MƏDİNƏ GÜLGÜN
Həmişə baharla gələcəyəm
mən
Ağstafa rayon MKS
Metodika və biblioqrafiya şöbəsi
2016
1
2016-cı il yanvar ayının 17-də Azərbaycanın həsrət nəğməli
şairəsi Mədinə Gülgünün 90 illik yubileyinin keçirilməsi nəzərdə
tutulmuşdur. Əməkdar incəsənət xadimi, şairə Mədinə xanım Gülgün
Azərbaycan poeziyasının Vətən həsrətindən nəğmələr qoşan susmaz
duyğulu bülbülü idi.
Mədinə Gülgün 1926-cı il yanvarın 17-də Bakıda anadan
olmuşdur. Mədinə Gülgünün atası Nurulla kişi əslən Təbrizdən idi.
Ailəsini dolandırmaq üçün Bakıya üz tutan Nurulla kişi, ümüd
bəslədiyi, xoşbəxt ailə sahibi olduğu bu şəhərdə onu sonralar nələr
gözləyəcəyini heç ağlına belə gətirməzdi. Çünki, Təbriz də, Bakı da
əslində onun üçün doğma idi.
Mədinə Gülgünün uşaq yaşlarından ədəbiyyata böyük həvəsi
olmuşdur, xüsusən Aşıq Ələsgəri, M. Ə. Sabiri və Natəvanı sevərək
mütailə etmişdir. O, məktəb səhnəsində göstərilən kiçik tamaşalarda
iştirak edir, bəzən göstərilən bu tamaşalara özünün yazdığı kiçik şeir
parçalarını da əlavə edirdi.
1937-ci ilin repressiyaları Azərbaycanı qanlı caynaqlarına
alanda soy-kökü Cənubi Azərbaycanla bağlı olanların da qara günləri
başladı. Nurulla kişi də bir çox soydaşlarımız kimi ailəsi ilə birlikdə
1938-ci ildə Cənubi Azərbaycana deportasiya edildi. Onda balaca
Mədinənin cəmi 12 yaşı var idi. Üzləşdikləri zillətlər getdikcə balaca
qızcığazın ürəyində ağrılar yaradırdı. Bir müddət Mədinənin ailəsi
Ərdəbildə, Təbrizdə yaşadı. Mədinə elə bu illərdən başlayaraq,
haqsızlığa, ədalətsizliyə qarşı çıxdı. Bu səbəbdən də milli demokratik
hərəkata qoşuldu. Cənubi Azərbaycanda milli hökumət yarandığı
dövrdə Təbriz Dram Teatrında, “Azərbaycan” qəzetində, Təbriz
qadınlar klubunda çalışmağa başladı. Ömrünün bahar çağında azadlıq
carçısı olması bəxtəvər günlərinə yenidən kölgə saldı.
1945-ci il, azadlıq uğrunda mübarizə aparan cənubi
azərbaycanlıların, o cümlədən Mədinə Gülgünün də həyatında olur.
Məşhur “21 Azər” hərəkatından sonra Mədinə işlədiyi karxanadan çıxıb
azadlıq mübarizlərinin çap etdikləri “Azərbaycan” qəzetinin xüsusi
müxbiri işləyir. Gənc şairə qəzet müxbirliyi ilə yanaşı, təşkilati işlərdə
də yaxından iştirak edirdi. Mədinə Gülgün o zaman Təbrizdə təşkil
2
olunan “Azərbaycan Qadınlar Cəmiyyəti”nin, “Azərbaycan Yazıçılar
və Şairlər Cəmiyyəti”nin və “Təbriz Teatr Cəmiyyəti”nin idarə
heyətinin üzvü seçilmişdir. Tez-tez mətbuatda şeirləri dərc edildi,
kitabları çap olundu. Onun ilk şeiri 1946-cı ildə Təbrizdə nəşr olunan
“Vətən yolunda” adlı qəzetdə çap olundu.
Könlünü bağladığı Təbrizdə də doyunca yaşaya bilmədi. 1946-
cı ildən məsləkdaşları ilə birlikdə Arazın bu tayına keçən Mədinə
xanımın sevinci çox sürmədi. Çünki, onun anası Təbrizdə qalmışdı.
