Okülokutanöz albinizim Ali karaman (*), Cengiz ÖZTÜrk (**)
Yüklə 82,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
| Okülokutanöz albinizim Ali KARAMAN (*), Cengiz ÖZTÜRK (**) Gönderilme tarihi: 18.10.2008 Kabul tarihi: 03.11.2008 Erzurum E¤itim ve Araflt›rma Hastanesi Genetik Ünitesi, Uz. Dr.*; Anatomi Uz. Dr.** DERLEME
Genetik Epidemiyoloji Albinizm bütün etnik toplumlar› etkileyebildi¤i bi- linmektedir. Yaklafl›k insanlar›n 17000’de birinde albinizm tiplerinden biri mevcuttur (1)
. Toplumun yaklafl›k 70’de birinin OKA için bir gen tafl›y›c›s› oldu¤u düflünülmektedir. Albinizmin de¤iflik form- lar›n›n prevalans›n›n dünya genelinde önemli dere- cede de¤ifliklik göstermesi farkl› genlerdeki farkl› mutasyonlar›n oluflmas›yla k›smen izah edilir (2) .
(3) . OKA1 ço¤u toplumlarda yaklafl›k 40.000’de birlik bir prevalansa sahiptir (4)
, fakat Afrikal›lar ve Amerikal›lar aras›nda prevalans› çok s›k de¤ildir. OKA1’in aksine OKA2 Afrikal› siyah OKA hasta- lar›nda albinizmin en az görülen tipidir. OKA2’nin genel prevalans› Amerika’da 36000’de bir oldu¤u tahmin edilir, fakat Afrika kökenli Amerikal›lar aras›nda yaklafl›k 10.000’de birdir. Afrika’n›n gü- ÖZET
Okülokütanöz albinizm (OKA) göz, deri ve saç›n pigmentasyo- nunda yayg›n bir azalmayla karakterize melanin biyosentezi dozukluklar›n›n herediter bir grubudur. Albinizmin bütün formlar›n›n prevalans› dünya genelinde önemli ölçüde de¤i- fliklik gösterir ve yaklafl›k 17000’de bir oran›nda tahmin edil- mektedir. OKA’nin klinik spektrumu de¤ifliklikler gösterir. Or- ta derecedeki formlarda (OKA1B, OKA2, OKA3 ve OKA4) uzun sürede bir miktar pigment birikimi görülürken, OKA1A formunda yaflam boyu melanin üretiminin komple yoklu¤u ile en fliddetli tipi oldu¤u görülür. Klinik manifestasyonlar› de¤i- flik derecelerde konjenital nistagmus, iris hipopigmentasyonu ve yar› saydaml›k, retinal pigment epitelyumunda azalm›fl pig- mentasyon, foveal hipoplazi, genellikle azalm›fl görme keskin- li¤i (20/60’dan 20/400’e) ve k›rma kusurlar›, renkli görmede bozulma ve göze çarpan fotofobi. Optik sinirlerin yanl›fl seyri azalm›fl steroskopik görme ve flafl›l›kla sonuçlanan karekteris- tik bir bulgudur. Deri ve saç›n hipopigmentasyon derecesi OKA’n›n tipine göre de¤ifliklik gösterir. OKA’nin 4 tipinin hepsi otozomal resesif hastal›klar olarak kal›tsal geçifllidir. En az 4 gen hastalar›n farkl› tiplerinde (TYR, OCA2, TYRPl ve MATP) sorumludur. Teflhis karakteristik oküler semptomla- ra ilaveten deri ve saç›n hipopigmentasyonunun klinik bulgu- lar›na dayan›r. OKA formlar› aras›ndaki klinik kar›flmadan dolay› moleküler teflhis gen defektini ve OKA subtipini tesbit etmek için genelde gereklidir. Anahtar kelimeler: Okülokütanöz albinizm, mutasyon, ay›r›c› tan›
