1
www.vivo-book.com
Erika Leonard Ceyms
Bozun əlli çaları
2
www.vivo-book.com
Erika Leonard Ceyms
Bozun əlli çaları
©Vivo-Book.com |Bakı - 2015
3
www.vivo-book.com
Erika Leonard Ceyms
Bozun əlli çaları
I hissə
4
www.vivo-book.com
1-ci fəsil
Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır –
biz kimi durur! Ketrin Kavana da xəstələnməyə vaxt tapdı, indi əzabı mən
çəkməliyəm!.. Bir həftədən də az vaxt qalmıĢ buraxılıĢ imtahanlarına
hazırlaĢmaq əvəzinə, sürüĢən tellərimi hamarlamağa cəhd edirəm. ―YaĢ
saçla yatağa uzanmaq olmaz, yaĢ saçla yatağa uzanmaq olmaz‖ – bu
mantranı bir neçə dəfə təkrarlayaraq yapıxmıĢ tüklərimi qaydaya salmağa
cəhd edir və yorğunluqdan gözlərimi yumuram. Aynadan mənə solğun
simalı, tünd-Ģabalıdı saçlı və sifəti üçün çox iri olan, mavi gözlü qız
boylanır. Yeganə çıxıĢ yolu – saçları at quyruğu kimi peysərdə yığmaqdır:
belədə, heç olmasa, abırlı görünər.
Keyt – otaq qonĢumdur. ĠĢə bir bax, adını belə heç vaxt eĢitmədiyim
bir sənaye maqnatından tələbə qəzeti üçün müsahibə götürəcəyi bir gün qrip
onu yatağa sərib. Buna görə də müsahibə üçün onun yerinə mən getməli
olacam. Bugün-sabah imtahanlardır, tamamlanmamıĢ kurs iĢləri... və bu
axĢam öz iĢlərimlə məĢğul olmalıydım, amma bunun yerinə, Sietli
mərkəzinə doğru altmıĢ beĢ mil yol ölçməliyəm – ―Qrey enterprayzes‖in baĢ
direktoru ilə görüĢmək üçün. Sirli Mister Qrey – tanınmıĢ sahibkar və
universitetimizin ən böyük sponsoru, vaxtı qızıl, mənim vaxtımdan da
dəyərli bilən insan – Keytə müsahibə verməyə razılıq verib. ―Hər gün ələ
düĢməyən bəxt‖, – dedi Keyt. Lənətə gəlsin onun ictimai fəaliyyətini!
O, divanda özünə yer eləyib.
– Hirslənmə, Ana! Düz doqquz ay müsahibə üçün onu dilə
tutmuĢam. Ġndi vaxtı dəyiĢməli olsam, yarım il xahiĢi-xahiĢə calamalıyam.
O vaxtacan hər ikimiz universiteti bitirərik. Redaktor kimi bu Ģansı əldən
buraxa bilmərəm. YaxĢı da, xahiĢ edirəm!
5
www.vivo-book.com
Keyt mənə xırıltılı, soyuqlamıĢ səslə yalvar-yaxar edir. Bunu,
görəsən, necə bacarır? Hətta xəstə ikən o, elf kimi füsunkardır: qızılı-kürən
saçlar kip halda bir-birinə oturub; qızarmıĢ, yaĢarmıĢ yaĢılı gözlər isə
bununla belə Ģölə saçır.
– Əlbəttə, gedərəm, Keyt. Sənə ―naykvil‖ alım? Yoxsa ―taylenol‖?
– ―Naykvil‖, zəhmət olmasa. Suallarım olan siyahını və portativ
diktofonu özünlə götürmək yaddan çıxmasın. Sən ancaq ―play‖ düyməsini
basmalısan. Sonra mən yazıya köçürərəm.
– Axı mən onun haqqında heç nə bilmirəm, – deyə təlaĢımı
yatırtmaq üçün donquldanıram.
– Səndə hazır suallar var – bu artıq iĢin yarısıdır. Get, yoxsa
gecikərsən. Yol uzundur.
– YaxĢı, gedirəm. Yatağa uzan. Səninçün Ģorba biĢirmiĢəm, sonra
qızdırıb içərsən.
Mən Ģəfqətlə ona baxıram. ―Yalnız sənin xətrinə, Keyt‖.