Sonralar isə Mədinə xanım ailə qurdu, ana, nənə oldu. Lakin yenə də
gözləri yolda qaldı. Varlığını əzən ana və Təbriz həsrəti onun dincliyini
ömürlük əlindən aldı.
Gözüm qaldı Arazda,
Dedim, gəlləm bu yazda.
Ana, səbr et bir az da,
Söyləməyə üzüm yox.
Mədinə Gülgün bir mübariz şair olmaqla yanaşı, könülləri
riqqətə gətirən lirik şeirlərin də müəllifidir. Onun poeziyası mübarizlik
ruhunda şeirləri qədər əsrarəngiz lirikası ilə də oxucunu valeh edir.
Şair qələminin qidalandığı insan aləmi və onun taleyi zəngin bir
xəzinədir. Orada sevgiyə, sədaqətə, əhdə, vəfaya, övlad məhəbbətinə,
vətənə, sülh və əmin-amanlığa, arzulara, təbiətə, gözəlliyə, məftunluğa
kifayət qədər yer verilmişdir. Mədinə Gülgünün yaradıcılığının
araşdırılması bir daha sübut edir ki, ilk yaradıcılıq dövrü və gənclik
çağları mübarizələrdə keçən şair, poeziyamızda ayrılıq, Vətən həsrəti,
gözəlliyin
tərənnümü,
məhəbbət
mövzusuna ardıcıl müraciət
edənlərdən biridir. “Könlün ala bilmirəm, vətən, ala bilmirəm…” deyən
Mədinə Gülgün şimalda cənub həsrəti çəkirdi. Məhz buna görə şairin
poeziyasında diqqəti cəlb edən cəhətlərdən biri də vətənə bağlılıq, o
tay-bu tay həsrəti, şimal-cənub təəssübüdür.
Bir torpaq üstündə doğulmuşuq biz,
Bir qolum Bakıdır, bir qolum Təbriz.
Vətən sevgisi, azadlıq həsrəti onun yaradıcılığının əsas hissəsini
təşkil edir. Onun şeirlərində başlıca yer tutan hicran, həsrət motivləri də
buradan irəli gəlirdi. O vərəqlərə süzülən həsrət, özləm təkcə şair
3
vətən həsrəti deyildi, eyni zamanda bütöv bir xalqın nisgili, həsrəti,
həyacanıdır.
Təbrizin gülləri qöncə
Güllər açmaz mən gəlincə.
O öz poeziyasında xalqın arzularını özününküləşdirərək
oxucuya catdırırdı. Məhz bütün bunlara görədir ki, Mədinə Gülgün az
bir zamanda sevildi, xalqın şairinə, el qızına çevrildi. O öz xalqının səsi
oldu, sözü oldu.
Bir körpə quş görsəm açıbdır qanad,
Onundur, elə bil, bütün kainat.
Könlümdə başlanır sanki toy-büsat,
Mən susa bilmirəm, susa bilmirəm.
Gücünü torpaqdan alan, doğma Azərbaycanın hər qarışına
məftun olan, səhərlərini ümüdlə açan Mədinə Gülgünün həsrəti
ömründən uzun oldu. Zaman onun məmləkətini və millətini amansız
sınaqlara çəkdi. Arzuları ömür yolunda çıraq olan Mədinə Gülgün
Azərbaycan torpağının əsil nəğməkarı kimi neçə illər öz poetik qələmi
ilə yeni söz sorağına düşərək bir-birindən sanballı, maraqlı əsərlər
yaratdı. Onun qələmə aldığı “Dəniz, sahil, mən”, “Bağların bar vaxtı”,
“Payız”, “Göy-göl, “Ağ badam çiçəkləri” və digər bu qəbildən olan
şeirlərindən dənizin “qəhqəhəsi” gəlir, ulduzdan mirvarisi, aydan tacı
olan Göy-gölün ülvü gözəlliyi duyulur, ana torpağımızın ürək
döyüntüsü eşidilir.
