyvedir. Sıcaklık isteği yüksektir. Üretim alanı sınırlıdır.(Çayda Öyle) İş gücü gereksinimi fazladır. (Çayda Öyle)
     
146. 
     Muz: Üretimin tamamı, Akdeniz Bölgesinden karşılanır. Alanya, Gazipaşa ve Anamur çevresinde yetişir.
     
147. 
     İncir: Soğuğa, dona dayanıksızdır. Akdeniz ikliminin olduğu(Kışların ılık geçtiği) yör. yet. Ege Bölgesi, toplam üretimin %78’ini karşılar.
     
148. 
     İncir: Üretimi; Daha çok Aydın ilinde yoğundur. Ayrıca; Akdeniz, G. Marmara, G.D. Anadolu dada yetiştirilir.
     
149. 
     İncir: D. Anadolu’da en zordur. Nedeni; Kış mevsiminin en soğuk geçtiği bölgedir. Türkiye, Dünya İncir üretiminde ilk sırada yer alır.
     
150. 
     Antepfıstığı: G.D. Anadolu’nun iklim ve toprak koşullarına iyi uyum sağlamıştır.
     
151. 
     Antepfıstığı, kış soğuğuna dayanıklıdır. Yüksek yaz sıcaklığı ve kuraklık ister.
     
152. 
     Antepfıstığı üretiminin tamamına yakını G.D. Anadolu’da(%97) Şanlıurfa, Gaziantep ve Siirt çevresinde üretilir. Bir kısmı da ihraç edilir.
     
153. 
     Kayısı: Yetişme alanı geniştir. Karadeniz’in kıyı kesimi ile D. Anadolu’nun yüksek yerleri hariç her yerde yetişebilir.
     
154. 
     Kayısı üretiminin %80’i D. Anadolu’da Malatya çevresinde yetiştirilir. Meyve suyu ve kurutularak ihraç edilir.
     
155. 
     Elma: Ekim alanı geniştir. Soğuğa dayanıklıdır. Bütün bölg. yetişir. En fazla İç Anadolu da üretilir. GD. Anadolu dada üretimi yaygındır.
     
156. 
     Elma: Kıyı yörelerinde üretimi azdır. Nedeni; ekonomik değeri yüksek ürünlerin tercih edilmesidir.
     
157. 
     Üzüm(Bağcılık): Soğuğa ve kuraklığa dayanıklıdır. Olgunlaşma döneminde yüksek sıcaklık ister.
     
158. 
     Üzüm: D. Karadeniz’de nemliliğin fazla olması, Erzurum-Kars Bölümünde sıcaklığın düşük olması, kaliteli üzüm yetişmesini engelleme.
     
159. 
     Üzüm: D. Karadeniz ve Erzurum-Kars Bölümü hariç hemen hemen her yerde üretilmektedir. Yetişme alanı en geniş meyvelerdendir.
     
160. 
     Üzüm: Üretimi; En fazla Ege’de(Manisa, İzmir, Denizli çevresi), İç Anadolu’da(Nevşehir, Ürgüp, Göreme, Konya çevresi) yapılır.
     
161. 
     Üzüm: Üretimi; En fazla G.D. Anadolu’da(Şanlıurfa, Diyarbakır, Adıyaman, G. Antep ve Trakya’da Tekirdağ çevresinde) yoğunlaşmıştır.
     
162. 
     Üzüm: üretiminde Ege(%46) ilk sırada yer alır. Üzüm sofralık, şaraplık, kurutmalık, pekmez ve meyve suyu olarak değerlendirilir.
     
163. 
     Üzüm: Bir bölümü ihraç edilmektedir.
     
164. 
     Sebzecilik, Seracılık, Yem Bitkileri’dir.
     
165. 
     Sebze: Yaprakları, kökleri, tohumları veya meyveleri yaş ve kuru olarak tüketilen domates, lahana, salatalık gibi kültür bitkileridir.
     
166. 
     Sebze: Ülkemiz, sebze çeşitliliği bakımından dünyanın önde gelen ülkeleri. Nedeni; iklim ve toprak özelliklerinin çeşitlilik göstermesidir.
     
167. 
     Sebze: Sıcaklık, sulama, gübreleme, toprak bakımı ve yoğun emek ister. Hemen hemen bütün bölgelerde tarımı yapılmaktadır.
     
