1
Maliyyə böhranları:“yaradıcı məhvetmə”
və yeni yüksəliş dalğası
(Müəllif: Bəhruz Əhmədov, ABA-nın eksperti)
***
İqtisad tarixçilərinə məlum olan ilk maliyyə böhranı faktı 1340-cı ildə
İngiltərədə baş verən suveren borc böhranı hesab edilir. XIV-XVIII əsrlər
arasında həmin dövr üçün dünyanın ən inkişaf etmiş regionu olan Avropada –
İngiltərə, Fransa, Avstriya, Almaniya, Portuqaliya və İspaniyada – 20 belə
xarici borc böhranı qeydə alınmışdı. Fransa həmin dövrün böhran
“rekord”çusu idi – təkcə XVII-XVIII əsrlərdə bu ölkədə 8 xarici borc böhranı
baş vermişdi. İkinci yerdə 6 böhranla İspaniya, üçüncü yerdə isə 3 böhran
epizodu ilə İngiltərə gəlirdi. XIX əsrdən günümüzə qədər Avropa, Asiya, Latın
Amerikası və Afrika ölkələrində 200-dən artıq belə suveren borc böhranı faktı
qeydə alınmışdır. Buna maliyyə böhranının digər formalarını - bank və valyuta
böhranlarını da əlavə etdikdə, xüsusilə son bir neçə yüzillikdə sözügedən
böhranların sistemin ayrılmaz hissəsi olduğu aşkar şəkildə görünür.
***
Maliyyə böhranları haqqında
İqtisadçılar maliyyə böhranlarının üç əsas növünü fərqləndirirlər: valyuta
böhranı (buna pul böhranı da deyirlər), borc böhranı və sistematik bank böhranı.
Bəzən bu siyahıya dördüncü də əlavə olunur – “qəfil dayanma” (sudden stop)
effekti.
Valyuta böhranı – iqtisadiyyatda xarici valyutaya tələbin kəskin artması
nəticəsində yaranan stress vəziyyəti kimi izah edilir. Əlbəttə, hər tələb artımı
böhran anlamına gəlmir. Xarici valyutaya “axın” baş verdiyi halda, o zaman
2
valyuta böhranı diaqnozu qoyulur ki, aşağıdakı əlamətlərdən biri və ya bir neçəsi
eyni anda müşahidə edilsin:
-
yerli valyutanın kəskin ucuzlaşdırılması (devalvasiyası) və ya ucuzlaşması;
-
məzənnə stabilliyini təmin etmək üçün səlahiyyətli qurum tərəfindən
böyük həcmdə beynəlxalq rezervlərin xərclənməsi;
-
faiz dərəcələrinin kəskin artımı (diaqnoz üçün tək kifayət deyil, əvvəlki iki
əlamətdən ən azı biri ilə birgə olarsa);
-
ölkədən kapital çıxarılmasına məhdudiyyətlərin qoyulması və ya
sərtləşdirilməsi (diaqnoz üçün tək kifayət deyil, ilk iki əlamətdən ən azı
biri ilə birgə olarsa).
Borc böhranı - ölkənin öz xarici və ya daxili borclarını ödəmək iqtidarında
olmadığı (və ya ödəmək istəmədiyi) vəziyyəti ifadə edir. Uyğun olaraq, birinci
hal xarici borc böhranı, ikincisi isə daxili borc böhranı adlanır. Xarici borc
böhranı həm dövlət borcu, həm də özəl sektor borclarının ödənməməsi ilə bağlı
ola bilər. Daxili borc böhranı isə, əsasən dövlətin öz daxili fiskal öhdəliklərini
yerinə yetirə bilməməsi və ya açıq-aşkar ödəməməsi, borcunu azaltmaq üçün
inflyasiya və ya yerli valyutanın ucuzlaşdırılması, həmçinin maliyyə
repressiyasının digər formalarından istifadə etməsi kimi izah olunur.
