Nihalə ilk hekayələri çap olunan kimi bənzərsizliyilə
Yüklə 2,04 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- QARA TORAĞAY
| 1 NİHALƏ 2 3 Nihalə ilk hekayələri çap olunan kimi bənzərsizliyilə diqqəti cəlb etdi, çünki hisslərini, duyğularını qələmiylə dara çəkmir, səmimi və sadə yazır. Əslində, bu sadəlik, təbiətin diliylə danışması Nihalənin orijinal yazı üslubudur, həm də Allahın yaratdıqlarına bağlılığı və ehtiramıdır. Onun yaradıcılığı vətənpərvərliyi və milli təəssübkeş- liyilə seçilir. Doğma yurdun gözəllikləri, əsir torpaqları- mızın yanğıları hekayələrinin əsas mövzularıdır. Hekayələrindən sevgisi və nifrətiylə, sevinci və kədəriylə bizə tanış, həm də doğma olan bənzərsiz insan taleləri keçir. Təsvirçilikdən uzaq olması, humanizmi Nihaləni oxucuya yaxınlaşdıran əsas cəhətlərdir. 4 Nihalə İŞDƏ MEDİTASİYA Бакы, Ганун Nəşriyyatı, 2012 120 ñÿùifÿ © Nihalə, 2012 © Ганун Няшриййаты, 2012 Qanun Nəşriyyatı Бакы, АЗ 1102, Тбилиси прос., ЫЫ Алатава 9 Тел.: (+994 12) 431-16-62; 431-38-18 Mob.: (+994 55) 212 42 37 е-маил: инфо@ганун.аз www.qanun.az 5 QARA TORAĞAY Torağay Bilgəh torağayı idi. Bağda ağacdan- ağaca, budaqdan-budağa qonub zil səsi ilə oxu- yur, cəh-cəhi hamını bihuş edirdi. Evin kişisinə telli sazı dərdli sinəsinə basıb çalıb-oxuyan aşığı xatırladırdı. Lətif də başını sağa-sola yelləyir, gözlərini yumur, xəyalında doğma yurdun gül- lü-çiçəkli dağlarını, xınalı daşlarına yayxanıb qoyun-quzu otardığı yaşıl yamaclarını, bir sini yağlı, qurutlu xəngəlin üstündən içdiyi soyuq bulaq suyunu, bir sözlə, çoxdan yad etmədiyi doğma ata yurdunu xatırlayır, şirin xəyallarına mane olan arvad-uşağının üstünə təpinib səs- lərini kəsməyi əmr edirdi. Elə bil həmişə televizorda izlədiyi aşıq musiqisi idi, çox vaxt saz sədaları altında yumşaq divanda mürgü- ləyir, hətta xoruldayırdı, gözlərini açanda ve- riliş qurtarmış olurdu. Həyat yoldaşı Nərgiz lobya təmizləyir, nahar yeməyinə hazırlıq gö- rür. Quşun səsi ona Gədəbəy ləhcəsi ilə danışan iki sevgilini xatırladır, ərinin hikkəsinın hovu- nu almaq istəyir. 6 – Qızım, səhər bağa çıxanda torağayları görəydin, biri ağacdan o birinə səslənir: “Gəley- rəm, gəleyrəm, ay qadan alım”, ikincisi ca- vabsız qalmır: “Nağayrım, nağayrım, ay başına dönüm?” Vallah, elə bil, quş deyil, iki insan söhbət edirdi. Kiçik qızları Vəfa kompüterdən başını qal- dırıb anasını məzəmmət etməyə başladı: – E…e... e, sizin başqa söz-söhbətiniz yox- dur? Bu cücə belə getdi, o biri sərçə belə dedi. Yenə əllərini kompüterdə tez-tez şaqqıldat- mağa başladı. – Bu qızda bir damcı romantika yoxdur, elə bil bağa dincəlməyə yox, it-qurdla çatlaşmağa gəlib. Zalım qızı, işdə bütün günü kompüterin qabağında oturursan, bir gözünü qaldır ağaclara, quşlara bax, həzz al. Sənə başqa iş tapşıran var? Bu sözlər Vəfanı qıcıqlandırdı, kompüterini qoltuğuna vurub evə çəkildi. Deyinə-deyinə, donquldana-donquldana çatlaşmağına davam etdi. Əllərinin şaqqıltısı başa düşürdü, canı boğazına yığılan Nərgiz bu dəfə Lətifin iradla- rına tuş gəldi. 7 – Yenə səsiniz kəsilmir, qoyun qulaq asaq, görək nə deyir ustad. – Neynəyək, indi sənə görə səsimizi çıxart- mayaq? Bir qoşmanı sonadək bilmirsən. Gedib öz tərəfinizdən bir qız alaydın, ikiniz də bütün günü aşıqlıq edərdiniz. – Düz deyirsən, uşaqların da özün kimidilər, milli ruhları yoxdur, aşıq səsi, aşıq adı gələndə kanalı dəyişirlər, qəsdən səs salıb aranı qatırlar. – Gərək qardaşının sözünə baxıb öz ba- ğınızın gülünü dərəydin. “Sizin tərəf” deyən kimi Lətifin kefi duruldu. – Bax, bunu düz deyirsən, o vaxt Şamil əmi- nin qızını alsaydım, qulaqlarım dinc olardı, indi başıma döyməzdim. Ahh, ahh, necə səhv elə- dim. – Yenə gec deyil, səhvini düzəldə bilərsən. Sənə ürcah olan günə daş yağaydı! Sənə bircə mən dözürəm, heç kəs səni yaxın qoymurdu, gəldin keçdin boğazıma. – Yox, əşşi, boğazına keçmişəm. Hər telim- dən bir qız sallanırdı eyy! Nə qədər həsrətimi çəkənlərim vardı, heç birini bəyənib yaxın qoy- 8 murdum. Məni toruna saldın, haradan tapacaq- dın belə boylu-buxunlu gənci? Mən olmasam, bu iki yaraşıqlı bala da olmazdı. – Məni də istəyənlər az deyildi, sadəcə qü- rurlu olmuşam, heç kəsə üz verməmişəm. – Bizi bir-birimizə ürcah edənin Allah evini yıxsın! Vəfa söz-söhbətin davaya çevrildiyini görüb söhbətin arasına girdi. – Bəsdir, iki torağaya görə evdə fitnə-fəsad törətməyin, artıq haqq-hesab çürütmək vaxtınız keçib. Səslər kəsildi. İki saatdan sonra həyat yenə də öz axarı ilə davam etməyə başladı, tora- ğaylar səs-səsə verib boğazlarını cırsalar da, bir bəni-insan heyranlığını bildirmirdi. Nahar ye- məyindən sonra başlar ağırlaşıb qazana dön- müşdü, qulaqlara qurğuşun tıxanmışdı, Lətif yenə də televizorun qabağında xumarlanırdı, televizorda erməni quldurları tərəfindən işğal olunmuş Cəbrayıl rayonunu göstərirdilər. Bu- laşıq qabları yuyan Nərgiz hərdən yaş əli ilə dolmuş gözlərini silirdi. Yüklə 2,04 Kb. Dostları ilə paylaş:
|