SUMMARY Oculocutaneus Albinism Oculocutaneous albinism (OCA) is a group of inherited disor- ders of melanin biosynthesis characterized by a generalized reduction in pigmentation of hair, skin and eyes. The preva- lence of all forms of albinism varies considerably worldwide and has been estimated at approximately 1/ 17,000. The clini- cal spectrum of OCA ranges, with OCA1A being the most se- vere type with a complete lack of melanin production throug- hout life, while the milder forms OCA1B, OCA2, OCA3 and OCA4 show some pigment accumulation over time. Clinical manifestations include various degrees of congenital nystag- mus, iris hypopigmentation and translucency, reduced pig- mentation of the retinal pigment epithelium, foveal hypoplasi- a, reduced visual acuity usually (20/60 to 20/400) and refrac- tive errors, color vision impairment and prominent photopho- bia. Misrouting of the optic nerves is a characteristic finding, resulting in strabismus and reduced stereoscopic vision. The degree of skin and hair hypopigmentation varies with the type of OCA. All four types of OCA are inherited as autosomal re- cessive disorders. At least four genes are responsible for the different types of the disease (TYR, OCA2, TYRP1 and MATP). Diagnosis is based on clinical findings of hypopig- mentation of the skin and hair, in addition to the characteris- tic ocular symptoms. Due to the clinical overlap between the OCA forms, molecular diagnosis is necessary to establish the gene defect and OCA subtype. Key words: Oculocutaneus albinism, mutation, differential di- agnosis
Göztepe T›p Dergisi 23(4):149-155, 2008 149
ISSN 1300-526X ney bölgelerinin baz› kesimlerinde populasyonun 3900’da birini etkiler (5) . OKA3 (Rufous oküloku- tanöz albinizm) Afrikal› bireylerin 8.500’de birini etkiledi¤i rapor edilmifltir. Buna karfl›n OKA3 Kaf- kas ve Asya toplumlar›nda çok nadirdir (6)
. Son zamanlarda, yeni bir gendeki mutasyonun al- binizmin OKA4 tipinin sebebi oldu¤u gösterilmifl- tir
(7) ve albinizmli Alman hastalar›n yaklafl›k % 5- 8’inde hastal›¤› aç›klad›¤› belirtilmifltir (8)
, fakat Japon hastalarda % 18 oran›nda hastal›¤a sebep ol- du¤u rapor edilmifltir (9)
. Klinik
OKA ve oküler albinism (OA)’in bütün tipleri de- ¤iflik derecelerde konjenital nistagmus, iris say- daml›¤›na yol açan iris hipopigmentasyonu, retinal epitelin hipopigmentasyonu, foveal hipoplazi, k›r- ma kusurlar› ve 20/60’dan 20/400 aral›¤›nda ge- nellikle azalm›fl görme keskinli¤i ve bazen renkli görmede bozulma vard›r (1,10)
. Fotofobi belirgin olabilir. Karakteristik bir bulgu optik sinirlerin seyrinin bozulmas› (optik kiazmada fibrillerin afl›r› çaprazlaflmas›), ki bu durum flafl›l›kla ve sterosko- pik görmede azalma ile sonuçlanabilir (11)
. Liflerin anormal çaprazlaflmas› tek gözün uyar›lm›fl görme potansiyeliyle tespit edilebilir (12)
ve yanl›fl yöneli- min yoklu¤u albinizmin tan›s›n› ekarte ettirir. Deri ve saç hipopigmentasyonun derecesi albinizmin tiplerine göre de¤iflir fakat genelde azalm›flt›r (10) .