Sistematik bank böhranı – “bank təşvişi” (banklardan depozitləri çəkmək
məqsədilə ani müştəri axınları), sistem əhəmiyyətli itkilər və bank
likvidasiyaları, eyni zamanda “xilas paketləri” kimi proseslərlə müşaiyət olunan
stress vəziyyətidir. Bir çox hallarda, maliyyə böhranının bu növü aşağıdakı
tədbirlərlə müşaiyət olunur:
-
geniş likvidlik dəstəyi (qeyri-rezidentlərin depozitləri və onlar qarşısındakı
öhdəliklərin 5%-i və daha artıq həcmdə);
-
bankların restrukturizasiya xərcləri (ən azı ÜDM-in 3%-i həcmində);
-
əhəmiyyətli ölçüdə bank milliləşdirmələri;
3
-
əhəmiyyətli ölçüdə zəmanətlərin tətbiqi;
-
əhəmiyyətli ölçüdə aktivlərin satın alınması (ən azı ÜDM-in 5%-i
həcmində);
-
depozitlərin dondurulması və bank tətilləri (bankların fəaliyyətinin
müvəqqəti olaraq dayandırılması).
“Qəfil dayanma” effektinə gəlincə, burada söhbət ölkəyə xaricdən kapital
axınının qəfil dayanması və bunun iqtisadiyyata – həm maliyyə bazarlarına, həm
də birbaşa real sektora – neqativ təsirlərindən gedir. “Qəfil dayanma”nın ilk
neqativ təsiri valyuta bazarında hiss olunur ki, bu təsirlər valyuta böhranı
əlamətləri ilə üst-üstə düşür. Bu səbəbdən bir çox iqtisadçılar ölkəyə xarici
kapital girişlərinin dayanmasının yaratdığı effekti ayrıca böhran növü kimi yox,
valyuta böhranının bir forması kimi qeyd edirlər. Ancaq “qəfil dayanma”, digər
səbəblərdən ortaya çıxan valyuta böhranlarından fərqli olaraq real sektora daha
tez təsir edə bilir.
Həmçinin, nəzəri olaraq, “qəfil dayanma”nın maliyyə və real sektorlarına
təsiri ölkəyə gələn xarici investisiyaların hansı hissəsinin maliyyə vəsaiti, hansı
hissəsinin avandlıq şəklində olmasından birbaşa asılıdır. Əgər vəsaitlər ölkəyə,
əsasən avadanlıq şəklində gətirilirsə, “dayanma” ilk növbədə real sektorda
buraxılışın həcminin azalması ilə müşaiyət olunacaq, yox əgər pul şəklində
gətirilirsə, təbii ki, bunun təsiri ilk növbədə valyuta bazarında hiss olunacaq.
Təcrübədə “qəfil dayanma”, əsasən valyuta böhranı kimi təzahür etdiyindən
(məsələn, 1994-cü ildəki Meksika peso böhranı – digər adı ilə “tekila böhranı”)
buradakı təhlillərdə ayrıca böhran tipi kimi nəzərdən keçirilməmişdir.
Maliyyə institutları və bazarları bir-biri ilə sıx bağlı olduğundan bir çox
hallarda maliyyə böhranının iki, bəzənsə hətta üç növü də eyni anda müşahidə
olunur. Məsələn, valyuta böhranı bank sektorunun balansına mənfi təsir etməklə
valyuta-bank, dövlət borcunu (əsasən xarici borcu) kəskin şəkildə artırmaqla
valyuta-borc böhranlarına və ya bank sektorunun balansına və dövlət borcunun
4
dayanıqlılığına eyni vaxtda təsir etməklə valyuta-bank-borc böhranına səbəb ola
bilir. Bu tip böhranları, uyğun olaraq, əkiz və üçüz böhranlar adlandırırlar.
Maliyyə liberallaşması, inteqrasiya və böhranlar
Son bir neçə onillikdə baş verən maliyyə böhranlarının səbəbləri haqqında
çox müxtəlif fikir və mülahizələr var. Onların arasında ən geniş yayılanlardan
biri vaxtından əvvəl - lazımi institutlar formaşdırılmadan gerçəkləşdirilən
maliyyə liberallaşdırmasıdır. Bu amil, xüsusilə inkişaf etməkdə olan ölkələr
üçün keçərlidir. Sürətli maliyyə liberallaşdırması son bir neçə onilliyin ən güclü
maliyyə sarsıntılarından olan Cənub-şərqi Asiya (1997-98-ci illər) böhranının
ortaya çıxmasının əsas səbəblərindən biri olmuşdur.