Mədinə Gülgün yaradıcılığı dövründə ədəbi və ictimai
fəaliyyətinə görə “21 Azər” medalı (1946), “Şərəf ordeni” (1980),
“Əmək veteranı” medalı (1984), üç dəfə respublika Ali Sovetinin fəxri
fərmanları ilə təltif olunmuşdur. Həmçinin, Mədinə Gülgün 1987-ci
ildə “Azərbaycan SSRİ əməkdar incəsənət xadimi”, eyni zamanda
Asiya və Afrika Ölkələri ilə Həmrəylik Komitəsi idarə heyəti
Azərbaycan şöbəsinin üzvü seçilmişdir.
Şairə, əməkdar incəsənət xadimi Mədinə Gülgün 1991-ci il fevral
ayının 17-də Bakı şəhərində vəfat etmişdir.
4
Yubiley tədbirlərinin keçirilməsi
Görkəmli şairəmiz Mədinə Gülgünün 90 illik yubileyi
münasibətilə kitabxanalarda sərgilər, oxucu konfransları, səhərciklər,
kitab icmalları, sual-cavab gecələri, ədəbi-bədii gecə və görüşlər təşkil
etmək olar. İlk növbədə kitabxanada Mədinə Gülgünün yaradıcılığı ilə
bağlı sərginin keçirilməsi məqsədəuyğun olardı. “İlk beşiyim
Azərbaycan olubdur”, “Bir qolum Bakıdır, bir qolum Təbriz”, “Kaş
yarıda qalmayaydı bu yollar”, ”Mədinə Gülgün-90” və s. adlı sərgidə
Mədinə Gülgünün kitablarını nümayiş etdirmək olar. İndi isə “Mədinə
Gülgün-90” adlı sərginin nümunəsini veririk.
________1__________ ________2__________
________3__________ ________4__________
_________5__________
1. Başlıq: “Mədinə Gülgün- 90”
2. Mədinə Gülgünün şəkli.
3. Görkəmli insanların Mədinə Gülgün haqqında söylədikləri sitatlar.
4. Kitablarının nümayişi.
5.Şeir parçası.
Yenə pərvazlandı xəyalım mənim,
Yenə şeirə döndü sözüm ey Vətən.
Sənin daşındadır, torpağındadır,
Bu sönməz alovum, közüm ey Vətən.
Gülgün deyir: arzularım dənizdir,
Məhəbbətim sular kimi təmizdir.
Arxam ellər, fəxrim doğma Təbrizdir,
Uçun, gedin vətən sarı, durnalar!...
5
Görkəmli səxsiyyətlərin Mədinə Gülgün haqqında söylədikləri
sitatlar.
Sevgidə sədaqət, əhdə vəfa, həyat eşqi, insanın ucalığı, anaqadın
qəlbinin minbir əsrarlı kəhkəşanı övlad məhəbbəti, sülh, əmin-amanlıq
arzuları, vətəni qorumaq, doğma təbiətə heyran olmaq, gözəllik
duyğusu və s. Mədinə Gülgünün şeirlərində həmişə öz əksini tapmışdır.
Professor Bəkir Nəbiyev
Gülgün həmişə coşqun, həmişə kövrək, həmişə ilhamlıdır. Onun
qəlbində vətən həsrəti, analıq duyğuları, mübarizə eşqi bir vəhdət təşkil
edir. Ürəyində belə gözəl duyğular yaşadan şairənin yolu daim
yüksəlişədir!
Xalq şairi Mirvarid Dilbazi
Mədinə xanım kövrək bir xanımdır. Bəlkə də, şeirlərindəki
səmimilik belə bir ürəyə sahib olduğundandır.
Xalq şairi Nəriman Həsənzadə
Mədinə Gülgün “arzuları şirin” o ana ehtirası ilə: “Mən
inanıram, bir gün Ərkin sinəsinə əbədi gün düşəcək. Gün düşəcək...” –
deyir.
Xalq yazıçısı Elçin
Mədinə Gülgünün yaradıcılığında ürəyin poetik vurğuları ilə
poetik anları qovuşmuşdur. Bu yaqradıcılıq lirik ruh, inqilabi çağırış,
həyat eşqi, sevgidə vəfa və ayrılığın həzin pıçıltıları ilə mənalıdır.
