Ks. Prof dr hab. Włodzimierz Sedlak homo electronicus
Yüklə 40,53 Kb. Pdf görüntüsü
|
| Ks. Prof. dr hab. Włodzimierz Sedlak - homo electronicus
Włodzimierz Sedlak, twórca
polskiej szkoły
bioelektroniki i elektromagnetycznej teorii życia.
Urodził się w górniczej rodzinie 31 października 1911 roku w Sosnowcu, zmarł w Rad omiu 17 lutego 1993 roku.
naukowe oraz duchowe. Swoje teorie zawsze popierał badaniami naukowymi, wprowadzający tym samym zamieszanie w gronie profesorskim.
Droga naukowa ks. W. Sedlaka rozpoczęła się dosyć późno lecz dzięki wytężonej pracy, cierpliwości, uporowi w dążeniu do poznawania nieznanego w przyrodzie, całkowicie własnych inwestycji finansowych doszedł on do niesamowitych wyników. Nie bał się kojarzenia rzeczy trudnych i nikomu nie znanych. Jego pole działalności było szerokie. Był badaczem interdyscyplinarnym o spojrzeniu syntetyka. Ks. prof. zajmował się kilkoma dziedzinami, takimi jak: geologia i paleontologia Gór Świętokrzyskich, pochodzenie życia, paleobiochemia, paleobiofizyka i bioelektronika, czyli elektromagnetyczna teoria życia. Był jednocześnie kapłanem i kaznodzieją.
Od wczesnych lat sześćdziesiątych Ksią dz Profesor Włodzimierz Sedlak opublikował ponad 180 artykułów oraz kilkanaście książek . Jednym z Jego pierwszych zainteresowań
był
krzem . Profesor Sedlak stworzył teorię o ewolucyjnej roli krzemu w rozwoju wczesnych form życia. W jej sformułowaniu oparł się na prastarej ewolucji zaznaczonej antagonistycznym zestawem Si - Ca. Z tej tematyki ukazały się trzy ważne pozycje: "Rola krzemu w ewolucji biochemicznej życia" (1967), "U źródeł nowej nauki. Paleobiochemia" (1973) i "Kierunek - początek życia" (1985). Profesor napisał również scenariusz do filmu pod tytułem "Krzem - pierwiastek młodości". Dlaczego krzem został określony ja ko pierwiastek młodości? Ponieważ młode organizmy zawierają więcej krzemu niż starsze, a w miarę upływu lat poziom krzemu spada, a wzrasta poziom wapnia. Pojawiają się wówczas procesy miażdżycowe - skleroza, czyli zaznacza się starzenie organizmu.
Włodzimierz Sedlak znany jest najbardziej z bioelektroniki, nad którą rozpoczął pracę w roku 1967. Do 1993 roku, do chwili śmierci, Profesor rozpracowywał i popularyzował bioelektronikę, napisał na ten temat ponad sto artykułów i kilka książek. Według bioelektro niki reakcje chemiczne i procesy elektroniczne w organicznych półprzewodnikach są związane zależnościami kwantowo - mechanicznymi, co można przedstawić na modelu posiadającym dwie komplementarne, czyli nierozdzielne i jednakowo ważne strony - chemiczną i elektroniczną.
Formułując elektromagnetyczną teorię życia, W. Sedlak zszedł piętro niżej w organizacji życia, czyli minął poziom chemiczny, na którym stała dotychczas biologia, i sięgnął poziomu kwantowego. Stwierdził, że na tym poziomie zachodzą wszystkie procesy życiowe dzięki kwantowo -mechanicznym sprzężeniom reakcji chemicznych z procesami elektronicznymi w półprzewodnikowym środowisku jakim są np. białka. Takie sprzężenie przejawia się emisją światła. Na tym poziomie wymiana informacji staje się zrozumiała tak w samym organizmie, jak i między organizmem a środowiskiem zewnętrznym.
Z chwilą przyjęcia bioelektroniki należy inaczej spojrzeć na biologię, dogłębniej, a tym samym na medycynę, która jest bardzo ważna dla człowieka. "Kwantowe podłoże stwarza możliwości ruszenia natury życia omijanej dotąd przez niewiedzę" (W. Sedlak, "Człowiek i Góry Świętokrzyskie").
Ostatnią książką przygotowaną do druku przez prof. Włodzimierza Sedlaka jest "Teologia Światła, czyli sięganie Nieskończoności" Uwieńczeniu realizacji planów wydawniczych przeszkodziła choroba i śmierć Autora. Wnioski zawarte w tej książce są zaskakujące: bioteologia, nieśmiertelność duszy jest absolutnym pewnikiem i jest wynikiem elektromagnetycznej natury życia, a śmierć to wrota będące wstępem do wielkiej ery nieśmiertelności. „Teologia Światła, czyli sięganie Nieskończoności" to próba bioelektronicznego wyjaśnienia śmierci, nieśmiertelności, duszy człowieka. To również zapis naukowych zmagań i odkryć Autora.
…"Dziękuję Ci, żeś mnie rzucił w stronę, gdzie nikt nie chodzi - na podbój życia. To światło. Żywe światło. Żeś to ostawił przy rozpalaniu dnia biosfery. Jakie to jest cudowne... Nie ma okrzyków. Jakie to bajeczne... Życie elektromagnetyczne. To samo, co światło biosfery promieniujące wiecz nie. Co najwyżej, ulega przemianie energii. I o to tutaj chodzi, energia nie ginie przecież. Energia wszelka jest wiecznie żywa.