1
Bundan əlavə maliyyə
arxitekturasındakı zəifliklər, kapital və maliyyə axınlarında kəskin
dalğalanmalar, sabit məzənnə rejiminin tətbiqi, tənzimləmə və nəzarət
sahəsindəki problemlər, qlobal əmtəə və maliyyə bazarlarının konyunkturası,
texnoloji inkişaf kimi amillər də müasir dövrdə maliyyə böhranlarının başlıca
səbəbləri arasında göstərilir.
Xüsusilə, ötən əsrin 70-80-ci illərindən başlayan, 90-cı illərdə daha geniş
vüsət alan qloballaşma, o cümlədən maliyyə bazarlarının (həmçinin digər
bazarların) inteqrasiyası və dərinləşməsi, eyni zamanda liberallaşdırılması bir
tərəfdən ölkələr üçün yeni inkişaf imkanları açmaqla bərabər, digər tərəfdən bir
ölkədə və ya regionda baş verən böhranın digər ölkələrə, regionlara, bəzənsə
bütövlükdə dünya iqtisadiyyatına yayılmasına şərait yaratmışdır. 2007-ci ildə
ABŞ-ın törəmə ipoteka qiymətli kağızları bazarında başlayan, 2008-ci ildə isə
ölkənin dördüncü ən iri investisiya bankı olan “Lehman Brothers”in iflası ilə
artıq dünya maliyyə böhranına çevrilən sonuncu qlobal böhran bunun ən bariz
nümunəsidir.
1
Bu barədə daha ətraflı: Joseph E. Stiglitz “Globalization and Its Discontents” W.W.Norton
& Company 2002.
pp.89-132.
5
Dünya iqtisadiyyatında – müxtəlif ölkələr, ölkə qrupları və regionlar, eləcə
də qlobal səviyyədə - XX əsrin 70-ci illərindən keçən dörd dekadada 350-ə
yaxın maliyyə böhranı faktı qeydə alınmışdır. Maliyyə böhranları arasında rast
gəlinmə tezliyinə görə ilk yeri valyuta böhranı tutur. 1970-2011-ci illər ərzində
218 valyuta böhranı epizodu müşahidə olunmuşdur ki, bunlardan 153-ü xalis
valyuta böhranı, 57-si əkiz (28-i bank-valyuta, 29-u borc-valyuta böhranı), 8-i
isə üçüz böhranlardır. İkinci yerdə bank böhranları dayanır: qeyd olunan dövrdə
müşahidə olunan 146 bank böhranı epizodundan 99-u xalis bank böhranı, 39-u
əkiz (11-i bank-borc, 28-i bank-valyuta böhranı), 8-i üçüz böhranlar olmuşdur.
Borc böhranları maliyyə böhranının digər növləri ilə müqayisədə nisbətən
daha az rast gəlinəndir. Təhlil olunan dövrdə 66 borc böhranı qeydə alınmışdır
ki, onlardan 18-i xalis, 40-ı əkiz (11-i bank-borc, 29-u valyuta-borc böhranı), 8-i
isə üçüz böhranlar olmuşdur.
Diaqram 1. Maliyyə böhranları: bank, borc, valyuta, əkiz və üçüz böhranlar
(1970-2011-ci illərdə müşahidə edilmiş 346 maliyyə böhranı epizodu)
Mənbə: Luc Laeven and Fabián Valencia “Systemic Banking Crisis Database: An Update”, International
Monetary Fund WP /12/163. 2012. P.12.