Xalq şairi Söhrab Tahir
Mədinə Gülgünün yaradıcılığı ilə tanış olduqca,
vətənpərvərliyin bizə tanış hər elementini görə, hər notunu eşidə bilərik.
Tahir Əhmədalılar
6
Kitabxanada oxucuların zövqünü oxşayan tədbirlərdən biri də
ədəbi-bədii gecədir. Mədinə Gülgünün xatirəsinə həsr olunmuş
“Həmişə baharla gələcəyəm mən” adlı ədəbi bədii gecənin ssenarisini
təqdim edirik:
Aparıcılar səhnəyə daxil olurlar.
I Aparıcı: Salam hörmətli qonaqlar, əziz tədbir iştirakçıları!
Vətən həsrətindən nəğmələr qoşan görkəmli şairəmiz Mədinə
Gülgünün 90 illik yubileyinə xoş gəlmisiniz!
II Aparıcı: Şair qələminin qidalandığı insan aləmi və onun
taleyi zəngin bir xəzinədir. Orada sevgiyə, sədaqətə, əhdə-
vəfaya, övlad məhəbbətinə, vətənə, sülh və əmin-amanlığa, arzulara,
təbiətə, gözəlliyə məftunluğa kifayət qədər yer vardır.
I Aparıcı: Bu gün Gülgün kimi şöhrət tapmış Mədinə
Ələkbərzadə 1926-cı il yanvarın 17-də Bakıda anadan
olmuşdur. Azərbaycan oxucuları həmişə onu həssas qəlbli, siyasi, lirik
şeirlərin müəllifi kimi tanıyır və sevirlər. Mədinə xanım həmişə elin-
obanın, xalqın dərdini çiyinlərində gəzdirən bir şairə olmuşdur. Bu
baxımdan da xalqının dərdinə, ayrılıq intizarına soyuqqanlı yanaşa
bilmirdi. O, təbiətcə təpədən dırnağa qədər şair doğulmuşdu.
II Aparıcı: Bildiyiniz kimi, Mədinə Gülgün ədəbi yaradıcılığa çox
gənc yaşlarından başlayıb. Onun bu illər ərzində neçə-neçə
kitabları çapdan çıxıb. Həyatında baş verən hadisələr, sevinc, kədər,
acılı-şirinli xatirələr onun nəğmələrinin hər bir misrasında öz əksini
tapıb.
Siz mənim qanadlarım olmusunuz hər yerdə,
Sizə uğurlar dedim bir uğurlu səhərdə,
Yaşarsınız nə qədər doğma xatirələrdə,
Ay mənim gah ağlayan, gah gülən nəğmələrim.
I Aparıcı: Tanrı ona poeziya dolu bir ürək bəxş etmişdi. Və bu ürəyə
çəkilməz dərd də bəxş etmişdi. Elə bir dərd ki, onu çəkmək
üçün gərək elə şair olasan. Elə şair də oldu Mədinə xanım. Sonralar
qəlbinin odundan-alovundan, həyata, insanlara tükənməz
7
məhəbbətindən fərəhlənib adının yanına “Gülgün” sözünü də əlavə etdi.
Mədinə Gülgün əlinə qələm aldığı gündən nədən yazdısa da onun ən
şirin hisslərinə, ən sevincli duyğularına, xoşbəxt anlarına həsrət acısı
çiləndi. .
II Aparıcı: Mədinə xanım nədən yazırsa yazsın, istər vətəni tərənnüm
etsin, istər əbədi ayrılıqdan söz açsın, istərsə də gözəlliyi,
sevgini, təbiəti vəsv etsin, onun yaradıcılığında səngiməyən,
öləziməyən bir yanğı var. Şair yanğısı.
I Aparıcı: Azərbaycan qadınına xas olan bütün
xüsusiyyətlər cəm olmuşdu Mədinə xanımda. Mədinə
xanım həm də Azərbaycanın digər məşhur bir şairinin Balaş
Azəroğlunun həyat yoldaşı idi. O, həm gözəl ana, həm də vəfalı həyat
yoldaşı idi. O, həmçinin əsl sənətkar idi.