irisler aç›k renklidir (pembe renkli) ve daima tam saydamd›rlar. Pigment geliflmez ve amelanotik ne- vuslar mevcut olabilir. Semptomlar farkl› yafllarda ve ›rklarda de¤ifliklik göstermez. Görme keskinl¤i 1/10 veya daha azd›r ve fotofobi fliddetlidir. OKA1B’de deri ve saçta zamanla (1-3 y›lda) biraz pigment geliflebilir ve mavi irisler yeflilden kahve- rengiye kadar de¤ifliklik gösterebilir. Görsel kes- kinlik 2/10’dur. Bu fenotip daha önceleri sar› albi- nizm olarak bilinirdi. OKA2’de kutanöz pigment miktar› de¤iflebilir ve yenido¤an hemen daima pigmentli k›la sahiptir. Nevus ve çiller yayg›nd›r. ‹ris rengi de¤ifliklik gös- terir ve OKA1A’da görülen pembe gözler genel- likle mevcut de¤ildir. Görme keskinli¤i genellikle OKA1’den daha iyidir ve 3/10’a eriflebilir. Afrika- l›larda, kahve rengi OKA’de hafif kahverengi k›l- lar ve deri ve gri irisler vard›r. Görme aktivitesi 3/10’a eriflebilir. OKA3 (Rufous albinizm), k›rm›z› saça ve k›rm›- z›ms› kahverengi cilde (ksantizm) sahip olup, Afri- kal›larda k›rm›z› OKA’in nedenidir. Görsel ano- maliler her zaman tespit edilemez. OKA4, klinik bulgularla OKA2’den ay›rtedilemeyebilir. Etiyoloji OKA melanositlerde melanin biyosentezinin kon- jenital heterojen bozukluklar› ile karakterize hasta- l›klar›n›n bir grubudur. Asgari 4 gen OKA Tablo 1. Okülokutanözalbinizmin dört tipi. Gen
TYR OCA2
TYRP 1 MATP
Lokalizasyonu 11q14.3
15q11.2-q12 9p23
5p13.3 Prevalans› 1:40,000 1:36,000 (Avrupal›larda) 1:3,900-10,000 (Afrikal›larda) 1:8,500 (Afrikal›larda) 1:85,000 (Japonlarda) Gen ürünü Tyrosinase OCA2 proteini Tirosinase-related protein I (TYP I) Membrane-associated transporter-protein (MATP) Hastal›k tipi OKA I
OKAIA OKAIB (Sar› albinizm) OKA2 (Kahverengi OKA) OKA3
OKA4 Göztepe T›p Dergisi 23(4):149-155, 2008 150
(OKA1-4)’in farkl› tiplerinden sorumludur (Tablo 1). Hastalar›n ço¤u heterozigot yap›ya sahiptir. OKA1 kromozom 11q 14.3 üzerinde tyrosinase ge- ni (TYR)’ndeki mutasyonlarla oluflur (13) . Gen
yaklafl›k 65 kb’l›k genomik DNA’n›n 5 ekzon snaps›ndan oluflur ve 529 amino asitli bir protein kodlar (14)
. TYR (EC1. 14.18.1) melanin biyosen- tez yolunda ilk iki ad›m› katalizleyen bak›r ihtiva eden bir enzimdir. Tirosini L-dihydroxy-phenyla- lanine (DOPA) ve ard›fl›k olarak DOPAquinone çevirir (15)
. Baz› enzim aktivitelerine bir miktar müsade eden mutasyonlar uzun sürede melanin pigmentinin bir miktar birikimine izin vererek OKA1B ile sonuçla- n›r. TYR’de yaklafl›k 200 mutasyon bilinir (16)
. Ça- l›flmalarda gösterilmifltir ki fare TYR genindeki mutasyonlar ard›fl›k olarak erken hasar ile endop- lazmik retikulumda biriken TYR proteinine sebep olur (fiekil 1) (17)
. OKA2 genindeki mutasyonlar OKA2 fenotipine se- bep olur (18)
. Genler 24 ekzondan (23 kodon) oluflur, 15q11.2-q12 bölgesinde genomik DNA’n›n yakla- fl›k 345 kb bölgesinde yer al›r ve 838 aminoasitli bir proteini kodlar (19) . OKA2 proteini varsay›lan 12 transmembran domainli bir 110 kDa integral mela- nozomal proteindir (18,20) . OKA2 proteini melano- zomlar›n normal biyogenezisi için önemlidir (21,22)
, ve TYR ve TYRPl gibi melanozomal proteinlerin fiekil 1. TYR ve TYRPI prosesi ve melanosit ve melanozom içindeki melanin biyosentez yolu. A. Melanosit içindeki melanozom biyogenezisi- nin ve melanozom gelifliminde golgi vas›tas›yla endoplazmik retikulumdan TYR ve TYRPl trafi¤i. Melanozomlarda endoplazmik retikulum (ER) içindeki TYR ve TYRPl sentezinde k›salma yada transport yerlerindeki OCA (OCAl-OCA4) dan sorumlu dört gendeki mutasyon yer- leri gösterilmifltir. B. Melenozom içindeki melanin (eumelanin/ pheomelanin) biyosentezis yolu gösterilmifltir. DHI:5,6-Dihydroxyindole, DHICA: 5,6-Dihydroxyindole-2-carboxylic acid, TYR:tyrosinase, TYRPl: Tyrosinase-related protein l (DhlCA oxidase), DCT: Dopachrome tautomerase. A. Karaman ve ark., Okülokutanöz albinizim 151