99
18
153
11
28
29
8
Bank böhranı
Borc böhranı
Valyuta böhranı
Əkiz (bank-borc) böhran
Əkiz (bank-valyuta)
böhran
Əkiz (borc-valyuta) böhran
Üçüz (bank-borc-valyuta)
böhran
6
Qeyd olunan dövrdə baş verən bank böhranları, xüsusilə ciddi iqtisadi
nəticələrlə yadda qalmışdır. 1970-2011-ci illərdə müşahidə edilən bank
böhranlarının baş verdiyi bütün ölkələrdə cəmi böhran itkiləri ÜDM-in 23%-
qədər olmuşdur. Bu böhranlar daha çox inkişaf etmiş ölkələrin (İEÖ)
iqtisadiyyatlarına zərər vurmuş, adıçəkilən qrup ölkələrin böhran itkiləri ÜDM-
in 32%-i qədər olmuşdur. Formalaşmaqda olan bazar ölkələri (FBÖ – Emerging
Market Economies – buraya Cənubi Koreya, Tayland, Malayziya, İndoneziya,
Çin, Braziliya, Türkiyə, Rusiya kimi ölkələr daxil edilir) ÜDM-in 26%-i qədər
itkilərlə üzləşdiyi halda, digər inkişaf etməkdə olan ölkələrin böhran itkiləri
cəmisi ÜDM-in 1.6%-i qədər olmuşdur.
Cədvəl 1. Bank böhranlarının iqtisadi nəticələri (1970-2011-ci illər)
Ölkə qrupları
Böhran
itkiləri
Borc
yükünün
artması
Monetar
ekspansiya
Fiskal
xərclər
Fiskal
xərclər
Böhranın
davametmə
müddəti
Banklara
likvidlik
dəstəyi
QİK* pik
səviyyəsi
ÜDM-in %-i
Maliyyə
sistemi
aktivlərinin
%-i
İl
Depozit və
xarici
öhdəliklərin
%-i
Məcmu
kreditlərin
%-i
Bütün ölkələr
23
12,1
1,7
6,8
12,7
2
9,6
25,0
İEÖ
32
21,4
8,3
3,8
2,1
3
5,7
4,0
Formalaşmaqda
olan bazar
ölkələri (FBÖ)
26
9,1
1,3
10
21,4
2
11,1
30,0
İEOÖ
1,6
10,9
1,2
10
18,3
1
12,3
37,5
Mənbə: Luc Laeven and Fabián Valencia “Systemic Banking Crisis Database: An Update”, International
Monetary Fund WP /12/163. 2012. P.17.
*Qeyd: QİK – qeyri-işlək kreditləri ifadə edir.
Geridə qalan 40 ildən artıq bir müddətdə baş vermiş bank böhranlarının
digər vacib iqtisadi nəticəsi iqtisadiyyatın borc yükünün artması olmuşdur.
7
Burada da ən çox təsirlənən İEÖ olmuşdur. Qeyd olunan dövrdə bank böhranları
nəticəsində İEÖ-in borc yükü ÜDM-in 21.4%-i , İEOÖ-də 10.9%-i, FBÖ-də
9.1%-i qədər olmaqla, ümumilikdə bütün bank böhranları müşahidə olunan
ölkələrdə ÜDM-in 12.1%-i qədər artmışdır.
İnkişaf səviyyəsinə görə müxtəlif ölkə qrupları bank böhranları zamanı
istifadə olunan tənzimləmə alətlərinə görə də bir-birindən fərqlənir. Belə ki,
bank sektorundakı maliyyə stressini neytrallaşdırmaq üçün İEÖ daha çox
monetar genişlənmədən istifadə etdiyi halda, FBÖ və İEOÖ vəziyyəti, əsasən
fiskal xərclər vasitəsilə nəzarət altına almağa çalışmışlar.
Həmçinin, qeyd olunan ölkə qrupları arasında böhran zamanı banklara
likvidlik dəstəyinin həcmində də əhəmiyyətli fərqlər müşahidə olunmuşdur.
Böhran zamanı banklara ən az likvidlik dəstəyi İEÖ-də, ən çoxu isə İEOÖ-də
göstərilmişdir. Banklara göstərilən likvidlik dəstəyinin depozit və xarici
öhdəliklərə nisbəti İEOÖ-də 12.3%, FBÖ-də 11.1%, İEÖ-də isə cəmisi 5.7%
təşkil etmişdir.