II Aparıcı: İnsana qanad verən, insanı ülviyyətə qaldıran onun həyat
eşqi və sevgisidir. Bu sevgi həyat yollarında ona bələdçi
olub, yoluna həmişə işıq salıb, üzünə yeni bir dünya açıb. Onun xoş və
kədərli günlərinə şərik olub.
I Aparıcı:
Mədinə Gülgün mübariz şairə olmaqla yanaşı, könülləri
riqqətə gətirən lirik şeirlərin də müəllifidir. Onun lirik
şeirləri məhəbbət mövzusunu tərənnüm etməkdə və siyasi lirikanın
tələblərinə cavab verməkdə heç bir sıxıntı tanımamışdır.
Məhəbbət
mövzusunda yazdığı
şeirləri incə, zərif poetik ruhun məhsulu kimi
diqqəti çəkməkdədir. Siyasi mövzulu əsərlərində olduğu kimi,
məhəbbətə həsr olunmuş şeirlərində də dərin səmimiyyət hakimdir.
Heçdir şöhrət də , ad da,
Təntənə də, büsat da,
Boş görünər həyat da,
Məhəbbət olmayanda…
Sən dünyanı dolan, gəz,
Bu dünyaya inan, gəz,
Bir toxum da cücərməz
Məhəbbət olmayanda...
8
“Sən gəlməz oldun” mahnısı səslənir.
I I Aparıcı: Mədinə Gülgünün poeziyası təpədən-dırnağa dərdin,
həsrətin ifadəsidir. Onun poeziyasından söz düşəndə həmişə
həzin, kövrək musiqi yada düşür. Bu musiqi ona görə həzindir ki, o, bir
ana qəlbinin dərinliyindən süzülüb gəlir. “Həyat eşqi” ilə yazıb-yaradan
şairənin ömrü həmişə vətən torpağına bağlı olmuşdur.
Oxucular “Azərbaycan” şeirini söyləyirlər:
I Oxucu: Qızıl günəş göy üzündə güləndə,
Nəğməsini quşlar bağ-bağ böləndə,
Mən göz açıb bu dünyaya gələndə
Bəxt ulduzum burda yanan olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
Tappur-tappur addım atıb gəzmişəm,
Gülə batıb, şehə batıb gəzmişəm
Əllərimdən anam tutub, gəzmişəm,
Sevincimiz coşğun ümman olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
Yollar açıb qucağını gəl, deyib,
Səninlədir oba deyib,el deyib.
Ürəyimin sözləridir, dil deyib,
Könlüm sözlə dolu cahan olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
II Oxucu: Bəzən yolum yoxuş olub, qalxmışam,
Haray salıb şimşək kimi çaxmışam.
Nəğmə olub ürəklərə axmışam,
El sevgisi mənə bəyan olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
9
Sevincimə gözdolusu gül
Nisgilimi, istəyimi bilənim,
Dar ayaqda harayıma gələnim,
Havadarım hər bir zaman olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
Çağlamağı bulaqlardan almışam,
Boy atmağı qovaqlardan almışam.
Əzəməti bu dağlardan almışam,
Gül-çiçəyi dərdə dərman olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
III Oxucu: Bəxtimizi qızıl günəş oyatdı,
Biz həyatı, həyat bizi ucaltdı.
Elim, obam zəfərlərlə boy atdı,
Dünya bildi təzə dövran olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
Laylalarım qüvvət verib canıma,
Laylayımçün qurban olum anama.
Bu analı, bu laylalı dünyama
Doğma torpaq nə mehriban olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
Yuvası var körpəcə bir quşun da,
Mənası var qayanın da, daşında.
Nə yaxşı ki, könlüm coşub-daşanda
Nəğməm burda havalanan olubdur,
İlk beşiyim Azərbaycan olubdur.
