2. Keysizmning inqilobi va rivojlanishi

Keyns modeli 
Keyns tizimining asosiy tenglamasi: 
jami daromad = jami xarajatlar 
Bu shuni anglatadiki, har qanday shaxs pul ko'rinishidagi daromad olishning 
yagona yo'li - bu boshqa shaxsning teng miqdorda sarflashi. Aksincha, shaxsning 
har bir xarajati boshqa birov uchun ekvivalent pul daromadiga olib keladi. Har 
qanday holatda, xarajatlar va faqat xarajatlar pul daromadlarini yaratishi mumkin. 
Keynschilik uchun tovarlar va xizmatlarga bo'lgan talabga, nazoratga va kerak 
bo'lganda iqtisodiyotni davlat xarajatlarini ko'paytirish va kengaytiruvchi pul-
kredit siyosatini jonlantirishga qaratilgan iqtisodiy siyosat yondashuvlarini o'z 
ichiga oladi. Ikkinchi jahon urushidan keyingi davr (1967-yildan Germaniyada) 
1970-yillargacha butun dunyoda Keynschilikning yuqori bosqichi 
hisoblanadi.Monetaristik aksilinqilob (4.9-bo'limga qarang) va stagflyatsiya paydo 
bo'lganidan keyin Keyns nazariyasi o'z hukmronligini yo'qotdi. Bugungi kunda 
makroiqtisodiyotda 1991 yilda N. Gregori Mankiw tomonidan nashr etilgan ishda 
taqdim etilgan yo'nalish ustunlik qiladi, ammo bunda nazariy asos emas, balki 
Keyns bilan faqat iqtisodiy siyosat tavsiyalari mos keladi (3.10-bo'limga 

---

qarang).Germaniyada 1967 yildagi Barqarorlik va o'sish to'g'risidagi qonun federal 
hukumatga o'sha paytda Karl Shiller (SPD) Iqtisodiyot vaziri sifatida umumiy 
iqtisodiy talabni boshqarish vazifasini yuklagan edi. Aniq maqsadlar milliy 
mahsulotning real o‘sish sur’atini 4 foizga, ishsizlik darajasini 0,8 foizdan, 
inflyatsiya darajasini esa 1 foizdan kam bo‘lishini ta’minlash edi. Iqtisodiy 
rivojlanishni iqtisodiy tebranishlardan mustaqilroq qilish va ish bilan 
ta'minlashning yuqori darajasini ta'minlash uchun Keynsning iqtisodiy siyosati 
yordamida global nazorat kontseptsiyasi asos bo'ldi.