transportu ve normal oluflumu için önemlidir (23-26)
. ‹nsan genleri mutasyonu veri bankas›nda (HGMD) OKA2 genindeki 72 mutasyon listelenmifltir. OKA3 tyrosinase ile ilgili protein 1 (TYRP1 geni, 9p23 kromozom bölgesine lokalizedir) genindeki mutasyonlar taraf›ndan oluflturulur (27) . TYRP1
yaklafl›k 17kb’lik genomic DNA’da yer al›r ve 536 aminoasitli bir proteini kodlayan 8 ekzondan olu- flur (28)
. TYRP1 melanin içindeki 5,6-dihidroxyin- dole-2-carboxylic asid (DHICA) monomerlerinin oksidasyonunu katalizleyen melanin biyosentezi yolundaki bir enzimdir. Fare melanositlerindeki araflt›rmalar gösterdiki TYRP1 fonksiyonu TYR’yi stabilize etmektir ve TYRP1’deki mutasyonlar ge- cikmifl maturasyona ve Tyr’nin erken tahribine se- bep olur (fiekil 1) (17) . Son zamanlara kadar, OKA3 sadece Afrika soylu bireylerde bilinirdi. Buna karfl›n flimdi TYRP1’deki mutasyonlar hem Pakistan’daki genifl bir ailede hemde Kafkas’l› bir hastada ortaya konmufltur (6) . Membranla iliflkili transporter protein genlerindeki mutasyonlar (MATP, SLC45A2, olarak bilinen) OKA4’e sebep olur.7 MATP geni, 5p13.3 kromozomal pozisyo- nunda haritalanm›fl yaklafl›k 40kb’lik genomik DNA daki 7 ekzondan oluflur. 530 aminoasitli MATP proteini 12 varsay›lan transmembran doma- in içerir ve bitki sukroz transporterlerine yap›sal benzerlik gösterir (30,31) . MATP’nin fonksiyonu hala bilinmemektedir fakat Medaka bal›¤›ndaki araflt›rmalar, MATP proteini melanozomlardaki bir membran proteini olarak pigmentasyonda önemli bir rol oynad›¤›n› gösterdi (30) . MATP ‘deki mutas- yonlar ilk kez bir Türk OKA hastas›nda (7)
. bulun- du ve bundan sonra Alman, Japon ve Koreli OKA hastalar›nda gösterildi (8,9,32,33) . Tan› Metodlar› OKA’in tan›s› gözle ilgili karakteristik semptomla- ra ilaveten deri ve saç›n hipopigmentasyonunun klinik bulgular›na dayan›r. Buna karfl›n OKA sub- tipleri aras›ndaki klinik kar›fl›kl›ktan dolay› mole- küler testler ile gen defektlerini göstermek, OKA subtipini belirlemek için gereklidir. Moleküler ge- netik testler genlerin mutasyon analizi temelinde, stranded conformational polymorphism (SSCP) veya denaturating high performance liquid chro- matography (DHPLC) gibi standart tarama metod- lar› ile DNA dizi analizine dayan›r. Prenatal tan› OKA’in 4 tipinin hepsi OR genetik geçifl gösterir. Böylece, etkilenmifl bir çocu¤un ebeveynleri zo- runlu tafl›y›c›d›rlar, bir di¤er çocuk için tekrarlama riski % 25’tir. Etkilenmifl bir bireyin çocuklar› zo- runlu tafl›y›c›d›rlar. Tafl›y›c›lar asemptomatiktir. Ço¤u vakada, albinizmin daha önceki aile hikayesi yoktur. Mutasyona sebep olan hastal›k ailede gö- rüldü¤ünde tafl›y›c› tespiti ve prenatal tan› müm- kündür. Test gebeli¤in 10-12. haftalar›nda koriyo- nik villus örne¤inden (CVS) elde edilen DNA dan veya kültüre edilmifl amniyositlerden elde edilen DNA dan yap›labilir. Moleküler genetik analiz ya- p›larak preimplantasyon genetik tan› (PGT) pren- sip olarak mümkün olabilir, fakat bu henüz gerçek- lefltirilememifltir. Daha önceleri fetusun deri biyop- sisinde prenatal tan› gerçeklefltirilmifltir (34,35) .