I Aparıcı: Mədinə Gülgün yaradıcılığı dövründə ədəbi və ictimai
fəaliyyətinə görə “Şərəf ordeni” (1980), “21 Azər” medalı
(1946), “Əmək veteranı” medalı (1984), üç dəfə respublika Ali
Sovetinin fəxri fərmanları ilə təltif olunmuşdur. Həmçinin, Mədinə
Gülgün 1987-ci ildə “Azərbaycan SSRİ əməkdar incəsənət xadimi”
10
adına layiq görülmüşdür. Onun indiyə qədər Bakıda, Təbrizdə,
Moskvada və bir çox başqa şəhərlərdə 30-dan çox kitabı çap
olunmuşdur. Onlardan “Təbrizin baharı”, “Savalan ətəklərində”, “Çinar
olaydı”, “Ömrün payız dayanacağı”, “Firidun”, “Seçilmiş əsərləri” və s.
misal gətirmək olar. Bundan başqa Təbrizdə ərəb qrafikası ilə “Yora
bilməz yollar məni”, “Mən bu ömrü yaşadım,” Kanadada “Təbrizim
mənim” kitabları çap olunmuşdur.
II Aparıcı: Mədinə xanımın şeirləri qırılmaz zəncir ilə öz elinə-
obasına bağlıdır. Şairə ilham verən yurdu, şirin dili, bir də
doğma elidir. Bu baxımdan Mədinə Gülgün də gözəl bilirdi ki, onun
Vətəni, o taylı-bu taylı Azərbaycan onu heç zaman unutmayacaq. Ona
görə də şeirində oxucusuna “Mənim kimliyimi, mənim adımı
Vətənimdən soruş, elimdən soruş” deyir. Şair Mədinə Gülgün də yaxşı
bilirdi ki, elini, Vətənini tərənnüm edən şair xalqın ürəyində həmişəlik
yaşayacaqdır.
I Aparıcı: Bu dünyada hərəmizin baxtına bir ömür payı düşür.
Mədinə Gülgünün taleyinə, ömür-gün payına əbədi bir
Vətən həsrəti, Vətən ayrılığı qismət oldu. Ayrılıqla vüsalın arasında
yelkən açan ömür gəmisi arzularının yolçusu olsa da Mədinə xanımın
axşamları ilə səhəri qarışıq düşdü. Uşaqlıqdan yollar yorğunu, yurd
didərgini, Vətən həsrətlisi oldu. Ürəyi ikiyə bölündü, yolları yarıda
qırıldı. Və bütün bunlara baxmayaraq, o qədər vüqarlı oldu ki, bir anlıq
da olsa belə həyat eşqini itirmədi.
II Aparıcı: Ağrılı-acılı, kədəri sevincindən çox olan bir qismətdi bu.
Mədinə xanım bu qismətə qane olmuşdu, taleyin hökmünü
minnətdarlıqla qəbul etmişdi. Bu alın yazısının özü ilə gətirdiyi əzab və
əziyyətə, möhnət və cəfaya dəyanətlə sinə gərmişdi. Narazı deyildi
qismətindən. Əksinə, sanki öz həyatının fövqündə dayanıb yaşadığı
ömrə özü qiymət vermiş, onun vaxtsız getməyindən kədərlənən
yaxınlarını, dostlarını təsəlliyə çağırmışdı.
I Aparıcı: Onun qəlbi daim bir nisgillə qoşa döyündü. Vətən, doğma
yurd həsrəti çəkən, hər zaman Təbriz deyə-deyə köks
ötürən şairimizin yaradıcılığının böyük bir qismi məhz bu mövzularla
bağlıdı...Təbriz, Təbriz və yenə də Təbriz...
11
Oxucular “Təbrizi görməyincə” şeirini söyləyirlər:
I Oxucu: Könlümdə tufan olar,
Könlüm boşalar , dolar,
Gözüm yollarda qalar
Təbrizi görməyincə.
Sazdan, neydən betərəm,
Nə susar, nə yataram.
Dərdli-dərdli ötərəm
Təbrizi görməyincə.
Bilin, ey əzizlərim,
Yuxu görməz gözlərim.
Alov saçar sözlərim
Təbrizi görməyincə.
Sınasınlar kaş məni,
Bu torpaq doğmuş məni.
Yormaz yol, yoxuş məni
Təbrizi görməyincə.
II Oxucu: El dərdinə qalanam,
Hər gün oda qalannam.
Vüsal deyib dolannam
Təbrizi görməyincə.
Sözlə doludur sinəm,
Şam deyiləm mən sönəm.
Bir dərdli quşa dönəm
Təbrizi görməyincə.
