2
Tarixi faktlar; əsir və girovluqda olan canlı şahid xatirələri, MTN-nin arxiv
materialları əsasında yazılmış roman iki gəncin nakam məhəbbətindən bəhs edir.
Universitet tələbələri olmuş Aytəkin və Ramilin bir-birindən ayrı düşməsinin
səbəbi azərbaycanlılara qarşı törədilən soyqırım – Xocalı facisədir. İki müəllifin
ürək döyüntüləri ilə yazdığı bu roman müxtəlif süjet xətləri ilə inkişaf etdirilib:
Xocalıda girov düşərək Fransaya qədər aparılan Aytəkinin hislərini, keçirdiyi acı
günləri əks etdirən “Girov qadının xatirələri” və 20 il boyunca hər an sevgilisi
Aytəkinə qovuşmaq ümidi ilə yaşayan keçmiş kəşfiyyatçı Ramilin yaşantıları.
Məxfi şöbənin təcrübəli əməliyyatçısı Mikayıl Qüdrətov 2011-ci ildə əlinə keçmiş
gündəlik vasitəsilə Azərbaycana göndərilən casus qadının izinə düşür. Nəticədə
erməni siyasi terrorunun, Böyük Ermənistan dövlətinin qurulması üçün məxfi bir
sənədin yerini bilən şəxsin Azərbaycanda olmasının üstünü açır.
(Yetkinlik yaşına çatmayanların vә ürәyi xәstә olan insanların
oxuması tövsiyә edilmir.)
Kitabın birinci nәşrindәn әldә olunan vәsaitlә Xocalıdan
olan mәcburi köçkün ailәlәrinә yardım olunacaqdır.
ISBN: 978-9952-464-41-2
Müәlliflәrlә әlaqә: umidlerin_izi@hotmail.com
5
Hər ümidsizlikdə bir ümid, hər qaranlıqda bir işıq yaşayır.
H.Cavid
PROLOQ ƏVƏZİ
“BMW” markalı tünd göy rəngli avtomobil metronun
Elmlər Akademiyası stansiyasının qarşısındakı yol
kəsişməsinə çatanda sürətini nəzərə çarpacaq dərəcədə azaldıb
tələbələrin hər gün sıxlıq yaratdığı küçəyə döndü. Şənbə günü
olmasına baxmayaraq burada digər yerlərlə müqayisədə daha
çox adam gözə dəyirdi. Bir az irəlidə isə maşınların sıxlığı
çoxalır və gediş-gəlişin çətin olduğu bu küçədə hərəkəti daha
da pisləşdirirdi.
Fevral ayı olsa da, hava o qədər soyuq deyildi. Hətta isti
geyimdən imtina edib cins şalvara və buna
o qədər də
uyğunlaşmayan müxtəlif rəngli köynəklərə üstünlük verən
gənclərə də tez-tez rast gəlmək olurdı. Maşınları çətinliklə olsa
da, irəli sürməyə çalışan sürücülər hərəkətin çətin olduğu bu
küçə boyu yoldan keçən bütün piyadaların üz cizgilərini yadda
saxlaya bilərdilər. Bahalı xarici avtomobillərdə əyləşmiş
tələbələr ətrafdakı adam selinə xüsusi diqqət və maraqla tamaşa
edirdilər. Havanın nisbətən xoş olmasından
istifadə edib sükan
tərəfdəki şüşələri açıq qoyan bu cavanların oğrun baxışları
səki boyu hərəkət edən qızlara hakim kəsilirdi. Bu qızlar
Azərbaycanın müxtəlif yerlərindən ölkənin bir nömrəli
6
universitetinə oxumaq, təhsil almaq, ziyalı olmaq üçün təşrif
buyurmuşdularsa da, bəzən onların içərilərindən əsl məqsəd
üçün çalışanlara çox az rast gəlinirdi. Onlar
da öz növbəsində
bahalı maşınların sahibi olan bu cavanlara göz qoyur, hətta öz
rəfiqələri arasında bir-birləri ilə “səninkinin maşını filandır”,
“mənimkinin maşını filandır” kimi özlərinin səviyyələrinə
uyğun rəqabət də aparırdılar. Bəzən də onları qınamağa
çətinlik çəkənlər də tapılırdı. Axı, niyə də ucqar dağ
rayonundan gələn qızın bahalı maşını olan sevgilisi olmasın?!
Məgər bu pis idimi?! Necə olsa belə maşınların
qiyməti ona
universitetdə elm öyrətmək üçün saatlarla mühazirə oxuyan
professor Sabir Qəşəmovun 20-30 illik əmək haqqısından
daha çox idi... Əlbəttə, Sabir müəllim savadlı insan idi.
Ömrünün əlli ildən çoxunu elmə sərf etmişdi. Demək olar ki,
respublikanın hər yerində yetirmələri var idi. Amma ki, bu əlli
il ərzində onun şəxsi həyatında dəyişən bircə maraqlı hadisə
var idisə, o da qoca professorun adı idi. Bəli, adı!
Məsələ
burasında idi ki, valideynləri o doğulanda adını Samalyot
qoymuşdular. Sabir müəllim də uzun müddət utana-utana
universitet auditoriyalarında bu adı daşımalı olmuşdu. Yalnız
Azərbaycan ikinci dəfə müstəqillik əldə edəndən sonra
pasportların dəyişilməsi zamanı o da öz uşaqlıq adından
imtina edərək, nəhayət ki, “Sabir” müəllim olmuşdu. Və bu il
artıq bütün Azərbaycan ziyalıları dövlət
müstəqilliyimizin
iyirmi illiyini qeyd edəndə Sabir müəllim ikiqat sevinc hiss
keçirəcəkdi.
Sabir müəllim həm də ona sevinirdi ki, daha metronun
qarşısındakı dayanacaqda saatlarla gözləmirdi. Tələbəsi Ayla
professorun adını da bilmədiyi
cipi ilə onu evlərinə qədər
aparırdı. Elə buna görə də son vaxtlar professor yorğun
vaxtlarında dayanacaqda gözləmək istəmirdi. Avtobusa
minməyə hazırlaşanda da əvvəl yola nəzər yetirirdi ki, birdən