Azalm›fl görme keskinli¤i, gözlükler (muhtemelen bifokal) ile s›kl›kla düzeltilebilir. Fotofobiyi, koyu gözlükler veya fotokromatik lensler hafifletebilir. Nistagmus, kontakt lensler ile ya da göz kaslar›na cerrahi müdahaleyle düzeltilebilir. Çocuklara okul- da özel bir dikkat gösterilmelidir; z›t renkli koyu yaz›lm›fl materyaller ve kitaplar, büyütme makine- leri, optik aletler, televizyon ve bilgisayarlar kulla- n›lmal›d›r. OKA’n›n fliddetli formlar›na sahip in- sanlar›n ço¤u kolayl›kla günefl yan›¤› olabilirler. Bu kiflilere koruyucu günefl kremleri tavsiye edilir. Ultraviyole ›fl›nlar› ince tiflörtlere penetre olabilir (özellikle nemli oldu¤unda). Son zamanlarda ›slak olsa bile günefle karfl› koruyucu tiflörtler gelifltiril- mifltir. Deri kanseri insidans› OKA’l› hastalarda ar- t›fl gösterir (3) . Cilt kanserinin erken teflhisi için dü- zenli cilt kontrolleri önerilir. OKA’l› hastalarda ya- flam süresi s›n›rl› de¤ildir ve t›bbi problemler genel Göztepe T›p Dergisi 23(4):149-155, 2008 152
populasyondakilerle karfl›laflt›r›ld›¤›nda genellikle artmam›flt›r. Geliflim ve entellektüel düzeyleri nor- maldir. OKA’l› flah›slar normal fertilite gösterirler. Ay›r›c› Tan› OKA’in aksine, oküler albinizm (OA) de hipopig- mentasyon gözlerde mavi-kahve rengi irisle s›n›rl›- d›r. Nistagmus, strabismus, foveal hipoplazi, optik liflerde anormal krossing ve azalm›fl görme kes- kinli¤i OA’da hafiftir (36)
. OA1 geni X kromozo- mu üzerinde lokalizedir (37) . Albinizm, Her- mansky-Pudlak sendromu, Chediak-Higashi sen- dromu, Griscelli sendromu ve Waardenburg sen- dromu type II (WS2) gibi daha büyük bir sendrom grubunun parcas›d›r. WS2 hariç, hepsi otozomal resesif kal›tsal geçifl gösterir ve klinik ve biyokim- yasal kriterler temelinde ay›rtedilebilirler. Ayr›ca 15q11 deki bir delesyonla karekterize Angelman sendromu ve Prader Willi sendromunun da hipo- pigmentasyonla birlikteli¤i vard›r (38)
. Hermansky-Pudlak sendromu: Hipopigmentas- yonla ve vücudun her yerindeki dokularda ceroid denen bir materyal birikimiyle karekterizedir (39) .
yetmezlik ve killer hücrelerinin olmay›fl› ile bir tablo sergiler (40) . Porto Rico hariç HPS çok nadir- dir (41)
. HPS’de en önemli medikal problemler, in- terstisiyel akciger fibrozisi, granülomatöz kolitis ve trombosit granüllerin yetmezli¤inden dolay› or- ta derecede kanama problemleriyle iliflkilidir (42) .
yonlara artm›fl duyarl›l›k, hipopigmentasyon, uza- m›fl kanama zaman›, kolay zedelenme ve periferik nöropatiyi içeren nadir bir durumdur. Deri,saç ve göz pigmenti azalm›flt›r veya seyrelmifltir (43,44) .