Qırılmazdır qanadım,
Məni yaşadar andım.
12
Belə keçər həyatım
Təbrizi görməyincə.
Hələlik gəlmirəm mən,
Kamımca gülmürəm mən.
Ölmərəm, ölmərəm mən
Təbrizi görməyincə.
II Aparıcı: Gülgün poeziyasının diqqəti cəlb edən cəhətlərindən
biri də budur ki, bu poeziyada Cənuba bağlılıq, Cənub
məhəbbəti, Cənub təəssübü özünün Şimal qarşılığı ilə tamam
müştərəkdir. Bu poeziya Cənub poeziyası deyil, necə ki, bizim Şimallı
şairlərimizin poeziyası deyil. Bizim bir poeziyamız var. Azərbaycan
poeziyası.
Bir torpaq üstündə doğulmuşuq biz,
Bir qolum Bakıdır, bir qolum Təbriz.
I Aparıcı: Mədinə Gülgün 17 fevral 1991-ci ildə Bakı şəhərində vəfat
etmişdir. Həyatının 65-ci baharında dünyasını dəyişən
Mədinə xanım Fəxri Xiyabanda dəfn edilir. İki sahilin şairi Mədinə
Gülgün “Ölmərəm, ölmərəm mən Təbrizi görməyincə” desə də, əhdinə
sadiq çıxa bılmədi...Ancaq biz inanırıq ki, onun ruhu elə o andaca
pərvaz etdi, o taylı- bu taylı Azərbaycanımızda. Mədinə Gülgün tez tərk
etdi bizləri, doğmalarını, ən əsası da o inci, dür tökülən qələmini.
II Aparıcı: Nə yaxşı ki, Mədinə Gülgün rüzigarı əsdi, keçdi, nə yaxşı
ki, Mədinə Gülgün çiçəyi açdı, nə yaxşı ki, Mədinə Gülgün
yağmuru yağdı ədəbiyyatımızda və biz o rüzigarın xəfifliyini duyduq, o
çiçəyin iyindən çox xoş olduq, o yağışın damlasından nur aldıq və
Mədinə Gülgün dünyasını tanıdıq, sevdik o dünyanı, daim də
sevəcəyik.
Mən nə güləm, nə çiçəyəm,
Nə də əsən bir küləyəm.
Uç bizim ellərə, söylə
Mən yenə də gələcəyəm.
Mən yenə də gələcəyəm.
13
I Aparıcı: Bir sənətkar getdi dünyadan. Şairə ürəyini həsrət odunda
damla-damla əridib şeirə çevirib bizə, gələcək nəsillərə
qoyub getdi. Və nə vaxt ki, onun şeirlərini oxuyub sevincini, kədərini
duyacağıq, qəlbimizi onun sənəti isidəcək, Mədinə Gülgün o qədər
yaşayacaq. Şairə həsrətini, kövrək qəlbinin nisgilini özü ilə aparıb
getdi. Vətəndaşı olduğu o poeziya ölkəsini isə tərk etmədi, əksinə orada
özünə əbədi bir yer tutdu.
II Aparıcı: Unudulmaz şairəmiz onun qəlbini isidən və bir çinar kimi
boy atmasına ilham və qüvvət verən ana Vətənə minnətdar
olduğunu öz şeirlərində dönə-dönə xatırlamışdır. Biz inanırıq ki, zaman
ötdükcə, onun qədir-qiyməti daha da artacaq və Azərbaycan
ədəbiyyatında özünə məxsus daha parlaq yeri olacaq.
14
Ədəbiyyat siyahısı:
1. Gülgün M. Seçilmiş əsərləri. Şeirlər və poemalar.- B.: Azərnəşr,
1986.- 304 s.
2. Gülgün M. Ömrün payız dayanacağı.Şeirlər və poemalar.-B.:
Yazıçı,1983.-237 s.
3. Gülgün M. Yora bilməz yollar məni.- B.: Yazıçı,1978.-314 s.
4. Gülgün M. Seçilmiş əsərləri.- B.: Şərq-Qərb,2004.- 224 s.
Tərtib edən : Aynur Zamanova
Redaktor : Göyçək Sadıxova
Dostları ilə paylaş: |