168. 
     Sebze: En fazla Akdeniz’de üretilir. Sonrasında Ege ve Marmara gelir. En az D. Anadolu’da(Nedeni; Düşük sıcaklıktır.) üretilir.
     
169. 
     Sebze: Son yıllarda sulama olanaklarının gelişmesiyle, G.D. Anadolu ve İç Anadolu da Sebze üretim alanları genişlemektedir.
     
170. 
     Sebze: Sebze Tarımından(Ek, dik, alan. %2’i oluşt.) yüksek verim sağlanmaktadır. Nedeni; Modern tarım tekniklerinin uygulanmasıdır.
     
171. 
     Sebze: Türkiye de Seracılık ve turfanda üretim sayesinde yılın her döneminde üretilmektedir.
     
172. 
     Sebze: İç piyasanın ihtiyacını karşıladığı gibi önemli bir kısmı konserve, dondurulmuş gıda ve yaş olarak ihraç edilir.
     
173. 
     Seracılık: Sera, Cam veya plastik ile üstü örtülmüş, soba ya da başka yollarla ısıtılarak meyve, sebze, çiçek yetiştirilen kapalı alanlardır
     
174. 
     Seracılık: Daha çok kış sıcaklıklarının yüksek, güneşlenme sürecinin fazla olduğu Akdeniz ve Ege kıyılarında yapılmaktadır.
     
175. 
     Seracılık: Akdeniz de merkezi Antalya ve çevresidir. Ege’de Aydın, İzmir ve Muğla kıyılarında seracılık önemlidir.
     
176. 
     Seracılık: Son yıllarda G. Marmara Bölümü ve G.D. Anadolu Bölg. gelişmektedir. Seralarda daha çok meyve ve sebze üretilmektedir.
     
177. 
     Seracılık: Son yıllarda Antalya, Mersin, İzmir ve Yalova da büyük miktarda çiçek üretilmekte ve ihraç edilmektedir.
     
178. 
     Turfanda: Doğal yetişme ortamında yetişme mevsiminin başında ilk elde edilen sebze ve meyvelerdir.
     
179. 
     Turfanda: Tarım ürünleri ilk Akdeniz’de olgunlaşarak turfandayı oluşturur. Nedeni; sıcaklık ortalamasının yüksekliğidir.
     
180. 
     Yem Bitkileri: Hayvancılığın gelişmesinde önemli katkıları vardır. Fik, Burçak, Yonca ve Korunga gibi bitkilerdir. İç Bölg. yaygındır.
     
181. 
     Yem Bitkileri: Bir kısmı çayırlık alanlarda yetişirken, bir kısmı da tarlalarda kültür bitkisi olarak üretilmektedir.
     
182. 
     Yem Bitkileri: Tarla tarımı içerisindeki payı oldukça azdır. Ekonomik nedenlerle kıyı bölgelerinde tarımı yapılmaz.
     
183. 
     Birincilikler: Marmara; Ayçiçeği, Pirinçte. Karadeniz; Çay, Fındık, Kenevir, Ketende. Ege; İncir, Tütün, Zeytin, Üzüm, Haşhaş da 1.’dir.
     
184. 
     Birincilikler: Akdeniz; Seracılık, Çiçekçilik, Turfanda Sebze-Meyve, Turunçgil, Soya Fasulyesi, Mısır, Yer fıstığı, Gül ve Muzda 1.’dir.
     
185. 
     Birincilikler: G.D Anadolu; Pamuk, Antepfıstığı, Kırmızı Mercimek de 1.’dir. D. Anadolu; Kayısıda 1.’dir.
     
186. 
     Birincilikler: İç Anadolu; Buğday, Arpa, Şekerpancarı, Yeşil Mercimek, Nohut, Patates, Elma, Çavdar ve Yulaf da 1.’dir.
     
187. 
     Doğal Yetişme Ortamı Dar Olan Bitkiler: Çay, Muz, Fındık, Turunçgil, Zeytin, İncir, Antepfıstığı vb.
     
188. 
     Doğal Yetişme Ortamı Geniş Olan Bitkiler: Elma, Üzüm, Buğday, Arpa, Şekerpancarı, Mercimek, Nohut, Çavdar, Yulaf, Patates vb.
     
189. 
     Üretimi Devlet Kontrolünde Olan Bitkiler: Haşhaş, Kenevir, Pirinç ve Tütündür.
     