Mój program naukowy streszcza się w krótkim aforyzmie - Życie, czym jesteś?. Aby tak dalece sięgać w naturę życia, muszę się wstępnie wyzwolić z akademizmu pojmowania przedmiotu biologii. Muszę być na własnych obrotach intelektualnych. Inaczej do niczego nie dojdę. Nowa wizja życia jest specyficznym stanem w biologii. Znowu rozwój tradycyjnej biologii jest mi utrudnieniem w balaśc ie
informacyjnym, jakby wszystko było wykończone, poukładane - z wyjątkiem natury. Biologia jest 'pełna' poznania, ale jedynie na peryferiach i tylko wtedy, gdy rozpatruje zagadnienie, czym jest życie w ogóle, nie zaś w istocie swej natury. Na czym polega istota natury życia - pytanie pozostające bez odpowiedzi.
Tyle się o życiu mówi, pisze, głosi, rozpacza, kiedy gaśnie, niepokoi, gdy dolega. Zdaje się, że tak dużo się wie o życiu. Chodzimy w nim, obracamy się, poznajemy świat przez życie, bierzemy udział w życiu. Tak wiele szczegółów doszło do naszej wiadomości. Najważniejsza rzecz - uczestniczymy w życiu do czasu i właściwie tak uczestniczymy jak zegarmistrz, który na podstawie znajomości mechanizmu zegarowego, chciałby zabierać rzeczowy głos na temat na tury czasu.
powstaje stąd, że człowiek podtrzymuje to życie, stara się je zachować, widzi jego narodziny u innych i śmierć życia również u innych - bez możności określenia natury tego zdarzenia.
Tymczasem z fizyki wiemy, że istnieje świat materii, który jest niewyobrażalny. Kwantowy. Ponieważ rachunek kwantowomechaniczny jest abstrakcyjny bez odzierania postrzegania z detali zewnętrznych, wobec tego nie możemy sobie świata kwantowego przedstawić. Jest on możliwy tylko do opisania formalnego, czyli matematycznego. Jeśli tak się sprawy przedstawiają, że wszelka materia posiada niewidoczny realizm kwantowy, wobec tego życie w najgłębszych swych rejonach powinno być r ównież skwantowane. Musi więc być na tym poziomie energią.
Pomysł szalony, ale robi wrażenie trafnego uderzenia w sedno sprawy. Mamy spróbować przybliżyć sobie ten niewyobrażalny świat na odległość, która pozwoliłaby jako tako zapoznać się z życiem. Mówią
c prosto - pragniemy poznać kwantowe podstawy stanu ożywienia. Jeśli tutaj się nie przybliżymy do natury życia, to już do niej nie dojdziemy w naszym poznaniu. Trochę zaś gimnastyki mózgu zawsze się przyda...”
Włodzimierz Sedlak znany jest najbardziej z bioelektroniki według której reakcje chemiczne i procesy elektroniczne w organicznych półprzewodnikach są związane zależnościami kwantowo - mechanicznymi, co można przedstawić na modelu posiadającym dwie nierozdzielne i jednakowo ważne strony - chemiczną i elektroniczną.
Formułując elektromagnetyczną teorię życia, Profesor Sedlak minął poziom chemiczny, na którym stała dotychczas biologia, i sięgnął niżej –
do poziomu kwantowego. Stwierdził, że na tym poziomie zachodzą wszystkie procesy życiowe dzięki kwan towo-
mechanicznym sprzężeniom reakcji chemicznych z procesami elektronicznymi w półprzewodnikowym środowisku jakim są np. białka. Takie sprzężenie przejawia się emisją światła. Na tym poziomie wymiana informacji staje się zrozumiała tak w samym organizmie,
jak i między organizmem a środowiskiem zewnętrznym.
Z chwilą przyjęcia bioelektroniki należałoby inaczej spojrzeć na biologię, a tym samym na medycynę, która jest bardzo ważna dla człowieka. "Kwantowe podłoże stwarza możliwości ruszenia natury życia omij
anej dotąd przez niewiedzę" (W. Sedlak, "Człowiek i Góry Świętokrzyskie").
Do publikacji z bioelektroniki należą: "Bioelektronika" (1979), "Bioelektronika - środowisko i człowiek" (1980), "Homo electronicus" (1980), "Na początku było jednak światło" (1985), "Postępy fizyki życia" (1984), "Wykłady o bioelektronice" (1987), "Wprowadzenie w bioelektronikę" (1988), "Mała monografia bioelektroniki". "Bioelektronika dla wszystkich" (2000).
Do bardzo ważnych publikacji zaliczają się również następujące pozycje ks. W. Sedlaka: "Życie jest światłem" (1985), "Inną drogą" (1988), "Technologia Ewangelii" (1989), "W pogoni za nieznanym" (1990), "Człowiek i Góry Świętokrzyskie" (1993, 2001), "Zagubiony Bóg" (1996), "Teologia Światła, czyli sięganie Nieskończoności" (199 7).
Etiuda dokumentalna SEDLAK autor:Przemysław Serafin
https://vimeo.com/33895792
Wspomnienie o Księdzu Profesorze Włodzimierzu Sedlaku –
Osrodek Kultury i Sztuki „Re sursa Obywatelska” w Radomiu
http://www.resursa.radom.pl/?ks.-prof.-wlodzimierz-sedlak,251
Yüklə 40,53 Kb. Dostları ilə paylaş:
|