Zarys historyczny poglądów na stosunek umysłu (duszy) do ciała

Z1. Zarys historyczny poglądów na stosunek umysłu (duszy) do ciała.
PLATON

- pogląd spirytualistyczny,

- dualizm ciała i duszy.

- dusza (gr. psyche) – tchnienie, siła wprawiająca w ruch i ożywiająca ciało,

- niematerialna, choć istniejąca realnie,

- dusza jest nieśmiertelna i niezależna od ciała,

- ma nad nim władzę, gdyż jest stała i niezmienna, ciało ma być sługą duszy, która jest iskrą bożą w człowieku,

- ciało jednak przywiązuję duszę do materii i staję się tym samym więzieniem dla niej,

- ratunkiem dla duszy jest kierowanie się prawdą, czyli rozumem, (ponieważ dojść do prawdy można za pomocą logicznego myślenia, a nie zmysłów) i w zgodzie z zasadami moralności, wówczas po opuszczeniu ciała nie będzie zmuszona wejść w kolejne (ciało), co czeka dusze postępujące wbrew prawdzie, tylko począć bezpośrednią kontemplację idei najdoskonalszych, idei dobra, piękna,

- Platon był natywistą, co oznaczało, że zakłada, iż istnieje poznanie niezależne od doświadczenia i pochodzi ono z pewnych pojęć wrodzonych,

- proces nauki nie polega na poznawaniu i zapamiętywaniu, lecz przypominaniu sobie tej wiedzy,

- Platon, za najważniejszą naukę uważa matematykę, gdyż ona odzwierciedla świat idei, „świat matematyki jest światem ducha”, stanowi centrum myślenia;

LEIBNIZ

- nieograniczona ilość substancji, jednego rodzaju, niematerialne,

- prawo ciągłości (lex continui) – we wszechświecie panuje ciągłość, każde zjawisko jest przejściem między innymi zjawiskami, każda zmiana jest uwarunkowana przez zmianę uprzednią, więc ich kolejność tworzy nieprzerwany ciąg, w którym każdy stan przeszły niejako zawiera w sobie każdy stan przyszły – pozwala na łączenie przez Leibniza sprzeczności, nawet przeciwieństwo ducha i materii,

- „monady” to indywidualne substancje, z których składa się prawdziwy byt,

- monada: nierozdzielne składniki świata, zamknięta, nie odbiera bodźców z zewnątrz, sama z siebie ulega zmianom, nie ma takich samych monad, posiada naturę duchową i myślącą, jest najmniejszą i niepodzielną cząstką bytu,

- dusza (monada) – niepodzielna, indywidualna, obdarzona wewnętrzną siłą dzięki, posiada samowiedzę, wysoki poziom świadomości: postrzega, pamięta, poznaje, pożąda,

- ciała jako materialne, rozciągłe i podzielne, nie są substancjami, jedynie zjawiskami substancji, znaczy to tyle, że pomiędzy nimi a substancjami istniał taki sam związek, jaki zachodził między ciałami a ich lustrzanymi odbiciami,

- spostrzeżeniom, zmianom każdej monady odpowiadają zmiany w porządku cielesnym, na mocy ustanowionej przez Boga harmonii, zachodzi ścisła odpowiedniość między doznaniami duszy i wrażeniami ciała,

- zgodność między duszą a ciałem Bóg ustanowił w chwili stworzenia świata, niczym zegarmistrz puszczający w ruch zegary; od tamtej pory zegary funkcjonują niezależnie od siebie, ale zgodnie - wskazują tę samą godzinę, (dlatego też robią wrażenie, jakby były od siebie zależne),

- „… (dusza) zawsze złączona jest z jakimś ciałem, a nawet (…) nie porzuca nigdy całkowicie i od razu ciała, z którym jest zjednoczona…” ( Leibniz, Nowe rozważania dotyczące rozumu ludzkiego),

- zatem, postrzeganie człowieka jest zawarte w jego duszy, więc i rozum może czerpać pewne pojęcia z samego siebie i rozpoczynać wywód logiczny,

- Leibniz uważał, iż istnieją wrodzone dyspozycje poznawcze: „…idee i prawdy są nam wrodzone jako skłonności, dyspozycje, nawyki i naturalne potencjalności, a nie jako działania, chociaż tym potencjalnościom towarzyszą zawsze jakieś odpowiadające im działania, często niedostrzegalne…” (Leibniz, Nowe rozważania dotyczące rozumu ludzkiego),

- zasady moralne też są wrodzone i działają instynktownie,

- wg Leibniza myślenie polega na rachowaniu – dodawaniu bądź odejmowaniu poszczególnych cech, pojęć ogólnych i szczegółowych, wiązało się to z interpretacją człowieka, którego indywidualność można przedstawić w sposób taki jaki czyni się to w kwestii indywidualności maszyn, czyli za pomocą liczb, gdyż istoty rzeczy są jak liczby,

- każde ludzkie indywiduum jest reprezentowane swoistą dlań liczbę niewymierną kodującą, co jest gwarantem niepowtarzalności, bo każda indywidualność będzie się różnić od siebie danym kodem;
LA METTRIE