190. 
     Türkiye de bozkır bitki örtüsünün yaygın olduğu yerlerde, Şekerpancarı, Arpa, Yulaf ve Buğdayın tarımı yapılabilir. Çay tar. yapılamaz.
     
191. 
     (Hayvancılık)Hayvancılık: Değerli hayvanların, ürünlerinden ve gücünden yararlanmak amacı ile beslen. Tarımsal etk. bir parçasıdır.
     
192. 
     Hayvancılık: yükseltisi fazla, engebeli ve iklim özelliklerinin tarımı kısıtladığı yörelerde halkın temel geçim kaynağıdır.
     
193. 
     Hayvancılık: Yer şekilleri ve iklim farklılıkları, farklı tür ve ırkta çok sayıda hayvan beslenmesini sağlamıştır.
     
194. 
     Hayvancılık: Türkiye, hayvan sayısı bakımından Avrupa’da 1.’dir. Dünyada 5.’dir.
     
195. 
     Hayvancılık: TC, birim hayvandan elde edilen üretim bakı, geridedir. Nedeni: Daha çok küçükbaş hay. mera’da ilkel koşullarda Beslen.
     
196. 
     Otlakl. azalması ve Otlak alanları. verimsizleşmesi, hızla artan nüfus, hayvansal ürün ihtiyacı ve talep artışı Ahır Hay. geliş. zorunlu kıl.
     
197. 
     Hayvancılığın Gelişmesi İçin: Hayvan soylarını, otlak ve meralar ıslah edilmeli. Besi(Ahır) hayvancılığı gelişmeli.
     
198. 
     Hayvancılığın Gelişmesi İçin: Yem bitkisi ekimi yaygınlaşmalı. Yem sanayisi gelişmeli. Erken kesim engellenmeli.
     
199. 
     Hayvancılığın Gelişmesi İçin: Hayvan hastalıkları ile mücadele edilmeli. Hayvancılık kredileriyle üreticiyi teşvik etmeli.
     
200. 
     2000 Yılına göre Türkiye, yaklaşık 47 milyon baş hayvan sayısı ile Avrupa’da en fazla hayvan besleyen ülkedir. Hayvansal verim düşü.
     
201. 
     Hayvan varlığımızın yaklaşık 30 milyonu Koyun, 7 milyonu Keçi, 11 milyonu Sığırdır.
     
202. 
     Küçükbaş Hayvanlar, Koyun(Et ve süt verimi düşüktür.), Kıl Keçisi ve Tiftik Keçisidir. Hayvan varlığımızın %80’nini oluştururlar.
     
203. 
     Küçükbaş Hayvancılık: Karadeniz’in kıyısı ile K.D. Anadolu dışındaki alanlarda bozkırlar yaygındır.
     
204. 
     Küçükbaş Hayvancılık: Sırasıyla İç Anadolu, D. Anadolu, G.D. Anadolu, İç B. Anadolu, Trakya ile Akdeniz ve Karadeniz’in iç kesim. yap
     
205. 
     Küçükbaş Hayvancılık: En fazla İç Anadolu bölgesinde beslenir. Bu Hay. yün ile yapağı, yünlü dokuma ve halıcılığın gelişmesini sağla.
     
206. 
     Koyun: En fazla beslenen türdür. Nedeni; Geniş alanlarda bozların(Step) yaygın olmasıdır. Et, Süt ve Yünü için beslenir.
     
207. 
     Koyun: Özellikle İç Anadolu, D. Anadolu, G.D. Anadolu ve diğer bölgelerin iç kesimlerinde beslenir.
     
208. 
     Kıl Keçisi, Koyuna göre tabiat şartlarına daha dayanıklıdır.
     
209. 
     Eğimli ve engebeli alanlarda rahat hareket etmesiyle Tüm Bölgelerimizde beslenir. En çok Akdeniz’de beslenir.
     
210. 
     Tiftik Keçisi: En değerli yünlü kumaşların dokumasında kullanılır.
     
211. 
     Tiftik Keçisi: Özellikle İç Anadolu’da Ankara çevresinde beslenir. Az miktar Siirt, İç B. Anadolu, Orta ve B. Karadeniz’in iç kes. beslenir.
     
