147
ermənilərin Azərbaycan torpaqları hesabına öz ərazilərini genişləndirərək həmin
ərazilərdən azərbaycanlıların deportasiyası (1920-1990)», «Dağlıq Qarabağ
hadisələri, SSRİ-nin dağılması, azərbaycanlıların Ermənistandan deportasiyası,
Ermənistanın Azərbaycana hərbi təcavüzü, Dağlıq Qarabağ və ətraf rayonların
erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalı» barədə kifayət qədər məlumat verilir və
fəsillərin məzmunu şərh edilir.
Deyilənlərdən bu qənaətə gəlmək olar ki, «XIX-XX əsrlərdə ermənilərin
azərbaycanlılara qarşı törətdikləri soyqırımları və deportasiyalar (arxiv sənəd və
materialları əsasında)» mövzusunda doktorluq dissertasiyası səriştə ilə işlənmiş
kamil, son dərəcə aktual və əhəmiyyətli elmi əsərdir, Ali Attestasiya
Komissiyasının bütün tələblərinə cavab verir və onun müəllifi Ataxan Əvəz oğlu
Paşayev tarix elmləri doktoru alimlik dərəcəsi almağa tam layiqdir.
11 yanvar 2008.
Qafar Qələndər oğlu Mehdiyevin “Erməni məsələsi”nə dair tarixi
həqiqətlərin aĢkarlanmasında mətbuatın rolu (erməni və Türkiyə
mətbuatının materialları əsasında 1890-1920)” mövzusunda
namizədlik dissertasiyasına
R Ə Y
Qondarma «erməni məsələsi»nin yaranma tarixinin, ortaya atılma
səbəblərinin, məqsədinin, mahiyyətinin araşdırılması, dəyərləndirilməsi və ondan
düzgün nəticələrinin çıxarılması aktualdır, eyni zamanda bu «problemin»
ideoloqlarının,
icraçılarının
istəklərinin
zərərsizləşdirilməsi
baxımından
əhəmiyyətlidir. Odur ki, ilk növbədə aşağıda sadalananlara ciddi məxəzlər, etibarlı
mənbələrə istinadən ardıcıl və kompleks halda aydınlıq gətirilməlidir:
- nə üçün məhz «erməni məsələsi?»
- «erməni məsələsi»nin gündəmə gətirilməsinin sosial-siyasi, dini, iqtisadi,
tarixi kökləri, onun qabardılması, qidalanması mənbələri hansılardır?
- mənfur «erməni məsələsi»nin regionda yaşayan xalqların tarixinə və
taleyinə təsiri, onun acı nəticələri;
- miasum «erməni məsələsi»nin bir həlqəsi və onun reallaşdırılması
istiqamətində düşünülmüş ideyadır.
Bəzən iddia olunur ki, «erməni məsələsi» müəyyən tarixi mərhələlərdə,
sovet hakimiyyəti illərində gündəlikdən çıxarılmışdır, yaxud ortaya atıldığı
dövrdəki məzmununu, mahiyyətini itirmişdir. Əlbəttə, bu cür mülahizələrlə
razılaşmaq olmaz. Sovet rejimi, kommunist ideologiyası bu «məsələnin» tarixi
şəraitə uyğun formatını, formasını dəyişdirmişdir. 1948-1953-cü illərdə
Azərbaycanlıların kütləvi şəkildə Ermənistan SSR-dən deportasiyası əslində
«erməni məsələsi»nin müxtəlif bəhanələrlə yeni şəraitdə həyata keçirilməsi idi.