sit, saç ve derinin hipopigmentasyonu ve saç›n flaf- t›nda büyük pigment kümesinin mevcudiyetiyle il- gili nadir bir hastal›kt›r (45)
. Sensory deafness sendromu (Duyusal tip sa¤›r- l›k) ve parsial albinizm: Albinizm-sa¤›rl›k sen- dromu veya Waardenburg sendromu olarak adlan- d›r›l›r (46)
. Prader-Willi ve Angelman Sendromu: OKA2 ve hipopigmentasyon ile Prader-Wille sendromu ve Angelman sendromu aras›nda bir iliflki vard›r. Pra- der-Willi sendromu, neonatal hipotoni, hiperfaji ve obezite, hipogonadizm, küçük el ve ayaklar ve mental gerilik ile karakterize bir geliflim sendro- mudur. Ço¤u Prader-Willi sendromlu kifli hipopig- mentasyonlu olmas›na karfl›n ço¤unda albinizmin oküler etkileri bulunmaz ama azda olsa birkaç kifli- nin hem Prader-Willi hemde OKA’dan etkilendi¤i görülmüfltür. Angelman sendromu: Geliflme gecikmesi ve flid- detli zihinsel gecikme, mikrosefali, hipotoni, atak- sik hareketler ve uygunsuz gülmeyi içeren bir kar- mafl›k geliflim gecikmesidir. Angelman sendro- munda aç›k renkli deri ve saç ile karakterizedir. Kromozom 15 üzerinde Prader-Willi ve Angelman sendromu bölgesinde OKA2 (P geni) geninin bu- lunmas› nedeniyle, Angelman sendromlu kiflilerde OKA2’nin oldu¤u düflünülmektedir. Sonuç olarak, OKA’in teflhisi, karakteristik oküler semptomlara ilaveten deri ve saç›n hipopigmentas- yonu gibi klinik bulgulara dayan›r. Ancak OKA formlar› aras›ndaki klinik kar›flmadan dolay› mole- küler teflhis, gen defektini ve dolay›s›yla OKA’in subtipini tesbit etmek için genelde gerekli olabilir. KAYNAKLAR 1. Witkop CJ: Albinism: hematologic-storage disease, sus- ceptibility to skin cancer, and optic neuronal defects shared in all types of oculocutaneous and ocular albinism. Ala J Med Sci 1979;16:327-330. 2. Oetting WS, King RA: Molecular basis of albinism: muta- tions and polymorphisms of pigmentation genes associated with albinism. Hum Mutat 1999;13:99-115. 3. Lee ST, Nicholls RD, Schnur RE, Guida LC, Lu-Kuo J, Spinner NB, et al: Diverse mutations of the P gene among African-Americans with type II (tyrosinase-positive) oculocu- taneous albinism (OCA2). Hum Mol Genet 1994;3:2047- 2051.
4. King RA, Hearing VJ, Creel DJ, Oetting WS: Albinism. A. Karaman ve ark., Okülokutanöz albinizim 153
In The Metabolic and Molecular bases of inherited Disease Edited by: Scriver CR, Beaudet AL, Sly WS and Valle D. New York, McGraw-Hill, Inc. 1995, pp. 4353-4392. 5. Kromberg JG, Jenkins T: Prevalence of albinism in the South African negro. S Afr Med J 1982;61:383-386. 6. Rooryck C, Roudaut C, Robine E, Musebeck J, Arveiler B: Oculocutaneous albinism with TYRP1 gene mutations in a Caucasian patient. Pigment Cell Research 2006;19:239-242. 7. Newton JM, Cohen-Barak O, Hagiwara N, Gardner JM, Davisson MT, King RA, Brilliant MH: Mutations in the human orthologue of the mouse underwhite gene (uw) un- derlie a new form of oculocutaneous albinism, OCA4. Am J Hum Genet 2001;69:981-988. 8. Rundshagen U, Zuhlke C, Opitz S, Schwinger E, Kas- mann-Kellner B: Mutations in the MATP gene in five Ger- man patients affected by oculocutaneous albinism type 4. Hum Mutat 2004;23:106-110. 9. Inagaki K, Suzuki T, Shimizu H, Ishii N, Umezawa Y, Tada J, et al: Oculocutaneous albinism type 4 is one of the most common types of albinism in Japan. Am J Hum Genet 2004;74:466-471. 10. King RA, Summers CG: Albinism. Dermatol Clin 1988;6:217-228. 11. Creel D, O'Donnell FE Jr., Witkop CJ Jr.: Visual sys- tem anomalies in human ocular albinos. Science 1978;201:931-933. 