Bank iflasları
Sözsüz ki, təhlil olunan dövrdə həm əhatə dairəsinə, həm də dərinliyinə
görə ən güclü maliyyə böhranı 2008-2009-cu illərdə müşahidə edilən qlobal
maliyyə böhranı olmuşdur. Maliyyə sarsıntılarının nəticəsində böhranın
episentrində (ABŞ-da) 400-ə yaxın bank müflisləşmişdir. Ümumilikdə böhranın
ən kəskin fazasından bügünə qədər keçən dövrdə (2009-2015-ci illərdə) ABŞ-da
488 bank müflis elan olunmuşdur. Təbii ki, sözügedən ölkədə son iki-üç ildə
müflisləşmələrin sayı kəskin şəkildə azalmışdır və qeydə alınan iflas faktları
daha çox bazarın normal dövrdəki iş mexanizminin nəticəsi kimi ortaya
çıxmışdır.
8
Bank müflisləşmələri təkcə ABŞ-da yox, digər inkişaf etmiş və inkişaf
etməkdə olan ölkələrdə, o cümlədən tranzitiv iqtisadiyyatlarda da müşahidə
edilmişdir - böhran, ticarət, maliyyə və psixoloji kanallarla bütün dünya
iqtisadiyyatına yayılmışdır. 2009-2015-ci illərdə Rusiyada 385 bankın
lisenziyası ləğv olunmuşdur. Onlardan 166-sı son siyasi-iqtisadi çalxantılar
dövrünə (2014-2015-ci illərə) təsadüf edir ki, bu həm sanksiyalar, həm də neft
qiymətindəki kəskin azalma nəticəsində Rusiya iqtisadiyyatının, eyni zamanda
bank sisteminin üzləşdiyi çətinliyin miqyasını ifadə edir.
Gürcüstanda 2008-2009-cu illərdə kommersiya banklarının sayı 22-dən 19-
a düşmüş, qlobal böhranın təsiri keçdikdən sonra, 2013-cü ildə ölkədə bankların
sayı 21-ə yüksəlmişdir. ABŞ dollarının bahalaşma dalğası və Rusiya
iqtisadiyyatındakı böhranın təsirilə 2015-ci ildə Gürcüstan bank sistemi
müəyyən çətinliklərlə üzləşmişdir. Nəticədə cari ildə Gürcüstanda 2 bankın
lisenziyası ləğv edilmişdir və hazırda ölkədə 19 kommersiya bankı fəaliyyət
göstərməkdədir.
Qazaxıstanda da bənzər proseslər müşahidə olunmaqdadır. Gürcüstandan
fərqli olaraq, Qazaxıstan həm də neftlə zəngin ölkə olduğundan onun
iqtisadiyyatı regional böhranın digər amilləri (xüsusilə, Rusiya böhranı) ilə
yanaşı, həm də neft qiyməti şokundan da təsirlənmişdir. Cari ildə Qazaxıstanda
1 bankın lisenziyası ləğv edilmiş və kommersiya banklarının sayı 38-dən 37-ə
düşmüşdür. Eyni zamanda, digər banklar ciddi likvidlik və kredit riskləri ilə
üzləşmişlər.
Azərbaycana gəlincə, burada istər 2008-2009-cu illər qlobal maliyyə
böhranı, istərsə də 2014-cü ilin sonuncu rübündən başlayan, hazırda da davam
edən proseslər (neft qiymətindəki kəskin azalma, valyuta bazarında turbulens,
əsas qeyri-neft ixrac partnyoru, həmçinin ölkəyə pul transfertlərinin başlıca
mənbəyi olan Rusiya iqtisadiyyatındakı maliyyə-iqtisadi böhran) bank
sistemində müəyyən çətinliklər yaratsa da, ciddi sarsıntılara səbəb olmamışdır.
9
Qlobal böhranın baş verdiyi və təsirlərinin azalaraq davam etdiyi 2008-2012-ci
illərdə ölkədə bankların sayı 46-dan 43-ə düşmüş, 2014-cü ilin ikinci rübündə
44, sonuncu rübündə isə 45-ə yüksəlmişdir. Qeyd olunan dövrdə fəaliyyətinə
xitam verilən banklar çox kiçik bazar payına malik olmuş və onların
likvidasiyaları, əsasən müflisləşmə deyil, qanunvericilik və normativ tələblərin
pozulması ilə bağlı olmuşdur.