- odrzucił kartezjański dualizm psycho - fizyczny,

- zdyskwalifikował pojęcie duszy jako substancji myślącej,

- chciał dowieść, że dusza nie istnieje jako odrębna i samodzielna substancja,

- ciało pojmował jako siedlisko spontanicznego ruchu,

- związek psychiki z ciałem ujmował jako zależność zdolności odczuwania w układzie biologicznym,

- organizm porównuje do maszyny, gdyż sam wprawia się w ruch, energie czerpie z pokarmu; ciało ludzkie to maszyna, która sama siebie nakręca (perpetuum mobile),

- często utożsamia czucie z myśleniem jako rodzaje wyobraźni, tzw. „główna władza duchowa” („zdolności myślenia jest zdolnością czucia”)

- w celu określenia człowieka, stosuje takie porównania jak: „automat duchowy”, „przedmiot uduchowiony”,

- La Mettrie twierdzi, iż: „… Umysł, bowiem tak dalece zależy od temperamentu i układu narządów ciała, że jeśli możliwe jest znalezienie jakiegoś środka, który by uczynił ludzi mądrzejszymi i bardziej wynalazczymi, niż byli dotychczas, to sądzę, że należy go szukać w medycynie” ( La Mettrie, Człowiek-Maszyna),

- „… zmieniając ciało można zmienić umysł” („… w chorobie dusza gaśnie (…) otępienie umysłu znika niekiedy i głupiec staje się po wyzdrowieniu człowiekiem o bystrym rozumie…”)

- cała treść duszy pochodzi ze zmysłów, jest zależna, zatem, nie tylko od własnego ciała, ale również od ciał, które przez narządy zmysłowe działają na nią,

- tę zależność La Mettrie podpierał przesłanką, iż dusza, aby móc być zależną od ciała sama musi być ciałem,

- dusza jest czynnym rodzajem materii w istotach organicznych, poruszająca nimi, znajduje się w ich najdrobniejszej cząstce,

- myślenie zaś nie tylko jest własnością materii, ale jest procesem materialnym,

- zmiany, jakie zachodzą w duszy i tym samym w ciele, dokonują się wg stałych praw ruchu, jako, że są materią,

- wszystko jest jednakowo materią i maszyną, zarówno człowiek jak i zwierzę, nie ma hierarchii istot, jednak człowiek jest maszyną lepiej skonstruowaną i wyróżniającą się zdolnością posługiwania się mową;


Z2. Jak opisać świat używając jedynie symboli ''0'' i ''1''?
Nasz mózg nie ma okazji skontaktowania się ze światem rzeczywistym, a zatem nasze doświadczenia są interpretacją bodźców, która odbywa się właśnie w mózgu. Myślimy, więc językiem, a język przecież jest formą interpretacji doświadczanej rzeczywistości. Rozumujemy, komunikujemy się za pomocą języka oraz liczb, które również są abstrakcyjne, gdyż nikt z nas nie widział nigdy „jedynki, dwójki”, ale wiemy, że rzeczy są ujmowane za pomocą matematyki, jeżeli mamy na myśli, na przykład ilość. Skoro, więc zjawiska, przedmioty, myśli możemy ująć za pomocą liter i liczb, to wystarczy, gdy za symbole alfabetu i liczb, podstawiamy ''0'' i ''1'', czyli wartości binarne, a będziemy w stanie, za pomocą jedynie dwóch cyfr opisać cały świat, gdyż system taki, zwany zamiennie dwójkowym jest nieskończony.
Z3. Dokładna data w zapisie binarnym.
data urodzenia: 12.11.1987r.
. – 0001

12 – 1100

11 – 1011

1987 – 11111000011

zapis binarny: 110000011011000111111000011
Z4. Życiorys w zapisie binarnym.
Mam na imię Krysia i urodziłam się w Białymstoku, kiedy w miasteczku nastała zima.
011000001000001100000101000000100000101100001010000011000000000111100100000011000000011100001001000011011111
1. Białymstoku – 0001

2. i – 0010

3. imię – 0011

4. kiedy – 0100

5. Krysia – 0101

7. mam – 0110

8. miasteczku – 0111

9. na – 1000

10. nastała – 1001

11. się – 1010

12. urodziłam – 1011

13. w – 1100

14. zima – 1101

15. , - 1110

16. . -1111

17. odstęp – 0000

Z5. Sygnał analogowy i cyfrowy.

Maszyna analogowa to urządzenie przetwarzające sygnał ciągły (elektryczny) za pomocą zbioru liczb rzeczywistych. Maszyny takie bywają mechaniczne, elektryczne, w których wykorzystane są napięcia.
Maszyna cyfrowa to urządzenie, w którym dane jak i programy są zapisywane w postaci nieciągłej (dyskretnej) jako zbiór liczb naturalnych. Sygnał cyfrowy jest odpowiednio kodowany w notacji binarnej, (w której wykorzystane są cyfry ''0'' i ''1'') i w uzyskanej modulacji cyfrowej przenosi dane.