12. Bouzas EA, Caruso RC, Drews-Bankiewicz MA, Kai- ser-Kupfer MI: Evoked potential analysis of visual pathways in human albinism. Ophthalmology 1994;101:309-314. 13. Tomita Y, Takeda A, Okinaga S, Tagami H, Shibahara S: Human oculocutaneous albinism caused by single base in- sertion in the tyrosinase gene. Biochem Biophys Res Commun 1989;164:990-996. 14. Kwon BS, Haq AK, Pomerantz SH, Halaban R: Isolati- on and sequence of a cDNA clone for human tyrosinase that maps at the mouse c-albino locus. Proc Natl Acad Sci U S A 1987;84:7473-7477. 15. Cooksey CJ, Garratt PJ, Land EJ, Pavel S, Ramsden CA, Riley PA, Smit NP: Evidence of the indirect formation of the catecholic intermediate substrate responsible for the au- toactivation kinetics of tyrosinase. J Biol Chem 1997;272:26226-26235. 16. Halaban R, Cheng E, Hebert DN: Coexpression of wild- type tyrosinase enhances maturation of temperature-sensitive tyrosinase mutants. J Invest Dermatol 2002;119(2):481-488. 17. Toyofuku K, Wada I, Valencia JC, Kushimoto T, Fer- rans VJ, Hearing VJ: Oculocutaneous albinism types 1 and 3 are ER retention diseases: mutation of tyrosinase or Tyrp1 can affect the processing of both mutant and wild-type prote- ins. FASEB J 2001;15:2149-2161. 18. Rinchik EM, Bultman SJ, Horsthemke B, Lee ST, Strunk KM, Spritz RA, et al: A gene for the mouse pinke- yed dilution locus and for human type II oculocutaneous albi- nism. Nature 1993;361:72-76. 19. Lee ST, Nicholls RD, Jong MT, Fukai K, Spritz RA: Organization and sequence of the human P gene and identifi- cation of a new family of transport proteins. Genomics 1995;26:354-363. 20. Rosemblat S, Durham-Pierre D, Gardner JM, Nakatsu Y, Brilliant MH, Orlow SJ: Identification of a melanosomal membrane protein encoded by the pink-eyed dilution (type II oculocutaneous albinism) gene. Proc Natl Acad Sci U S A 1994;91:12071-12075. 21. Orlow SJ, Brilliant MH: The pink-eyed dilution locus controls the biogenesis of melanosomes and levels of melano- somal proteins in the eye. Exp Eye Res 1999;68:147-154. 22. Rosemblat S, Sviderskaya EV, Easty DJ, Wilson A, Kwon BS, Bennett DC, Orlow SJ: Melanosomal defects in melanocytes from mice lacking expression of the pink-eyed dilution gene: correction by culture in the presence of excess tyrosine. Exp Cell Res 1998;239:344-352. 23. Puri N, Gardner JM, Brilliant MH: Aberrant pH of me- lanosomes in pink-eyed dilution (p) mutant melanocytes. J In- vest Dermatol 2000;115:607-613. 24. Manga P, Boissy RE, Pifko-Hirst S, Zhou BK, Orlow SJ: Mislocalization of melanosomal proteins in melanocytes from mice with oculocutaneous albinism type 2. Exp Eye Res 2001;72:695-710. 25. Toyofuku K, Valencia JC, Kushimoto T, Costin GE, Virador VM, Vieira WD, et al: The etiology of oculocuta- neous albinism (OCA) type II: the pink protein modulates the processing and transport of tyrosinase. Pigment Cell Res 2002;15:217-224. 26. Chen K, Manga P, Orlow SJ: Pink-eyed dilution protein controls the processing of tyrosinase. Mol Biol Cell 2002;13:1953-1964. 27. Boissy RE, Zhao H, Oetting WS, Austin LM, Wilden- berg SC, Boissy YL, et al: Mutation in and lack of expressi- on of tyrosinase-related protein-1 (TRP-1) in melanocytes from an individual with brown oculocutaneousalbinism: a new subtype of albinism classified as "OCA3". Am J Hum Genet 1996;58:1145-1156. 28. Box NF, Wyeth JR, Mayne CJ, O'Gorman LE, Martin NG, Sturm RA: Complete sequence and polymorphism study of the human TYRP1 gene encoding tyrosinase-related protein 1. Mamm Genome 1998;9:50-53. 