İdeya kimi də «erməni məsələsi» bəslənir, ona yeni ruh, qan-can verilirdi,
148
yaddaşlardan silinməməsi üçün təbliğat maşını işləyirdi. Rejim və kommunist
ideologiyası lazım hesab etdiyi məqamlarda tarixin təhrif edilməsinə, qərəzli
qələmə alınmasına rəvac verir, eyni zamanda xəstə erməni təxəyyülünün məhsulu
olan əsərlərin kütləvi tirajlarla nəşrinə göz yumurdu. Nəticədə, Henri Azadyanın
təbiri ilə desək, «partiya və dövlət xadimi, alim, pedaqoq, kommunist və vətəndaş»
Con Kirokosyanın «Gənc türklər tarixin məhkəməsi qarşısında» (Yerevan,
«Ayastan» nəşriyyatı, 1986) kimi əsərlər nəşr olunur, milyonlarla insan yalanlarla
məlumatlandırılır, əsl həqiqət diqqətdən yayındırılır, ermənilərə qarşı regionda
ardıcıl şəkildə genosid həyata keçirildiyi həyasızcasına qeyd olunur, əsl qatillər –
erməni terrorçuları, başkəsən və qaniçənlər «xalq qisasçıları», «xalq qəhrəmanları»
kimi təqdim və təbliğ edilirdi.
Bax, bütün bunların və bunlardan daha artığının üzə çıxarılması, ifşa
edilməsi, problemlə bağlı ölkəmizdə və beynəlxalq aləmdə, o cümlədən elmi
ictimaiyyətdə düzgün rəyin formalaşdırılması tədqiqatçıların üzərinə çox ciddi və
məsul vəzifələr qoyur.
«Erməni məsələsi» mövzusunda ölkəmizdə ilk ciddi əsərlər Azərbaycan öz
müstəqilliyini bərpa etdikdən sonra işıq üzü görməyə başlamışdır. Yeri gəlmişkən,
qeyd etmək vacibdir ki, problemi illər boyu susmayan və susdurula bilməyən tək
səs – mühacir nəşrlər – «Yeni Qafqasya», «Azəri-türk», «Odlu yurd», «Bildiriş»,
«İstiqlal», «Qurtuluş», «Azərbaycan» kimi qəzet və jurnallar gündəmdə
saxlamışdır.
Son illər «erməni məsələsi» tədqiqat predmeti kimi daha çox müraciət
edilən, diqqət mərkəzində duran mövzulardandır. Ataxan Paşayev, İsmayıl
Vəliyev, İsrafil Məmmədov, Bəxtiyar Nəcəfov, İslam Sadıq kimi müəlliflər bu
istiqamətdə dəyərli araşdırmalar aparmış, sanballı əsərlər yazmışlar.
Qafar Qələndər oğlu Mehdiyevin elmi-tədqiqat işi bir sıra keyfiyyətlərinə
görə xüsusi ilə əhəmiyyətlidir:
- problemlə bağlı bilavasitə erməni dilindəki mətbu orqanlara istinad
olunması və bu qəbildən olan faktların elmi dövriyyəyə buraxılması;
- tədqiqatçının daha xarakterik, maraqlı faktları seçməsi, təhlil etməsi,
ümumiləşdirməsi və onları elmi-nəzəri cəhətdən düzgün dəyərləndirməsi;
-
mülahizə
və
mühakimələrinin
məharətlə
əlaqələndirilməsi,
əsaslandırılması;
- qənaətlərində, elmi nəticələrində qətiyyətliliyin, prinsipiallığın olması;
- zəngin faktoloji bazadan bacarıqla istifadə sayəsində opponentlərin «tərk-
silah» edilməsi, başqa sözlə, ermənilərin və onların havadarlarının qondarma
«erməni soyqırımı» iddialarının tutarlı dəlillərlə alt-üst olunması;
- «erməni məsələsi»nin hansı məqsədlərlə ortaya atıldığının təkzibolunmaz
sənədlərlə bir daha təsdiq edilməsi, maraqlı dövlətlərin regiondakı çirkin
siyasətinə, problemin süni şəkildə daha da şişirdilməsinə xidmət edən bu və ya
digər amillərin müəyyənləşdirilməsi, qiymətləndirilməsi.
Qafar Mehdiyev uzun illər boyu mətbuatda çalışmış, ötən əsrin 80-ci
illərinin sonundan – mənfur erməni qonşularımızın növbəti separatçılıq hərəkatına
başladığı illərdən şahid kimi yox, iştirakçı, zərərçəkən kimi bilavasitə hadisələrin
içində, qaynar nöqtələrdə olmuşdur. Bu problem ümumilikdə xalqımızın tarixində,
Dostları ilə paylaş: |