212. 
     Büyükbaş Hayvancılığı: Türkiye uygun değildir. Nedeni; Arazi yapısı ve iklim özellikleridir. Bu yüzden belirli yörelerde toplanmıştır.
     
213. 
     Büyükbaş Hayvancılığı: Çayırların geniş yer kapladığı D. Karadeniz ve Erzurum-Kars Bölümünde(Eko faal. Başında gelir) yapılmaktadır.
     
214. 
     Büyükbaş Hayvancılığı: D. Karadeniz ve Erzurum-Kars Bölü. yapılır. Yazın serin, yağışlı olmasıyla, gür otlakların oluşmasının etkisi fazla
     
215. 
     Ahır(Besi) Hayvancılığı: Modern Hayvancılıktır. Marmara ve Ege’de yapılır. Nedeni; Nüfus ve Endüstrinin et ve süt ihtiyacıdır.
     
216. 
     Ahır(Besi) Hayvancılığı: Geliştirilmesi İçin; Hayvanlar kaliteli yemlerle beslenmeli. Bunun içinde Devlet üreticiye uygun koş. kredi ver.
     
217. 
     Ahır(Besi) Hayvancılığı: Daha çok et-süt verimi yüksek sığır beslenmektedir. Ülkemiz et ve süt ihtiyacının %80’i Büyükbaş Hay. sağlar.
     
218. 
     Kümes Hayvancılığı: Ticari amaçla, büyük kentler çevresinde yapılmaktadır. Nedeni; yoğun nüfusun yumurta ve beyaz et ihtiyacıdır.
     
219. 
     Kümes Hayvancılığı, Tüketimin ve pazarlamanın kolay olduğu İstanbul, Ankara, İzmir, Bursa, Balıkesir gibi illerin çevresinde yoğundur.
     
220. 
     İpek Böcekçiliği: İpek böceği yetiştirme ve onun ürettiği kozadan ipek elde etme faaliyetidir. İpek dokuma sanayide kullanılır.
     
221. 
     İpek Böcekçiliği, Dut ağacının yetiştiği her yerde yapılabilir.
     
222. 
     İpek Böcekçiliği, İç Anadolu’nun kurak yerleri ile D. Anadolu’nun yüksek yaylaları hariç her bölgede yapılabilir.
     
223. 
     İpek Böcekçiliği, en yoğun G. Marmara Bölümündeki illerde(Bursa, Gemlik, Bilecik, Balıkesir, Sakarya) yapılır.
     
224. 
     İpek Böcekçiliği, az miktarda; Antalya, Eskişehir, İzmir, Muğla, Diyarbakır, Denizli, Elazığ ve Amasya da üretimi yapılır.
     
225. 
     Son yıllarda suni İpek üretiminin artması İpek Böcekçiliğinin gerilemesine neden olmuştur.
     
226. 
     Arıcılık: Bal, Bal Mumu, Arı Sütü ve Polen üretmek amacıyla doğal ortamda yapılan bir ekonomik faaliyettir.
     
227. 
     Arıcılık: Türkiye de, yüksek kalitede ve büyük miktarda üretim yapılmaktadır. Nedeni; Yer şekilleri, iklim çeşitliliği ve göçebe arıcılıktır.
     
228. 
     Arıcılık, bitkilerin tozlaşmasını sağlayarak tarıma olumlu katkı sağlamaktadır. Hemen hemen her bölgede yapılır.
     
229. 
     Arıcılık, daha çok yer şekillerinin engebeli olduğu dağlık yörelerde ve orman içi köylerde yoğundur.
     
230. 
     Arıcılık; Ege’de Muğla, Aydın çevresi Karadeniz’de Ordu, Rize, Artvin, Bolu çevresinde yoğundur.
     
231. 
     Arıcılık; D. Anadolu da Erzurum, Kars, Hakkari, Bitlis çevresi İç Anadolu da Ankara, Konya, Niğde çevresinde yoğundur.
     
232. 
     Arıcılık; Akdeniz’de Adana, Antalya çevresi Marmara da Çanakkale, Balıkesir çevresinde yoğundur.
     
233. 
     Arıcılıkta Türkiye, dünya üretiminde ilk 5 ülke arasındadır. Büyük miktarda ihracat yapılmaktadır.
     
234. 
     Su Ürünleri: Potansiyeli fazladır. Nedeni; Türkiye’nin 3 tarafının farklı özelliklerde denizlerle çevrili, çok sayıda akarsu ve göle sahip ol.
     