Ümumiyyətlə, bankların fəaliyyətinə xitam verilməsində bir neçə vacib
məqamı bir-birindən ayırmaqda fayda var. Birincisi, müflisləşdiyi üçün
lisenziyası ləğv edilməklə, hüquqi-normativ tələblərə əməl etmədiyi üçün
lisenziyasının geri alınmasının iqtisadiyyata təsiri tamamilə fərqlidir.
İqtisadiyyat üçün qeyri-stabillik mənbəyi müflisləşmə halından qaynaqlana bilir.
Müflisləşmənin özündə də iki halı bir-birindən fərqləndirmək vacibdir: sistem
əhəmiyyətli (bazar payı çox böyük olan) bankın müflisləşməsi və ya orta ölçülü
bankların zəncirvari, kütləvi müflisləşməsi ilə, bazar payı çox kiçik olan bankın
(və ya az sayda bankların) müflisləşməsinin iqtisadi nəticələri müxtəlifdir.
Birinci hal istər maliyyə, istərsə də real sektor üçün çox ciddi neqativ nəticələr
doğura bilir. İkinci hal isə nə maliyyə sisteminin stabilliyi, nə də real sektorun
inkişafı baxımından ciddi təhlükə yaratmır. Əksinə, zəif həlqələri (kiçik və
qeyri-effektiv bankları) təbii seçmə yolu ilə sıradan çıxarmaqla, bazar, özü
sistemi daha da gücləndirir. Bu prosesi iqtisadçılar Schumpeter
2
-in dili ilə
“yaradıcı məhvetmə” adlandırırlar.
2
Joseph Alois Schumpeter (1883-1950) - 20-ci əsrin ilk yarısının ən məşhur iqtisadçılarından biri hesab edilir.
Misir şahzadəsinin maliyyə müşavirliyindən tutmuş, Avstriyanın maliyyə naziri postuna qədər müxtəlif
vəzifələrdə çalışmışdır. Ömrünün əsas hissəsi iqtisadiyyatın tədqiqi və tədrisi ilə bağlı olmuş, Harvard da daxil
olmaqla, ABŞ, Avropa və Yaponiyanın bir sıra universitetlərində dərs demişdir. İqtisadi inkişaf, biznes tsiklləri
nəzəriyyələrinə, həmçinin iqtisad elminin tarixi və metodologiyasına əhəmiyyətli töhfələr vermişdir.
10
Bazarın “yaradıcı məhvetmə” özəlliyi
Schumpeter özünün “Kapitalizm, sosializm və demokratiya” (1942)
əsərində yazırdı: “Yeni daxili və xarici bazarların açılması, sənətkarlıq sexləri və
fabriklərindən U.S.Still kimi nəhəng konsernlərə qədər təşkilati inkişaf, iqtisadi
strukturu daxildən yeniləyən, köhnəni dağıdıb yenini yaradan sənaye
mutasiyasını - əgər burada bioloji termin işlətmək olarsa – illüstrasiya edir. Bu
yaradıcı məhvetmə (creative destruction) kapitalizmin əsas həqiqətidir”.
Məhz mənfəətin maksimallaşdırılması istəyindən ilham alan “yaradıcı
məhvetmə” böyük şirkətlər və bankların, ümumiyyətlə, bugünki sistemin əsas
memarıdır. “Yaradıcı məhvetmə”nin iqtisadi sistemin daxilində apardığı
yenilənmə prosesi – zəiflərin və qeyri-effektiv çalışan şirkətlərin sıradan
çıxaraq, daha effektivləri ilə əvəz edilməsi - müxtəlif fazalardan ibarətdir ki,
bunun adına iqtisadçılar iqtisadi (və ya biznes) tsikl deyirlər.
İqtisadi tsiklinin ən ağrılı mərhələsi olan böhran fazasında pis işləyən
şirkətlər müflisləşir, bazara yeni texnologiyalar və daha yaxşı idarəetməyə malik
yeni şirkətlər daxil olur, yaxud da bazarda artıq mövcud olan belə şirkətlər
müflis olanların bazar payı hesabına fəalliyyətini genişləndirir. Son nəticədə
“zəif həlqələr”in çıxması və yerinə daha innovativ yeni şirkətlərin gəlməsi ilə
resurslar daha effektiv bölüşdürülür və iqtisadiyyat böhran fazasından
canlanmaya keçir. Bu, bazar iqtisadiyyatının öz-özünü təmizləmə,
sağlamlaşdırma prosesidir. Məhz buna görə də Böyük Depressiyanın (1929-33-
cü illər) ən qızğın vaxtlarında Harvard universitetindəki mühazirələrində
professor Schumpeter deyirdi: “Centlmenlər, siz depressiyaya görə narahatsınız,
amma buna dəyməz. Depressiya kapitalizm üçün faydalı, soyuq duşdur”.