– Oldu. Uğurlar. Sağ ol, Ana, sən həmiĢə xilaskarımsan.
Çəpəki gülümsəyib və çantamı çiynimə atıb küçəyə, maĢına doğru
çıxıram. Məni razı salmasına özüm də inana bilmirəm. Hərgah Keyt diliylə
ilanı da yuvadan çıxarar. Ondan yaxĢı jurnalist çıxar. Bunun üçün onda
bütün keyfiyyətlər var: aydın zəka, iradə, qüdrət, inandırmaq məharəti.
Bundan əlavə, o, sadəcə, gözəldir və mənim ən sevimli rəfiqəm!..
***
Səhər tezdən Vankuverdən – VaĢinqton Ģtatı – I-5 Ģosesinə çıxıram.
Yolda maĢın hələ azdır, Sietldə isə saat ikidə olmalıyam. XoĢbəxtlikdən
Keyt özünün idman üslublu ―Mercedes SLK‖sını mənə verib. Çətin ki,
Vanda – mənim köhnə ―Folksvagen-Böcək‖im qısa müddətə bu məsafəni
vaxtında-vədəsində qət edə bilərdi. ―Mers‖də yol getmək xoĢdur: sonadək
qaza basıram və millər bir-bir arxada qalır.
6
www.vivo-book.com
Mister Qreyin qlobal imperiyasının iqamətgahına gedirəm. Bu,
Ģahanə görkəmli əyri ĢüĢə və metaldan ibarət iyirmi mərtəbəlik ofis
binasıdır – memarın utilitar fantaziyası... ġüĢə giriĢ qapılarının üzərində
polad hərflərlə ―Qrey Haus‖ yazısı həkk olunub. Ġkiyə on beĢ dəqiqə qalmıĢ
(Tanrıya Ģükür, gecikmədim!) böyük, adamı ürpərdən qumdaĢı ilə
bəzədilmiĢ holla daxil oluram.
Masa arxasından sığallı-sarıĢın qız mənə baxıb gülümsəyir. Əynində
gözqamaĢdırıcı ağ köynəkli boz pencək var. Çox yaraĢıqlı görünür.
– Mənim mister Qreylə görüĢüm nəzərdə tutulub. AnasteyĢa Stil
Ketrin Kavana əvəzinə.
– Bir dəqiqə, miss Stil, – sarıĢın qaĢlarını azca əyir.
QarĢısında durub dəhĢətli dərəcədə ürkək dayanmıĢam və Keytdən
pencəyini götürmədiyimə və göy gödəkcədə gəlməyimə heyifsilənirəm.
Yeganə ətəkliyimi geymiĢəm, dizədək olan çəhrayı çəkmələri və mavi
cemperi. Mənim meyarlarıma görə, bu, çox zövqlüdür. Telimi qulağımın
arxasına çəkirəm və özümü elə göstərirəm ki, sanki qorxmuram.
– Miss Kavana üçün görüĢ təyin edilib. Zəhmət olmasa, burda imza
atın, miss Stil. Sağ tərəfdə sonuncu lift, iyirminci mərtəbə.
SarıĢın qız mənim necə imza atmağıma baxaraq məmnunluqla
gülümsəyir. Görünür, onun üçün bu gülməlidir.
O, buraxılıĢ vəsiqəsini mənə uzadır; üstündə iri hərflərlə ―Qonaq‖
yazılıb. Mən səfeh təbəssümü gizlədə bilmirəm. Hə, əlbəttə, alnıma yazılıb
ki, mən, sadəcə, qonağam. Belələrinə burada yer yoxdur. ―Bunda yeni heç
nə yoxdur‖, – deyə içimdə özümə deyirəm. Minnətdarlığımı bildirib, əla
tikilmiĢ qara geyimi olan iki mühafizəçinin arasından keçərək liftlərə doğru
gedirəm. Onlar məndən də yaraĢıqlı görünür.
Lift quduz sürətlə məni iyirminci mərtəbəyə qaldırır. Qapılar
avtomatik açılır və mən baĢqa bir böyük hollda peyda oluram – yenə ĢüĢə,
polad və ağ qumdaĢı. QarĢımda daha bir masa və növbəti bir sarıĢın qadın
var. Qara iĢgüzar kostyumda və ağ köynəkdə. Məni görcək o yerindən
qalxır.
Dostları ilə paylaş: |