29. Forshew T, Khaliq S, Tee L, Smith U, Johnson CA, Mehdi SQ, Maher ER: Identification of novel TYR and TYRP1 mutations in oculocutaneous albinism. Clin Genet 2005;68:182-184. 30. Fukamachi S, Shimada A, Shima A: Mutations in the gene encoding B, a novel transporter protein, reduce melanin content in medaka. Nat Genet 2001;28:381-385. 31. Harada M, Li YF, El Gamil M, Rosenberg SA, Rob- bins PF: Use of an in vitro immunoselected tumor line to identify shared melanoma antigens recognized by HLA- A*0201-restricted T cells. Cancer Res 2001;61:1089-1094. 32. Inagaki K, Suzuki T, Ito S, Suzuki N, Adachi K, Oku- yama T, et al: Oculocutaneous albinism type 4: six novel mu- tations in the membrane-associated transporter protein gene and their phenotypes. Pigment Cell Res 2006;19:451-453. 33. Suzuki T, Inagaki K, Fukai K, Obana A, Lee ST, To- mita Y: A Korean case of oculocutaneous albinism type IV caused by a D157N mutation in the MATP gene. Br J Derma- tol 2005;152:174-175. 34. Chaki M, Mukhopadhyay A, Ray K: Determination of variants in the 3'-region of the tyrosinase gene requires locus specific amplification. Hum Mutat 2005;26:53-58. 35. Rosenmann E, Rosenmann A, Ne'eman Z, Lewin A, Bejarano-Achache I, Blumenfeld A: Prenatal diagnosis of oculocutaneous albinism type I: review and personal experien- ce. Pediatr Dev Pathol 1999;2:404-414. 36. O'Donnell FE Jr., Hambrick GW Jr., Green WR, Iliff WJ, Stone DL: Xlinked ocular albinism. An oculocutaneous macromelanosomal disorder. Arch Ophthalmol 1976;94:1883- 1892.
Göztepe T›p Dergisi 23(4):149-155, 2008 154
37. Bassi MT, Schiaffino MV, Renieri A, De Nigris F, Galli L, Bruttini M, et al: Cloning of the gene for ocular albinism type 1 from the distal short arm of the X chromosome. Nat Genet 1995;10:13-19. 38. Lee ST, Nicholls RD, Bundey S, Laxova R, Musarella M, Spritz RA: Mutations of the P gene in oculocutaneous al- binism, ocular albinism, and Prader-Willi syndrome plus albi- nism. N Engl J Med 1994;330:529-534. 39. Hermansky F, Pudlak P: Albinism associated with he- morrhagic diathesis and unusual pigmented reticular cells in the bone marrow: report of two cases with histochemical stu- dies. Blood 1959;14:162-169. 40. DePinho RA, Kaplan KL: The Hermansky-Pudlak syndrome. Report of three cases and review of pathophysio- logy and management considerations. Medicine (Baltimore) 1985;64:192-202. 41. Witkop CJ, Nunez BM, Rao GH, Gaudier F, Summers CG, Shanahan F, Harmon KR, Townsend D, Sedano HO, King RA: Albinism and Hermansky-Pudlak syndrome in Pu- erto Rico. Bol Asoc Med P R 1990;82:333-339. 42. Dimson O, Drolet BA, Esterly NB: Hermansky-Pudlak syndrome. Pediatr Dermatol 1999;16:475-477. 43. Chediak MM: [New leukocyte anomaly of constitutional and familial character.]. Rev Hematol 1952;7:362-367. 44. Fukai K, Ishii M, Kadoya A, Chanoki M, Hamada T: Chediak-Higashi syndrome: report of a case and review of the Japanese literature. J Dermatol 1993;20:231-237. 45. Mancini AJ, Chan LS, Paller AS: Partial albinism with immunodeficiency: Griscelli syndrome: report of a case and review of the literature. J Am Acad Dermatol 1998;38:295- 300. 46. Waardenburg PJ: A new syndrome combining develop- mentalanomalies of the eyelids,eyebrows and nose root with pig-mentary defects of the iris and head hair and with conge- nital deafness. Am J Hum Genet 1951;3:195-253. A. Karaman ve ark., Okülokutanöz albinizim 155 Yüklə 82,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|