235. 
     Su Ürünleri: Potansiyeli; Kıyı balıkçılığının yaygınlığı, yeterince değerlendirilmez. Nedeni; Deniz göl ve akarsuların kirlenmesidir.
     
236. 
     Su Ürünleri: Potansiyeli; Yeterince değerlendirilmemektedir. Nedeni; Zararlı ağlanma teknikleri ve av yasağına uyulmamasıdır.
     
237. 
     Su Ürünleri: Potansiyeli; Yeterince değerlendirilmemektedir. Nedeni; Endüstri kuruluşlarının yetersizliğidir.
     
238. 
     Su Ürünleri: Potansiyeli; Yeterince değerlendirilmemektedir. Nedeni; Pazarlama depolama, soğutma sistemlerinin gelişmemesidir.
     
239. 
     Balıkçılık: İçerisinde en önemli ekonomik faaliyet balıkçılıktır. Az miktarda sünger, midye, kalamar, ahtabot ve ıstagozda avlanır.
     
240. 
     Balıkçılık: Balık üretiminin %81.4’dü Deniz Ürünleri, %11.3’ü Kültür Balıkçılığı, %7.2’ni Tatlı Su Ürünleri oluşturmaktadır.
     
241. 
     Balıkçılık: Gelişmesini Olumlu Yönde Etkileyen Nedenler; Belli dönemlerde av yasağı uygulanmasıdır.(Bu dönemde Yavrulama gerçek.)
     
242. 
     Balıkçılık: Gelişmesini Olumsuz Yönde Etkileyenler; Deniz kirliliğinin hızla artması, Dış ülkelere pazarlama olanaklarının sınırlı olması
     
243. 
     Balıkçılık: Gelişmesini Olumsuz Yönde Etkileyenler; Usulsüz avlanma yapılması, Balık işleme yerlerinin ve buzhanelerinin yetersizliğidir.
     
244. 
     Deniz Balıkçılığı: Ülke de En yaygın balıkçılık faaliyetidir. Kara sularında Kıyı Balıkçılığı şeklindedir.
     
245. 
     Deniz Balıkçılığı: En fazla Karadeniz de(%81) yapılır. Nedeni; Denizi besle. akarsuların, bol besin mad. taşıması, plankton zengini olm.
     
246. 
     Deniz Balıkçılığı: Karadeniz de yerşekillerinin engebeli olmasıyla, diğer eko. etkinlikleri sınırlandırmış, D. Karadeniz de yoğunlaştırmıştır
     
247. 
     Deniz Balıkçılığı: Marmara(%11) 2.’dir. Nedeni; İst. ve Çanakkale Boğazları besin maddesince zengin ve balıkların göç yolu üzerindedir
     
248. 
     Deniz Balıkçılığı: Ege ve Akdeniz de balıkçılığın bölge ekonomisine katkısı azdır.
     
249. 
     Tatlı Su Balıkçılığı: Akarsu, baraj ve göllerde yapılan balıkçılık faaliyetidir. Fakat deniz balıkçılığı daha fazla gelişmiştir.
     
250. 
     Tatlı Su Balıkçılığı: Gölle. bazısı tuzlu, acı, sodalı, Akarsuların debileri düşük, rejimleri düzensiz, yüksek oranda kirli olması olumsuz etk.
     
251. 
     Tatlı Su Balıkçılığı: Tatlı Sulardan daha çok Alabalık(En fazla üretilendir.), Sazan, Yayın, Kefal gibi yerel balıklar avlanır.
     
252. 
     Kültür Balıkçılığı, tatlı ya da tuzlu sularda Balık ya da diğer su ürünlerinin yapay yolla yetiştirilmesidir.
     
253. 
     Kültür Balıkçılığı: Tatlı su kayna. yakınında havuz çiftliklerinde daha çok Alabalık üretimi yap. Ayrıca Çipura, Kefal, Somon üretimi yap.
     
254. 
     Büyükbaş Hay. et verimi için önlemler; Hayvancılık eğitimi çalışmaları, Hayvan ıslahı, besi ve ahır hay. Gelişmesi ve kaliteli yem’dir.
     
255. 
     (Ormancılık)Türkiye orman yetiştirilmesi bakımından çok uygun koşullara sahiptir.
     