...Və bu “soyuq duş” iqtisadiyyatı yeni yüksəlişə keçmək üçün oyadır.
11
Yeni yüksəliş dalğası?
İqtisadiyyatın uzunmüddətli dövrdə tsiklik inkişafını izah etməyə çalışan
Kondratev-in
3
“uzun dalğalar” yanaşmasına görə, kapitalist iqtisadiyyatlarında
uzunmüddətli zaman kəsiyində yüksəliş və enmələr müşahidə olunur ki,
yüksəlmə dövründə rifah artımı, eniş dövründə isə böhranlar baş verir. Bir “uzun
dalğa” (buna “Kondratev dalğası” da deyirlər) təqribən 50-60 illik dövrü əhatə
edir.
Kondratev-ə görə “uzun dalğalar” yeni problemlərin həllinə olan
çağırışlardan qaynaqlanır və həll yolları yenilikçi şirkətlər tərəfindən təklif edilir
ki, həmin şirkətlər də iqtisadiyyatı növbəti yüksəliş mərhələsinə çıxarır. “Uzun
dalğa”nın eniş mərhələsində, tətbiqi növbəti yüksəliş mərhələsində
gerçəkləşdiriləcək çoxlu sayda texnoloji yeniliklər və kəşflər gerçəkləşir.
Texnoloji inqilab yaradan yeniliklər yeni lider industriyalar və sektorlar yaradır.
Nəticədə
hər
“Kondratev dalğası” dünya iqtisadiyyatının struktur
transformasiyası ilə müşaiyət olunur.
Həmçinin, Kondratev-ə görə dalğaların başlanğıc mərhələsində və ya
dalğalararası keçid dövrlərində geniş miqyaslı müharibələr və böyük inqilablar
baş verir. Eyni zamanda, uzun dalğanın başlanğıcında qızıl istehsalı artır və
dünya əmtəə bazarları yeni və kolonial ölkələrin assimulyasiyası hesabına
genişləndirilir.
Sadalanan əlamətlərin hazırki dövrün xüsusiyyətləri ilə əhəmiyyətli
dərəcədə üst-üstə düşdüyü fikri ilə razılaşmamaq çətindir. Bəzi uyğunluqları
tutuşdurmağa çalışaq:
3
Nikolay Dmitrieviç Kondratev (1892-1938) – 20-ci əsrin ilk yarısının ən məşhur rus iqtisadçılarından biri hesab
edilir. Amerika Sosial Elmlər Akademiyasının, Amerika və London statistiklər cəmiyyətlərinin, Amerika
İqtisadiyyat Assosiasiyasının, Amerika Kənd Təsərrüfatı məsələləri Assosiasiyasının üzvü, Moskva Kənd
Təsərrüfatı Akademiyasının professoru, Maliyyə məsələləri üzrə Xalq Komitəsi yanında Konyunktur
İnstitutunun direktoru olmuşdur. Böyük konyunktur tsiklləri nəzəriyyəsinin müəllifidir. Stalin repressiyasının
qurbanı olmuş, 1938-ci ildə güllələnmişdir.