256. 
     Ormanlar: Anadolu’nun yerleşim alanı olması, Ormanlarımızın tahrip olmasına neden olmuştur. Gün. ülke yüzöl. yaklaşık %26’sı Orma.
     
257. 
     Ormanlar: Başta Karadeniz olmak üzere daha çok yağış alan kıyı bölgelerinde(%79) toplanmıştır. İç Bölgelerde de(%21) vardır.
     
258. 
     Ormanlar: Dağılışında temel etken nemlilik ve yağış koşullarıdır. Bu nedenle; yağış dağılışı ile Ormanların dağılışı birbirine paraleldir.
     
259. 
     Ormanlar: En geniş alan kapladığı yer K. Anadolu Dağlarının K. Yamaçlarıdır. Bu bölgede nemlilikten dolayı orman deniz sev. başlar.
     
260. 
     Ormanlar: K. Anadolu Dağlarının K. Yamaçlarında Nemliliği yüksek olması Orman yangınlarını da azaltmıştır. Yaz kuraklığı Yangınl. art.
     
261. 
     Ormanlar: Ege ve Akdeniz’de 500-600m’den sonra başlar. Kuraklığın etkili olduğu iç bölgelerde daha az ve yüksek kesimlerdedir.
     
262. 
     Ormanlar: İç Anadolu, D. Anadolu, G.D. Anadolu da; Ormanların insanlarca tahrip edilmesiyle oluşan “Antropojen Bozkırlar” bulunur.
     
263. 
     Ormanlar: 1. Karadeniz(%27), 2. Akdeniz(%22), 3. Ege(%17), 4. Marmara(%13), 5. D. Anadolu(%10), 6. İç Anadolu(%8)’dur.
     
264. 
     Ormanlar: Akdeniz de en fazla iğne yapraklı(Kızılçam) ağaçlar vardır.
     
265. 
     Ormanlar: Tomruk, Yakacak, Mobilya, Parke, Kağıt, ilaç ve kozmetik sanayide kullanılan Kök, Tohum, Reçine, Sığla Yağı elde edilir
     
266. 
     Ormanlar: Yoğun olduğu yörelerde; Kağıt, Kereste, Sunta ve Parke endüstrisi gelişmiştir.
     
267. 
     Ormanlar: Yararları; Sel, Erozyon, Heyelanı engeller. Yabani Hayvanlara barınak oluşturur. Milli Park ve Turizm alanları oluşturur.
     
268. 
     Ormanlar: Yararları; Oksijen sağlar. Havayı temizler. Akarsu rejimleri ve Yeraltı sularını düzenleyici etkiye sahiptir.
     
269. 
     Kâğıt Fabrikaları: Giresun, Zonguldak(Çaycuma), Kastamonu(Taşköprü), Muğla(Dalaman), Mersin(Taşucu), Balıkesir, Afyon(Çay)’da b.
     
270. 
     (Madencilik)Maden: İç ve dış kuvvetlerin etkisiyle oluşan, ekonomik değere sahip mineral ve elementlerdir.
     
271. 
     Maden: Türkiye; Alp orojenisinden ve çeşitli döneml. volkanizma, metamorfizma(başkalaşım) hareketlerinden, maden çeşidi bak. zen.
     
272. 
     Maden: Türkiye; Maden rezervi bakımından fakirdir. Madenlerin coğrafi dağılışı düzensizdir. Pek çok Yeraltı Kay. Ülke ihtiyacını karşıla.
     
273. 
     Maden: Türkiye; Bor, Krom gibi madenler bakımından dünyada ilk sıralarda yer alır.
     
274. 
     Maden: Çeşidi ve Rezervi Bakımından En Zengin Yer; D. Anadolu’da Yukarı Fırat Bölümüdür.(Elazığ(Krom, Kurşun, Çinko tesisleri) gb.)
     
275. 
     Maden: Pek çok yörede insanlara iş kapısı açması ve madene dayalı endüstrinin gelişmesine katkısı büyüktür.
     
276. 
     Maden: Ekonomiye katkısı sınırlıdır. Nedeni; Bazı yörelerde madenin kalitesizliği, sermaye azlığı, yada rezervinin yetersiz olmasıdır.
     
277. 
     Maden: günümüzde toplam ihracatın %1.2’sini oluşturmaktadır.
     
278.