12
“Bir uzun dalğa 50-60 illik dövrü əhatə edir” - ikinci dünya müharibəsinin
bitməsi ilə başlayan yeni yüksəliş mərhələsi ilə sonuncu qlobal maliyyə
böhranı arasındakı təqribən 60 illik dövr var ki, bu, bütöv “uzun dalğa” kimi
qiymətləndirilə bilər;
“Kondratev dalğası dünya iqtisadiyyatının struktur transformasiyası ilə
müşaiyət olunur” – ötən əsrin 40-cı illərinin sonlarında başlayan “uzun
dalğa”nı dünya iqtisadiyyatında yeni maliyyə arxitekturasının (Beynəlxalq
Valyuta Fondu, Dünya Bankı, Asiya İnkişaf Bankı və bu qəbil digər
beynəlxalq maliyyə təşkilatlarının) yaradılması, ticarət məhdudiyyətlərinin
tədricən aradan qaldırılması (Dünya Ticarət Təşkilatının yaradılması),
beynəlxalq inteqrasiya və qloballaşma meyllərinin güclənməsi, həmçinin,
sürətli sənayeləşmə və xidmət sahələrinin genişlənməsi nəticəsində kənd
təsərrüfatının iqtisadiyyatdakı payının azalması kimi xüsusiyyətlərlə
xarakterizə etmək olar;
“Uzun dalğanın eniş mərhələsində, tətbiqi növbəti yüksəliş mərhələsində
gerçəkləşdiriləcək çoxlu sayda texnoloji yeniliklər və kəşflər baş verir” -
Xüsusilə, 90-cı illərdə başlayan və hazırda davam edən texnoloji inqilab -
informasiya texnologiyalarının yüksək sürətli inkişafı növbəti yüksəliş
mərhələsi üçün güclü istinad nöqtəsi ola bilər;
“...eniş dövründə böhranlar baş verir” - ikinci Dünya Müharibəsinin bitməsi
ilə başlayan yeni yüksəliş mərhələsi 70-ci illərdən eniş mərhələsi ilə əvəz
olunmuş, ardınca 80-90-cı illərdə çoxlu sayda regional və lokal maliyyə-
iqtisadi böhranlar baş vermiş, eyni zamanda Sovet İmperiyasının süqutu
nəticəsində tranzitiv iqtisadiyyatlardakı tənəzzül də buna əlavə olunmuşdur.
2008-ci ildə baş verən qlobal maliyyə böhranı isə eniş mərhələsinin son dövrü
kimi qiymətləndirilə bilər;
“... uzun dalğanın başlanğıcında qızıl istehsalı artır” – Kondratev-in “tsikllər
nəzəriyyəsi” qələmə alınan zaman (1922-34-cı illər) pul dövriyyəsi qızıl
standartına söykənirdi və qızıl əsas dünya pulu hesab olunurdu. Bu gün isə
13
həmin rolu ABŞ dolları oynayır. Qlobal maliyyə böhranının başlandığı
dövrdən keçən zaman ərzində (2007-2014-cü illərdə) dövriyyədə olan ABŞ
dollarının həcmi 64% artmışdır. Yəni Federal Ehtiyat Sisteminin çap
maşınları dollar “istehsalı”nı əhəmiyyətli şəkildə artırmışlar;
“Uzun dalğaların başlanğıc mərhələsində və ya dalğalararası keçid
dövrlərində geniş miqyaslı müharibələr və böyük inqilablar baş verir” – ötən
onilliyin əvvəlində başlayan və pərakəndə şəkildə bu gün də davam edən
Əfqanıstan və İraq müharibələri, 2010-cu ildə ərəb ölkələrində baş verən və
sonralar “Ərəb baharı” adlandırılan kütləvi inqilablar, hazırda Suriya və
Ukraynada davam edən NATO-Rusiya qarşıdurmaları məşhur iqtisadçının
yeni uzun dalğanın başlanğıcı ilə bağlı gəldiyi empirik nəticələrlə üst-üstə
düşür.
***
Bütün bu bənzərliklər hazırki dövrün yeni uzun dalğanın ilkin mərhələsi –
yüksəliş dövrünün başlanğıcı ola biləcəyini düşünməyə əsas verir. Yəni, son bir
neçə ildəki qlobal, regional və lokal xarakterli maliyyə-iqtisadi böhranlar heç
də mövcud sistemin çökməsi deyil, əksinə özü-özünü yeniləməsi və yeni yüksəliş
dalğası üçün starta hazırlaşması kimi qiymətləndirilə bilər. Yüksəlişin nə
dərəcədə uğurlu alınması isə bazarın “yaradıcı məhvetmə” fəaliyyətinin nə
qədər az kənar müdaxilə ilə gerçəkləşməsindən asılı olacaq.
Dostları ilə paylaş: |